1 Et convocatis duodecim discipulis suis
dedit illis potestatem spirituum inmundorum ut eicerent eos
et curarent omnem languorem et omnem infirmitatem
2 Duodecim autem apostolorum nomina sunt haec
primus Simon qui dicitur Petrus et Andreas frater eius
3 Iacobus Zebedaei et Iohannes frater eius
Philippus et Bartholomeus
Thomas et Mattheus publicanus
et Iacobus Alphei et Thaddeus
4 Simon Cananeus et Iudas Scariotes qui et tradidit eum
5 Hos duodecim misit Iesus praecipiens eis et dicens
in viam gentium ne abieritis
et in civitates Samaritanorum ne intraveritis
6 sed potius ite ad oves quae perierunt domus Israhel
7 Euntes autem praedicate dicentes
quia adpropinquavit regnum caelorum
8 infirmos curate mortuos suscitate leprosos mundate daemones eicite
gratis accepistis gratis date
9 nolite possidere aurum neque argentum
neque pecuniam in zonis vestris
10 non peram in via neque duas tunicas
neque calciamenta neque virgam
dignus enim est operarius cibo suo
11 In quamcumque civitatem aut castellum intraveritis
interrogate quis in ea dignus sit
et ibi manete donec exeatis
12 Intrantes autem in domum salutate eam
13 et siquidem fuerit domus digna
veniat pax vestra super eam
si autem non fuerit digna
pax vestra ad vos revertatur
14 Et quicumque non receperit vos neque audierit sermones vestros
exeuntes foras de domo vel de civitate
excutite pulverem de pedibus vestris
15 amen dico vobis
tolerabilius erit terrae Sodomorum et Gomorraeorum in die iudicii quam
illi civitati
16 Ecce ego mitto vos sicut oves in medio luporum
estote ergo prudentes sicut serpentes et simplices sicut columbae
17 Cavete autem ab hominibus
tradent enim vos in conciliis et in synagogis suis flagellabunt vos
18 et ad praesides et ad reges ducemini propter me
in testimonium illis et gentibus
19 Cum autem tradent vos
nolite cogitare quomodo aut quid loquamini
dabitur enim vobis in illa hora quid loquamini
20 non enim vos estis qui loquimini
sed Spiritus Patris vestri qui loquitur in vobis
21 tradet autem frater fratrem in mortem et pater filium
et insurgent filii in parentes et morte eos adficient
22 et eritis odio omnibus propter nomen meum
qui autem perseveraverit in finem hic salvus erit
23 Cum autem persequentur vos in civitate ista fugite in aliam
amen enim dico vobis
non consummabitis civitates Israhel donec veniat Filius hominis
24 Non est discipulus super magistrum
nec servus super dominum suum
25 sufficit discipulo ut sit sicut magister eius
et servus sicut dominus eius
Si patrem familias Beelzebub vocaverunt
quanto magis domesticos eius
26 ne ergo timueritis eos
Nihil enim opertum quod non revelabitur
et occultum quod non scietur
27 Quod dico vobis in tenebris dicite in lumine
et quod in aure auditis praedicate super tecta
28 et nolite timere eos qui occidunt corpus
animam autem non possunt occidere
sed potius eum timete
qui potest et animam et corpus perdere in gehennam
29 nonne duo passeres asse veneunt
et unus ex illis non cadet super terram sine Patre vestro
30 vestri autem et capilli capitis omnes numerati sunt
31 nolite ergo timere multis passeribus meliores estis vos
32 omnis ergo qui confitebitur me coram hominibus
confitebor et ego eum coram Patre meo qui est in caelis
33 Qui autem negaverit me coram hominibus
negabo et ego eum coram Patre meo qui est in caelis
34 Nolite arbitrari quia venerim mittere pacem in terram
non veni pacem mittere sed gladium
35 veni enim separare hominem adversus patrem suum
et filiam adversus matrem suam et nurum adversus socrum suam
36 et inimici hominis domestici eius
37 Qui amat patrem aut matrem plus quam me
non est me dignus
et qui amat filium aut filiam super me non est me dignus
38 et qui non accipit crucem suam et sequitur me non est me dignus
39 Qui invenit animam suam perdet illam
et qui perdiderit animam suam propter me inveniet eam
40 Qui recipit vos me recipit
et qui me recipit recipit eum qui me misit
41 Qui recipit prophetam in nomine prophetae mercedem prophetae accipiet
et qui recipit iustum in nomine iusti mercedem iusti accipiet
42 Et quicumque potum dederit uni ex minimis istis calicem aquae frigidae tantum in nomine discipuli
amen dico vobis non perdet mercedem suam
KAPTINA X.
