1 multis autem turbis circumstantibus
ita ut se invicem conculcarent
coepit dicere ad discipulos suos
Adtendite a fermento Pharisaeorum quae est hypocrisis
2 Nihil autem opertum est quod non reveletur
neque absconditum quod non sciatur
3 quoniam quae in tenebris dixistis in lumine dicentur
et quod in aurem locuti estis in cubiculis
praedicabitur in tectis
4 dico autem vobis amicis meis
ne terreamini ab his qui occidunt corpus
et post haec non habent amplius quod faciant
5 ostendam autem vobis quem timeatis
timete eum qui postquam occiderit habet potestatem mittere in gehennam
ita dico vobis hunc timete
6 nonne quinque passeres veneunt dipundio
et unus ex illis non est in oblivione coram Deo
7 sed et capilli capitis vestri omnes numerati sunt
nolite ergo timere multis passeribus pluris estis
8 dico autem vobis
omnis quicumque confessus fuerit in me coram hominibus
et Filius hominis confitebitur in illo coram angelis Dei
9 Qui autem negaverit me coram hominibus
denegabitur coram angelis Dei
10 Et omnis qui dicit verbum in Filium hominis remittetur illi
ei autem qui in Spiritum Sanctum blasphemaverit non remittetur
11 Cum autem inducent vos in synagogas
et ad magistratus et potestates
nolite solliciti esse qualiter aut quid respondeatis aut
quid dicatis
12 Spiritus enim Sanctus docebit vos in ipsa hora
quae oporteat dicere
13 Ait autem quidam ei de turba
magister dic fratri meo ut dividat mecum hereditatem
14 at ille dixit ei
homo quis me constituit iudicem aut divisorem super vos
15 dixitque ad illos videte et cavete ab omni avaritia
quia non in abundantia cuiusquam vita eius est ex his quae possidet
16 dixit autem similitudinem ad illos dicens
hominis cuiusdam divitis uberes fructus ager adtulit
17 et cogitabat intra se dicens quid faciam
quod non habeo quo congregem fructus meos
18 et dixit hoc faciam destruam horrea mea et maiora faciam
et illuc congregabo omnia quae nata sunt mihi et bona mea
19 et dicam animae meae
anima habes multa bona posita in annos plurimos
requiesce comede bibe epulare
20 dixit autem illi Deus
stulte hac nocte animam tuam repetunt a te
quae autem parasti cuius erunt
21 sic est qui sibi thesaurizat et non est in Deum dives
22 Dixitque ad discipulos suos ideo dico vobis
nolite solliciti esse animae quid manducetis
neque corpori quid vestiamini
23 anima plus est quam esca
et corpus quam vestimentum
24 considerate corvos quia non seminant neque metunt
quibus non est cellarium neque horreum
et Deus pascit illos
quanto magis vos pluris estis illis
25 quis autem vestrum cogitando potest adicere ad staturam suam cubitum
unum
26 si ergo neque quod minimum est potestis
quid de ceteris solliciti estis
27 considerate lilia quomodo crescunt
non laborant non nent
dico autem vobis
nec Salomon in omni gloria sua vestiebatur sicut unum ex
istis
28 si autem faenum quod hodie in agro est
et cras in clibanum mittitur Deus sic vestit
quanto magis vos pusillae fidei
29 et vos nolite quaerere quid manducetis aut quid bibatis
et nolite in sublime tolli
30 haec enim omnia gentes mundi quaerunt
Pater autem vester scit quoniam his indigetis
31 verumtamen quaerite regnum Dei
et haec omnia adicientur vobis
32 Nolite timere pusillus grex
quia conplacuit Patri vestro dare vobis regnum
33 Vendite quae possidetis et date elemosynam
Facite vobis sacculos qui non veterescunt
thesaurum non deficientem in caelis
quo fur non adpropiat neque tinea corrumpit
34 ubi enim thesaurus vester est ibi et cor vestrum erit
35 Sint lumbi vestri praecincti et lucernae ardentes
36 et vos similes hominibus expectantibus dominum suum
