1 fuerunt vero et pseudoprophetae in populo
sicut et in vobis erunt magistri mendaces
qui introducent sectas perditionis
et eum qui emit eos Dominum negant
superducentes sibi celerem perditionem
2 et multi sequentur eorum luxurias
per quos via veritatis blasphemabitur
3 et in avaritia fictis verbis de vobis negotiabuntur
quibus iudicium iam olim non cessat
et perditio eorum non dormitat
4 si enim Deus angelis peccantibus non pepercit
sed rudentibus inferni detractos in tartarum
tradidit in iudicium cruciatos
reservari
5 et originali mundo non pepercit
sed octavum Noe iustitiae praeconem custodivit
diluvium mundo impiorum inducens
6 et civitates Sodomorum et Gomorraeorum in cinerem redigens
eversione damnavit
exemplum eorum qui impie acturi sunt ponens
7 et iustum Loth
oppressum a nefandorum iniuria
conversatione eruit
8 aspectu enim et auditu iustus erat habitans apud eos
qui diem de die animam
iustam iniquis operibus cruciabant
9 novit Dominus pios de temptatione eripere
iniquos vero in diem iudicii cruciandos reservare
10 magis autem eos
qui post carnem in concupiscentia inmunditiae ambulant
dominationemque contemnunt audaces sibi placentes
sectas non metuunt blasphemantes
11 ubi angeli fortitudine et virtute cum sint maiores
non portant adversum se execrabile iudicium
12 hii vero velut inrationabilia pecora
naturaliter in captionem et in perniciem
in his quae ignorant blasphemantes
in corruptione sua et peribunt
13 percipientes mercedem iniustitiae
voluptatem existimantes diei delicias
coinquinationes et maculae deliciis
affluentes
in conviviis suis luxuriantes vobiscum
14 oculos habentes plenos adulterio et incessabiles delicti
pellicentes animas instabiles
cor exercitatum avaritiae habentes maledictionis filii
15 derelinquentes rectam viam
erraverunt secuti viam Balaam ex Bosor
qui mercedem iniquitatis amavit
16 correptionem vero habuit suae vesaniae
subiugale mutum in hominis voce
loquens
prohibuit prophetae insipientiam
17 hii sunt fontes sine aqua et nebulae turbinibus exagitatae
quibus caligo tenebrarum reservatur
18 superba enim vanitatis loquentes
pellicent in desideriis
carnis luxuriae
eos qui paululum effugiunt qui in errore conversantur
19 libertatem illis promittentes cum ipsi servi sint corruptionis
a quo enim quis superatus est huius et servus est
20 si enim refugientes coinquinationes mundi
in cognitione Domini nostri et salvatoris Iesu Christi
his rursus inpliciti superantur
facta sunt eis posteriora deteriora prioribus
21 melius enim erat illis non cognoscere viam iustitiae
quam post agnitionem retrorsum converti
ab eo quod illis traditum est sancto mandato
22 contigit enim eis illud veri proverbii
canis reversus ad suum vomitum
et sus lota in volutabro luti
KAPTINA II.
1 Por ishin’ edhe profet-rrenësa ndër popullinë, sikurse edhe ndër ju kanë me qenunë mieshtër-rrenësa, të cillëtë kanë me shtimë pshefazë heresia hupëje, tue mohuem edhe ate Zotëninë qi i bleu ata, edhe tue tërhiekunë me vetëhen’ e atyne hupëje të shpeitë.
2 Edhe shumë vetë kanë me votunë mbas hupëjes’ atyneve, qi prei atyneve ka me u nemun’ udha e së vërtetësë.
3 Edhe për lakëmim kanë me bamë tregjeti prei jush me fjalë të shpifta; gjukimi atyneve çë moti nukë vonohetë, edhe hupëjes’ atyneve nuk’ i vien gjum.
