1 Et factum est cum esset in loco quodam orans
ut cessavit dixit unus ex discipulis eius ad eum
Domine doce nos orare
sicut et Iohannes docuit discipulos
suos
2 et ait illis cum oratis dicite
Pater sanctificetur nomen tuum
adveniat regnum tuum
3 panem nostrum cotidianum da nobis cotidie
4 et dimitte nobis peccata nostra
siquidem et ipsi dimittimus omni debenti nobis
et ne nos inducas in temptationem
5 Et ait ad illos quis vestrum habebit amicum
et ibit ad illum media nocte et dicit illi
amice commoda mihi tres panes
6 quoniam amicus meus venit de via ad me
et non habeo quod ponam ante illum
7 et ille de intus respondens dicat
noli mihi molestus esse
iam ostium clausum est et pueri mei mecum sunt in cubili
non possum surgere et dare tibi
8 dico vobis et si non dabit illi surgens eo quod amicus eius sit
propter inprobitatem tamen eius surget
et dabit illi quotquot habet necessarios
9 Et ego vobis dico petite et dabitur vobis
quaerite et invenietis pulsate et aperietur vobis
10 omnis enim qui petit accipit
et qui quaerit invenit et pulsanti aperietur
11 quis autem ex vobis patrem petet panem
numquid lapidem dabit illi
aut piscem numquid pro pisce serpentem dabit illi
12 aut si petierit ovum
numquid porriget illi scorpionem
13 si ergo vos cum sitis mali nostis bona data dare filiis vestris
quanto magis Pater vester de caelo dabit spiritum bonum petentibus se
14 Et erat eiciens daemonium et illud erat mutum
et cum eiecisset daemonium locutus est mutus
et admiratae sunt turbae
15 Quidam autem ex eis dixerunt
in Beelzebub principe daemoniorum eicit daemonia
16 Et alii temptantes signum de caelo quaerebant ab eo
17 Ipse autem ut vidit cogitationes eorum dixit eis
omne regnum in se ipsum divisum desolatur
et domus supra domum cadet
18 si autem et Satanas in se ipsum divisus est
quomodo stabit regnum ipsius
quia dicitis in Beelzebub eicere me daemonia
19 si autem ego in Beelzebub eicio daemonia filii vestri in quo eiciunt
ideo ipsi iudices vestri erunt
20 porro si in digito Dei eicio daemonia
profecto praevenit in vos regnum Dei
21 cum fortis armatus custodit atrium suum
in pace sunt ea quae possidet
22 si autem fortior illo superveniens vicerit eum
universa arma eius aufert in quibus confidebat
et spolia eius distribuit
23 qui non est mecum adversum me est
et qui non colligit mecum dispergit
24 Cum inmundus spiritus exierit de homine
perambulat per loca inaquosa
quaerens requiem et non inveniens dicit
revertar in domum meam unde exivi
25 et cum venerit invenit scopis mundatam
26 et tunc vadit
et adsumit septem alios spiritus nequiores se
et ingressi habitant ibi
et sunt novissima hominis illius peiora prioribus
27 Factum est autem cum haec diceret
extollens vocem quaedam mulier de turba dixit illi
beatus venter qui te portavit et ubera quae suxisti
28 at ille dixit
quippini beati qui audiunt verbum Dei et custodiunt
29 Turbis autem concurrentibus coepit dicere
generatio haec generatio nequam est signum quaerit
et signum non dabitur illi nisi signum Ionae
30 nam sicut Ionas fuit signum Ninevitis
ita erit et Filius hominis generationi isti
31 regina austri surget in iudicio cum viris generationis huius
et condemnabit illos
quia venit a finibus terrae audire sapientiam Salomonis
et ecce plus Salomone hic
32 viri ninevitae surgent in iudicio cum generatione hac
et condemnabunt illam
quia paenitentiam egerunt ad praedicationem Ionae
et ecce plus Iona hic
33 Nemo lucernam accendit et in abscondito ponit
neque sub modio
sed supra candelabrum ut qui ingrediuntur lumen videant
