1 est autem fides sperandorum substantia
rerum argumentum non parentum
2 in hac enim testimonium consecuti sunt senes
3 fide intellegimus aptata esse saecula verbo Dei
ut ex invisibilibus visibilia fierent
4 fide plurimam hostiam Abel quam Cain obtulit Deo
per quam testimonium consecutus est esse iustus
testimonium perhibente muneribus eius Deo
et per illam defunctus adhuc loquitur
5 fide Enoch translatus est ne videret mortem
et non inveniebatur quia transtulit illum Deus
ante translationem enim testimonium habebat placuisse Deo
6 sine fide autem inpossibile placere
credere enim oportet accedentem ad Deum quia est
et inquirentibus se remunerator fit
7 fide Noe responso accepto de his quae adhuc non videbantur
metuens aptavit arcam in salutem domus suae
per quam damnavit mundum
et iustitiae quae per fidem est heres est institutus
8 fide qui vocatur Abraham
oboedivit in locum exire quem accepturus erat in hereditatem
et exiit nesciens quo iret
9 fide moratus est in terra repromissionis
tamquam in aliena in casulis habitando
cum Isaac et Iacob coheredibus repromissionis eiusdem
10 expectabat enim fundamenta habentem civitatem
cuius artifex et conditor Deus
11 fide et ipsa Sarra sterilis
virtutem in conceptionem seminis
accepit
etiam praeter tempus aetatis
quoniam fidelem credidit esse qui promiserat
12 propter quod et ab uno orti sunt
et haec emortuo
tamquam sidera caeli in multitudinem
et sicut harena quae est ad oram maris innumerabilis
13 iuxta fidem defuncti sunt omnes isti
non acceptis repromissionibus
sed a longe eas aspicientes et salutantes
et confitentes quia peregrini et hospites sunt supra
terram
14 qui enim haec dicunt significant se patriam inquirere
15 et si quidem illius meminissent de qua exierunt
habebant utique tempus revertendi
16 nunc autem meliorem appetunt id est caelestem
ideo non confunditur Deus vocari Deus eorum
paravit enim illis civitatem
17 fide obtulit Abraham Isaac cum temptaretur
et unigenitum offerebat qui susceperat repromissiones
18 ad quem dictum est quia in Isaac vocabitur tibi semen
19 arbitrans quia et a mortuis suscitare potens est Deus
unde eum et in parabola accepit
20 fide et de futuris benedixit Isaac Iacob et Esau
21 fide Iacob moriens singulis filiorum Ioseph benedixit
et adoravit fastigium virgae eius
22 fide Ioseph moriens de profectione filiorum Israhel memoratus est
et de ossibus suis mandavit
23 fide Moses natus occultatus est mensibus tribus a parentibus suis
eo quod vidissent elegantem infantem
et non timuerunt regis edictum
24 fide Moses grandis factus negavit se esse filium filiae Pharaonis
25 magis eligens adfligi cum populo Dei
quam temporalis peccati habere iucunditatem
26 maiores divitias aestimans thesauro Aegyptiorum
inproperium Christi
aspiciebat enim in remunerationem
27 fide reliquit Aegyptum non veritus animositatem regis
invisibilem enim tamquam videns sustinuit
28 fide celebravit pascha et sanguinis effusionem
ne qui vastabat primitiva tangeret eos
29 fide transierunt mare Rubrum tamquam per aridam terram
quod experti Aegyptii devorati sunt
30 fide muri Hiericho ruerunt
circuiti dierum septem
31 fide Raab meretrix non periit cum incredulis
excipiens exploratores cum pace
32 et quid adhuc dicam
deficiet enim me tempus enarrantem
de Gedeon Barac Samson Iepthae
David et Samuhel et prophetis
33 qui per fidem devicerunt regna
operati sunt iustitiam adepti sunt repromissiones
obturaverunt ora leonum
34 extinxerunt impetum ignis effugerunt aciem gladii
convaluerunt de infirmitate
fortes facti sunt in bello castra verterunt exterorum
35 acceperunt mulieres de resurrectione mortuos suos
alii autem distenti sunt non suscipientes redemptionem
ut meliorem invenirent resurrectionem
36 alii vero ludibria et verbera experti insuper et vincula et carceres
37 lapidati sunt secti sunt temptati sunt
in occisione gladii mortui sunt
circumierunt in melotis in pellibus caprinis
egentes angustiati adflicti
38 quibus dignus non erat mundus
in solitudinibus errantes
et montibus et speluncis et in cavernis
terrae
39 et hii omnes testimonio fidei probati
non acceperunt repromissionem
40 Deo pro nobis melius aliquid providente
ut ne sine nobis consummarentur
KAPTINA XI.
