1 Post haec erat dies festus Iudaeorum
et ascendit Iesus Hierosolymis
2 est autem Hierosolymis super Probatica piscina
quae cognominatur hebraice Bethsaida
quinque porticus habens
3 in his iacebat multitudo magna languentium
caecorum claudorum aridorum expectantium aquae motum
5 erat autem quidam homo ibi
triginta et octo annos habens in infirmitate sua
6 hunc cum vidisset Iesus iacentem
et cognovisset quia multum iam tempus habet
dicit ei vis sanus fieri
7 respondit ei languidus Domine hominem non habeo
ut cum turbata fuerit aqua mittat me in piscinam
dum venio enim ego alius ante me descendit
8 dicit ei Iesus surge tolle grabattum tuum et ambula
9 et statim sanus factus est homo
et sustulit grabattum suum et ambulabat
erat autem sabbatum in illo die
10 dicebant Iudaei illi qui sanatus fuerat
sabbatum est non licet tibi tollere grabattum tuum
11 Respondit eis
qui me fecit sanum
ille mihi dixit tolle grabattum tuum et ambula
12 interrogaverunt ergo eum
quis est ille homo qui dixit tibi tolle grabattum tuum et ambula
13 is autem qui sanus fuerat effectus nesciebat quis esset
Iesus enim declinavit turba constituta
in loco
14 postea invenit eum Iesus in templo et dixit illi ecce sanus factus es
iam noli peccare ne deterius tibi aliquid contingat
15 abiit ille homo et nuntiavit Iudaeis
quia Iesus esset qui fecit eum sanum
16 propterea persequebantur Iudaei Iesum
quia haec faciebat in sabbato
17 Iesus autem respondit eis
Pater meus usque modo operatur et ego operor
18 propterea ergo magis quaerebant eum Iudaei interficere
quia non solum solvebat sabbatum
sed et Patrem suum dicebat Deum aequalem se faciens Deo
respondit itaque Iesus et dixit eis
19 amen amen dico vobis
non potest Filius a se facere quicquam
nisi quod viderit Patrem facientem
quaecumque enim ille fecerit
haec et Filius similiter facit
20 Pater enim diligit Filium
et omnia demonstrat ei quae ipse facit
et maiora his demonstrabit ei opera ut vos miremini
21 sicut enim Pater suscitat mortuos et vivificat
sic et Filius quos vult vivificat
22 neque enim Pater iudicat quemquam
sed iudicium omne dedit Filio
23 ut omnes honorificent Filium sicut honorificant Patrem
Qui non honorificat Filium
non honorificat Patrem qui misit illum
24 Amen amen dico vobis
quia qui verbum meum audit et credit ei qui misit me
habet vitam aeternam
et in iudicium non venit
sed transit a morte in vitam
25 amen amen dico vobis quia venit hora et nunc est
quando mortui audient vocem Filii Dei
et qui audierint vivent
26 sicut enim Pater habet vitam in semet ipso
sic dedit et Filio vitam habere in semet ipso
27 et potestatem dedit ei et iudicium facere
quia Filius hominis est
28 nolite mirari hoc quia venit hora
in qua omnes qui in monumentis sunt audient vocem eius
29 et procedent qui bona fecerunt in resurrectionem vitae
qui vero mala egerunt in resurrectionem iudicii
30 non possum ego a me ipso facere quicquam
sicut audio iudico et iudicium meum iustum est
Quia non quaero voluntatem meam
sed voluntatem eius qui misit me
31 Si ego testimonium perhibeo de me
testimonium meum non est verum
32 alius est qui testimonium perhibet de me
et scio quia verum est testimonium quod perhibet de me
33 vos misistis ad Iohannem et testimonium perhibuit veritati
34 ego autem non ab homine testimonium accipio
sed haec dico ut vos salvi sitis
35 ille erat lucerna ardens et lucens
vos autem voluistis exultare ad horam in luce eius
36 ego autem habeo testimonium maius Iohanne
opera enim quae dedit mihi Pater ut perficiam ea
ipsa opera quae ego facio testimonium perhibent de me
quia Pater me misit
37 et qui misit me Pater ipse testimonium perhibuit de me
Neque vocem eius umquam audistis neque speciem eius vidistis
38 Et verbum eius non habetis in vobis manens
quia quem misit ille huic vos non creditis
39 scrutamini scripturas
quia vos putatis in ipsis vitam aeternam habere
et illae sunt quae testimonium perhibent de me
40 et non vultis venire ad me ut vitam habeatis
41 claritatem ab hominibus non accipio
42 sed cognovi vos quia dilectionem Dei non habetis in vobis
43 ego veni in nomine Patris mei et non accipitis me
si alius venerit in nomine suo illum accipietis
44 quomodo potestis vos credere
qui gloriam ab invicem accipitis
et gloriam quae a solo est Deo non quaeritis
45 nolite putare quia ego accusaturus sim vos apud Patrem
est qui accuset vos Moses in quo vos speratis
46 si enim crederetis Mosi crederetis forsitan et mihi
de me enim ille scripsit
47 si autem illius litteris non creditis
quomodo meis verbis credetis
KAPTINA V.
