1 sectamini caritatem aemulamini spiritalia
magis autem ut prophetetis
2 qui enim loquitur lingua non hominibus loquitur sed Deo
nemo enim audit Spiritu autem loquitur mysteria
3 nam qui prophetat hominibus loquitur
aedificationem et exhortationem et consolationes
4 qui loquitur lingua semet ipsum aedificat
qui autem prophetat ecclesiam aedificat
5 volo autem omnes vos loqui linguis
magis autem prophetare
nam maior est qui prophetat quam qui loquitur linguis
nisi si forte ut interpretetur
ut ecclesia aedificationem accipiat
6 nunc autem fratres si venero ad vos linguis loquens
quid vobis prodero
nisi si vobis loquar aut in revelatione
aut scientia aut prophetia aut in doctrina
7 tamen quae sine anima sunt vocem dantia sive tibia sive cithara
nisi distinctionem sonituum dederint
quomodo scietur quod canitur
aut quod citharizatur
8 etenim si incertam vocem det tuba
quis parabit se ad bellum
9 ita et vos
per linguam nisi manifestum sermonem dederitis
quomodo scietur id quod dicitur
eritis enim in aera loquentes
10 tam multa ut puta genera linguarum sunt in mundo
et nihil sine voce est
11 si ergo nesciero virtutem vocis
ero ei cui loquor barbarus et qui loquitur mihi barbarus
12 sic et vos
quoniam aemulatores estis spirituum
ad aedificationem ecclesiae quaerite ut abundetis
13 et ideo qui loquitur lingua oret ut interpretetur
14 nam si orem lingua spiritus meus orat
mens autem mea sine fructu est
15 quid ergo est
orabo spiritu orabo et mente
psallam spiritu psallam et mente
16 ceterum si benedixeris spiritu
qui supplet locum idiotae
quomodo dicet amen super tuam benedictionem
quoniam quid dicas nescit
17 nam tu quidem bene gratias agis sed alter non aedificatur
18 gratias ago Deo quod omnium vestrum lingua loquor
19 sed in ecclesia volo quinque verba sensu meo loqui
ut et alios instruam
quam decem milia verborum in lingua
20 fratres nolite pueri effici sensibus
sed malitia parvuli estote sensibus autem perfecti estote
21 in lege scriptum est
quoniam in aliis linguis et labiis aliis loquar populo huic
et nec sic exaudient me dicit Dominus
22 itaque linguae in signum sunt non fidelibus sed infidelibus
prophetia autem non infidelibus sed fidelibus
23 si ergo conveniat universa ecclesia in unum
et omnes linguis loquantur
intrent autem idiotae aut infideles
nonne dicent quod insanitis
24 si autem omnes prophetent intret autem quis infidelis vel idiota
convincitur ab omnibus diiudicatur ab omnibus
25 occulta cordis eius manifesta fiunt
et ita cadens in faciem adorabit Deum
pronuntians quod vere Deus in vobis est
26 quid ergo est fratres
cum convenitis unusquisque vestrum psalmum habet
doctrinam habet apocalypsin habet
linguam habet interpretationem habet
omnia ad aedificationem fiant
27 sive lingua quis loquitur
secundum duos aut ut multum tres
et per partes et unus interpretetur
28 si autem non fuerit interpres taceat in ecclesia
sibi autem loquatur et Deo
29 prophetae duo aut tres dicant
et ceteri diiudicent
30 quod si alii revelatum fuerit sedenti prior taceat
31 potestis enim omnes per singulos prophetare
ut omnes discant et omnes exhortentur
32 et spiritus prophetarum prophetis subiecti sunt
33 non enim est dissensionis Deus sed pacis
sicut in omnibus ecclesiis sanctorum
34 mulieres in ecclesiis taceant
non enim permittitur eis loqui
sed subditas esse sicut et lex dicit
35 si quid autem volunt discere
domi viros suos interrogent
turpe est enim mulieri loqui in ecclesia
36 an a vobis verbum Dei processit aut in vos solos pervenit
37 si quis videtur propheta esse aut spiritalis
cognoscat quae scribo vobis quia Domini sunt mandata
38 si quis autem ignorat ignorabitur
39 itaque fratres aemulamini prophetare
et loqui linguis nolite prohibere
40 omnia autem honeste et secundum ordinem fiant
KAPTINA XIV.
