1 In illo tempore abiit Iesus sabbato per sata
discipuli autem eius esurientes coeperunt vellere spicas et manducare
2 Pharisaei autem videntes dixerunt ei
ecce discipuli tui faciunt quod non licet eis facere sabbatis
3 at ille dixit eis non legistis quid fecerit David
quando esuriit et qui cum eo erant
4 quomodo intravit in domum Dei et panes propositionis comedit
quos non licebat ei edere neque his qui cum eo erant
nisi solis sacerdotibus
5 Aut non legistis in lege
quia sabbatis sacerdotes in templo sabbatum violant et sine crimine sunt
6 dico autem vobis quia templo maior est hic
7 si autem sciretis quid est misericordiam volo et non sacrificium
numquam condemnassetis innocentes
8 dominus est enim Filius hominis etiam sabbati
9 Et cum inde transisset venit in synagogam eorum
10 et ecce homo manum habens aridam
et interrogabant eum dicentes si licet sabbatis curare
ut accusarent eum
11 ipse autem dixit illis
quis erit ex vobis homo qui habeat ovem unam
et si ceciderit haec sabbatis in foveam
nonne tenebit et levabit eam
12 quanto magis melior est homo ove
itaque licet sabbatis benefacere
13 tunc ait homini extende manum tuam
et extendit et restituta est sanitati sicut altera
14 Exeuntes autem Pharisaei consilium faciebant adversus eum
quomodo eum perderent
15 Iesus autem sciens recessit inde
et secuti sunt eum multi et curavit eos omnes
16 et praecepit eis ne manifestum eum facerent
17 ut adimpleretur quod dictum est per Esaiam prophetam dicentem
18 ecce puer meus quem elegi
dilectus meus in quo bene placuit animae meae
ponam spiritum meum super eum et iudicium gentibus nuntiabit
19 non contendet neque clamabit
neque audiet aliquis in plateis vocem eius
20 harundinem quassatam non confringet
et linum fumigans non extinguet
donec eiciat ad victoriam iudicium
21 et in nomine eius gentes sperabunt
22 Tunc oblatus est ei daemonium habens caecus et mutus
et curavit eum ita ut loqueretur et videret
23 Et stupebant omnes turbae et dicebant
numquid hic est Filius David
24 Pharisaei autem audientes dixerunt
hic non eicit daemones
nisi in Beelzebub principe daemoniorum
25 Iesus autem sciens cogitationes eorum dixit eis
omne regnum divisum contra se desolatur
et omnis civitas vel domus divisa contra se non stabit
26 et si Satanas Satanan eicit adversus se divisus est
quomodo ergo stabit regnum eius
27 et si ego in Beelzebub eicio daemones
filii vestri in quo eiciunt
ideo ipsi iudices erunt vestri
28 si autem ego in Spiritu Dei eicio daemones
igitur pervenit in vos regnum Dei
29 aut quomodo potest quisquam intrare in domum fortis
et vasa eius diripere
nisi prius alligaverit fortem
et tunc domum illius diripiat
30 qui non est mecum contra me est
et qui non congregat mecum spargit
31 Ideo dico vobis
omne peccatum et blasphemia remittetur hominibus
Spiritus autem blasphemia non remittetur
32 et quicumque dixerit verbum contra Filium hominis remittetur ei
qui autem dixerit contra Spiritum Sanctum
non remittetur ei neque in hoc saeculo neque in futuro
33 Aut facite arborem bonam et fructum eius bonum
aut facite arborem malam et fructum eius malum
siquidem ex fructu arbor agnoscitur
34 progenies viperarum quomodo potestis bona loqui cum sitis mali
ex abundantia enim cordis os loquitur
35 Bonus homo de bono thesauro profert bona
et malus homo de malo thesauro profert mala
36 Dico autem vobis
quoniam omne verbum otiosum quod locuti fuerint homines
reddent rationem de eo in die iudicii
37 ex verbis enim tuis iustificaberis et ex verbis tuis condemnaberis
38 Tunc responderunt ei quidam de scribis et Pharisaeis dicentes
magister volumus a te signum videre
39 Qui respondens ait illis
generatio mala et adultera signum quaerit
et signum non dabitur ei nisi signum Ionae prophetae
40 sicut enim fuit Ionas in ventre ceti tribus diebus et tribus noctibus
sic erit Filius hominis in corde terrae tribus diebus et tribus noctibus
41 viri ninevitae surgent in iudicio cum generatione ista
et condemnabunt eam
quia paenitentiam egerunt in praedicatione Ionae
et ecce plus quam Iona hic
42 regina austri surget in iudicio cum generatione ista
et condemnabit eam
quia venit a finibus terrae audire sapientiam Salomonis
et ecce plus quam Salomon hic
43 Cum autem inmundus spiritus exierit ab homine
ambulat per loca arida quaerens requiem et non invenit
44 tunc dicit revertar in domum meam unde exivi
et veniens invenit vacantem
scopis mundatam et ornatam
45 tunc vadit et adsumit septem alios spiritus secum nequiores se
et intrantes habitant ibi
et fiunt novissima hominis illius peiora prioribus
sic erit et generationi huic pessimae
46 Adhuc eo loquente ad turbas
ecce mater eius et fratres stabant foris quaerentes loqui ei
47 dixit autem ei quidam
ecce mater tua et fratres tui foris stant quaerentes te
48 at ipse respondens dicenti sibi ait
quae est mater mea et qui sunt fratres mei
49 et extendens manum in discipulos suos dixit
ecce mater mea et fratres mei
50 quicumque enim fecerit voluntatem Patris mei qui in caelis est
ipse meus et frater et soror et mater est
KAPTINA XII.
