1 obsecro itaque vos ego vinctus in Domino
ut digne ambuletis vocatione qua vocati estis
2 cum omni humilitate et mansuetudine
cum patientia subportantes invicem in caritate
3 solliciti servare unitatem spiritus in vinculo pacis
4 unum corpus et unus spiritus
sicut vocati estis in una spe vocationis vestrae
5 unus Dominus una fides unum baptisma
6 unus Deus et Pater omnium
qui super omnes et per omnia et in omnibus nobis
7 unicuique autem nostrum data est gratia
secundum mensuram donationis Christi
8 propter quod dicit
ascendens in altum captivam duxit captivitatem
dedit dona hominibus
9 quod autem ascendit quid est
nisi quia et descendit primum in inferiores
partes terrae
10 qui descendit ipse est et qui ascendit super omnes caelos
ut impleret omnia
11 et ipse dedit quosdam quidem apostolos
quosdam autem prophetas alios vero evangelistas
alios autem pastores et doctores
12 ad consummationem sanctorum
in opus ministerii in aedificationem corporis Christi
13 donec occurramus omnes in unitatem fidei et agnitionis Filii Dei
in virum perfectum in mensuram aetatis plenitudinis Christi
14 ut iam non simus parvuli fluctuantes
et circumferamur omni vento doctrinae
in nequitia hominum in astutia ad circumventionem erroris
15 veritatem autem facientes
in caritate crescamus in illo per omnia
qui est caput Christus
16 ex quo totum corpus conpactum et conexum
per omnem iuncturam subministrationis
secundum operationem in mensuram uniuscuiusque membri
augmentum corporis facit in aedificationem sui in caritate
17 hoc igitur dico et testificor in Domino
ut iam non ambuletis sicut gentes ambulant
in vanitate sensus sui
18 tenebris obscuratum habentes intellectum
alienati a vita Dei per ignorantiam quae est in illis
propter caecitatem cordis ipsorum
19 qui desperantes semet ipsos tradiderunt inpudicitiae
in operationem inmunditiae omnis in avaritia
20 vos autem non ita didicistis Christum
21 si tamen illum audistis et in ipso edocti estis
sicut est veritas in Iesu
22 deponere vos secundum pristinam conversationem veterem hominem
qui corrumpitur secundum desideria erroris
23 renovamini autem spiritu mentis vestrae
24 et induite novum hominem
qui secundum Deum creatus est in iustitia et sanctitate veritatis
25 propter quod deponentes mendacium
loquimini veritatem unusquisque cum proximo suo
quoniam sumus invicem membra
26 irascimini et nolite peccare
sol non occidat super iracundiam vestram
27 nolite locum dare diabolo
28 qui furabatur iam non furetur
magis autem laboret operando manibus quod bonum est
ut habeat unde tribuat necessitatem patienti
29 omnis sermo malus ex ore vestro non procedat
sed si quis bonus ad aedificationem oportunitatis
ut det gratiam audientibus
30 et nolite contristare Spiritum Sanctum Dei
in quo signati estis in die redemptionis
31 omnis amaritudo et ira et indignatio
et clamor et blasphemia tollatur a vobis cum omni malitia
32 estote autem invicem benigni misericordes donantes invicem
sicut et Deus in Christo donavit nobis
KAPTINA IV.
1 U lutem juve pra un’ i lidhuni mbë Krishtinë, të ecëni sikurse vëjen mb’ate të thërritunitë qi u thërritet,
2 me qish do urti e butësinë, me zemërë të gjanë, tue duruem njiani tietërinë me dashuni,
3 tue nxituem të rueni të bashkuemit’ e Shpirtit me anë të lidhëmesë paqtimit.
4 Nji korp e nji shpirt, sikurse edhe u thërritët me nji shpëresë të thërritëmesë tuei:
5 nji Zot, nji besë, nji pagëzim,
6 nji Perëndi edhe At’ i të gjithëve, qi ashtë mbi të gjitha, edhe për të gjitha, edhe ndër gjithë ju.
