1 Et ingressus perambulabat Hiericho
2 et ecce vir nomine Zaccheus
et hic erat princeps publicanorum et ipse dives
3 et quaerebat videre Iesum quis esset
et non poterat prae turba quia statura pusillus erat
4 et praecurrens ascendit in arborem sycomorum
ut videret illum
quia inde erat transiturus
5 et cum venisset ad locum suspiciens Iesus vidit illum
et dixit ad eum Zacchee festinans descende
quia hodie in domo tua oportet me manere
6 et festinans descendit et excepit illum gaudens
7 et cum viderent omnes murmurabant dicentes
quod ad hominem peccatorem devertisset
8 stans autem Zaccheus dixit ad Dominum
ecce dimidium bonorum meorum Domine do pauperibus
et si quid aliquem defraudavi reddo quadruplum
9 ait Iesus ad eum quia hodie salus domui huic facta est
eo quod et ipse filius sit Abrahae
10 Venit enim Filius hominis
quaerere et salvum facere quod perierat
11 Haec illis audientibus adiciens dixit parabolam
eo quod esset prope Hierusalem
et quia existimarent quod confestim regnum Dei manifestaretur
12 Dixit ergo homo quidam nobilis abiit in regionem longinquam
accipere sibi regnum et reverti
13 Vocatis autem decem servis suis
dedit illis decem mnas
et ait ad illos negotiamini dum venio
14 cives autem eius oderant illum
et miserunt legationem post illum dicentes
nolumus hunc regnare super nos
15 et factum est ut rediret accepto regno
et iussit vocari servos quibus dedit pecuniam
ut sciret quantum quisque negotiatus esset
16 venit autem primus dicens domine mna tua decem mnas adquisivit
17 et ait illi euge bone serve
quia in modico fidelis fuisti
eris potestatem habens supra decem civitates
18 et alter venit dicens domine mna tua fecit quinque mnas
19 et huic ait et tu esto supra quinque civitates
20 et alter venit dicens
domine ecce mna tua quam habui repositam in sudario
21 timui enim te quia homo austeris es
tollis quod non posuisti et metis quod non seminasti
22 dicit ei de ore tuo te iudico serve nequam
sciebas quod ego austeris homo sum
tollens quod non posui et metens quod non seminavi
23 et quare non dedisti pecuniam meam ad mensam
et ego veniens cum usuris utique exegissem illud
24 et adstantibus dixit
auferte ab illo mnam et date illi qui decem mnas habet
25 et dixerunt ei domine habet decem mnas
26 Dico autem vobis
quia omni habenti dabitur
ab eo autem qui non habet et quod habet auferetur ab eo
27 Verumtamen inimicos meos illos
qui noluerunt me regnare super se
adducite huc et interficite ante me
28 Et his dictis praecedebat ascendens in Hierosolyma
29 et factum est cum adpropinquasset ad Bethfage et Bethania
ad montem qui vocatur Oliveti
misit duos discipulos suos
30 dicens
ite in castellum quod contra est
in quod introeuntes invenietis pullum asinae alligatum
cui nemo umquam hominum sedit
solvite illum et adducite
31 et si quis vos interrogaverit quare solvitis sic dicetis ei
quia Dominus operam eius desiderat
32 Abierunt autem qui missi erant
et invenerunt sicut dixit illis stantem pullum
33 solventibus autem illis pullum
dixerunt domini eius ad illos quid solvitis pullum
34 at illi dixerunt quia Dominus eum necessarium habet
35 et duxerunt illum ad Iesum
et iactantes vestimenta sua supra pullum
inposuerunt Iesum
36 eunte autem illo substernebant vestimenta sua in via
37 Et cum adpropinquaret iam ad descensum montis Oliveti
coeperunt omnes turbae discentium
gaudentes laudare Deum voce magna
super omnibus quas viderant virtutibus
38 dicentes
benedictus qui venit rex in nomine Domini
pax in caelo et gloria in excelsis
39 Et quidam Pharisaeorum de turbis dixerunt ad illum
magister increpa discipulos tuos
40 quibus ipse ait
dico vobis quia si hii tacuerint lapides clamabunt
41 Et ut adpropinquavit videns civitatem flevit super illam dicens
42 quia si cognovisses et tu
et quidem in hac die tua quae ad pacem tibi
nunc autem abscondita sunt ab oculis tuis
43 quia venient dies in te
et circumdabunt te inimici tui vallo
et circumdabunt te et coangustabunt te undique
44 ad terram prosternent te
et filios qui in te sunt
Et non relinquent in te lapidem super lapidem
eo quod non cognoveris tempus visitationis tuae
45 Et ingressus in templum
coepit eicere vendentes in illo et ementes
46 dicens illis
scriptum est quia domus mea domus orationis est
vos autem fecistis illam speluncam latronum
47 Et erat docens cotidie in templo
principes autem sacerdotum et scribae et principes plebis
quaerebant illum perdere
48 et non inveniebant quid facerent illi
omnis enim populus suspensus erat audiens illum
KAPTINA XIX.