1 Nd’atë kohë Iesui voiti ndëpër të mbielluna për ditë të shëtunash; edhe dishepujvet vet u erdhi uni, edhe filluenë me shkoqunë kallëza, e me ngranë.
2 Edhe Fariseitë kur panë, i thanë: Qe dishepujt’ e tu te bajn’ ate qi s’asht e udhësë me bamë për të shëtunë.
3 Por Iesui u tha atyneve: S’keni kënduem qish bani Davidi, kur i erdhi uni ati, edhe atyneve qi ishinë bashkë me atë.
4 Qysh hyni ndë shtëpit të Perëndisë, edhe hangër bukët’ e paravumëjesë, të cillatë s’ishte e udhësë me i ngran’ ai, as ata qi ishinë bashkë me atë, por priftënitë vetëmë?
5 Apor s’keni kënduem ndë ligjë, se për ditë të shëtunash priftënitë përlyejnë të shëtunënë ndë tempull, edhe janë të pafaj?
6 Edhe po u thom juve, se këtu ashtë nji ma i math se tempulli.
7 Edhe ndë e kishitë ditunë qish ashtë: “Due përdëllim, e jo kurban”, s’kishitë me i bamë fajtorë të pafajtë.
8 Sepse i bir’ i nieriu asht’ i zoti edhe të shëtunësë.
9 Edhe si sdrypi prei andej, erdhi ndë synagogët t’atyne.
10 Edhe qe tek ishte nji nieri qi kishte dorën’ e thatë. Edhe e pyetnë, e thanë: Ndë qoftë se asht’ e udhësë me shëndoshunë për të shëtuna? Për me e përfolunë.
11 Edhe ai u tha atyneve: Cilli nieri prei jush ka me qen’ ai, qi të ketë nji dele, edhe ndë raftë këjo ndë gropë për ditë të shëtunash, s’ka me e kapun’, e me e ngritunë?
12 Sa ma tepërë pra dan nieriu prei delesë? Përandai asht’ e udhësë me bamë mirë për të shëtuna.
13 Atëherë i thotë nieriut: Shtri dorënë tande. Edhe ai e shtrini, edhe u ba e shëndoshë porsi tietra.
14 Por Fariseitë duelnë, e banë këshille kundrë ati për me e prishunë.
15 Por Iesui kur e muer vesht, iku prei andej, edhe i voitnë mbrapa shumë gjindëje, edhe i shëndoshi të gjithë;
16 edhe i porositi shtrëngueshim mos me e diftuem,
17 qi të mbushetë qish ashtë thanë prei profetit Isaisë, qi thoshte:
18 “Qe shërbëtori em, qi sgjodha; i dashuni em, qi e pëlqeu shpirti em; kam me vumë Shpirtinë t’em mbi atë, edhe ka me diftuem gjyq mbë kombet.
19 S’ka me bamë fjalë, as s’ka me bërtitunë; as s’ka me ndëgjuem kush zanin’ e ati ndëpër rrugat.
20 S’ka me shqyem kallam të thyem, edhe s’ka me shuem li të tymitunë, deri sa të bierë gjyqinë ndë mundëje.
21 Edhe kombetë kanë me shpëryem mb’emënit t’ati”.
22 Atëherë i prunë nji të diallosunë të verbëtë, edhe shurth, edhe e shëndoshi, kaqi sa i verbëti edhe shurdhi fliste edhe shifte.
23 Edhe gjithë gjindëja mërekulloheshin’ e thoshinë: Drujse mos ashtë kyi i bir’ i Davidit?
24 Por Fariseitë kur ndëgjuenë, thanë: Kyi nukë nxier djemënitë, veç me anë të Beelzebulit të parit djemënavet.
25 Edhe Iesui si ngjofi mendimet’ e atyneve, u tha atyneve: Çdo mbëretëni ndë u daftë kundrë vetëvetëhesë, shkretohetë; edhe çdo qytet a shtëpi ndë u daftë kundrë vetëvetëhesë, s’ka me qindruem.
