1 dico autem quanto tempore heres parvulus est
nihil differt servo cum sit dominus omnium
2 sed sub tutoribus est et actoribus
usque ad praefinitum tempus a patre
3 ita et nos
cum essemus parvuli sub elementis mundi eramus servientes
4 at ubi venit plenitudo temporis
misit Deus Filium suum factum ex muliere factum sub lege
5 ut eos qui sub lege erant redimeret
ut adoptionem filiorum reciperemus
6 quoniam autem estis filii
misit Deus Spiritum Filii sui in corda nostra
clamantem Abba Pater
7 itaque iam non es servus sed filius
quod si filius et heres per Deum
8 sed tunc quidem ignorantes Deum
his qui natura non sunt dii serviebatis
9 nunc autem cum cognoveritis Deum
immo cogniti sitis a Deo
quomodo convertimini iterum ad infirma et egena elementa
quibus denuo servire vultis
10 dies observatis et menses et tempora et annos
11 timeo vos ne forte sine causa laboraverim in vobis
12 estote sicut et ego quia et ego sicut vos
fratres obsecro vos nihil me laesistis
13 scitis autem quia per infirmitatem carnis evangelizavi vobis iam pridem
14 et temptationem vestram in carne mea non sprevistis neque respuistis
sed sicut angelum Dei excepistis me sicut Christum Iesum
15 ubi est ergo beatitudo vestra
testimonium enim perhibeo vobis
quia si fieri posset
oculos vestros eruissetis et dedissetis mihi
16 ergo inimicus vobis factus sum verum dicens vobis
17 aemulantur vos non bene
sed excludere vos volunt ut illos aemulemini
18 bonum autem aemulamini in bono semper
et non tantum cum praesens sum apud vos
19 filioli mei quos iterum parturio donec formetur Christus in vobis
20 vellem autem esse apud vos modo
et mutare vocem meam quoniam confundor in vobis
21 dicite mihi qui sub lege vultis esse legem non legistis
22 scriptum est enim quoniam Abraham duos filios habuit
unum de ancilla et unum de libera
23 sed qui de ancilla secundum carnem natus est
qui autem de libera per repromissionem
24 quae sunt per allegoriam dicta
haec enim sunt duo testamenta
unum quidem a monte Sina in servitutem generans
quae est Agar
25 Sina enim mons est in Arabia
qui coniunctus est ei quae nunc est Hierusalem
et servit cum filiis eius
26 illa autem quae sursum est Hierusalem libera est
quae est mater nostra
27 scriptum est enim laetare sterilis quae non paris
erumpe et exclama quae non parturis
quia multi filii desertae magis quam eius quae habet virum
28 nos autem fratres secundum Isaac promissionis filii sumus
29 sed quomodo tunc qui secundum carnem natus fuerat
persequebatur eum qui secundum spiritum
ita et nunc
30 sed quid dicit scriptura eice ancillam et filium eius
non enim heres erit filius ancillae cum filio liberae
31 itaque fratres non sumus ancillae filii sed liberae
qua libertate nos Christus liberavit
KAPTINA IV.
1 Edhe thom: Sa kohë trashigimtari ashtë foshnje, s’dan prei shërbëtorit, ndonëse asht’ i zoti të gjithave,
2 por ashtë ndënë kujdestarë e ndënë guvernorë, deri mb’ate kohë qi asht’ urdhënuem prei të atit.
3 Kështu edhe na, kur ishim foshnje, ishim bamë shërbëtorë ndën’ elementat të botësë?
4 Por kur erdhi të mbushunit’ e kohësë, Perëndia dërgoi Birin’ e vet, qi leu prei gruesë, edhe qi qe ndënë ligjë,
5 qi të shpërblejë ata qi ishinë ndënë ligjë, qi të marrinë birënin’ e zanë.