1 Edhe si thirri të dy-mbë-dhetë dishepujt’ e vet, u dha urdhënë përmbi shpirtënat e paqiruem, me i nxierrë, edhe me shëndoshunë çdo sëmundëje, e çdo lingatë.
2 Edhe emënat’ e dy-mbë-dhetë Apostujvet janë këta: I pari, Simoni, qi thohei Pietër, edhe Andreu i vëllai ati; Iakobi i biri Zebedeut, edhe Gjionni i vëllai ati;
3 Filippi, edhe Bartholomeu; Thomai, edhe Mattheu publikani; Iakobi i biri Alfeut, edhe Lebbeu, ai qi u thirr përmbi-emënënë Thadde;
4 Simoni Kananiti, edhe Iuda Iskarioti, ai qi e trathtoi mbasandai.
5 Këta të dy-mbë-dhetë dërgoi Iesui, mbassi i porositi, tue thanë: Mos shkoni mb’udhë të kombevet, edhe mos hyni ndë qytet të Samaritvet,
6 por ma shumë shkoni ndëpër dhent e hupuna të shtëpisë Israelit.
7 Edhe tue shkuem, predikoni, tue thanë, se u afrue mbëretënia e qillvet.
8 Shëndoshni të sëmunë, qironi të kromosunë, ngjallni të vdekunë, nxirni djemën; dhunëti muertë, dhunëti epni.
9 Mos kini ar, as argjand, as rame ndëpër brezat tuei;
10 mos kini straicë mb’udhë, as dy këmisha, as këpucë, as shkop, sepse punëtori asht’ i zoti për ushqimin’ e vet.
11 Edhe mbë çdo qytet a katund qi të hyni, pyetni, cilli asht’ i vëjefshim nd’atë; edhe mbetni atie deri sa të dilni.
12 Edhe kur të hyni ndë shtëpit, përshëndetni atë.
13 Edhe shtëpia ndë qoft’ e vëjefshime, paqtimi tuei le të vijë mb’atë, por ndë mos qoft’ e vëjefshime, paqtimi tuei u këtheftë mbas jush.
14 Edhe ai qi të mos u presi juve, as të mos ndëgjojë fjalëtë tueja, kur të dilni prei asai shtëpie, a prei ati qyteti, shkundni pluhunin’ e kambëvet tueja.
15 Për të vërtet po u thom juve, se : Ma i durueshim ka me qenë mundimi mbë dhe të Sodomvet e të Gomorvet, ndë ditë të gjyqit, se mb’ atë qytet.
16 Qe unë te po u dërgoj juve porsi dhentë ndë miedis të ujqvet, bahi pra të urtë porsi gjarpinjtë, edhe të butë porsi pullumbatë.
17 Edhe mbani vesh prei nierëzish, sepse kanë me u dhanë juve ndër duer ndëpër bashkë-ndeitëje, edhe kanë me u rrafunë juve ndë felak ndëpër synagogat e veta;
18 edhe kanë me u nxierrë juve, për punët meje, përpara të parësh, e përpara mbëretënish, për deshmi mb’ata, edhe mbë kombet.
