1 respiciens autem vidit eos
qui mittebant munera sua in gazofilacium divites
2 vidit autem et quandam viduam pauperculam
mittentem aera minuta duo
3 et dixit vere dico vobis
quia vidua haec pauper plus quam omnes misit
4 nam omnes hii ex abundanti sibi miserunt in munera Dei
haec autem ex eo quod deest illi
omnem victum suum quem habuit misit
5 Et quibusdam dicentibus de templo
quod lapidibus bonis et donis ornatum esset
dixit
6 haec quae videtis
venient dies in quibus non relinquetur lapis super lapidem
qui non destruatur
7 Interrogaverunt autem illum dicentes
praeceptor quando haec erunt et quod signum cum fieri incipient
8 qui dixit videte ne seducamini
multi enim venient in nomine meo dicentes quia ego sum
et tempus adpropinquavit nolite ergo ire post illos
9 cum autem audieritis proelia et seditiones nolite terreri
oportet primum haec fieri sed non statim finis
10 tunc dicebat illis surget gens contra gentem
et regnum adversus regnum
11 terraemotus magni erunt per loca et pestilentiae et
fames
terroresque de caelo et signa magna erunt
12 Sed ante haec omnia inicient vobis manus suas et persequentur
tradentes in synagogas et custodias
trahentes ad reges et praesides propter
nomen meum
13 continget autem vobis in testimonium
14 Ponite ergo in cordibus vestris
non praemeditari quemadmodum respondeatis
15 ego enim dabo vobis os et sapientiam
cui non poterunt resistere et contradicere omnes adversarii
vestri
16 trademini autem a parentibus et fratribus et cognatis et
amicis
et morte adficient ex vobis
17 et eritis odio omnibus propter nomen meum
18 et capillus de capite vestro non peribit
19 in patientia vestra possidebitis animas vestras
20 Cum autem videritis circumdari ab exercitu Hierusalem
tunc scitote quia adpropinquavit desolatio eius
21 Tunc qui in Iudaea sunt fugiant in montes
et qui in medio eius discedant
et qui in regionibus non intrent in eam
22 quia dies ultionis hii sunt
ut impleantur omnia quae scripta sunt
23 Vae autem praegnatibus et nutrientibus in illis diebus
Erit enim pressura magna supra terram et ira populo
huic
24 Et cadent in ore gladii
et captivi ducentur in omnes gentes
et Hierusalem calcabitur a gentibus
donec impleantur tempora nationum
25 Et erunt signa in sole et luna et stellis
et in terris pressura gentium
prae confusione sonitus maris et fluctuum
26 arescentibus hominibus prae timore et expectatione
quae supervenient universo orbi
nam virtutes caelorum movebuntur
27 Et tunc videbunt Filium hominis venientem in nube
cum potestate magna et maiestate
28 his autem fieri incipientibus
respicite et levate capita vestra
quoniam adpropinquat redemptio vestra
29 et dixit illis similitudinem videte ficulneam et omnes arbores
30 cum producunt iam ex se fructum scitis quoniam prope est aestas
31 ita et vos cum videritis haec fieri
scitote quoniam prope est regnum Dei
32 amen dico vobis
quia non praeteribit generatio haec donec omnia fiant
33 caelum et terra transibunt
verba autem mea non transient
34 Adtendite autem vobis
ne forte graventur corda vestra in crapula
et ebrietate et curis huius vitae
et superveniat in vos repentina dies illa
35 tamquam laqueus enim superveniet in omnes
qui sedent super faciem omnis terrae
36 vigilate itaque omni tempore orantes
ut digni habeamini fugere ista omnia quae futura sunt
et stare ante Filium hominis
37 erat autem diebus docens in templo
noctibus vero exiens morabatur in monte qui vocatur Oliveti
38 et omnis populus manicabat ad eum in templo audire eum
KAPTINA XXI.
1 Edhe çoi syt’ e pa të pasunitë qi hethshinë dhunëtiat’ e veta ndë kuti të limoshënësë.
2 Pa edhe nji grue të vobekëtë tue hedhun’ atie dy të imëta.
3 Edhe tha: Për të vërtet po u thom juve, se ajo grueja e ve edhe e vobekëtë hodhi ma shumë se të gjithë,
4 sepse gjithë këta hothnë të dhunëtiat’ e Perëndisë prei të tepëruemit vet, por ajo hodhi gjithë gjanë qi pat prei të mangunit.
5 Edhe disa kur thoshinë për tempullinë, se asht’ stolisunë me gurë të bukur’ e me dhunëtia, tha:
6 Këto qi veni ore, kanë me ardhunë ditt, ndër ato s’ka me mbetunë gur përmbi gur, qi të mos rrëxohetë.
7 Edhe e pyetnë, tue thanë: Mieshtër, kurë pra kanë me u bamë këto? Edhe ç’shenjë ka me qenunë kur të bahenë këto?
8 Edhe ai tha: Shikoni të mos gënjeheni, sepse shumë vetë kanë me ardhunë mb’emënit t’em, tue thanë, se - Unë jam, edhe koha u afrue; mos shkoni pra mbrapa atyneve.
