1 Festus ergo cum venisset in provinciam
post triduum ascendit Hierosolymam a Caesarea
2 adieruntque eum principes sacerdotum et primi
Iudaeorum adversus Paulum
et rogabant eum
3 postulantes gratiam adversum eum
ut iuberet perduci eum Hierusalem
insidias tendentes ut eum interficerent in via
4 Festus autem respondit servari Paulum in Caesarea
se autem maturius profecturum
5 qui ergo in vobis ait potentes sunt descendentes simul
si quod est in viro crimen accusent eum
6 demoratus autem inter eos dies non amplius quam octo aut decem
descendit Caesaream
et altera die sedit pro tribunali et iussit Paulum adduci
7 qui cum perductus esset
circumsteterunt eum qui ab Hierosolyma descenderant Iudaei
multas et graves causas obicientes quas non poterant probare
8 Paulo autem rationem reddente
quoniam neque in legem Iudaeorum
neque in templum neque in Caesarem quicquam peccavi
9 Festus autem volens Iudaeis gratiam praestare
respondens Paulo dixit
vis Hierosolymam ascendere et ibi de his iudicari apud me
10 dixit autem Paulus
ad tribunal Caesaris sto ubi me oportet iudicari
Iudaeis non nocui sicut tu melius nosti
11 si enim nocui aut dignum morte aliquid feci non recuso mori
si vero nihil est eorum quae hii accusant me
nemo potest me illis donare Caesarem appello
12 tunc Festus cum consilio locutus respondit
Caesarem appellasti ad Caesarem ibis
13 et cum dies aliquot transacti essent
Agrippa rex et Bernice descenderunt Caesaream
ad salutandum Festum
14 et cum dies plures ibi demorarentur
Festus regi indicavit de Paulo dicens
vir quidam est derelictus a Felice vinctus
15 de quo cum essem Hierosolymis
adierunt me principes sacerdotum et seniores Iudaeorum
postulantes adversus illum damnationem
16 ad quos respondi
quia non est consuetudo Romanis
donare aliquem hominem
priusquam is qui accusatur praesentes habeat accusatores
locumque defendendi accipiat ad abluenda crimina
17 cum ergo huc convenissent
sine ulla dilatione sequenti die sedens pro tribunali
iussi adduci virum
18 de quo cum stetissent accusatores
nullam causam deferebant de quibus ego suspicabar malum
19 quaestiones vero quasdam de sua superstitione habebant adversus eum
et de quodam Iesu defuncto quem adfirmabat Paulus vivere
20 haesitans autem ego de huiusmodi quaestione dicebam
si vellet ire Hierosolymam et ibi iudicari de istis
21 Paulo autem appellante
ut servaretur ad Augusti cognitionem
iussi servari eum donec mittam eum ad Caesarem
22 Agrippa autem ad Festum
volebam et ipse hominem audire
cras inquit audies eum
23 altera autem die
cum venisset Agrippa et Bernice cum multa ambitione
et introissent in auditorium
cum tribunis et viris principalibus civitatis
et iubente Festo adductus est Paulus
24 et dixit Festus
Agrippa rex et omnes qui simul adestis nobiscum viri
videtis hunc de quo omnis multitudo Iudaeorum interpellavit me
Hierosolymis petens et hic
clamantes non oportere eum vivere amplius
25 ego vero conperi nihil dignum eum morte admisisse
ipso autem hoc appellante Augustum iudicavi mittere
26 de quo quid certum scribam domino non habeo
propter quod produxi eum ad vos et maxime ad te rex Agrippa
ut interrogatione facta habeam quid scribam
27 sine ratione enim mihi videtur mittere vinctum
et causas eius non significare
KAPTINA XXV.
1 Festi pra si erdhi ndë anë të vet, mbas tri ditsh hypi ndë Ierusalem prei Kaisarisë.
2 Edhe krye-prifti, edhe të parët’ e Iudevet qi ishinë kundrë Paulit u duknë përpara ati, edhe i luteshinë,
3 tue lypunë hir kundrë ati, qi të dërgojë e ta bierë ndë Ierusalem, sepse kishinë bamë pritë për me e vramë mb’udhë.
