1 scimus enim quoniam si terrestris domus nostra huius habitationis
dissolvatur
quod aedificationem ex Deo habeamus
domum non manufactam aeternam in caelis
2 nam et in hoc ingemescimus
habitationem nostram quae de caelo est superindui cupientes
3 si tamen vestiti non nudi inveniamur
4 nam et qui sumus in tabernaculo
ingemescimus gravati
eo quod nolumus expoliari sed supervestiri
ut absorbeatur quod mortale est a vita
5 qui autem efficit nos in hoc ipsum Deus
qui dedit nobis pignus Spiritus
6 audentes igitur semper et scientes
quoniam dum sumus in corpore peregrinamur a Domino
7 per fidem enim ambulamus et non per speciem
8 audemus autem et bonam voluntatem habemus
magis peregrinari a corpore
et praesentes esse ad Deum
9 et ideo contendimus sive absentes sive praesentes placere illi
10 omnes enim nos manifestari oportet ante tribunal Christi
ut referat unusquisque propria corporis prout gessit
sive bonum sive malum
11 scientes ergo timorem Domini
hominibus suademus Deo autem manifesti sumus
spero autem et in conscientiis vestris manifestos nos esse
12 non iterum nos commendamus vobis
sed occasionem damus vobis gloriandi pro nobis
ut habeatis ad eos qui in facie gloriantur et non in corde
13 sive enim mente excedimus Deo
sive sobrii sumus vobis
14 caritas enim Christi urget nos
aestimantes hoc quoniam si unus pro omnibus mortuus est
ergo omnes mortui sunt
15 et pro omnibus mortuus est
ut et qui vivunt iam non sibi vivant
sed ei qui pro ipsis mortuus est et resurrexit
16 itaque nos ex hoc neminem novimus secundum carnem
et si cognovimus secundum carnem Christum
sed nunc iam non novimus
17 si qua ergo in Christo nova creatura
vetera transierunt ecce facta sunt nova
18 omnia autem ex Deo qui reconciliavit nos sibi per Christum
et dedit nobis ministerium reconciliationis
19 quoniam quidem Deus erat in Christo mundum reconcilians sibi
non reputans illis delicta ipsorum
et posuit in nobis verbum reconciliationis
20 pro Christo ergo legationem fungimur
tamquam Deo exhortante per nos
obsecramus pro Christo reconciliamini Deo
21 eum qui non noverat peccatum pro nobis peccatum fecit
ut nos efficeremur iustitia Dei in ipso
KAPTINA V.
1 Sepse e dimë se ndë u prishtë shtëpia jonë e baltta e kësaj tende, kemi tietërë ndërtesë prei Perëndisë, nji shtëpi bamë pa dorë, të pasosëme ndë qillt.
2 Sepse ndë këte tendë na fshaimë tue dëshëruem të veshimë përsipër ate shtëpinë t’onë qi ashtë prei qielli,
3 ndonëse ndë paçim veshun’ ate , s’kemi me u gjetunë sveshunë,
4 sepse na qi jemi ndë këte tendë, fshaimë prei së randësë, sepse s’duemë me e sveshunë, por me e veshunë përsipër, qi të përtërihet’ e mortshimeja prei jetësë.
5 Edhe ai qi na bani gati për këte farë gjaje, ashtë Perëndia, qi na dha edhe kaparin’ e Shpirtit.
6 Tue pasunë pra zemërë përherë, edhe tue ditunë sa deri sa rrimë ndë korp, jemi lark prei Zotit,
7 (sepse ecimë me besë, e jo me faqe),
8 përandai kemi zemërë, edhe na pëlqen ma tepërë me qenunë lark prei korpit, e të jemi afër te Zoti.
9 Edhe përandai përpiqemi, a tue qenunë lark, a tue qenun’ afër, të jemi të pëlqyeshim tek Ai.
10 Sepse na të gjithë duhetë me u dukunë përpara gjukatësë Krishtit, qi të shpaguhetë gjithë-se-cilli për ato punë qi janë punuem prei korpit, a të mirë, a të keqe.
11 Tue ditunë pra frikën’ e Zotit, nierëzëvet ua mbushimë mendienë, por te Perëndia jemi të shpërfaqunë; shpërej se edhe mbë ndërgjegjëjet tueja jemi të shpërfaqunë.
12 Sepse s’rakumandoimë vetëhenë t’onë për-së-ri te ju, por u apimë juve shkak me u mburrunë për ne, qi të keni qish t’u thoni atyne qi mburrenë me faqe, e jo me zemërë.
13 Sepse a se jemi jashtë mentsh, për Perëndinë jemi , a se jemi ndër mend, për ju jemi .
14 Sepse dashunia e Krishtit na shtrëngon, sepse këte e gjukoimë, se ndë vdiq nji për të gjithë, vallë të gjithë vdqinë;
15 edhe vdiq për të gjithë, qi të mos rrojnë ma për vetëhen’ e atyne ata qi rrojnë, por për ate qi vdiq edhe u ngjall për ata.
16 Përandai na çë tashti e mbaskëndai s’ngjofim’ askend mbas mishit; edhe ndonësëe ngjofmë Krishtinë mbas mishit, por tashti ma s’e ngjofimë.
17 Përandai ndë qoftë ndonji mbë Krishtinë, kyi ashtë ndërtesë e re; të vietëratë shkuenë, qe tek u banë të ra të gjitha.
18 Edhe të gjitha janë prei Perëndisë qi na paqtoi me vetëhen e ati me anë të Iesu Krishtit, edhe na dha shërbesën’ e paqtimit,
19 se Perëndia ishte mbë Krishtinë, tue paqtuem botënë me vetëhen’ e ati, pa ua ngjefun’ atyneve fajetë; edhe na zuni besë për fjalën’ e paqtimit.
20 Tashti pra laimësoimë për Krishtinë, sikurse të u lutei Perëndia me anë t’onë; u lutemi juve pra për Krishtinë, paqtohi me Perëndinë. Sepse Perëndia bani fajtuer për ne ate qi s’ngjofi faj, qi të bahemi dreitënia e Perëndisë prei ati.