7 Edhe gjithë-se-cillit prei nesh iu dha hir mbas matëjesë dhunëtisë Krishtit.
8 Përandai thotë: “Si hipi nalt, bani rop robëninë, edhe u dha të dhana nierëzëvet”.
9 (Edhe se “ai hipi”, qish ashtë, veç se edhe sdripi ma përpara mbë ma të poshtëmet anët e dheut?
10 Ai qi sdripi, ai vetë ashtë’ edhe qi hipi përsipër gjithë qijevet, qi të mbushi të gjitha.)
11 Edhe ai disa i bani apostuj, e disa profetën, e disa ungjillëzorë, e disa bari e mieshtra,
12 për me bamë gati shenjtënitë për punën’ e shërbimit për të ndërtuemit’ e korpit Krishtit,
13 deri sa të gjithë t’ia mbërrimë të bashkuemesë besës’ edhe së ngjofëmesë Birit Perëndisë, ndë burr të kullutë, ndë masë të moshësë të mbushëmesë Krishtit,
14 qi të mos jemi ma foshnje, marrë prei valësh detit, e prumë këtu e atie prei qish do ere të mësimit, prei rrenësë nierëzëvet, prei dinakërisë për me i gjetun’ udhë gënjimit,
15 por të jemi të vërtetë ndë dashuni, të shtohemi tek ai prei së gjithash, i cilli ashtë kryetë, do me thanë Krishti;
16 prei ati gjithë korpi përmbëledhunë bashkë e lidhunë bashkë me qish do të puthtueme t’atyne copavet qi punojnë bashkë, mbas të vepëruemit me masë të gjithë-se-cillës’ anë, ban të rritunit’ e korpit për të ndërtuemit’ e vet me dashuni.
17 Këte pra thom, edhe baj deshmi mbë Zotinë, të mos ecëni ma, sikurse ecinë kombet’ e tierë ndë kotësinët të mendiesë vet,
18 errësuem prei mendiesë, e larguem veç prei jetësë Perëndisë, për të paditunitë qi ashtë ndër ata, për të verbuemit’ e zemërësë vet,
19 të cillëtë sepse nukë ndiejnë vetëhenë, dhanë vetëhen’ e atyne ndë fulliqëni, qi të punojnë qish do ndynësi me lakëmim.
20 Por ju nuk’ e keni xanë kështu Krishtinë,
21 ndë e keni ndëgjuem ate për të vërtetë, e jeni mësuem mb’ate, sikurse asht’ e vërtetë mbë Iesunë,
22 të leni mbë-nj-anë nierin’ e vietërë qi vdiretë mbas dëshërimesh gënjimit, sikurse veishitë ma pari,
23 edhe të përtërihi ndë shpirt të mendiesë tuei,
24 e të vishni nierin’ e ri, qi ashtë ndërtuem mbas Perëndisë me dreitënin’ e me shenjtënin’ e së vërtetësë.
25 Përandai lini mbë-nj-anë rrenënë, e “gjithë-se-cilli le të flasi të vërtetënë me të afërmin’ e vet”, sepse jemi krahat’ e njiani tietërit.
26 - “Zemërohi, e mos fëjeni”, le të mos perëndojë dielli mbë zemërimt tuei,
27 as mos i bani vend diallit.
28 - Ai qi vieth le të mos viedhi ma, por ma tepërë le të mundohetë tue punuem të mirënë me duert’ e veta , qi të ketë t’i api ati qi ka nevojë.
29 - Qish do fjalë e kalbëtë le të mos dali prei gojësë tuei, por ajo qi asht’ e mirë për të ndërtuemit e nevojësë, qi t’u api hir atyne qi ndëgjojnë.
30 Edhe mos idhënoni Shpirtinë Shenjt të Perëndisë, qi me ate jeni bulosunë për ditën’ e shpërblimit.
31 Qish do idhësinë e zemërim e mëni e të bërtitun’ e të nemunë, le të hiqetë prei jush, bashkë me qish do të keqe,
32 edhe bahi mbë njiani tietërinë të mirë, zemër-dhimtshim, tue ia falunë njiani tietërit, sikurse edhe Perëndia ua fali juve me anë të Krishtit.