34 Lucerna corporis tui est oculus tuus
si oculus tuus fuerit simplex totum corpus tuum lucidum erit
si autem nequam fuerit etiam corpus tuum tenebrosum erit
35 vide ergo ne lumen quod in te est tenebrae sint
36 si ergo corpus tuum totum lucidum fuerit
non habens aliquam partem tenebrarum
erit lucidum totum
et sicut lucerna fulgoris inluminabit te
37 Et cum loqueretur
rogavit illum quidam Pharisaeus ut pranderet apud se
et ingressus recubuit
38 Pharisaeus autem coepit intra se reputans dicere
quare non baptizatus esset ante prandium
39 et ait Dominus ad illum
nunc vos Pharisaei quod de foris est calicis et catini mundatis
quod autem intus est vestrum plenum est rapina et iniquitate
40 stulti nonne qui fecit quod de foris est
etiam id quod de intus est fecit
41 verumtamen quod superest date elemosynam
et ecce omnia munda sunt vobis
42 Sed vae vobis Pharisaeis
quia decimatis mentam et rutam et omne holus
et praeteritis iudicium et caritatem Dei
haec autem oportuit facere et illa non omittere
43 Vae vobis Pharisaeis
quia diligitis primas cathedras in synagogis
et salutationes in foro
44 Vae vobis quia estis ut monumenta quae non parent
et homines ambulantes supra nesciunt
45 Respondens autem quidam ex legis peritis ait illi
magister haec dicens etiam nobis contumeliam facis
46 at ille ait et vobis legis peritis vae
quia oneratis homines oneribus quae portari non
possunt
et ipsi uno digito vestro non tangitis sarcinas
47 Vae vobis quia aedificatis monumenta prophetarum
patres autem vestri occiderunt illos
48 profecto testificamini quod consentitis
operibus patrum vestrorum
quoniam quidem ipsi eos occiderunt
vos autem aedificatis eorum sepulchra
49 Propterea et sapientia Dei dixit
mittam ad illos prophetas et apostolos
et ex illis occident et persequentur
50 ut inquiratur sanguis omnium prophetarum
qui effusus est a constitutione mundi a generatione ista
51 a sanguine Abel usque ad sanguinem Zacchariae
qui periit inter altare et aedem
ita dico vobis requiretur ab hac generatione
52 Vae vobis legis peritis quia tulistis clavem scientiae
ipsi non introistis et eos qui introibant
prohibuistis
53 Cum haec ad illos diceret
coeperunt Pharisaei et legis periti graviter insistere
et os eius opprimere de multis
54 insidiantes
et quaerentes capere aliquid ex ore eius
ut accusarent eum
KAPTINA XI.
1 Edhe ai kur po falei ndë nji vend, si pushoi, nji prei dishepujvet ati i tha: Zot, mësona me u falunë, sikurse edhe Gjionni mësoi dishepujt’ e vet.
2 Edhe ai u tha atyne: Kur të faleni, thoni: - Ati ynë qi je ndë qillt, u shenjtënoft’ emëni yt, arthtë mbëretënia jote, u baftë dashunimi yt, si ndë qiell, edhe mbë dhet.
3 Bukënë t’onë të përditshimen, epna neve përditë.
4 Edhe falna fajetë t’ona, sepse edhe na ia falimë kuido qi na ban faj; edhe mos na shtier ndë ngasëje, por shpëtona prei së keqit.
5 Mbasandai u tha atyne: Cilli prei jush do të ketë nji mik, edhe do të vejë tek ai ndë mies-natë, e t’i thotë: Mik, më huaj tri bukë;
6 sepse erdhi nji miku em prei udhësë tek unë, edhe s’kam qish me i vumë përpara?
7 Edhe ai do të përgjegjetë përmbrenda, e t’i thotë: Mos më nep mundim, sepse dera ashtë mbyllunë tashti, edhe çunat’ e mi kanë ranë ndë shtrat bashkë me mue; s’mundem të ngrihem e t’ap.
8 Po u thom juve: Edhe ndë mos u ngrittë me i dhanë, sepse ashtë miku i vet, por për të paturpshimen’ e ati ka me u ngritun’ e me i dhanë sa t’i duhenë.
9 Edhe unë po u thom juve: Lypni, edhe do t’u epetë juve; kërkoni, edhe do të gjeni; trokulloni, edhe do t’u çiletë juve.
