1 amen amen dico vobis
qui non intrat per ostium in ovile ovium sed ascendit aliunde
ille fur est et latro
2 qui autem intrat per ostium pastor est ovium
3 huic ostiarius aperit et oves vocem eius audiunt
et proprias oves vocat nominatim et educit eas
4 et cum proprias oves emiserit ante eas vadit
et oves illum sequuntur quia sciunt vocem eius
5 alienum autem non sequuntur sed fugient ab eo
quia non noverunt vocem alienorum
6 hoc proverbium dixit eis Iesus
illi autem non cognoverunt quid loqueretur eis
7 dixit ergo eis iterum Iesus amen amen dico vobis
quia ego sum ostium ovium
8 omnes quotquot venerunt fures sunt et latrones
sed non audierunt eos oves
9 ego sum ostium per me si quis introierit salvabitur
et ingredietur et egredietur et pascua inveniet
10 fur non venit nisi ut furetur et mactet et perdat
ego veni ut vitam habeant et abundantius habeant
11 ego sum pastor bonus
bonus pastor animam suam dat pro ovibus
12 mercennarius et qui non est pastor
cuius non sunt oves propriae
videt lupum venientem et dimittit oves et fugit
et lupus rapit et dispergit oves
13 mercennarius autem fugit quia mercennarius est
et non pertinet ad eum de ovibus
14 ego sum pastor bonus
et cognosco meas et cognoscunt me meae
15 Sicut novit me Pater et ego agnosco Patrem
Et animam meam pono pro ovibus
16 Et alias oves habeo quae non sunt ex hoc ovili
et illas oportet me adducere et vocem meam audient
et fiet unum ovile unus pastor
17 propterea me Pater diligit
quia ego pono animam meam ut iterum sumam eam
18 nemo tollit eam a me sed ego pono eam a me ipso
potestatem habeo ponendi eam
et potestatem habeo iterum sumendi eam
hoc mandatum accepi a Patre meo
19 dissensio iterum facta est inter Iudaeos propter sermones hos
20 dicebant autem multi ex ipsis
daemonium habet et insanit quid eum auditis
21 alii dicebant haec verba non sunt daemonium habentis
numquid daemonium potest caecorum oculos aperire
22 facta sunt autem encenia in Hierosolymis et hiemps erat
23 et ambulabat Iesus in templo in porticu Salomonis
24 circumdederunt ergo eum Iudaei et dicebant ei
quousque animam nostram tollis
si tu es Christus dic nobis palam
25 respondit eis Iesus loquor vobis et non creditis
opera quae ego facio in nomine Patris mei
haec testimonium perhibent de me
26 sed vos non creditis quia non estis ex ovibus meis
27 oves meae vocem meam audiunt
et ego cognosco eas et sequuntur me
28 et ego vitam aeternam do eis et non peribunt in aeternum
et non rapiet eas quisquam de manu mea
29 Pater meus quod dedit mihi maius omnibus est
et nemo potest rapere de manu Patris mei
30 ego et Pater unum sumus
31 sustulerunt lapides Iudaei ut lapidarent eum
32 respondit eis Iesus
multa opera bona ostendi vobis ex Patre meo
propter quod eorum opus me lapidatis
33 responderunt ei Iudaei
de bono opere non lapidamus te sed de blasphemia
et quia tu homo cum sis facis te ipsum Deum
34 respondit eis Iesus nonne scriptum est in lege vestra
quia ego dixi dii estis
35 si illos dixit deos ad quos sermo Dei factus est
et non potest solvi scriptura
36 quem Pater sanctificavit et misit in mundum
vos dicitis quia blasphemas quia dixi Filius Dei sum
37 si non facio opera Patris mei nolite credere mihi
38 si autem facio et si mihi non vultis credere operibus credite
ut cognoscatis et credatis quia in me est Pater et
ego in Patre
39 Quaerebant ergo eum prendere
et exivit de manibus eorum
40 et abiit iterum trans Iordanen
in eum locum ubi erat Iohannes baptizans primum
et mansit illic
41 Et multi venerunt ad eum et dicebant
quia Iohannes quidem signum fecit nullum
42 omnia autem quaecumque dixit Iohannes de hoc vera erant
et multi crediderunt in eum
KAPTINA X.
1 Për të vërtet, për të vërtet po u thom juve: Ai qi nukë hyn ndëpër derët ndë oborr të dhenvet, por hypën gjetiu, ai ashtë viedhës edhe kursar.
2 Por ai qi hyn ndëpër derët, asht’ bariu i dhenvet.
3 Portari i çel derënë këti; edhe dhentë ndëgjojnë zanin’ e ati; edhe thërret dhent’e vet me emënë, edhe i nxier.
4 Edhe kur të nxierri dhent’ e vet, vete përpara atyneve, edhe dhent’ e marrinë mbrapa, sepse ngjofinë zanin’ e ati.
5 Por të huejinë s’kanë me e marrë mbrapa, por kanë me ikunë prei ati, sepse nukë ngjofinë zanin’ e të huejvet.
6 Këte parabull’ u tha atyne Iesui, por ata nukë muernë vesht qish ishinë këto qi u fliste atyne.
7 Iesui pra u tha atyne prap: Për të vërtet, për të vërtet po u thom juve, se unë jam dera e dhenvet.
8 Gjithë sa erthnë para mejet, janë viedhësa edhe kursarë, por dhentë nuk’ u ndëgjuen’ atyne.
9 Unë jam dera: ndë hyftë kushi prei anësë s’eme, ka me u shpëtuem, edhe ka me hym’ e ka me dalunë, edhe ka me gjetunë të kullotunë.