4 Sepse Perëndia ndë mos kurseu engjujtë qi fëjyenë, por i hodhi ndë tartar lidhunë me hekura errësine, e i dha me u rueitunë për gjyq;
5 edhe s’kurseu botën’ e vietër, por pru përmbytëje mbë botët të pabesëvet, edhe rueiti Noenë të tettinë vetë leçitësin’ e dreitënisë;
6 edhe gjukoi për me rrenuem qytetet’ e Sodomës’ e të Gomorës’ edhe i bani hi; edhe vu shëmbëllëtyrë mb’ata qi kanë me punuem pa besë;
7 edhe shpëtoi Lotin’ e dreitë qi shtrëngohei prei jetësë ndytë të paligjëvet
8 (sepse kyi i dreiti, tue ndenjunë ndërmiet atyneve, ditë për ditë mundonte shpirtin’ e dreitë prei së pames’ e prei së ndëgjuemesë punëvet pa ligjë);
9 di Zoti me shpëtuem besëtarëtë prei ngasëjesë, e me rueitunë të shtrembëtë për ditën’ e gjyqit qi të mundohenë;
10 edhe ma tepër’ ata qi shkojënë mbrapa mishit me dëshërim ndynësine, edhe bajënë për asgja urdhëninë, janë kucimtarë, asish qi duenë vetëmë vetëhenë, nukë tremenë tue nemunë të lavdueshimitë;
11 kur engjujtë qi janë ma të mëdhej ndë vërtytë e ndë fuqi, nukë bijënë gjukim të nemuni kundrë atyneve përpara Zotit.
12 Por këta, porsi shtasë pa mend bamë prei natyret, qi kanë lemë për me u gënjyem e për me u vdierrë ndë vdierrëjet të vet, edhe kanë me marrë pagën’ e shtrembënisë,
13 të cillëtë kuitojënë për gëzim të kënaqunit’ e ditësë, janë të shgryem e të fulliqunë, gëzohenë ndë gënjimet të vet, kur han’ e pinë bashkë me ju; kanë sytë plot me kurvëni, edhe qi nukë pushojënë prei fajesh;
14 gënjejënë shpirtëna të paforcuem, kanë zemërë të mësueme ndë lakëmime, janë dielmt’ e mallëkimit;
15 lan’ udhën’ e dreitë, e u gënjyenë edhe votnë mbas udhësë Balaamit të birit Bosorit qi deshi pagën’ e shtrembënisë,
16 por u qartue për paligjënin’ e vet, sepse kafsha pa gojë foli me za nieriu, e ndali marrin’ e profetit.
17 Këta janë kronje pa ujë, re qi tërhiqenë prei erësë fortë, për ata ashtë rueitun’ errësina e zezë për gjithë jetënë.
18 Sepse tue folunë fjalë tepërë të mëdha të kotësinësë, gënjejënë me dëshërimet’ e mishit e me ndynësinat ata qi për të vërtetë shpëtuenë prei atyneve qi e shkoishinë jetënë ndë gënjim,
19 tue u zotuem atyneve të lirë, qi ata vetë janë shërbëtorët’ e prishëjesë, sepse prei ati qi të mundetë kushi, ati i bahet’ edhe shërbëtuer.
20 Sepse ata qi shpëtuenë prei të përlyemevet botësë me anë të ngjofëmesë Zotit edhe Shëlbuesit Iesu Krishtit, ndë u ngatërrofshinë për-së-ri mbë këto, edhe të mundenë, u banë të mbrapënat’ e atyne ma të këqia se të paratë.
21 Sepse ma mirë ishte për ata të mos e kishinë ngjofun’ udhën’ e dreitënisë, se si e ngjofnë, të këthehenë prei porosisë shenjte qi u la mb’ata.
22 Edhe gjaiti mb’ata ai proverbi i vërtetë qi thonë : “Qeni u këthye mbë të viellë të vet”, edhe: Dosa si u la, u rrakullye ndë llucët.