26 Edhe Satanai ndë nxierrtë Satananë, u da kundrë vetëvetëhesë; qysh ka me qindruem pra mbëretënia e ati?
27 Edhe unë ndë nxierrsha djemënitë me anë të Beelzebulit, bijtë tuei me ç’anë i nxierrinë? Përandai ata kanë me qenë gjyqtarëtë tuei.
28 Por ndë nxierrsha djemënitë me anë të Shpirtit Perëndisë, vall’ e mbërrini mbë ju mbëretënia e Perëndisë.
29 A si mundetë kushi me hymë ndë shtëpit të fortit, e me rrëmbyem enët’ e ati, ndë mos lithte ma përpara të fortinë? Edhe atëherë ka me rrëmbyem shtëpin’ e ati.
30 Ai qi nuk ashtë bashkë me mue, ashtë kundrë meje; edhe ai qi nukë mbëleth bashkë me mue, shpërdan.
31 Përandai po u thom juve, se : Çdo faj e çdo vlasfimi do t’u ndëjehetë nierëzëvet, por vlasfimia kundrë Shpirtit Shenjt, nukë do t’u ndëjehetë nierëzëvet.
32 Edhe ai qi të thotë fjalë kundrë të birit nieriut, do t’i ndëjehetë, por ai qi të thotë kundrë Shpirtit Shenjt, nukë do t’i ndëjehet’ as mbë këtë jetë, as mb’atë qi vien.
33 A bani drun’ e mirë, edhe pemën’ e asai të mirë; a bani drun’ e keqe, edhe pemën’ e asai të keqe, sepse druja njifetë prei pemësë.
34 Këlysh gjarpinjsh, qysh mundeni me folë të mira, tue qenë të këqij? Sepse goja flet prei së tepëruemit zemërësë.
35 Nieriu i mirë nxier të mira prei thesoresë mirë të zemërësë; edhe nieriu i keq nxier të këqia prei thesoresë keqe.
36 Edhe po u thom juve, se çdo fjalë qi s’lypsetë, ndë e folshinë nierëzitë, kanë me dhanë fjalë për atë ndë ditë të gjyqit.
37 Sepse prei fjalësh tua ke me dal i dreitë; edhe prei fjalësh tua ke me u dënuem.
38 Atëherë u përgjegjën disa prei Shkruisish e prei Fariseish, e thanë: Mieshtër dona me pamë nji shenjë prei teje.
39 Edhe ai u përgjeq, e u tha: Bres i keq edhe kurvar lypën shenjë; edhe shenjë s’ka me u dhanë, për-veç shenjit profetit Iona,
40 sepse sikurse Ionai qe ndë barkut të bishësë detit tri ditt e tri nett; kështu edhe i bir’ i nieriut ka me qenë ndë zemërët të dheut tri ditt e tri nett.
41 Burra Ninevitë kanë me u ngjallë bashkë me këte bres ndë ditë të gjyqit, edhe kanë me e gjukuem për të keq, sepse u penduenë ndë predikimt të Ionait; edhe qe këtu ku ashtë ma tepërë se Ionai.
42 Mbëretënesha e anësë Mies-ditësë ka me u ngjallë bashkë me këte bres ndë ditë të gjyqit, edhe ka me e gjukuem për të keq, sepse erdhi prei së mbaruemes’ anëvet dheut për me ndëgjuem ditunin’ e Solomonit; edhe qe këtu ku ashtë ma tepërë se Solomoni.
43 Shpirti i paqiruem kur del prei nieriut, shkon ndëpër vende të thata pa ujë, tue kërkuem të praitunë, e nukë gjen.
44 Atëherë thotë: Le të këthehem ndë shtëpit t’eme, andej kah dola; edhe si vien, gjen ate shprazunë, e mpshimë, e stolisunë;
45 atëherë vete, e merr me vetëhe shtatë shpirtëna të tierë ma të këqij se vetëvetëhenë, edhe hyjnë, e rrin’ atie; edhe të mbrampet’ e ati nieriu bahenë ma të këqia se të paratë. Kështu ka me qen’ edhe mbë këte bres të keq.
46 Edhe ai kur ishte por tue folë gjindëjesë, qe e ama edhe të vëllazënit’ e vet te po rrijshinë jashtë, e kërkojshinë me i folë.
47 Atëherë nji vetë i tha: Qe jot amë, edhe t’yt vëllazën te po rrinë jashtë, e kërkojnë me të folë.
48 Por ai u përgjeq, e i tha ati qi foli: Cilla asht’ ama eme, edhe cilltë janë vëllazënit’ e mi?
49 Edhe shtrini dorën’ e vet mbi dishepujt e vet, e tha: Qe ama eme, edhe vëllazënit’ e mi!
50 Sepse cilli të bajë dashunimin’ e t’im et qi ashtë ndë qillt, ai asht’ em vëlla, e motër, e amë.