1 Mbas këtyneve ishte festa e Iudevet; edhe Iesui hypi ndë Ierusalem.
2 Edhe ndë Ierusalem, ngjat derësë dhenvet, ashtë nji banjë qi quhetë Hebraisht Bethesda, e cilla ka pesë kamare.
3 Ndër këto dirgjei shumë shumicë të sëmunësh, të verbëtish, çalash, të thatësh, qi pritshinë me lueitun’ ujëtë.
4 Sepse kohë mbë kohë sdrypte engjulli ndë banjët, edhe përzinte ujëtë; cilli të hynte pra ma përpara, mbas të përziemit ujit, bahei i shëndoshë prei çdo farë sëmunde qi hiqte.
5 Edhe atie ishte nji nieri, qi ishte i sëmunë tri-dhet’ e tetë viet.
6 Iesui kur pa këte se po dirgjei, edhe muer vesht se kishte shumë mot tashti, i thotë: Do me u bam’ i shëndoshë?
7 I sëmuni i u përgjeq: Zot, s’kam nieri qi të më vejë ndë banjët, kur të përzihet’ ujëtë, sepse kur vij unë, sdryp përparë mejet tietër.
8 Iesui i thotë: Çohu, ngre shtratinë tand, edhe ec.
9 Edhe përnjiherë nieriu u ba i shëndoshë, edhe ngriti shtratin’ e vet, edhe ecëte. Edhe ate ditë ishte e shëtunë.
10 Iudeitë pra i thoshin’ ati qi ishte shëndoshunë: Asht’ e shëtunë; nuk’ asht’ e udhësë të ngresh shtratinë.
11 Ai u përgjeq atyne: Ai qi më shëndoshi më tha - Ngre shtratinë tand, edhe ec.
12 E pyetnë pra: Cilli asht’ ai nieri qi të tha - Ngre shtratinë tand, edhe ec?
13 Por ai qi u shëndosh nukë dinte cilli ashtë, sepse Iesui u shtëmang, prei gjindëjesë qi ishte nd’ate vend.
14 Mbasandai Iesui gjen ate ndë tempull, edhe i tha: Qe tek u banë i shëndoshë; mos ban faj ma, qi të mos të bahetë ndonji gja ma e keqe.
15 Nieriu pra vote, edhe u dha za Iudevet, se ai qi e bani të shëndoshë ashtë Iesui.
16 Edhe përandai Iudeitë ndiqshinë Iesunë, edhe kërkojshinë me e vramë, sepse bante këto për të shëtunë.
17 Por Iesui u përgjeq atyne: Em atë punon qysh tashti, edhe unë punoj.
18 Përandai Iudeitë ma tepërë kërkojshinë me e vramë, sepse jo veç të shëtunënë prishte, por edhe thoshte se Perëndia asht’ at’ i vet, bante vetëvetëhenë si nji-nji me Perëndinë.
19 Iesui pra u përgjeq e u tha atyne: Me të vërtet, me të vërtet po u thom juve - Biri s’mundetë me bamë asgja prei vetiut, ndë mos paft’ Atinë tue bamë ndonji gja, sepse ato qi ban ai, edhe Biri ban këto kështu.
20 Sepse Ati do Birinë, edhe i difton gjith’ ato qi ban ai; edhe ka me i diftuem ma të mëdha punë se këto, qi të mërekulloheni ju.