19 Por kur t’u apinë juve ndër duer, mos kini gaile se kush, a se si keni me folunë.
20 Sepse nukë jeni ju ata qi flitni, por Shpirti Atit tuei qi flet ndër ju.
21 Edhe vëllai ka me trathtuem të vëllanë për vdeke, i ati të birinë; edhe bijtë kanë me ngritunë krye kundrë përindvet, edhe kanë me i vramë.
22 Edhe keni me u marrë mëni prei së gjithëve për emëninë t’em; edhe ai qi të durojë deri mbë të mbrapmenë, kyi ka me u shpëtuem.
23 Por kur t’u përzanë prei këti qyteti, ikni mbë tietrinë; sepse për të vërtet po u thom juve, se s’keni me i mbaruem qytetet’ e Israelit, deri sa të vijë i bir’ i nieriut.
24 Nuk’ ashtë dishepulli përmbi mieshtrinë, as shërbëtori përmbi të zotinë.
25 Miaft ashtë për dishepullinë me u bamë si mieshtri vet, edhe shërbëtori si i zoti. Ndë thirrnë të zotin’ e shtëpisë Beelzebul, sa ma shumë shtëpiarët’e ati?
26 Mos i droni pra ata, sepse s’ashtë gja e mbulueme, qi s’ka me u sbuluem; edhe gja e pshefëtë, qi s’ka me u marrë vesht.
27 Ate qi po u thom juve nd’errësinët, thonia ndë dritët, edhe ate qi po ndëgjoni ndër vesh, predikonia mbi majët të shtëpisë.
28 Edhe mos droni ata qi vrasinë korpinë, por shpirtinë s’mundenë me e vramë, por droni ma shumë ata qi mundenë me hupunë ndë xhehenem edhe shpirtin’ edhe korpinë.
29 Nukë shitenë dy zoq për nji astër? Por nji prei atynevë s’ka me ranë mbë dhet pa urdhënin’ e Atit tuei.
30 Por juve edhe gjithë qimet’ e kresë janë ngjehunë.
31 Mos droni pra, sepse ju dani prei shumë zoqsh.
32 Kushdo pra qi të më rrëfejë përpara nierëzish, edhe unë kam me e rrëfyem përpara t’im et qi ashtë ndë qillt.
33 Por kush të më muhojë përpara nierëzish, edhe unë kam me u muhuem përpara t’im et qi ashtë ndë qillt.
34 Mos kujtoni se kam ardhunë me vumë paqtim mbë dhet; s’kam ardhunë me vunë paqtim, por thikë.
35 Sepse kam ardhunë me damë nierinë kundrë të i atit, edhe bijënë kundrë s’amësë, edhe nusenë kundrë së vieherrësë.
36 Edhe anëmiqt’ e nieriut kanë me qenë shtëpiarët’ e ati.
37 Ai qi do të i atin’ e t’amënë ma tepërë se mue, nuk’ asht’ i vëjefshunë për mue. Edhe ai qi do bir a bijë ma tepërë se mue, nuk’ asht’ i vëjefshunë për mue.
38 Edhe ai qi nukë merr kryqin’ e vet, e nukë vien mbas meje, nuk’ asht’ i vëjefshunë për mue.
39 Ai qi gjen jetën’ e vet, ka me e bierrë; edhe ai qi bier jetën’ e vet, për punë t’eme, ka me e gjetunë.
40 Ai qi pret juve, ka pritunë mue, edhe ai qi pret mue, ka pritun’ ate qi më ka dërguem.
41 Ai qi pret profet mb’emënë profeti, ka me marrë pagë profeti; edhe ai qi pret të dreitë mb’emënë të dreiti ka me marrë pagë të dreiti.
42 Edhe ai qi t’i api nji potir ujë të ftofëtë ndonjianit këtyne të vogjilëvet vetëmë mb’emënë dishepulli, për të vërtet po u thom juve, se s’ka me hupunë pagën’ e vet.