9 Edhe kur të ndëgjoni luftëna e të përzieme, mos u frikoni, sepse këto duhenë me u bamë ma përpara, por nuk’ ashtë përnjiherë të mbaruemitë.
10 Atëherë u thoshte atyne: Ka me u ngritunë komp kundrë kombi, edhe mbëretëni kundrë mbëretënie;
11 edhe kanë me u bamë tërmetëna të mëdha vende mbë vende, edhe zia e sëmunda, edhe kanë me qenunë frika e shenjë të mëdha prei qiellit.
12 Por para gjithë këtyneve kanë me vumë duert’ e veta mbi ju, edhe kanë me u ndiekun’, e me u dhanë ndër duer ndëpër përmbëledhëje e ndëpër burgje, tue u tërhekunë ndëpër mbëretëna e ndëpër guvernatorë për punë t’emënit t’em.
13 Edhe këjo ka me u gjaitunë juve për deshmi.
14 Veni pra ndë zemrat tueja, mos veni ndër mend përpara ç’fjalë me u dhan’ atyne,
15 sepse unë kam me u dhanë juve gojë edhe dituni, qi s’do të mundenë me folunë kundrë, as me dalunë kundrë gjith’ anëmiqtë tuei.
16 Edhe keni me u dhanë ndër duer edhe prei përintsh e prei vëllazënish e prei nierëzish tuei e prei miqsh; edhe kanë me vramë disa prei jush.
17 Edhe keni me qenunë të marrë mëni prei së gjithësh për emninë t’em.
18 Por as nji qime floku prei kresë tuei s’ka me hupunë.
19 Me duriminë tuei keni me fituem shpirtënatë tuei.
20 Edhe kur të shifni Ierusalemënë rrethuem prei ushtëriash, atëherë merrnia vesht se u afrue të shkretuemit’ e asai.
21 Atëherë ata qi të jenë ndë Iude, le të ikinë ndëpër malet; edhe ata qi të jenë mbrenda nd’ate, le të dalinë jashtë; edhe ata qi të jenë ndëpër katunde, le të mos hyjnë mbrenda nd’ate.
22 Sepse ato janë ditt shpagimi, për me u mbushunë gjith’ ato qi janë shkruem.
23 Edhe mjer ato gra qi janë me barrë, e qi kanë foshnje për gjij nd’ato ditt! Sepse ka me qenunë shtrëngim i madh ndë dhet, edhe zemërim mbë këte popull.
24 Edhe kanë me ranë ndëpër gojë të thikësë, edhe kanë me u skllavosunë ndëpër gjithë kombet; edhe Ierusalema ka me qenunë shkelunë prei kombesh, ngjysh sa të mbushenë kohat’ e kombevet.
25 Edhe kanë me qenunë shenjë ndë diell, e ndë hanë, e ndë hyjt; edhe mbi dhet shtrëngim kombesh tue vramë mendienë; edhe ka me gjimuem deti edhe valëtë;
26 nierëzëvet ka me u dalunë shpirti prei frikës’, e prei të pritunit të vështiravet qi vinë sipër botësë, sepse fuqiat’ e qillvet kanë me u tundunë.
27 Edhe atëherë kanë me pamë të birin’ e nieriut tue ardhunë ndë ret me fuqi e me laft të math.
28 Edhe këto kur të fillojnë me u bamë, ngreni krenëtë tuei e shifni; sepse po afrohetë shpërblimi juei.
29 Edhe u tha atyne nji parabullë: Shifni drun’ e fikut edhe gjithë drutë;
30 tashti kur të çelinë, shifni e merrni vesht me vetëvetëhenë, se tashti të korrët’ ashtë ngjat.
31 Kështu edhe ju, kur të shifni këto se bahenë, ta dini se mbëretënia e Perëndisë ashtë ngjat.
32 Për të vërtet po u thom juve, se kyi bres s’ka me shkuem, ngjysh sa të bahenë të gjitha këto .
33 Qielli edhe dheu kanë me shkuem, por fjalët’ e mia s’kanë me shkuem.
34 Edhe veni ore vetëhenë tuei, se mos u randohenë zemëratë tueja prei kresë randë e prei të deitunit e prei gailesh jetësë, edhe të vijë përsipër jush befas ajo ditë,
35 sepse porsi lak ka me ardhunë sipër gjith’ atyneve qi rrinë mbi faqen’ e gjithë dheut.
36 Rrini qutë pra tue u lutunë mbë çdo kohë, qi të baheni të zotënitë për me ikunë prei gjith’ asosh qi kanë me u bamë, edhe të rrini përpara të birit nieriut.
37 Edhe ditënë ai mësonte ndë tempull; edhe natënë dilte jashtë, e bunte ndë malt qi quhet’ i Ullivet.
38 Edhe gjithë populli vinte çë me natie tek ai ndë tempull për me ndëgjuem ate.