1 filioli mei haec scribo vobis ut non peccetis
sed et si quis peccaverit
advocatum habemus apud Patrem Iesum Christum iustum
2 et ipse est propitiatio pro peccatis nostris
non pro nostris autem tantum sed etiam pro totius mundi
3 et in hoc scimus quoniam cognovimus eum
si mandata eius observemus
4 qui dicit se nosse eum et mandata eius non custodit
mendax est in hoc veritas non est
5 qui autem servat verbum eius
vere in hoc caritas Dei perfecta est
in hoc scimus quoniam in ipso sumus
6 qui dicit se in ipso manere
debet sicut ille ambulavit et ipse ambulare
7 carissimi non mandatum novum scribo vobis
sed mandatum vetus quod habuistis ab initio
mandatum vetus est verbum quod audistis
8 iterum mandatum novum scribo vobis
quod est verum et in ipso et in vobis
quoniam tenebrae transeunt
et lumen verum iam lucet
9 qui dicit se in luce esse et fratrem suum odit
in tenebris est usque adhuc
10 qui diligit fratrem suum
in lumine manet et scandalum in eo non est
11 qui autem odit fratrem suum
in tenebris est et in tenebris ambulat et nescit quo eat
quoniam tenebrae obcaecaverunt oculos eius
12 scribo vobis filioli
quoniam remittuntur vobis peccata propter nomen eius
13 scribo vobis patres quoniam cognovistis eum qui ab initio est
scribo vobis adulescentes quoniam vicistis malignum
14 scripsi vobis infantes quoniam cognovistis
Patrem
scripsi vobis patres
quia cognovistis eum qui ab initio
scripsi vobis adulescentes
quia fortes estis et verbum Dei in vobis manet
et vicistis malignum
15 nolite diligere mundum neque ea quae in mundo sunt
si quis diligit mundum non est caritas Patris in eo
16 quoniam omne quod est in mundo
concupiscentia carnis et concupiscentia oculorum est
et superbia vitae
quae non est ex Patre sed ex mundo est
17 et mundus transit et concupiscentia eius
qui autem facit voluntatem Dei manet in aeternum
18 filioli novissima hora est
et sicut audistis quia antichristus venit
nunc antichristi multi facti sunt
unde scimus quoniam novissima hora est
19 ex nobis prodierunt sed non erant ex nobis
nam si fuissent ex nobis
permansissent utique nobiscum
sed ut manifesti sint quoniam non sunt omnes ex nobis
20 sed vos unctionem habetis a Sancto et nostis omnia
21 non scripsi vobis quasi ignorantibus veritatem
sed quasi scientibus eam
et quoniam omne mendacium ex veritate non est
22 quis est mendax nisi is qui negat
quoniam Iesus non est Christus
hic est antichristus qui negat Patrem et Filium
23 omnis qui negat Filium nec Patrem habet
qui confitetur Filium et Patrem habet
24 vos quod audistis ab initio in vobis permaneat
si in vobis permanserit quod ab initio audistis
et vos in Filio et Patre manebitis
25 et haec est repromissio
quam ipse pollicitus est nobis vitam aeternam
26 haec scripsi vobis de eis qui seducunt vos
27 et vos unctionem quam accepistis ab eo manet in vobis
et non necesse habetis ut aliquis doceat vos
sed sicut unctio eius docet vos de omnibus
et verum est et non est mendacium
et sicut docuit vos manete in eo
28 et nunc filioli manete in eo
ut cum apparuerit habeamus fiduciam
et non confundamur ab eo in adventu eius
29 si scitis quoniam iustus est
scitote quoniam et omnis qui facit iustitiam ex ipso natus est
KAPTINA II.
1 Dielmthit’ e mi, u shkruej juve këto, qi të mos fëjeni; edhe ndë fëjeftë kushi, kemi kush të lutetë tek Ati, Iesu Krishtin’ e dreitë;
2 edhe ai ashtë të shpërblemit’ e fajevet t’ona, edhe jo vetëmë për t’onat, por edhe për të gjithë botësë.
3 Edhe prei kësai e dimë se e kemi ngjofun’ ate, ndë rueitshim purosit’ e ati.
4 Ai qi thotë: E kam ngjofun’ ate, edhe të mos ruejë porosit’ e ati, ashtë rrenës, edhe e vërteta s’ashtë mbë këte,
5 por ai qi të ruejë fjalën’ e ati, me të vërtetë dashunia e Perëndisë ashtë mbaruem te kyi, prei kësai e dimë, se jemi mb’ate.
