1 Una autem sabbati valde diluculo venerunt ad monumentum
portantes quae paraverant aromata
2 et invenerunt lapidem revolutum a monumento
3 et ingressae non invenerunt corpus Domini Iesu
4 et factum est dum mente consternatae essent de isto
ecce duo viri steterunt secus illas in veste
fulgenti
5 Cum timerent autem et declinarent vultum in terram
dixerunt ad illas quid quaeritis viventem cum mortuis
6 non est hic sed surrexit
recordamini qualiter locutus est vobis
cum adhuc in Galilaea esset
7 dicens
quia oportet Filium hominis tradi in manus hominum peccatorum
et crucifigi et die tertia resurgere
8 et recordatae sunt verborum eius
9 Et regressae a monumento
nuntiaverunt haec omnia illis undecim et ceteris omnibus
10 Erat autem Maria Magdalene et Iohanna et Maria Iacobi
et ceterae quae cum eis erant
quae dicebant ad apostolos haec
11 et visa sunt ante illos sicut deliramentum verba ista
et non credebant illis
12 Petrus autem surgens cucurrit ad monumentum
et procumbens videt linteamina sola posita
et abiit secum mirans quod factum fuerat
13 et ecce duo ex illis ibant ipsa die in castellum
quod erat in spatio stadiorum sexaginta ab Hierusalem
nomine Emmaus
14 et ipsi loquebantur ad invicem de his omnibus quae acciderant
15 et factum est dum fabularentur et secum quaererent
et ipse Iesus adpropinquans ibat cum illis
16 oculi autem illorum tenebantur ne eum agnoscerent
17 et ait ad illos
qui sunt hii sermones quos confertis ad invicem ambulantes
et estis tristes
18 et respondens unus cui nomen Cleopas dixit ei
tu solus peregrinus es in Hierusalem
et non cognovisti quae facta sunt in illa his diebus
19 quibus ille dixit quae
et dixerunt de Iesu Nazareno qui fuit vir propheta
potens in opere et sermone coram Deo et omni populo
20 et quomodo eum tradiderunt summi sacerdotum
et principes nostri in damnationem mortis
et crucifixerunt eum
21 nos autem sperabamus quia ipse esset redempturus Israhel
et nunc super haec omnia tertia dies hodie
quod haec facta sunt
22 sed et mulieres quaedam ex nostris terruerunt nos
quae ante lucem fuerunt ad monumentum
23 et non invento corpore eius venerunt dicentes
se etiam visionem angelorum vidisse qui dicunt eum vivere
24 et abierunt quidam ex nostris ad monumentum
et ita invenerunt sicut mulieres dixerunt
ipsum vero non viderunt
25 et ipse dixit ad eos o stulti et tardi corde ad credendum
in omnibus quae locuti sunt prophetae
26 nonne haec oportuit pati Christum et ita intrare in gloriam suam
27 et incipiens a Mose et omnibus prophetis
interpretabatur illis in omnibus scripturis quae de ipso erant
28 et adpropinquaverunt castello quo ibant
et ipse se finxit longius ire
29 et coegerunt illum dicentes mane nobiscum
quoniam advesperascit et inclinata est iam dies
et intravit cum illis
30 et factum est dum recumberet cum illis
accepit panem et benedixit ac fregit et porrigebat illis
31 et aperti sunt oculi eorum et cognoverunt eum
et ipse evanuit ex oculis eorum
32 et dixerunt ad invicem
nonne cor nostrum ardens erat in nobis
dum loqueretur in via et aperiret nobis scripturas
33 et surgentes eadem hora regressi sunt in Hierusalem
et invenerunt congregatos undecim
et eos qui cum ipsis erant
34 dicentes
quod surrexit Dominus vere et apparuit Simoni
35 et ipsi narrabant quae gesta erant in via
et quomodo cognoverunt eum in fractione panis
36 Dum haec autem loquuntur
Iesus stetit in medio eorum et dicit eis
pax vobis ego sum nolite timere
37 conturbati vero et conterriti existimabant se spiritum videre
38 et dixit eis
quid turbati estis et cogitationes ascendunt in corda vestra
39 videte manus meas et pedes quia ipse ego sum
palpate et videte quia spiritus carnem et ossa non habet
sicut me videtis habere
40 et cum hoc dixisset ostendit eis manus et pedes
41 Adhuc autem illis non credentibus et mirantibus prae gaudio
dixit habetis hic aliquid quod manducetur
42 at illi obtulerunt ei partem piscis assi et favum mellis
43 et cum manducasset coram eis sumens reliquias dedit eis
44 Et dixit ad eos
haec sunt verba quae locutus sum ad vos
cum adhuc essem vobiscum
quoniam necesse est impleri omnia
quae scripta sunt in lege Mosi et prophetis et psalmis de me
45 tunc aperuit illis sensum ut intellegerent scripturas
46 et dixit eis quoniam sic scriptum est
et sic oportebat Christum pati
et resurgere a mortuis die tertia
47 et praedicari in nomine eius paenitentiam et remissionem peccatorum in
omnes gentes
incipientibus ab Hierosolyma
48 vos autem estis testes horum
49 et ego mitto promissum Patris mei in vos
vos autem sedete in civitate
quoadusque induamini virtutem ex alto
50 eduxit autem eos foras in Bethaniam
et elevatis manibus suis benedixit eis
51 et factum est dum benediceret illis recessit ab eis
et ferebatur in caelum
52 et ipsi adorantes regressi sunt in Hierusalem cum gaudio magno
53 et erant semper in templo
laudantes et benedicentes Deum amen
EXPLICIT EVANGELIUM SECUNDUM LUCAMKAPTINA XXIV.