21 Sepse sikurse Ati ngjall të vdekunitë, edhe ep jetë; kështu edhe Biri u ep jetë atyneve qi do.
22 Sepse Ati nukë gjukon askënd, por gjithë gjyqin’ ia dha Birit,
23 qi të gjithë të nderojnë Birinë, sikurse nderojn’ Atinë. Ai qi nukë nderon Birinë, nuk nderon Atinë qi e ka dërguem.
24 Me të vërtet, me të vërtet po u thom juve, se ai qi ndëgjon fjalënë t’eme, edhe i beson ati qi më ka dërguem, ka jetë të pasosëme, edhe nukë vien mbë gjyq, por shkon prei vdekësë ndë jetët.
25 Me të vërtet, me të vërtet po u thom juve, se vien nji orë, edhe tashti ashtë, të vdekunitë kur kanë me ndëgjuem zanin’ e të Birit Perëndisë; edhe ata qi ta ndëgjojnë kanë me rruem.
26 Sepse sikurse Ati ka jetë ndë vetëvetëhet, kështu i dha edhe të Birit me pasunë jetë ndë vetëvetëhet,
27 edhe i dha pushtet me bam’ edhe gjyq, sepse ashtë bir nieriu.
28 Mos mërekullohi për këte, se vien nji orë, nd’ate gjith’ ata qi janë ndëpër vorret, kanë me ndëgjuem zanin’ e ati,
29 edhe kanë me dalunë jashtë ; ata qi kanë bamë të mira, për të ngjallunë jetë; edhe ata qi kanë punuem të këqia, për të ngjallunë gjyqi.
30 Unë s’mundem me bam’ asgja prei vetiut; sikurse ndëgjoj kështu gjukoj; edhe gjyqi em asht’ i dreitë, sepse s’kërkoj dashuniminë t’em, por dashunimin’ e Atit qi më ka dërguem.
31 Unë ndë deshmofsha për vetëhenë t’eme, deshmia eme nuk’ asht’ e vërtetë.
32 Tietër asht’ ai qi deshmon për mue; edhe dij se deshmia qi deshmon për mue asht’ e vërtetë.
33 Ju dërguetë te Gjionni, edhe ai deshmoi të vërtetënë,
34 Edhe unë nuk’ e marr deshminë prei nieriut, por thom këto, qi të shpëtoni ju.
35 Ai ishte kandili qi digjet’ e ban dritë; edhe ju deshët me u gëzuem për pak herë ndë dritët t’ati.
36 Por un’ e kam deshminë ma të madhe se të Gjionnit, sepse ato punëtë qi më dha Ati me i mbaruem, ato punëtë qi baj unë deshmojnë për mue, se Ati me ka dërguem.
37 Edhe ai Ati qi më dërgoi, ai bani deshmi për mue. As zanin’ e ati s’e keni ndëgjuem kurrë, as faqen’ e ati s’e keni pamë;
38 edhe fjala e ati s’ka ndenjunë ndër ju, sepse ju nuk’ i besoni ati qi dërgoi ai.
39 Ju vështroni shkronjatë, sepse ju kujtoni se gjeni jetë të pasosëme ndër ato; edhe ato janë qi deshmojnë për mue.
40 Por s’doni me ardhunë tek unë, qi të keni jetë.
41 Nukë marr laft prei nierëzish.
42 Por u ngjofta juve se s’keni dashunin’ e Perëndisë ndë vetëhet tuei.
43 Unë kam ardhunë mb’emënë të t’im-et, e nukë më pritni; ndë arthtë nji tietër mb’emënë të vet, keni me e pritunë.
44 Si mundei me besuem ju qi merrni laft njiani prei tietrit, edhe nukë kërkoni laftinë qi ashtë prei të vetëmit Perëndi?
45 Mos kujtoni se unë kam me u përfolunë juve tek Ati; ashtë kush u përflet juve, Moiseu qi ju shpëryetë mb’ate.
46 Sepse ndë i besoishitë Moiseut, kishitë me besuem edhe mue, sepse ai shkroi për mue.
47 Por ndë mos u besofshi shkronjavet ati, si keni me u besuem fjalëvet mia?