1 pervenit autem in Derben et Lystram
et ecce discipulus quidam erat ibi nomine Timotheus
filius mulieris iudaeae fidelis patre gentili
2 huic testimonium reddebant
qui in Lystris erant et Iconii fratres
3 hunc voluit Paulus secum proficisci
et adsumens circumcidit eum
propter Iudaeos qui erant in illis locis
sciebant enim omnes quod pater eius gentilis esset
4 cum autem pertransirent civitates
tradebant eis custodire dogmata
quae erant decreta ab apostolis et senioribus
qui essent Hierosolymis
5 et ecclesiae quidem confirmabantur fide
et abundabant numero cotidie
6 transeuntes autem Frygiam et Galatiae regionem
vetati sunt a Sancto Spiritu loqui verbum in
Asia
7 cum venissent autem in Mysiam
temptabant ire Bithyniam
et non permisit eos Spiritus Iesu
8 cum autem pertransissent Mysiam descenderunt Troadem
9 et visio per noctem Paulo ostensa est
vir macedo quidam erat stans et deprecans eum et dicens
transiens in Macedoniam adiuva nos
10 ut autem visum vidit statim quaesivimus proficisci in Macedoniam
certi facti quia vocasset nos Deus evangelizare eis
11 navigantes autem a Troade recto cursu venimus Samothraciam
et sequenti die Neapolim
12 et inde Philippis
quae est prima partis Macedoniae civitas colonia
eramus autem in hac urbe diebus aliquot conferentes
13 die autem sabbatorum egressi sumus foras portam iuxta flumen
ubi videbatur oratio esse
et sedentes loquebamur mulieribus quae convenerant
14 et quaedam mulier nomine Lydia
purpuraria civitatis Thyatirenorum colens Deum audivit
cuius Dominus aperuit cor
intendere his quae dicebantur a Paulo
15 cum autem baptizata esset et domus eius
deprecata est dicens
si iudicastis me fidelem Domino esse
introite in domum meam et manete
et coegit nos
16 factum est autem euntibus nobis ad orationem
puellam quandam habentem spiritum pythonem
obviare nobis
quae quaestum magnum praestabat dominis suis divinando
17 haec subsecuta Paulum et nos clamabat dicens
isti homines servi Dei excelsi sunt
qui adnuntiant vobis viam salutis
18 hoc autem faciebat multis diebus
dolens autem Paulus et conversus spiritui dixit
praecipio tibi in nomine Iesu Christi exire ab ea
et exiit eadem hora
19 videntes autem domini eius quia exivit spes quaestus eorum
adprehendentes Paulum et Silam
perduxerunt in forum ad principes
20 et offerentes eos magistratibus dixerunt
hii homines conturbant civitatem nostram cum sint Iudaei
21 et adnuntiant morem quem non licet nobis suscipere neque facere
cum simus Romani
22 et concurrit plebs adversus eos
et magistratus scissis tunicis eorum iusserunt virgis caedi
23 et cum multas plagas eis inposuissent miserunt eos in carcerem
praecipientes custodi ut diligenter custodiret eos
24 qui cum tale praeceptum accepisset
misit eos in interiorem carcerem
et pedes eorum strinxit in ligno
25 media autem nocte Paulus et Silas adorantes laudabant Deum
et audiebant eos qui in custodia erant
26 subito vero terraemotus factus est magnus
ita ut moverentur fundamenta carceris
et aperta sunt statim ostia omnia
et universorum vincula soluta sunt
27 expergefactus autem custos carceris
et videns apertas ianuas carceris
evaginato gladio volebat se interficere
aestimans fugisse vinctos
28 clamavit autem Paulus magna voce dicens
nihil feceris tibi mali
universi enim hic sumus
29 petitoque lumine introgressus est
et tremefactus procidit Paulo et Silae
30 et producens eos foras ait
domini quid me oportet facere ut salvus fiam
31 at illi dixerunt
crede in Domino Iesu
et salvus eris tu et domus tua
32 et locuti sunt ei verbum Domini cum omnibus qui erant in domo eius
33 et tollens eos in illa hora noctis lavit plagas eorum
et baptizatus est ipse et omnes eius
continuo
34 cumque perduxisset eos in domum suam adposuit eis mensam
et laetatus est cum omni domo sua credens Deo
35 et cum dies factus esset miserunt magistratus lictores dicentes
dimitte homines illos
36 nuntiavit autem custos carceris verba haec Paulo
quia miserunt magistratus ut dimittamini
nunc igitur exeuntes ite in pace
37 Paulus autem dixit eis
caesos nos publice indemnatos homines romanos miserunt in carcerem
et nunc occulte nos eiciunt
non ita sed veniant
38 et ipsi nos eiciant
nuntiaverunt autem magistratibus lictores verba haec
timueruntque audito quod Romani essent
39 et venientes deprecati sunt eos
et educentes rogabant
ut egrederentur urbem
40 exeuntes autem de carcere introierunt ad Lydiam
et visis fratribus consolati sunt eos et profecti sunt
KAPTINA XVI.