10 Viedhësi nukë vien për tietër gja, veç për me viedhun’ e me therun’ e me prishunë; un’ erdha qi të kenë jetë, edhe ta kenë tepërë.
11 Unë jam bariu i mirë; bariu i mirë ve jetën’ e vet për dhent.
12 Por punëtori, edhe ai qi s’ashtë bari, të cillit s’janë dhent’ e vet, ve ore ujkunë tue ardhunë, edhe le dhentë, e ikën; edhe ujku i rrëmben, edhe shpërdan dhentë.
13 Edhe punëtori ikën, sepse ashtë punëtuer, e s’ka gaile për dhent.
14 Unë jam bariu i mirë: edhe ngjof të miratë, edhe ngjifem prei së mijash.
15 Sikurse Ati më ngjef, edhe unë ngjof Atinë, edhe ve jetënë t’eme për dhent.
16 Kam edhe të tiera dhen, qi s’janë prei këti oborri, më duhetë t’i mbëleth edhe ato; edhe kanë me ndëgjuem zaninë t’em; edhe ka me u bamë nji tufë, e nji bari.
17 Përandai Ati më do, sepse unë ve jetënë t’eme, qi ta marr për-së-ri.
18 Askushi nuk’ e ngre prei mejet, por un’ e ve prei vetiut; kam pushtet me e vumë, edhe kam pushtet me e marrë prap. Këte porosi e mora prei t’im et.
19 Për-së-ri pra u ba të shqierrë ndërmiet Iudevet për këto fjalë.
20 Edhe shumë vetë prei atyneve thoshinë: Ka diallinë, edhe asht’ i çëmendunë; përse i ndëgjoni?
21 Të tierë thoshinë: Këto fjalë nukë janë fjalë të diallosuni; mos mundetë dialli me u çelunë sytë të verbënavet?
22 Edhe u ba festa e të përtërimevet ndë Ierusalem.
23 Edhe Iesui ecëte ndë tempull, ndë kamaret të Solomonit.
24 Iudeitë pra e qarkuenë, edhe i thoshinë: Qysh kurë mba lidhunë shpirtinë t’anë? Ndë je ti Krishti, na thuei mballa-faqe.
25 Iesui u përgjeq atyne: U thashë juve, edhe nukë besoni. Punëtë qi baj unë mb’emënit të t’im et, këto deshmojnë për mue.
26 Por ju nukë besoni, sepse nukë jeni prei dhenvet mia, sikurse u thashë juve.
27 Dhent’ e mia ndëgjojnë zaninë t’em, edhe un’ i ngjof, edhe më marrinë mbrapa.
28 Edhe un’ u ap atyne jetën’ e pasosëme; edhe s’kanë me hupunë për gjithë jetënë, edhe askushi s’ka me i rrëmbyem prei dorësë s’eme.
29 Em Atë qi m’i ka dhanë ashtë ma i madh se të gjithë, edhe askushi s’mundetë me i rrëmbyem prei dorësë t’im et.
30 Un’ edhe Ati jemi nji.
31 Prap pra Iudeitë kapnë gurë për me hedhunë mbi atë.
32 Iesui u përgjeq atyne: U diftova juve shumë punë të mira prei t’im et; për çfarë pune prei asosh më rrifni me gurë?
33 Iudeit’ iu përgjeqnë, tue thanë: Nukë të rrafimë me gurë për punë të mirë, por për vlasfimi; sepse edhe ti, tue qenunë nieri, ban vetëhenë tande Perëndi.
34 Iesui u përgjeq atyne: A nuk ashtë shkruem ndë ligjët tuei - “Unë thashë: Jeni perëndina”?
35 Ndë qoftë se u tha perëndina atyneve, mbë të cillët u ba fjala e Perëndisë, edhe shkronja s’mundetë me u prishunë;
36 ate qi shenjtënoi Ati, edhe e dërgoi ndë botët, ju thoni, se vlasfimon, sepse thashë: Jam i Bir’ i Perëndisë?
37 Ndë mos bafsha punët’ e t’im et, mos më besoni.
38 Por ndë bafsha, e ndë mos besofshi mue, besoniu punëvet, qi të ngjifni edhe të besoni, se Ati ashtë tek unë, edhe unë tek ai.
39 Kërkojshinë pra prap me e zanë, por duel prei dorës atyne.
40 Edhe shkoi prap përtej Iordanit, ndë vend ku ishte Gjionni përpara tue pagëzuem; edhe mbeti atie.
41 Edhe shumë vetë erthnë tek ai, edhe thoshinë, se: Gjionni nukë bani as ndonji mërekulli, por gjithë sa tha Gjionni për këte, ishinë të vërteta.
42 Edhe shumë vetë i besuan’ atie.