6 Ai qi thotë se mbet mb’ate, ka detyrë, sikurse eci ai, kështu edhe kyi të eci.
7 Vëllazën, nuk’ u shkrova juve nji porosi të re, por nji porosi të vietër, qi e kishitë çë përpara herësë; porosia e vietër’ ashtë fjala qi ndëgjuetë çë përpara herësë.
8 Për-së-ri u shkruej juve nji porosi të re, qi asht’ e vërtetë mb’atë edhe mbë ju, sepse errësina shkon, edhe drita e vërtetë po ndrit.
9 Ai qi thotë se ashtë ndë dritët, edhe ka mëni vëllan’ e vet, ashtë nd’errësinët deri tashi.
10 Ai qi don vëllan’ e vet mbet ndë dritët, edhe shkandullë nuk’ ashtë tek ai.
11 Por ai qi ka mëni vëllan’ e vet, ashtë nd’errësinët, edhe ecën nd’errësinët, edhe nukë di se ku vete, sepse errësina i verboi sytë.
12 U shkruej juve, dielmthit’ e mi, se u falnë fajetë tueja për emënin’ e ati.
13 U shkruej juve, atën, sepse keni ngjofun’ ate qi ashtë çë përpara herësë; u shkruej juve, dialoshë, se e keni mundunë të keqinë; u shkruej juve, çuna, sepse e keni ngjofun’ Atënë.
14 U shkruej juve, atën, sepse e keni ngjofun’ ate qi ashtë çë përpara herësë; u shkruej juve, dialoshë, sepse jeni të fortë, edhe fjala e Perëndisë mbet ndër ju, edhe e keni mundunë të keqinë.
15 Mos doni botënë as ato qi janë ndë botët. Ndë dashtë kushi botënë, dashunia e Atit nuk’ ashtë mb’ate,
16 sepse qish-do gja qi ashtë ndë botët, dëshërimi i mishit, edhe dëshërimi i syvet, edhe madhështia e jetësë, nuk’ashtë prei Atit, por ashtë prei botet.
17 Edhe bota shkon, edhe dëshërimi asai, por ai qi ban dashunimin’ e Perëndisë, mbet ndë jetët të jetëvet .
18 Çuna, asht’ e mbrapëna orë, edhe sikurse ndëgjuetë, se antikrishti vien, edhe tashi janë shumë antikrishta, andai e dimë se asht’ e mbrapëna orë.
19 Duelnë prei nesh, por nuk’ ishinë prei nesh, sepse ndë ishinë prei nesh, do të kishinë mbetunë me ne, por duelnë qi të shpërfaqenë, se nukë janë të gjithë prei nesh.
20 Edhe ju keni të lyem prei Shenjtit, edhe i dini të gjitha.
21 Nuk u shkrova juve, sepse nukë dini të vërtetënë, por sepse e dini, edhe sepse qish-do rrenë nuk’ ashtë prei së vërtetet.
22 Kush ashtë rrenësi, veçse ai qi mohon se Iesui nuk’ashtë Krishti? Kyi asht’ antikrishti, ai qi mohon Atën’ edhe Birinë.
23 Kush-do qi mohon Birinë, s’ka as Atënë.
24 Ate pra qi ju ndëgjuetë çë përpara herësë, le të mbesi ndër ju. Ndë mbettë ndër ju ajo qi ndëgjuetë çë përpara herësë, edhe ju keni me mbetunë mbë Birin’ edhe mbë Atënë.
25 Edhe këjo asht’ e zotuemeja, qi ai na u zotue neve, jeta e pasosëme.
26 U shkrova juve këto për ata qi u gënjejënë juve.
27 Edhe ate të lyemenë qi muertë prei ati, le të mbessi ndër ju, edhe s’keni nevojë me u mësuem juve kushi, por sikurse u mëson ajo e lyemeja për të gjitha, kështu asht’ edhe e vërtetë, edhe nuk’ ashtë rrenë; edhe sikurse u mësoi juve, keni me mbetunë mb’ate.
28 Edhe tashi, çunthit’ e mi , mbetni mb’ate, qi kur të shpërfaqetë, të kemi kucim, e të mos turpënohemi prei ati mbë t’ardhëmen e ati,
29 Ndë e dini se asht’ i dreitë, dinia se kush-do qi ban dreitëninë ka lemë prei ati.