1 Edhe e mbërrini ndë Derbë, e ndë Lystrë; edhe qe tek ishte atie nji dishepull, qi quhei Timothe, i bir’ i nji grueje Iudeonjë besëtare, edhe prei të atit Grek;
2 për këte epinë deshmi të mirë vëllazënitë qi ishinë ndë Lystre e ndë Ikoni.
3 Këte deshi Pauli me dalunë bashkë me ate; edhe si e muer, e rreth-preu, për punë të Iudevet qi ishinë ndëpër ato vende, sepse të gjithë ngjifinë të atin’ e ati se ishte Grek.
4 Edhe tue shkuem ndëpër qytetet, u lijinë porosi atyne me rueitunë dogmatë qi ishin’ urdhënuem prei apostujvet e prei pleqvet qi ishinë ndë Ierusalem.
5 Kishatë pra forcoheshinë ndë besët, edhe përditë shtoheshinë ndë numërë.
6 Edhe mbassi shkuenë ndëpër Frygjinë e ndëpër vendin’ e Galatisë, sepse u ndalnë prei Shpirtit Shenjt me predikuem fjalënë ndë Asi,
7 erthnë ndë Mysi, edhe vun’ ore me votunë ndë Bithyni, por Shpirti Shenjt nuk’ i la.
8 Edhe si shkuenë ndëpër Mysinë, sdrypnë ndë Troadë.
9 Edhe Paulit iu duk nd’andërrë natënë, se ishte përpara ati nji nieri Makedonas, e i lutei, tue thanë: Shko ndë Makedoni, e na ndimo.
10 Edhe porsa pa andërrënë, përnjiherë kërkuem me votunë ndë Makedoni; sepse e muerëm me mend se Zoti po na thërret me u dhan’ atyne zanin’ e mirë.
11 Si lundruem pra prei Troadësë, muerëm udhënë dreitë për Samothrakë, edhe ndë nesëret ndë Neapolë;
12 edhe prei andyj ndë Filippe, qi ashtë qytet i parë asai anësë Makedonisë, e përngulëme Romanësh ; edhe ndejëm disa ditt ndë këte qytet.
13 Edhe ditën’ e shëtunë duelëm jashtë qytetit afër lumit, aty ku e kishinë zakon me u falunë, edhe ndejëm, e u flisimë gravet qi ishinë mbëledhunë.
14 Edhe nji grue qi quhei Lydi, prei qytetit Thjatirësë, qi shiste porfyra, e cilla kishte frikë Perëndinë, na ndëgjonte, sepse Zoti i çeli zemrënë për me mbaitunë vesh se qish fliste Pauli.
15 Edhe si u pagëzue ajo edhe shtëpia e asai, na lutei, tue thanë: Ndë më paçi gjukuem se jam besnike te Zoti, hyni ndë shtëpit t’eme, e mbetni; edhe na nguti.
16 Edhe na kur po shkojimë me u falunë, hasi me ne nji shërbëtore qi kishte frymë Pythoni, e cilla u epte shumë fitim të zotënavet vet tue kallëzuem fatinë;
17 ajo muer mbrapa Paulin’ edhe neve, edhe bërtiste tue thanë: Këta nierës janë shërbëtorët’ e Perëndisë naltë, qi na diftojn’ udhën’ e shpëtimit.