quando revertatur a nuptiis
ut cum venerit et pulsaverit confestim aperiant ei
37 Beati servi illi quos cum venerit dominus invenerit vigilantes
amen dico vobis
quod praecinget se et faciet illos discumbere
et transiens ministrabit illis
38 et si venerit in secunda vigilia
et si in tertia vigilia venerit et ita invenerit
beati sunt servi illi
39 Hoc autem scitote
quia si sciret pater familias qua hora fur veniret
vigilaret utique et non sineret perfodiri domum suam
40 et vos estote parati
quia qua hora non putatis Filius hominis venit
41 Ait autem ei Petrus
Domine ad nos dicis hanc parabolam an et ad omnes
42 dixit autem Dominus
quis putas est fidelis dispensator et prudens
quem constituet dominus super familiam
suam
ut det illis in tempore tritici mensuram
43 beatus ille servus
quem cum venerit dominus invenerit ita facientem
44 vere dico vobis
quia supra omnia quae possidet constituet illum
45 Quod si dixerit servus ille in corde suo
moram facit dominus meus venire
et coeperit percutere pueros et ancillas
et edere et bibere et inebriari
46 veniet dominus servi illius in die qua non sperat et hora qua nescit
et dividet eum partemque eius cum infidelibus ponet
47 Ille autem servus qui cognovit voluntatem domini sui
et non praeparavit et non fecit secundum voluntatem eius
vapulabit multas
48 qui autem non cognovit et fecit digna plagis
vapulabit paucis
omni autem cui multum datum est multum quaeretur ab eo
et cui commendaverunt multum plus petent ab eo
49 Ignem veni mittere in terram
et quid volo si accendatur
50 baptisma autem habeo baptizari
et quomodo coartor usque dum perficiatur
51 putatis quia pacem veni dare in terram
non dico vobis sed separationem
52 erunt enim ex hoc quinque in domo una divisi
tres in duo et duo in tres
53 dividentur
pater in filium et filius in patrem suum
mater in filiam et filia in matrem
socrus in nurum suam et nurus in socrum suam
54 Dicebat autem et ad turbas
cum videritis nubem orientem ab occasu
statim dicitis nimbus venit et ita fit
55 et cum austrum flantem
dicitis quia aestus erit et fit
56 hypocritae faciem terrae et caeli nostis probare
hoc autem tempus quomodo non probatis
57 quid autem et a vobis ipsis non iudicatis quod iustum est
58 Cum autem vadis cum adversario tuo ad principem
in via da operam liberari ab illo
ne forte trahat te apud iudicem
et iudex tradat te exactori et exactor mittat te in carcerem
59 dico tibi non exies inde donec etiam novissimum minutum reddas
KAPTINA XII.
1 Ndërmiet këtyne fjalëve , kur ishinë mbëledhunë shumicat’ e gjindëjesë, kaqi sa shkelshinë njiani tietrinë, filloi me u thanë dishepujvet vet: Përpara rueni vetëvetëhenë prei brumit Farisevet, qi ashtë hipokrisi.
2 Por nuk’ ashtë gja e mbulutë qi s’ka me u sbuluem; edhe e mpshefëtë, qi s’ka me u marrë vesht.
3 Përandai sa thatë nd’errësinë, kanë me u ndëgjuem ndë dritë; edhe qish folët ndër vesh ndëpër dhomat, kanë me u leçitunë mbi pulasat.
4 Edhe po u thom juve, miqt’ e mi: Mos droni ata qi vrasinë korpinë, edhe mbasandai s’kanë se qish me bamë gja ma tepërë.
5 Por kam me u diftuem juve cillinë me drashunë: Droni ate qi ka pushtet, mbassi të vrasi, të hedhi ndë xhehenem; për të vërtet po u thom juve, këte droni.
6 Nukë shitenë pesë zoq për dy astër? Edhe nji prei atyneve nuk’ asht’ i harruem përpara Perëndisë,
7 por edhe qimet’ e kresë tuei janë ngjefunë të gjitha. Mos droni pra: ju dani prei shumë zoqsh.
8 Edhe po u thom juve: Kushdo qi të më rrëfejë përpara nierëzëvet, edhe i bir’ i nieriut ka me e rrëfyem përpara engjujvet Perëndisë.