10 Sepse kushdo qi lypën, merr; edhe kushdo qi kërkon, gjen; edhe ati qi trokullon, do t’i çiletë.
11 Edhe cilli prei jush asht’ atë, edhe ndë i lyptë bukë i biri, mos ka me i dhanë gur? Apor ndë i lypte peshk, mos ka me i dhanë gjarpën ndë vend të peshkut?
12 Apor ndë i lypte ve, mos ka me i dhanë hakrep?
13 Kur ju pra, qi jeni të këqij, dini me u dhanë dielmvet tuei dhana të mira, sa ma tepër’ Ati qi ashtë prei qielli ka me u dhanë Shpirtinë Shenjt atyneve qi t’i lypinë?
14 Edhe ishte tue nxierrë nji diall, edhe ai ishte shurth. Edhe dialli kur duel, shurdhi foli, edhe gjindëja u mërekullue.
15 Por disa prei atyneve thanë, se nxier djemënitë me anë të Beelzebulit, të parit djemënavet.
16 Edhe disa të tierë, tue ngam’ ate, kërkojshinë prei ati shenjë prei qielli.
17 Por ai si muer vesht mendimet’ e atyneve, u tha atyne: Çdo mbëretëni ndë u daftë kundrë vetëvetëhesë, shkretohetë; edhe nji shtëpi ndë u daftë kundrë shtëpisë, rrenohetë.
18 Edhe Satanai pra ndë qoftë se u da kundrë vetëvetëhesë, si ka me qindruem mbëretënia e ati? Sepse thoni, se unë nxier djemënitë me anë të Beelzebulit.
19 Por unë ndë nxier djemënitë me anë të Beelzebulit, bijtë tuei me ç’anë i nxierrinë? Përandai ata kanë me qenunë gjyqtarëtë tuei.
20 Por ndë nxier unë djemënitë me gishtin’ e Perëndisë, vallë mbëretënia e Perëndisë e mbërrini mbë ju?
21 I forti armatisunë kur ruen avllin’ e vet, gjithë gjaja e ati ashtë ndë paqtim,
22 por kur të vijë ma i forti se ai, e ta mundi, merr gjith’ armët’ e ati qi shpërente mb’ato, edhe dan plaçkat’ e ati.
23 Ai qi s’ashtë bashkë me mue, ashtë kundrë mejet; edhe ai qi s’mbëleth bashkë me mue, shpërndan.
24 Frym’ e ndytë kur del prei nieriut, shkon ndëpër vende të thata pa ujë , edhe kërkon të prajtunë; edhe kur të mos gjejë, thotë: Le të këthehem ndë shtëpit t’eme, andej kah dola;
25 edhe kur vien, e gjen mpshimë e stolisunë.
26 Atëherë vete, e merr me vetëhe shtatë fryma të tiera ma të këqia se vetëhenë; edhe hyjn’ e rrin’ atie; edhe të mbrapmet’ e ati nieriu bahenë ma të këqia se të paratë.
27 Edhe ai kur thoshte këto, nji grue ngriti za prei gjindëjes’, e i tha: Lum ai bark qi të ka bartunë, edhe ato gjij qi ke thithunë.
28 Por ai tha: Lum ma fort ata qi ndëgjojnë fjalën’ e Perëndisë, edhe e ruejnë.
29 Edhe gjindëja kur po mbëlidhei, filloi me thanë: Kyi bres asht’ i keq; kërkon shenjë, edhe shenjë s’ka me iu dhanë, për-veç shenjit profetit Iona.
30 Sepse sikurse Ionai u ba shenjë mbë Ninevitët, kështu edhe i bir’ i nieriut ka me qenunë mbë këte bres.
31 Mbëretënesha e mies-ditësë ka me u ngritunë ndë ditë të gjyqit bashkë me nierëzit e këti brezi, edhe ka me i gjukuem për të keq, sepse erdhi prei anësë së mbaruemesë dheut me ndëgjuem ditunin’ e Solomonit; edhe qe ku ashtë këtu ma tepërë se Solomoni.