18 Edhe bante këte për shumë ditt. Edhe Pauli si u randue, u këthye, e i tha frymësë: Të urdhënoj mb’emënit të Iesu Krishtit me dalunë prei asai. Edhe duel ate orë.
19 Edhe të zotënit’ e asai kur panë se u duel shpëresa e fitimit vet, zunë Paulin’ edhe Silën’, e i tërhoqnë ndë treg te të parët;
20 edhe si i prunë te të mëdhejt, thanë: Këta nierës, tue qenunë Iude, përziejnë qytetinë t’ynë,
21 edhe mësojnë zakone qi s’asht’ e udhësë me i pritunë na, as me i bamë, sepse jemi Romanë.
22 Edhe gjindëja u turr mbi ata, edhe të mëdhejt’ u shqyen’ atyne petkatë, e urdhënuenë me i rrafunë me shkop.
23 Edhe si i banë me shumë varra, i shtinë ndë burk, edhe porositnë rueitësin’ e burgut me i rueitunë me siguri,
24 i cilli si muer t’atillë porosi, i shtiu ndë burk të përmbrendëshim, e u shtrëngoi kambëtë ndë drut.
25 Edhe ndë mies-natë Pauli edhe Sila faleshin’ e këndojinë hymn Perëndisë, edhe ata qi ishinë mbrenda ndë burk u mbajinë vesh.
26 Edhe befas u ba nji tërmet i math, kaqi sa u tundnë themelet’ e burgut; edhe përnjiherë u hapnë gjithë dyertë, edhe të gjithëve u sgjithnë hekuratë.
27 Edhe rueitësi i burgut kur u sque, edhe pa dyert’ e burgut hapëtë, nxuer thikënë, e donte me vramë vetëvetëhenë, sepse kujtonte se iknë të lidhunitë.
28 Por Pauli thërriti me za të madh, tue thanë: Mos i ban ndonji gja të keqe vetëvetëhesë, sepse të gjithë jemi këtu.
29 Atëherë ai lypi dritë, e hovi mbrenda, edhe tue u tremun’ i ra ndër kambë Paulit e Silësë
30 edhe i nxuer jashtë, e tha: Zotëni, qish duhetë me bam’ unë, qi të shpëtohem?
31 Edhe ata thanë: Besoi Zotit Iesu Krisht, edhe ke me u shpëtuem ti edhe shtëpia jote.
32 Edhe i folnë fjalën’ e Zotit ati edhe gjith’ atyneve qi ishinë ndë shtëpit t’ati.
33 Edhe ai i muer me vetëhe nd’ate orë të natësë, e u lau varratë; edhe përnjiherë u pagëzue ai edhe gjithë të atitë;
34 edhe si i hypi sipër ndë shtëpit të vet, u vuni përpara truvezë, edhe u gëzue me gjithë shtëpin’ e vet , sepse i besoi Perëndisë.
35 Edhe si u ba ditë, të mëdhejtë dërguenë shërbëtorëtë, tue thanë: Lisho ata nierës.
36 Edhe rueitësi i burgut i dha za Paulit për këto fjalë, se: Të mëdhejtë kanë dërguem, qi të lishohi, tashti pra delni, e shkoni ndë paqtim.
37 Por Pauli u tha atyne: Mbassi na rrafnë ndër sy të botësë pa u gjukuem, qi jemi nierës Romanë, e na shtinë ndë burk, edhe tashti na nxierrinë pshefas? Jo, por le të vinë vetë ata, e le të na nxierrinë.
38 Edhe shërbëtorët’ u dhanë za të mëdhejvet për këto fjalë; edhe ata kur ndëgjuenë se janë Romanë, u frikuenë:
39 edhe erthnë, e u lutnë atyne ; edhe si i nxuernë, u luteshin’ atyne me dalunë prei qytetit.
40 Edhe ata si duelnë prei burgut, hynë ndë shtëpi të Lydisë, edhe kur panë vëllazënitë, i ngushulluenë, edhe iknë.