9 Edhe kushdo qi të më mohojë përpara nierëzëvet, ka me u mohuem përpara engjujvet Perëndisë.
10 Edhe kushdo qi të thotë fjalë kundrë të birit nieriut, ka me iu falunë, por ati qi të vlasfimojë kundrë Shpirtit Shenjt , s’ka për me iu falunë.
11 Edhe kur të u bienë juve ndëpër synagogat e ndëpër urdhënat e ndëpër pushtetet, mos kini gaile se kush, a se si të përgjegjeni, a qish të thoni,
12 sepse Shpirti Shenjt ka me u mësuem juve nd’ate orë qish duhetë me thanë.
13 Edhe nji prei gjindëjes’ i tha: Mieshtër, thuei t’em-vëlla të dajë trashigiminë bashkë me mue.
14 Por ai i tha: O nieri, kush më vuni gjyqtar, a damës mbi ju?
15 Mbasandai u tha atyne: Veni ore, edhe ruhi prei lakmimit, sepse ndë pastë tepërë kushi, jeta e ati nukë varetë prei gjas’ati.
16 Edhe u tha atyne nji parabullë, tue thanë: Nji nieriu të pasuni i erdhi mbarë ara,
17 edhe mendohei me vetëvetëhenë, tue thanë: Qish të baj, se s’kam ku të mbëleth pemët e mia?
18 Mbasandai tha: Këte kam me bamë, do të prish grunarët’ e mi, edhe do t’i ndërtoj ma të mëdhej, edhe do të mbëleth atie gjithë drithinë t’em, edhe të mirat’ e mia.
19 Edhe do t’i thom shpirtit t’em: O Shpirt, ke shumë të mira qi gjindenë për shumë viet; prahu, e ha, e pi, e gëzohu.
20 Por Perëndia i tha: I marrë, këte natë kanë me lypunë prei tejet shpirtinë tand; edhe sa bane gati, kuit do të jenë?
21 Kështu ka me qenun’ ai qi mbëleth thesorë për vetëvetëhenë, e nuk’ asht’ i pasunë te Perëndia.
22 Mbasandai u tha dishepujvet vet: Përandai po u thom juve - Mos keni gaile për jetënë tuei, qish të hani; as për korpinë tuei, qish të veshni.
23 Jeta ashtë ma e ndershime se ushqimi, edhe korpi se të veshunitë.
24 Veni ore korbënitë, se nukë mbiellinë, as nukë korrinë; ata s’kanë qur, as grunar; edhe Perëndia i ushqen; sa ma tepërë dani ju prei shpendëvet?
25 Edhe cilli prei jush ka gaile, mundetë me shtuem nji kut mbë moshë të vet?
26 Kur ju pra s’mundeni as për ma të vogëlënë, përse keni gaile për të tierat?
27 Veni ore luletë si rritenë, se nukë mundohenë, as nukë dredhinë; edhe po u thom juve, se as Solomoni me gjithë laftin’ e vet s’ishte veshunë si nji prei kësosh.
28 Por ndë qoftë se barinë qi sot ashtë nd’arë, edhe nesër hidhetë ndë furrë, Perëndia e vesh kështu, sa ma tepërë juve, o besë-pakë?
29 Edhe ju mos kërkoni qish të hani, a qish të pini; as mos ini me dy mendesh.
30 Sepse kombet’ e botësë kërkojnë gjithë këto; edhe Ati juei e di se u lypsenë këto.
31 Por kërkoni mbëretënin’ e Perëndisë, edhe gjithë këto kanë për me u shtuem juve.
32 Mos ki frikë, o trum’ e vogëlë; sepse Atit tuei i pëlqeu me u dhanë juve mbëretëninë.
33 Shitni pasëjetë tueja, edhe nepni limoshënë. Bani për vetëhenë tuei kuleta qi nukë vietërohenë, thesore ndë qillt qi nukë mungon, atie ku kursari s’afrohetë, as krymbi s’e prish.
34 Sepse ku ashtë thesori juei, atie ka me qenun’ edhe zemëra juei.
35 Le të jenë miedizatë tuei ngjeshunë, edhe kandiletë ndezunë;
36 edhe ju ini gati porsi nierëzitë kur presinë të zotin’ e vet, kur do të këthehetë prei darsmash, qi t’i çelinë përnjiherë, kur të vijë me trokulluem.