1 Edhe besa ashtë nji themel punësh qi shpërehenë, nji diftim punësh qi nukë shifenë.
2 Sepse prei kësai muernë deshmi të mirë pleqtë.
3 Me anë të besës’ marrimë vesht se jetët’ u ndërtuenë me fjalën’ e Perëndisë, kaqi qi këto qi shifenë nuk’u banë prei atyneve punëvet qi dukenë.
4 Me anë të besës’ Abeli i pru Perëndisë ma të mirë kurban se Kaini, qi prei asai besës’ u ba deshmi se ishte i dreitë, sepse Perëndia dha deshmi për dhunëtiat e ati, edhe prei asai, ndonëse vdiq, edhe ma po flet.
5 Me anë të besësë Enohu u ndërrue vendit për mos me pamë vdekë: “edhe nukë gjindei, sepse Perëndia e ndërroi vendit”, sepse para se të ndërrohei vendit u ba deshmi për ate , se i kishte pëlqyem Perëndisë.
6 Edhe pa besë s’mundetë me i pëlqyem kushi , sepse ai qi afrohetë te Perëndia duhetë me besuem, se ashtë, edhe bahetë pagë-dhanës mb’ata qi e kërkojënë.
7 Me anë të besës’ iu diftue Noesë prei Perëndisë për ato punë qi edhe nukë shifeshinë, edhe ai si u frikue, ndërtoi arkënë për shpëtimin’ e shtëpisë vet, prei të cillësë gjukoi për të keq botënë, edhe u ba trashigimtar i dreitënisë me anë të besësë.
8 Me anë të besësë ndëgjoi Abrahami, kur u thërrit me dalunë mb’ate vend qi kishte për me marrë për trashigim, edhe duel pa ditunë se ku vete.
9 Me anë të besësë vote e nguli ndë dhe të zotuemesë porsi mbë nji dhe të huej, tue ndenjunë ndë tenda, bashkë me Isaakun’ edhe me Iakobinë trashigimtarëtë bashkë t’asai të zotuemeje,
10 sepse priste ate qytetinë qi kishte themeletë, të cillit mieshtër edhe ndërtestar ashtë Perëndia.
11 Me anën të besës’ edhe ajo Sarra muer fuqi me u ngjitunë me barrë, edhe ndonëse i kishte shkuem koha e moshësë, puell, sepse e kuitoi të besës’ ate qi u zotue.
12 Përandai lenë kaqi vetë prei nji burri vetëmë, edhe kyi gati për me vdekunë, porsi ujët’ e qiellit prei shumicës’, edhe porsi rana e pangjefëme qi ashtë ndë buzë të detit.
13 Këta të gjithë vdiqnë me besë, pa marrë të zotuemetë, por për së largut i panë, edhe u mbushnë mentë, edhe i muernë n’grykë, edhe rrëfyenë se janë të huej, edhe prei nji tietërë vendi mb’ate dhe.
14 Sepse ata qi flasinë kështu, diftojënë se kërkojënë dhen’ e vet.
15 Edhe ndë e mbaishinë ndër mend ate dhe qi prei andej patnë dalë, kishinë për me gjetunë kohë me u këthyem,
16 por tashti u ka anda për nji ma të mirë dhe , do me thanë, qielluer, përandai Perëndia s’ka turp me u qjuetunë Perëndia i atyneve, sepse u bani gati qytet.
