1 post quinque autem dies descendit princeps sacerdotum Ananias
cum senioribus quibusdam et Tertullo quodam oratore
qui adierunt praesidem adversus Paulum
2 et citato Paulo coepit accusare Tertullus dicens
cum in multa pace agamus per te
et multa corrigantur per tuam providentiam
3 semper et ubique suscipimus optime Felix
cum omni gratiarum actione
4 ne diutius autem te protraham
oro breviter audias nos pro tua clementia
5 invenimus hunc hominem pestiferum
et concitantem seditiones omnibus Iudaeis in universo orbe
et auctorem seditionis sectae Nazarenorum
6 qui etiam templum violare conatus est
quem et adprehendimus
8 a quo poteris ipse iudicans de omnibus istis cognoscere
de quibus nos accusamus eum
9 adiecerunt autem et Iudaei dicentes haec ita se habere
10 respondit autem Paulus annuente sibi praeside dicere
ex multis annis esse te iudicem genti huic sciens
bono animo pro me satisfaciam
11 potes enim cognoscere
quia non plus sunt dies mihi quam duodecim
ex quo ascendi adorare in Hierusalem
12 et neque in templo invenerunt me cum aliquo disputantem
aut concursum facientem turbae
neque in synagogis neque in civitate
13 neque probare possunt tibi de quibus nunc accusant me
14 confiteor autem hoc tibi
quod secundum sectam quam dicunt heresim
sic deservio patrio Deo meo
credens omnibus quae in lege et prophetis scripta sunt
15 spem habens in Deum quam et hii ipsi expectant
resurrectionem futuram iustorum et iniquorum
16 in hoc et ipse studeo
sine offendiculo conscientiam habere ad Deum et ad homines semper
17 post annos autem plures
elemosynas facturus in gentem meam veni et oblationes et vota
18 in quibus invenerunt me purificatum in templo
non cum turba neque cum tumultu
19 quidam autem ex Asia Iudaei quos oportebat apud te praesto esse
et accusare si quid haberent adversum me
20 aut hii ipsi dicant si quid invenerunt in me iniquitatis
cum stem in concilio
21 nisi de una hac solummodo voce qua clamavi inter eos stans
quoniam de resurrectione mortuorum ego iudicor hodie a vobis
22 distulit autem illos Felix certissime sciens de via
dicens cum tribunus Lysias descenderit audiam vos
23 iussitque centurioni custodiri eum et habere requiem
nec quemquam prohibere de suis ministrare ei
24 post aliquot autem dies
veniens Felix cum Drusilla uxore sua quae erat Iudaea
vocavit Paulum et audivit ab eo fidem quae est in Iesum Christum
25 disputante autem illo de iustitia et castitate et de iudicio
futuro
timefactus Felix respondit
quod nunc adtinet vade tempore autem oportuno accersiam te
26 simul et sperans quia pecunia daretur
a Paulo
propter quod et frequenter accersiens eum loquebatur cum eo
27 biennio autem expleto accepit successorem Felix Porcium Festum
volens autem gratiam praestare Iudaeis
Felix reliquit Paulum vinctum
KAPTINA XXIV.
1 Edhe mbas pesë ditsh sdrypi Anani krye-prifti bashkë me pleqt’ edhe me nji farë fjalori qi quhei Tertyl, të cillëtë duelnë përpara guvernatorit kundrë Paulit.
2 Edhe kur u thirr me dalunë përpara ai , Tertyli filloi me përfolunë, tue thanë:
3 Na kemi shumë paqtim prei teje, o i pushtetshim Felik, edhe bahenë punë të mëdha te kyi komp prei paramendiesë s’ate, përherë e gjithë-kundi i presimë me shumë të falunë nders.
4 Por mos me të munduem tepërë, të lutem me na ndëgjuem pak fjalë me butësininë tande.
5 Sepse gjetëm këte nieri se përlyen të tierë , edhe shtyn gjithë Iudeitë qi janë ndëpër botët të ngrenë krye, edhe asht’ i pari i eresisë Nazoreasavet,
6 i cilli deshi me ndymë edhe tempullinë, edhe na e zum, edhe deshëm me e gjukuem mbas ligjësë s’onë.