1 Edhe ai kur hyni, shkonte ndëpër Ieriho.
2 Edhe qe nji nieri qi quhei Zakhe, i cilli ishte i pari publikanëvet, edhe kyi ishte i pasunë.
3 Edhe kërkonte me pamë Iesunë, cilli ashtë; por s’mundei prei gjindëjesë, sepse ishte i vogëlë ndë shtat.
4 Edhe nxitoi përpara e hipi mbë nji dru mani, për me pam’ ate, sepse kishte për me shkuem ndëpër atë udhë .
5 Edhe Iesui kur erdhi mbë atë vend, ngriti syt’ e pa ate, edhe i tha: Zakhe, sdryp shpeit; sepse duhetë me mbetun’ unë ndë shtëpit tande.
6 Edhe ai sdrypi shpeit, edhe e priti me gëzim.
7 Edhe të gjithë kur panë, murmurojshinë, tue thanë, se: Hyni me ndenjunë për-anë nieriut fajtuer.
8 Edhe Zakheu qindroi, e i tha Zotit: Qe, o Zot, gjymësën’ e gjasë s’eme tek e ap ndëpër të vobeqit, edhe ndë i paça marrë gja ndoni nieriu për dhunë, i ap për nji katër.
9 Edhe Iesui i tha, se sot u ba shpëtim ndë këte shtëpi, sepse edhe ai asht’ i bir’ i Abrahamit.
10 Sepse i bir i nieriut erdhi me kërkuem e me shpëtuem ate qi asht’ i hupunë.
11 Edhe ata kur ndëgjojshinë këto, Iesui shtoi, e tha nji parabullë, sepse ishte ngjat Ierusalemit, edhe ata kujtojshinë se ka me u dukunë përnjiherë mbëretënia e Perëndisë.
12 Tha pra: Nji nieri fisnik voiti mbi nji vend të largë për me marrë nji mbëretëni për vetëvetëhenë, mbasandai me u këthyem.
13 Edhe thirri dhetë shërbëtorët’ e vet, e u dha atyne dhetë mna, edhe u tha atyne: Punoni këto ngysh sa të këthehem.
14 Por qytetëtarët’ e ati e kishinë mëni, edhe dërguenë laimësi mbas ati, tue thanë, se: Nukë duemë këte me mbëretënuem mbi ne.
15 Edhe ai si muer mbëretëninë, u këthye prapa, e tha me u thërritunë tek ai shërbëtorëtë qi u pat dhanë argjandinë, për me marrë vesht qish kishte fituem gjithë-se-cilli.
16 Edhe erdhi i pari, tue thanë: Zot, mnaja jote fitoi dhetë mna.
17 Edhe ai i tha: Të lumtë, shërbëtor i mirë, se u banë besëtar mbë të pakënë, ki pushtet sipër dhetë qytetesh.
18 Erdhi edhe i dyti, tue thanë: Zot, mnaja jote bani pesë mna.
19 I tha edhe këti: Edhe ti bahu i zoti sipër pesë qytetesh.
20 Erdhi i treti, tue thanë: Zot, qe mnaja jote, të cillën’ e pata rueitunë mbë-nj-anë ndë nji rizë,
21 sepse pata frikë, se je nieri i shtrëngutë: merr atie ku s’ke vumë, edhe korr atie ku s’ke mbiellë.