17 Me anë të besës’ Abrahami pru Isaakunë për kurban kur provohei, edhe ai qi pat pritunë të zotuemetë pru për kurban vetëm-leminë birin’ e vet,
18 qi qe folunë mb’ate: “Se mbë Isaakunë ka me u qjueitunë fara jote”.
19 Tue u menduem Abrahami se Perëndia mundetë me e ngjallunë prei së vdekunish, andai e muer me të përgjaitëme.
20 Me anë të besës’ Isaaku bekoi Iakobin’ edhe Isafinë për punët qi do të vinë.
21 Me anë të besës’ Iakobi tue vdekunë bekoi të dy bijt’ e Iosefit, “edhe u lut tue u mpështetunë mbë majë të shkopit ati”.
22 Me anë të besës’ Iosefi tue vdekunë përmendi për të dalëmenë jashtë Egjyptit e të bijvet Israelit, edhe porositi për eshtënat e veta.
23 Me anë të besësë Moiseu, si leu, u mpëshef tre muei prei përintsh vet, sepse panë se çuni ishte i bukurë, edhe nukë patnë frikë për urdhënin’ e mbëretit.
24 Me anë të besësë Moiseu si u ba i math, mohoi me u than’ i biri së bijësë Faraonit,
25 sepse sgjodhi ma tepërë me hiekunë keq bashkë me popullin’ e Perëndisë, se me pasunë fitim faji për pakëzë herë,
26 tue kuituem dhunën’ e Krishtit për ma të madhe pasëje, se thesorëtë ndë Egjypt, sepse këqyrte mbë shpagimin’ e pagësë.
27 Me anë të besësë la Egjyptinë pa mos u frikuem për zemërimin’ e mbëretit, sepse priste porsi tue pam ate qi nukë shifte.
28 Me anë të besësë bani pashkën’ edhe të stërpikëmen’ e gjakut, qi të mos u përkasi atyneve, ai qi prishte dielmt’ e parë të Egjyptianëvet .
29 Me anë të besësë shkuenë ndëpër Det të Kuq porsi ndëpër tokë të thatë, të cillinë kur e provuen’ Egjyptianët, u mbytnë.
30 Me anë të besësë ranë muret’ e Ierihosë, si u rrethuenë shtatë ditt.
31 Me anë të besësë Raaba kurva nukë hupi bashkë me ata qi s’bindeshinë, mbassi priti përgjonjësitë me paqtim.
32 Edhe qish me thanë ma? Sepse s’ka me më mbetunë kohë me diftuem për Gedeoninë’ e për Barakun’ e për Sampsonin’ e për Iefthaenë, për Davidin’ e për Samuelin’ e për profetëtë,
33 të cillëtë me anë të besësë luftuenë mbëretënia, punuenë dreitëni, fituenë të zotuemetë, thurnë gojat’ e leonëvet,
34 shuenë fuqin’ e ziarrmit, shpëtuenë prei gojavet thikësë, muerrnë fuqi prei dobësinavet, u banë të fortë ndë luftë, thyenë ushtëriat’ e hueja;
35 gratë muernë të vdekunit’ e vet ngjallunë prei së vdekunish, e të tierë u munduenë, sepse nukë pritnë shpëtiminë qi të fitojënë nji ma të mirë të ngjallunë;
36 e të tierë u provuenë me të përqeshuna e me të rrafuna, por edhe me të lidhuna e burgje;
37 u rrafnë me gurë, u sharruenë, u nganë, vdiqnë premë prei thikësë, shkojshinë vende ndëpër vendeveshunë me likura dhensh e me likura dhish, tue u shterunë, tue u shtrënguem, tue hiekunë keq
38 (për të cillëtë bota nuk’ ishte e zonja); tue shkuem andej e këndej ndëpër shkretina e ndëpër male e ndëpër shpella, e ndëpër birat e dheut.
39 Edhe këta të gjithë, ndonëse muernë deshmi të mirë me anë të besësë, nukë muernë të zotuemenë,
40 sepse Perëndia pat urdhënuem çë përpara nji ma të mirë punë , qi të mos bahenë të kullutë pa ne.