1 ipse autem ego Paulus obsecro vos
per mansuetudinem et modestiam Christi
qui in facie quidem humilis inter vos
absens autem confido in vobis
2 rogo autem ne praesens audeam
per eam confidentiam qua existimo
audere in quosdam
qui arbitrantur nos tamquam secundum carnem ambulemus
3 in carne enim ambulantes non secundum carnem militamus
4 nam arma militiae nostrae non carnalia sed potentia Deo
ad destructionem munitionum consilia destruentes
5 et omnem altitudinem extollentem se adversus scientiam Dei
et in captivitatem redigentes omnem intellectum in obsequium Christi
6 et in promptu habentes ulcisci omnem inoboedientiam
cum impleta fuerit vestra oboedientia
7 quae secundum faciem sunt videte
si quis confidit sibi Christi se esse
hoc cogitet iterum apud se
quia sicut ipse Christi est ita et nos
8 nam et si amplius aliquid gloriatus fuero de potestate
nostra
quam dedit Dominus in aedificationem
et non in destructionem vestram
non erubescam
9 ut autem non existimer tamquam terrere vos per epistulas
10 quoniam quidem epistulae inquiunt graves sunt et fortes
praesentia autem corporis infirma et sermo contemptibilis
11 hoc cogitet qui eiusmodi est
quia quales sumus verbo per epistulas absentes
tales et praesentes in facto
12 non enim audemus inserere aut conparare nos quibusdam
qui se ipsos commendant
sed ipsi in nobis nosmet ipsos metientes
et conparantes nosmet ipsos nobis
13 nos autem non in inmensum gloriabimur
sed secundum mensuram regulae quam mensus est nobis Deus
mensuram pertingendi usque ad vos
14 non enim quasi non pertingentes ad vos superextendimus nos
usque ad vos enim pervenimus in evangelio Christi
15 non in inmensum gloriantes in alienis laboribus
spem autem habentes crescentis fidei vestrae in vobis magnificari
secundum regulam nostram in abundantiam
16 etiam in illa quae ultra vos sunt evangelizare
non in aliena regula
in his quae praeparata sunt gloriari
17 qui autem gloriatur in Domino glorietur
18 non enim qui se ipsum commendat ille probatus est
sed quem Dominus commendat
KAPTINA X.
1 Edhe unë vetë Pauli u lutem juve për butësinën’ edhe për amblësinën’ e Krishtit, se faqe mbë faqe jam i përvutë ndër ju,
2 edhe u lutem juve kur të vij, të mos marr zemërë me atë shpëresënë qi mendoj me kucuem kundrë disa qi na ven’ ore sikurse ecimë mbas mishit.
3 Sepse ndonëse ecimë mbas mishit, por s’baimë luftë mbas mishit.
4 Sepse armët’ e luftit t’ynë nukë janë të mishit, por të forta me Perëndinë për me rrëzuem kastella,
5 sepse rrëzoimë mendime, edhe qish do gja të naltë qi ngrihetë sipër kundrë së ngjofëmesë Perëndisë, edhe baimë rop qish do mendim për ndëgjimin’ e Krishtit,
6 edhe jemi gati për me marrë shpagim për qish do pandëgjim, kur të jetë mbushunë ndëgjimi juei.
7 Shifni ato qi dukenë për faqe: ndë pastë kushi shpëresë mbë vetëvetëhenë se asht’ i Krishtit, le ta mendojë këte për-së-ri prei vetëvetëhesë. Se sikurse ai asht’ i Krishtit, kështu edhe na jemi të Krishtit.
8 Sepse edhe ndë u lavdofsha pakëzë ma tepërë për pushtetinë t’anë, qi na dha Zoti për të ndërtuemitë, e jo për të rrëzuemitë tuei, s’kam me u turpënuem,
9 qi të mos dukem se due me u shtimë juve frikënë me letëra.
10 Sepse letëratë, thotë ndonji , se janë të randa edhe të forta, por të dalunitë përpara me korp asht’ i dobë, edhe fjala s’vëjen gja.
11 I tilli nieri le ta mendojë këte, se t’atillë qi jemi mbë fjalët me letëra për së largu, të këtillë jemi edhe mbë punët për së ngjati.
12 Sepse s’kucoimë të ngjefimë, a të vemë nji me nji vetëhenë t’onë me disa vetë qi rakumandojnë vetëvetëhenë; por ata vetë, tue matunë vetëvetëhenë me vetëvetëhenë, edhe tue vumë vetëvetëhenë me vetëvetëhenë s’marrinë vesht.
13 Por na s’kemi me u mburrunë për ato qi s’matenë, por mbas matëjes’ ati rregullit qi dau Perëndia mbë ne, matëje qi të mbërrimë edhe deri te ju.
14 Sepse s’e shtrim tepërë vetëhenë t’onë, sikurse s’ua mbërrim, sepse edhe deri te ju e mbërrim me anë të ungjillit Krishtit.
15 Edhe s’mburremi për ato qi s’matenë, për mundimet e hueja, por kemi shpëresë, se, tue u shtuem besa juei, kemi me u madhënuem mbë ju për së tepëri mbas rregullit t’anë,
16 qi të ungjillëzoim’ edhe mb’ata vende qi janë përtej jush, jo të mburremi për ato qi janë gati ndë rregullë të huej.
17 Edhe ai qi të mburretë, le të mburretë mbë Zotinë.
18 Sepse s’asht’ i provueshim ai qi rakumandon vetëvetëhenë, por ai qi e rakumandon Zoti.