22 Edhe ai i thotë: Prei gojësë s’ate kam me të gjukuem, shërbëtor’ i keq - ti e dishiese unë jam nieri i shtrëngutë, edhe marr atie ku s’kam vumë, edhe korr atie ku s’kam mbiellë,
23 përse pra s’dhe argjandinë t’em te truveza, qi ta merrshiem bashkë me kamatënë, kur të vishiem unë?
24 Atëherë u tha atyne qi ishinë përpara: Merrni mnanë prei ati, edhe ia nepni ati qi ka dhetë mna.
25 (Edhe ata i thanë: Zot, ai ka dhetë mna.)
26 Sepse po u thom juve, se kushdo qi ka, do t’i nepetë; edhe prei ati qi s’ka, edhe ate qi të ketë, do të merretë prei ati.
27 Por ata anëmiqt’ e mi, qi s’më deshnë me mbëretënuem mbi ata, bini këtu, edhe therrni përpara mejet.
28 Edhe si tha këto, shkonte përpara, tue hipunë ndë Ierusalem.
29 Edhe kur u afrue ndë Bethfage edhe ndë Bethani, ndaj malinë qi quheti i Ullivet, dërgoi dy vetë prei dishepujsh vet,
30 e u tha atyne: Shkoni nd’ate katund qi ashtë kundruell; kur të hyni atie, keni me gjetunë nji polisht lidhunë, qi s’i ka hipunë kurrë ndonji nieri; sgjidhnia, e binia.
31 Edhe ndë u pyettë juve kushi: Përse e sgjidhni? Kështu t’i thoni, se: Zoti ka nevojë për ate.
32 Edhe ata qi u dërguenë si shkuenë, gjetnë sikurse u tha atyne. 33 Edhe ata kur po sgjithshinë polishtinë, të zotënit’ e ati u than’ atyne: Përse sgjithni polishtinë?
34 Edhe ata thanë: Zoti ka nevojë për ate.
35 Edhe e prunë te Iesui; edhe si hothnë petkat’ e veta mbi polishtinë, hipnë Iesunë mbi ate.
36 Edhe ai kur po shkonte, gjindëja shtrojshinë petkat’ e veta mb’udhë.
37 Edhe ai kur u afrue tashti mbë të sdrypunit e Malit Ullivet, gjithë shumica e dishepujvet filluenë me u gëzuem e me lavduem Perëndinë me za të math për gjith’ ato mërekullia qi panë,
38 tue thanë: I bekuem qoftë mbëreti qi vien mb’emënit të Zotit; paqtim ndë qiell, edhe laft mbë të naltat.
39 Edhe disa Farisei prei gjindëjes’ i thanë: Mieshtër, qirto dishepujt’ e tu.
40 Edhe ai u përgjeq, e u tha atyne: Po u thom juve, se ndë pushofshinë këta, kanë me bërtitunë gurëtë.
41 Edhe si u afrue e pa qytetinë, qjau për ate,
42 tue thanë, se: Ndë qoftë se i dishie edhe ti, pak së paku sot ndë këte ditët tande, ato punëtë qi punohenë për paqtim tand; por tashtu u mpshefnë prei sysh tu,
43 sepse kanë me ardhunë ditt për tyi, edhe anëmiqt’ e tu kanë me bamë hendek rreth tejet, edhe kanë me të rrethuem, edhe kanë me të shtrënguem prei gjith’ anësh,
44 edhe kanë me të rrëxuem sheshit tyi, edhe dielmt’ e tu qi gjindenë mbrenda te ti, edhe s’kanë me lanë gur mbi gur te ti; sepse nukë ngjoftë kohën’ e të vumes’ ore te ti,
45 Edhe si hyni ndë tempull, filloi me nxierrë jashtë ata qi shitshin’ e blejshinë nd’ate,
46 tue u than’ atyne: Ashtë shkruem - “Shtëpia eme ashtë shtëpi lutëje”, por ju e batë, “Shpellë kursarësh”.
47 Edhe ishte tue mësuem përditë ndë tempull. Edhe Kryepriftënit’ edhe Shkruesit’ edhe të parët’ e popullit kërkojshinë me e prishunë,
48 por s’gjejshinë se qish me bamë, sepse gjithë populli ishte varunë mbas ati për me e ndëgjuem.