1 deponentes igitur omnem malitiam et omnem dolum
et simulationes et invidias et omnes detractiones
2 sicut modo geniti infantes
rationale
sine dolo lac concupiscite
ut in eo crescatis in salutem
3 si gustastis
quoniam dulcis Dominus
4 ad quem accedentes lapidem vivum
ab hominibus quidem reprobatum
a Deo autem electum honorificatum
5 et ipsi tamquam lapides vivi superaedificamini
domus spiritalis sacerdotium sanctum
offerre spiritales hostias acceptabiles Deo per Iesum Christum
6 propter quod continet in scriptura
ecce pono in Sion lapidem summum angularem electum pretiosum
et qui crediderit in eo non confundetur
7 vobis igitur honor credentibus
non credentibus autem lapis quem reprobaverunt aedificantes
hic factus est in caput anguli
8 et lapis offensionis et petra scandali
qui offendunt verbo
nec credunt in quod et positi sunt
9 vos autem genus electum regale sacerdotium gens sancta
populus adquisitionis ut virtutes adnuntietis eius
qui de tenebris vos vocavit in admirabile lumen suum
10 qui aliquando non populus nunc autem populus Dei
qui non consecuti misericordiam
nunc autem misericordiam consecuti
11 carissimi obsecro tamquam advenas et peregrinos
abstinere vos a carnalibus desideriis quae militant adversus animam
12 conversationem vestram inter gentes habentes bonam
ut in eo quod detractant de vobis
tamquam de malefactoribus
ex bonis operibus considerantes
glorificent Deum in die visitationis
13 subiecti estote omni humanae creaturae
propter Dominum
sive regi quasi praecellenti
14 sive ducibus tamquam ab eo missis
ad vindictam malefactorum laudem vero bonorum
15 quia sic est voluntas Dei
ut benefacientes obmutescere faciatis inprudentium hominum ignorantiam
16 quasi liberi et non quasi velamen habentes malitiae libertatem
sed sicut servi Dei
17 omnes honorate fraternitatem diligite
Deum timete regem honorificate
18 servi subditi in omni timore dominis
non tantum bonis et modestis sed etiam discolis
19 haec est enim gratia
si propter conscientiam Dei sustinet quis
tristitias
patiens iniuste
20 quae enim gloria est si peccantes et colaphizati suffertis
sed si benefacientes et patientes sustinetis
haec est gratia apud Deum
21 in hoc enim vocati estis
quia et Christus passus est pro vobis
vobis relinquens exemplum ut sequamini vestigia
eius
22 qui peccatum non fecit
nec inventus est dolus in ore ipsius
23 qui cum malediceretur non maledicebat
cum pateretur non comminabatur
tradebat autem iudicanti se iniuste
24 qui peccata nostra ipse pertulit in corpore suo super lignum
ut peccatis mortui iustitiae viveremus
cuius livore sanati estis
25 eratis enim sicut oves errantes
sed conversi estis nunc ad pastorem
et episcopum animarum vestrarum
KAPTINA II.
1 Si të hethni tej pra qish-do të keqe, e qish-do gënjim, e hipokrisi, e zmirë, e gjithë të folëme keq,
2 porsi foshnje lemë rishtazë, le t’u ket’ anda qjumështin’ e këthiellëtë të fjalësë, qi të rriteni prei ati,
3 sepse e keni ngjënuem “Se Zoti asht’ i mirë”.
4 Mb’ate t’afrohi, qi ashtë gur i gjallë, i hedhunë tej prei nierëzish, por i sgjedhun’ e i nderëshim prei Perëndisë;
5 edhe ju, porsi gurë të gjallë, ndërtohi shtëpi shpirtënie, priftëni e shenjtënueshime, qi të bini kurbane shpirtënie, të pëlqyeshime te Perëndia me anë të Iesu Krishtit.
6 Përandai asht’ edhe mbrenda ndë shkronjët: “Qe te ve ndë Sion nji gur krye-sqepi, të sgjedhunë, të nderëshim, edhe ai qi i beson ati, s’ka për me u turpënuem”.
7 Për ju pra qi besoni ashtë nder, por për ata qi s’bindenë, “ate gurinë qi hothnë tej ata qi ndërtojënë, kyi u ba për krye kanti, edhe gur shqite,
8 edhe shkamp guri të shkandalit”, të cillëtë shqesinë mbë fjalët, sepse nukë bindenë, qi për ate ishinë vumë.
9 Por ju jeni “gjind i sgjedhunë, priftëni mbëretënie, komp shenjt”, popull qi ate e fitoi Perëndia , qi të diftojë të mirat’ e veta, i cilli u thirri juve prei errësinet mbë dritën’ e vet të mërekullueshimenë;
10 ju qi njiherë nuk’ ishitë popull, por tashti jeni popull’ i Perëndisë; ju qi njiherë nukë qetë përdëllyem, por tashi jeni përdëllyem.
11 O të dashunë, u lutem si të huej e të shkulunë dheut tuei qi jeni , të hiqni dorë prei dëshërimevet mishit, qi bajënë luftë kundrë shpirtit;
12 të shkoni jetë të mirë ndër kombet, qi u tërhiekinë n’gojë si për nierës keq-bamës, kur të shofinë prei të miravet vepëravet tueja , të lavdojënë Perëndinë ndë ditët të vumes’ ore.
13 I ulni kryetë pra qish-do urdhëni të nieriut për Zotinë, kaqi mbëretit, si ma të naltit,
14 aqi guvernorëvet, si të dërguem qi janë prei anës’ ati për me marrë shpagim prei atyneve qi bajënë keq, e për me lavduem ata qi bajënë mirë,
15 sepse kështu ashtë dashunimi i Perëndisë, t’u mbëçilni gojënë nierëzëvet marrë për të paditëmenë,
16 si të lirë, e jo si tue pasunë të lirënë për mbulesën’ e së keqesë, por si shërbëtorët’ e Perëndisë.
17 Nderoni të gjithë, doni vëllazëninë, kini frikë Perëndinë, nderoni mbëretinë.
18 Ju shërbëtorët’ u ulni kryetë zotënivet tuei me qish-do frikë, jo vetëmë të mirëvet e të butëvet, por edhe të shtrembëtëvet,
19 sepse këjo ashtë hir, qi të shëfrejë kushi idhënime për ndërgjegjëjenë mbë Perëndinë, tue pësuem pa udhë.
20 Sepse qish farë lafti ashtë , ndë durofshi kur të rrifeni për fajet, por ndë durofshi tue bamë mirë, e tue hiekunë keq, këjo ashtë hir për-anë Perëndisë.
21 Sepse për këte u thirrtë, sepse edhe Krishti pësoi për ne, t’u lajë juve shëmbëllëtyrë, qi të ecëni mbas gjurmash ati,
22 i cilli “nukë bani faj, as nuk’ u gjet gënjim ndë gojët t’ati”.
23 I cilli tue u përqeshunë nukë përqeshi, tue pësuem nukë shtiu frikënë, por epte vetëvetëhenë n’dorë ati qi gjukon me udhë,
24 i cilli vetë barti fajetë t’ona ndë korpt të vet mbi drut, qi si të vdesimë ndë fajet, të rroimë ndë dreitëni; “me plagën’ e ati u shëndoshët”.
25 Sepse ishitë “si dhen bierrun’ udhënë”, por tashi u këthyetë te bariu edhe episkopi i shpirtënavet tuei.