7 Por erdhi kapitan Lysia, e na e rrëmbeu prei duersh me përdhunë,
8 edhe urdhënoi ata qi e përflisinë me ardhunë te ti; ti vetë si ta pyesish, do të mundesh me marrë vesht për këto të gjitha qi e përflasimë.
9 - Rrëfyenë bashkë me ate edhe Iudeitë, tue thanë, se këto janë kështu.
10 Atëherë Pauli mbassi i bani shenjë guvernatori me folunë, u pergjeq: Mbassi e dij se ke shumë viet qi je gjyqtar te kyi komp, ap fjalë për vetëvetëhenë me zemërë të gëzuemë,
11 sepse mundesh me marrë vesht, se nukë janë ma tepërë se dy-mbë-dhetë ditt, çë kurrë se hypa ndë Ierusalem me adhuruem.
12 Edhe as ndë tempull më gjetnë tue ligjëruem me kend, a tue ngritunë mbë kambë gjindëjenë, as ndëpër synagogat, as ndë qytet;
13 as mundenë me provuem ato fjalë qi më përflasinë tashti,
14 Por rrëfej këte te ti, se mbas udhësë qi këta i thon’ eresi, kështu lus Perëndinë e përindvet mi, tue u besuem gjith’ atyne qi janë shkruem ndë ligjët edhe ndër profetënit;
15 edhe kam shpëresë mbë Perëndinë, të cillën’ edhe këta vetë presinë, se ka për me u bamë të ngjallunë prei së vdekunish, të dreitëve e të shtrembëtëve.
16 Edhe për këte unë mundoj vetëhenë, qi të kemi përherë ndërgjegjëje pa faj te Perëndia edhe te nierëzit.
17 Edhe tashti mbas shumë vietsh erdha me bamë lëmoshëna kombit t’em, edhe me prumë dhunëtia.
18 Edhe ndërmiet këtyneve disa Iudei prei Asisë më gjetnë qiruem ndë tempull, jo me gjindëje, as me trubullim,
19 të cillëtë duhet me dalunë përpara teje, e të më përflisinë, ndë kishinë gja kundrë meje.
20 A këta vetë le të thonë, ndë paçinë gjetunë ndonji të shtrembëtë tek unë, kur dola përpara bashkë-ndejtiesë,
21 veçe ndë qoftë për këte za të vetëmë, qi thërrita tue ndenjunë ndërmiet atyneve, se unë po gjukohem prei jush sot për të ngjallunë prei së vdekunish.
22 Edhe Feliku si ndëgjoi këto, urdhënoi me ardhunë nji ditë tietërë, sepse i dinte fort mirë punët’ e kësai udhe, edhe tha: Kur të sdrypi kapitan Lysia, kam me marrë vesht ma mirë punëtë tuaja.
23 Edhe urdhënoi urdhën-qindësinë me u rueitunë Pauli, edhe me pasunë të prajtunë, edhe mos me ndalunë kend prei të vetëvet me i shërbyem, a me ardhunë tek ai.
24 Edhe mbas disa ditsh kur erdhi Feliku bashkë me gruen’ e vet Drusillënë, qi ishte Iudeonjë, çoi, e thërriti Paulinë, edhe ndëgjoi prei ati për besënë mbë Krishtinë.
25 Edhe ai kur po fliste për dreitëni, e për të përmbaitëmen’ e vetëhesë, edhe për gjyqinë qi ka me ardhunë, Felikut i hyni frikë, e u përgjeq: Tashti shko; edhe kur të kemi kohë do të çoj me të thirrunë prap.
26 Edhe shpërente se Pauli kishte me i dhanë astër, për me e lishuem, përandai çonte, edhe e thërriste shpesh, edhe fliste me ate.
27 Por mbassi u mbushnë dy viet, Porkiu Festi erdhi në kambë të Felikut, edhe Feliku donte me u bam’ andënë Iudevet, e la Paulinë lidhunë.