4 Edhe Festiu përgjeq, se Pauli ruhetë ndë Kaisari, edhe se ai vetë kishte për me votunë shpeit atie .
5 Le të sdrypinë pra ata qi mundenë prei jush, - tha, - edhe ndë pastë ndonji faj kyi nieri, le ta përflasinë.
6 Edhe mbassi ndenji ndër ata ma tepërë se dhetë ditt, sdrypi ndë Kaisari, edhe ndë nesëret si ndenji mbë gjukatë; urdhënoi me u prumë Pauli,
7 Edhe ai si erdhi, duelnë përpara ata Iudeitë qi kishinë sdrypunë prei Ierusalemit, e thoshinë shumë edhe të mëdha të përfoluna kundrë Paulit, të cillatë s’mundeshinë me i provuem,
8 sepse ai epte fjalë, se: As mbë ligjët të Iudevet, as mbë tempull, as mbë Kaisarinë kam bamë ndonji faj.
9 Por Festi donte me u bam’ andënë Iudevet, iu përgjeq Paulit, e tha: A do me hypunë ndë Ierusalem, edhe atie me u gjukuem për këto punë përpara meje?
10 Edhe Pauli tha: Unë kam ndenjunë mbë gjukatë të Kaisarit, atie ku duhetë me u gjukuem; nuk’ u kam bamë ndonji faj Iudevet, sikurse edhe ti e di fort mirë.
11 Sepse ndë kam bamë keq, a ndë paça bamë ndonji punë për vdekë, nuk’ i tremem vdekësë, por ndë mos qoftë ndonji gja prei asosh qi më përflasinë këta, askushi s’mundetë me më falunë tek ata. Thërres mbë Kaisarinë [due me u gjukuem te Kaisari].
12 Atëherë Festi si foli bashkë me këshillenë, u përgjeq: Mbë Kaisarinë thirre ti? Te Kaisari ke me votunë.
13 Edhe si shkuenë disa ditt, mbëreti Agrippë edhe Bernika erthnë ndë Kaisari, për me përshëndetunë Festinë.
14 Edhe si ndejnë atie shumë ditt, Festi i zuni n’gojë punën’ e Paulit, tue thanë: Ashtë nji nieri lanë këtu lidhunë prei Felikut;
15 për punë t’ati, kur vota ndë Ierusalem, u duknë përpara meje krye-priftënit’ edhe pleqt’ e Iudevet, e lypinë gjyq kundrë ati me u dënuem ,
16 të cillëvet u përgjegja, se nuk’ ashtë zakon ndër Romanët me u prishunë ndonji nieri për hir, pa mos pasunë përpara faqes’ ai qi përflitetë, ata qi e përflasinë, e pa mos i dhanë kohë me dhanë fjalë për fajin’ e vet .
17 Mbassi u mbëlothnë pra ata këtu, pa mos u qellunë kreit, ndë të nesërmenë ditë ndenja mbë gjukatë, edhe urdhënova me u prumë nieriu.
18 Edhe ata qi e përflisninë si duelnë përpara meje , nukë prunë ndonji të përfolunë kundrë ati prei asosh qi mendojem unë,
19 por kishinë disa kërkime kundrë ati për fenë e vet, edhe për nji farë Iesui qi kishte vdekunë, për të cillinë Pauli thoshte se rron.
20 Edhe unë mbassi s’dijem se qish me bamë për nji t’atillë kërkimi, thashë ndë dashtë me votunë ndë Ierusalem, edhe me u gjukuem atie për këto.
21 Por Pauli mbassi thirri të ruhetë për me u gjukuem tek Augusti, urdhënova me u rueitun’ ai, deri sa të dërgoj te Kaisari.
22 Edhe Agrippa i tha Festit: Desha edhe unë me e ndëgjuem ate nieri. Edhe ai tha: Nesërë ke me e ndëgjuem.
23 Edhe ndë nesëret, kur erdhi Agrippa edhe Bernika me shumë madhështi, edhe hyni ndë vend të ndëgjimit bashkë me kapitanat e me nierëzit e mëdhej të qytetit, Festi urdhënoi e u pru Pauli.
24 Atëherë Festi thotë: O mbëret Agrippë, edhe gjithë sa vetë jeni këtu bashkë me ne, e shifni këte nieri , për të cillinë gjithë shumica e Iudevet më folnë edhe ndë Ierusalem edhe këtu, tue bërtitunë se ai nukë duhetë ma me rruem.
25 Por unë mbassi gjeta se s’kishte punuem gja për vdekë, edhe ai vetë thirri mbë Augustinë, e pashë me udhë ta dërgoj.
26 Për të cillinë s’kam ndonji gja të vërtetë me i shkruem t’em zot; përandai e pruna përpara jush, edhe ma fort përpara teje, o mbëret Agrippë, qi të kemi se qish me shkruem, mbassi të pyetetë prap.
27 Sepse më duketë punë pa mend, me dërguem nji nieri të lidhunë, pa mos diftuem edhe fajetë qi janë kundrë ati.