37 Lum ata shërbëtorë, të cillëtë, kur të vijë i zoti, ka me i gjetunë qutë. Për të vërtet po u thom juve, se do të përvishetë, e do t’i vejë me ndenjunë ndë mësallë, edhe do të vijë për-anë, e do t’u shërbejë atyne.
38 Edhe ndë arthtë ndë të dytënë ruejtie edhe ndë të tretënë ruejtie ndë arthtë, edhe t’i gjejë kështu, të lumunë jan’ ata shërbëtorë.
39 Edhe këte e dini, se ndë qoftë se e dinte i zoti i shtëpisë mbë ç’orë vien kursari, kishte për me ndenjunë qutë, edhe s’kishte për me lanë me u biruem shtëpia e ati.
40 Edhe ju pra bahi gati, sepse i bir’ i nieriut vien mb’ate orë qi s’e mendoni.
41 Edhe Pietri i tha: Zot, neve e thue këte parabullë, apor të gjithëve?
42 Edhe Zoti tha: Vallë cilli asht’ ai kujdestar besënik edhe i mentshim, qi ta vejë i zoti mbi shërbëtorët e vet, për me u dhanë me kohë masën’ e grunit?
43 Lum ai shërbëtuer, të cillinë, kur të vijë i zoti, ka me e gjetunë tue bamë kështu.
44 Për të vërtet po u thom juve, se ka me e vumë mbi gjithë pasëjen’ e ati.
45 Por ndë thasht’ ai shërbëtuer ndë zemërë të vet, se: Em-zot qelletë me ardhunë; edhe të fillojë me rrafunë shërbëtorët’ e shërbëtoretë, e me ngran’ e me pim’ e me u dejtunë;
46 i zoti ati shërbëtorit’ ka me ardhunë nd’atë ditë qi s’e pret, edhe nd’ate orë, qi s’e di, edhe ka me e damë, edhe ka me vumë piesën’ e ati bashkë me të pabesëtë.
47 Edhe ai shërbëtori qi e dinte andën’ e të zotit vet, edhe nukë bani gati vetëhenë , as nukë bani mbas andës’ ati, ka me u rrafunë shumë.
48 Por ai qi s’e diti, edhe bani punë për me u rrafunë, ka me u rrafunë pak. Edhe gjithë-se-kuit qi iu dha shumë, shumë ka me u kërkuem prei ati; edhe ati qi i lanë shumë, kanë me i lypunë ma tepërë.
49 Erdha me vumë ziarrm mbë dhet, edhe ç’ tietër gja due, ndë qoftë se u ndes tashti?
50 Edhe kam nji pagëzim për me u pagëzuem; edhe sa shtrëngohem ngjysh sa të mbarohetë!
51 Kujtoni se kam ardhunë me dhanë paqtim mbë dhet? Jo, po u thom juve, por veç të damë.
52 Sepse tashti e mbaskëndai kanë me qenunë pesë vetë ndë nji shtëpi damë, tre kundrë dyve, edhe dy kundrë treve.
53 Ka për me u damë i ati kundrë të birit; edhe i biri kundrë të i atit; e ama kundrë së bijësë, edhe e bija kundrë s’amësë; vieherra kundrë nusesë vet, edhe nuseja kundrë së vieherrësë.
54 Edhe u thoshte edhe gjindëjesë: Kur shifni renë se del prei së perënduemesë diellit, përnjiherë thoni - Po vien shi; edhe bahetë kështu.
55 Edhe kur fryn erë mies-dite, thoni, se ka me u bamë vapë; edhe bahetë.
56 Hipokritëna, faqen’ e dheut edhe të qiellit dini me e provuem; por këte kohë si nuk’ e provoni?
57 Si nukë gjukoni edhe të dreitënë prei vetëhesë tuei?
58 Kur të veç pra tek urdhënari bashkë me kundrë-gjyqësinë tand, mundohu mb’udhë me shpëtuem prei ati; se mos të tërheqi te gjyqtari, edhe gjyqtari të api ndër duer të shërbëtorit, edhe shërbëtori të hedhi mbrenda ndë burk.
59 Po të thom, s’ke me dalë prei andej, ngysh sa të laish edhe astrin’ e mbrapëm.