1 Edhe ditën’ e parë të javësë, fort me natie, erthnë mbi vorr, e prun’ ato aromatë qi kishinë bamë gati, edhe disa të tiera bashkë me ato.
2 Edhe gjetnë gurinë rrokullyem prei vorrit.
3 Edhe si hynë mbrenda, s’gjetnë korpin’ e Zotit Iesu.
4 Edhe këto kur po vritshinë mendienë për këte punë , qe te qindruenë përpara atyneve dy burra me petka qi shkrepëtijshinë.
5 Edhe ato kur u frikuenë, edhe ulnë faqenë mbë dhet, thanë tek ato: Përse kërkoni të gjallinë ndër të vdekunit?
6 Nuk’ ashtë këtu, por u ngjall. Kujtohi si u pat folunë juve, kur qe por ndë Galile,
7 tue thanë, se: I bir’ i nieriut duhetë me u dhanë ndër duer nierëzish fajtorë, edhe me u kryqëzuem, edhe të tretënë ditë me u ngjallunë.
8 Edhe u ranë ndër mend atyne fjalët’ e ati.
9 Edhe si u këthyenë prei vorrit, u dhanë za për gjithë këto të nji-mbë-dhetëvet edhe gjithë të tierëvet.
10 Edhe ishinë Maria Magdalena edhe Ioanna edhe Maria e ama Iakobit edhe të tieratë bashkë me ato, të cillat’ u thoshin’ apostujvet këto fjalë .
11 Por fjalët’ e atyneve u duknë përpara atyneve porsi marri, edhe nuk’ u zijshinë besë atyneve.
12 Edhe Pietri u ngrit, e voiti me vrap ndë vorr; edhe u ul e pa pëlhuratë ku ishinë për dhe vetëmë, edhe iku tue u mërekulluem me vetëvetëhe për këte punë.
13 Edhe qe dy vetë prei atyneve tek ishinë tue votunë nd’ate ditë mbë nji katund qi quhetë Emmaus, gjashtë-dhetë stade lark prei Ierusalemit.
14 Edhe ata flisinë ndërmiet atyneve për gjithë këto punë qi kishinë gjaitunë.
15 Edhe kur po flisnin’ e po haheshinë njiani me tietrinë, u afrue edhe ai Iesui vetë, e shkonte bashkë me ata.
16 Por syt’ e atyneve mbaheshinë për mos me e ngjofunë.
17 Edhe ai u tha atyne: Qish janë këto fjalë qi flitni njiani me tietrinë tue ecunë, edhe jeni të vranëtë?
18 Edhe njiani, qi e kishte emninë Kleopë, u përgjeq, e i tha: Vetëmë ti qenëke i huej ndë Ierusalemë, edhe s’pasëke marrë vesht se qish janë bamë nd’ate ndër këto ditt?
19 Edhe ai u tha atynë: Cillatë? Edhe ata i thanë: Punët’ e Iesu Nazoreasit, i cilli qe nji nieri profet, edhe i fortë ndë punë e ndë fjalë përpara Perëndisë edhe gjithë popullit;
20 e se si Krye-priftënit’ edhe të parëtë t’anë e dhanë ndër duer mbë mundim vdeket, edhe e kryqëzuenë.
21 Edhe na shpërejshim se ai asht’ ai qi kishte me shpërblemë Israelinë. Por mbi gjithë këto, sot asht’ e treta ditë, çë kurë se u banë këto.