6 Edhe sepse jeni bij, Perëndia dërgoi Shpirtin’ e Birit vet ndë zemrat tueja, qi thërret: Abba, o Atë.
7 Përandai s’je ma shërbëtuer, por bir; edhe ndë qofsh bir, je edhe trashigimtar i Perëndisë me anë të Krishtit.
8 Por atëherë, mbassi s’ngjifshitë Perëndinë, u shërbyet’ atyne perëndinave qi s’janë prei natyret.
9 Por tashti, mbassi ngjofët Perëndinë, e me thanë ma mirë u ngjofët prei Perëndisë, si këthehi për-së-ri mbë të dobat edhe të vobegat elementa, qi doni me u punuem atyneve për-së-ri si përpara?
10 Veni ore ditt, e muej, e kohëna, e vietna.
11 Kam frikë për ju, druese mos u mundueshë kot për ju.
12 Bahi porsi unë, sepse edhe unë jam porsi ju, o vëllazën, u lutem juve; s’më keni bamë ndonji gja të keqe.
13 Edhe e dini se ma pari ungjillëzova te ju me dobësinë mishi,
14 edhe ngasejënë t’eme qi ishte ndë mish t’em s’e batë për asgja, as s’e hodhët tej, por më pritët si engjullë Perëndie, si Iesu Krishtinë.
15 Cilla pra ishtë lumënia juei? Sepse deshmoj për ju, se ndë mundei, do të nxiritë sytë tuei, e të m’i ipitë mue.
16 Anëmiku juei u bashë pra, se thom të vërtetënë?
17 Diftojnë zemërë të përvëlutë te ju, por jo të mirë, por duenë me u mbyllunë jashtë juve, qi të keni zemërë të përvëlutë për ata.
18 Por ashtë mirë me pasunë zemërë të përvëlutë përherë mbë të mirënë, edhe jo vetëmë kur të jemi afër jush.
19 Dielmthit’ e mi, për-së-ri kam të dhimtuna barku për ju, deri sa të bahetë ndë formët tuei Krishti;
20 edhe do ishiem me qenun’ afër jush tashti, edhe me ndërruem zanin t’em, sepse vras mendienë për ju.
21 Pa më thoni, ju qi doni me qenunë ndënë ligjë, a s’ndëgjoni ligjënë?
22 Sepse ashtë shkruem, se Abrahami pat dy bij: nji prei shërbëtoresë, e nji prei së lirësë,
23 por ai qi pat lemë prei shërbëtoresë, leu mbas mishit, e ai qi pat lemë prei së lirësë, leu me anë të zotuemesë.
24 Këto punë janë të allegorisuna, sepse ato janë dy dhiatatë: njiana prei malit Sinait, qi puell për shërbëtyrë, e cilla asht’ Agara
25 (sepse Agara ashtë mali i Sinait ndë Arabi, e ashtë si nji-nji me Ierusalemën’ e sotshime, edhe ashtë ndë shërbëtyrë bashkë me dielmt e vet).
26 Por Ierusalem’ e naltë asht’ e lira, e cilla ashtë ama e gjithë neve.
27 Sepse ashtë shkruem: “Gëzohu, ti o shterpë qi s’piell, nxir za e bërtit, ti qi nukë ke të dhimtuna barku, sepse dielmt’ e shkretinësë janë më shumë se dielmt’ e asai qi ka burr”.
28 Edhe na, o vëllazën, jemi dielmt’ e së zotuemesë, sikurse Isaaku.
29 Por sikurse atëherë ai qi leu mbas mishit, ndiqte ate qi kishte lemë mbas shpirtit, kështu asht ’ edhe tashti.
30 Por qish thotë shkronja? “Nxirr jashtë shërbëtoren’ edhe birin’ e asai, sepse i biri shërbëtoresë s’ka me marrë trashigim bashkë me të birin’ e së lirësë.”
31 Pra, o vëllazën, nukë jemi bijt’ e shërbëtoresë, por të së lirësë.