32 Burrat’ e Ninevisë kanë me u ngjallunë ndë ditë të gjyqit bashkë me këte bres, edhe kanë me e gjukuem për të keq, sepse u penduenë për predikimin’ e Ionait; edhe qe ku ashtë këtu ma tepërë se Ionai.
33 Edhe kurkushi, kur ndes kandilinë, s’e ve ndë vend të mpshefëtë, as ndënë hu të drithit , por mbi kandilier, për me pamë dritën’ ata qi hyjnë mbrenda.
34 Kandil’ i korpit ashtë syni: syni yt pra kur të jet’ i qirutë, edhe gjithë korpi yt asht’ i ndritshim; por kur të jet’ i keq, edhe korpi yt asht’ i errëtë.
35 Ve ore pra drita qi ashtë te ti, mos jet’ errësinë.
36 Ndë qoftë pra gjithë korpi yt i ndritshim, pa pasunë ndonji anë t’errëtë, ka me qenun’ i ndritshim gjithë, porsi kandili kur të ndrit me ndriçiminë.
37 Edhe si foli këto , nji Farise i lutei me ardhunë për drekë tek ai; edhe ai hyni e ndejti ndë mësallë.
38 Edhe Fariseu kur pa se nukë lau ma përpara duertë para drekësë, u mërekullue.
39 Edhe Zoti i tha: Tashti ju Fariseitë qironi të përjashtëmenë’ e potirit e të kupësë; por e përmbrendëshimeja juei ashtë plot me rrëmbesë e me të keqe.
40 Të marrë, ai qi bani të përjashtëmenë, a nukë bani edhe të përmbrendëshimenë?
41 Veçe nepni limoshënë gjanë tuei ; edhe qe të gjitha te janë të qiruta te ju.
42 Por mjertë ju Fariseitë! Sepse epni të dhetën’ e mendrës’ e të piganit e gjithë barishtavet, edhe lini mbë-nj-anë gjyqin’ edhe dashunin’ e Perëndisë. Këto duhei të bajshitë, edhe ato të mos i lishitë.
43 Mjertë ju Fariseitë! Sepse doni vendin’ e parë ndëpër synagogat, edhe të përshëndetunatë ndëpër tregjet.
44 Mjertë ju Shkruisa edhe Farisei, hipokritëna! Se jeni porsi ato vorretë qi s’dukenë, edhe nierëzitë qi ecinë përsipër nukë dinë.
45 Edhe nji prei ligjëtarëvet u përgjeq, e i tha: Mieshtër, tue thanë këto punë shan edhe neve.
46 Edhe ai tha: Mjertë ju ligjëtarëtë për-së-ri! Sepse ngarkoni nierëzitë me barrë të randa qi s’barenë , edhe ju nuk’ i përkitni barrëtë me majën’ e gishtënavet tuei.
47 Mjertë ju! Sepse ndërtoni vorret’ e profetënavet, edhe atënitë tuei i vranë.
48 Vallë bani deshmi edhe pëlqeni punët’ e atënavet tuei, sepse ata i vranë, edhe ju ndërtoni vorret e atyneve.
49 Përandai edhe ditunia e Perëndisë tha: Kam me dërguem tek ata profetëna edhe apostuj, edhe disa prei asish kanë me i vramë edhe kanë me i përzanë,
50 qi të kërkohetë prei këti brezi gjaku i gjithë profetënavet qi ashtë derdhunë çë kur se ashtë ngrefunë bota;
51 çë prei gjakut Abelit, ngjysh mbë gjak të Zaharisë qi u vra ndërmiet therores’ edhe tempullit; për të vërtet po u thom juve, ka për me u kërkuem prei këti brezi.
52 Mjertë ju ligjëtarëtë! Sepse ngritët çelsin’ e mendiesë; ju nukë hytë, por ndalët edhe ata qi hyjnë.
53 Edhe ai kur u thoshte atyne këto, Shkruisit’ edhe Fariseitë filluenë me e nxemë tepërë, edhe me e shtrënguem qi të flasi për shumë punë ,
54 sepse kishinë ngrefunë lak për ate, edhe kërkojshinë me rrëmbyem ndonji fjalë prei gojës’ ati, qi ta përflasinë.