22 Por edhe disa gra prei nesh na habitnë, të cillatë votnë heret me natie ndë vorr;
23 edhe mbassi s’gjetnë korpin’ e ati, erthnë, tue thanë, se kishinë pam’ edhe nji të dukun’ engjujsh, të cillëtë thanë se ai rron.
24 Edhe disa prei nesh shkuenë ndë vorr, edhe gjetnë kështu, sikurse than’ edhe gratë, por ate nuk’ e panë.
25 Atëherë ai u tha atyne: O të marrë, edhe të vonë ndë zemërë për më besuem gjith’ ato qi folnë profetënitë!
26 Nukë duhei me pësuem këto Krishti, edhe me hymë ndë laft të vet?
27 Edhe filloi çë prei Moiseut, edhe çë prei gjithë profetënavet, e u sgjithte atyne ato qi ishinë shkruem për ate ndëpër gjithë shkronjat.
28 Edhe u afruenë ndë katund, atie ku po veishinë; edhe ai bani qense kishte për me votunë ma tej.
29 Por ata e ngutnë tepërë, tue thanë: Mbet bashkë me ne, sepse u ba mbramie, e u thye dita. Edhe ai hyni për me mbetunë bashkë me ata.
30 Edhe si ndejti ndë mësallë bashkë me ata, muer bukën’, e bekoi, edhe e theu, e ua dau.
31 Atëherë u çelnë sytë atyne, edhe e ngjoftnë, por ai hupi prei sysh atyneve.
32 Edhe ata i thanë njiani tietrit: Nukë digjei zemëra jonë ndër ne, kur na fliste mb’udhë, edhe kur na sgjithte shkronjatë?
33 Edhe u ngritnë ate orë, e u këthyenë ndë Ierusalemë, edhe gjetnë mbëledhunë bashkë të nji-mbë-dhetëtë, edhe ata qi ishinë me ata,
34 tue thanë se për të vërtet Zoti u ngjall, edhe u duk te Simoni.
35 Edhe ata diftojshinë ç’punë gjaitnë mb’udhë, edhe qysh u ngjoft tek ata mbë të thyemit bukësë.
36 Edhe ata kur po flisinë këto fjalë , ai Iesu vetë qindroi ndë miedis t’atyneve; edhe u tha atyne: Paqtim mbë ju.
37 Por ata u tremnë e u frikuenë, sepse u dukei, se po shifinë frymë.
38 Edhe ai u tha atyne: Përse jeni të përziemë? Edhe përse hipinë kujtime ndër zemërat tueja?
39 Shifni duert’ e mia, edhe kambët’ e mia, se unë jam ai vetë: më prekni edhe shifni, se fryma s’ka mish e eshtëna, sikurse shifni mue qi kam.
40 Edhe si tha këte, u diftoi duert’ edhe kambëtë.
41 Por ata kur s’po besojshinë prei gëzimit, edhe mërekulloheshinë, u tha atyne: Keni ndonji gja send për me ngranë këtu?
42 Edhe ata i dhanë nji copë peshku të piekunë, edhe peta dylli me mialtë.
43 Edhe ai muer, e hangër përpara atyneve.
44 Mbasandai u tha atyne: Këto jan’ ato fjalëtë qi u fola juve, kur ishiem bashkë me ju, se duhetë me u mbushunë gjith’ ato qi janë shkruem ndë ligjët të Moiseut, edhe ndë profetënit, edhe ndë psallmat për mue.
45 Atëherë u hapi mendien’ atyne për me marrë vesht shkronjatë.
46 Edhe u tha atyne, se kështu ashtë shkruem, edhe kështu duhei me pësuem Krishti, edhe me u ngjallunë prei së vdekunish të tretënë ditë;
47 edhe me u predikuem mb’emënë t’ati pendesë edhe ndëjesë fajesh mbë gjithë kombet, zanë fillë çë prei Ierusalemit.
48 Edhe ju jeni deshmitarë për këto.
49 Edhe qe unë te dërgoj të zotënuemën’ e t’im et mbi ju; edhe ju rrini ndë qytet të Ierusalemit, ngjysh sa të visheni me fuqi prei së nalti.
50 Mbasandai i nxuer jashtë ngjysh ndë Bethani, edhe ngriti duert’ e veta, e i bekoi.
51 Edhe ai tue bekuem ata, u da prei atyneve, edhe bihei nalt ndë qiell.
52 Edhe ata si e adhuruenë, u këthyenë ndë Ierusalemë me gëzim të math.
53 Edhe ishinë gjithënji ndë tempull, tue lavduem e tue bekuem Perëndinë. Amen.