1 Ndiqni dashuninë, edhe lypni me zemërë të përvëlutë punët’ e shpirtit, por ma tepërë qi të profetizoni.
2 Sepse ai qi flet gjuhë të huej , nuk’ u flet nierëzëve, por Perëndisë, sepse askushi s’e ndëgjon, por me shpirtin’ e vet flet pshefësina,
3 por ai qi profetizon, u flet nierëzëvet për të ndërtuem, e për mësim, e për ngushullim.
4 Ai qi flet gjuhë të huej , ndërton vetëvetëhenë, por ai qi profetizon ndërton kishënë.
5 Edhe due gjithë ju me folunë gjuhëna, por ma tepërë qi të profetizoni, sepse ai qi profetizon ashtë ma i madh se ai qi flet gjuhëna, veç ndë e këtheftë, qi të marri të ndërtuem kisha.
6 Edhe tashti, o vëllazën, ndë arthsha te ju tue folunë gjuhëna, qish dobi kam me u bamë juve, ndë mos u folsha juve a me të sbulueme, a me të ditunë, a me profezi, a me mësim?
7 Edhe ato qi s’kanë frymë, a bajnë za, a fyll, a qitharë, ndë mos bafshinë zana të shqyta, si ka me u marrë vesht të ranët’ e fyllit, a të ranët’ e qitharësë.
8 Sepse, trumbeta ndë dhashtë za qi s’mirretë vesht, cilli ka me u bamë gati për luftë?
9 Kështu edhe ju, me anë të gjuhësë ndë mos bafshi nji fjalë qi mirretë vesht mirë, si ka me u marrë vesht ajo qi flitetë? Sepse kemi me folunë nd’erët.
10 Janë ndodhunë kaqi duer zanash ndë botët, edhe as ndonji prei atyneve s’ashtë qi s’mirretë vesht.
11 Ndë mos ditsha pra fuqin’ e zanit, kam me qenunë nji barbar mb’ate qi flas, edhe ai qi flet, nji barbar tek unë.
12 Kështu edhe ju, mbassi u përvëlohetë zemëra për dhunëtiat shpirtënishte, lypni qi të tepëroni për të ndërtuemit’ e kishësë.
13 Përandai ai qi flet gjuhënë të huej le të faletë qi bahet’ i zoti me e këthyem.
14 Sepse ndë u falsha me gjuhë të huej , shpirti em faletë, por mendëja eme ashtë pa pemë.
15 Qish duhetë pra? Do të falem me shpirtin’, e do të falem edhe me mendëjenë; do të psall me shpirtin’, e do të psall edhe me mendëjenë.
16 Sepse ndë bekofsh me shpirtinë, ai qi rri ndë vend të paditunit, si ka me thanë Amen, kur fale ndersë ti, sepse ai nukë di se qish thue.
17 Sepse ti fale ndersë mirë, por tietëri s’ndërtohetë.
18 I falem ndersë Perëndisë t’em, se flas ma shumë gjuhëna se ju,
19 por unë due me folunë pesë fjalë me mendëjenë t’eme ndë kishë, qi të mësoj edhe të tierë, se dhetë mijë fjalë me gjuhë të huej .
20 O vëllazën, mos u bani çuna ndër mend, por bahi foshnje mbë të keqet, e ndër mend bahi të kullutë.
21 Ashtë shkruem ndë ligjët: “Se me të tiera gjuhëna, e me të tiera buzë kam me i folunë këti populli, por as kështu s’kanë me më ndëgjuem” - thotë Zoti.
22 Përandai gjuhënatë janë për shenj, jo për ata qi besojnë, por për të pabesët, e profezia ashtë jo për të pabesët, por për ata qi besojnë.
23 Ndë u mbëlethtë pra gjithë kisha mbë nji vend, edhe të gjithë flasinë gjuhëna të hueja , hyjn’ edhe nierës të paditshim a të pabesë, a s’kanë me thanë, se jeni të çmendunë?
24 Por ndë profetizofshinë të gjithë, e hyn nji i pabesë, a i paditshim, e sbulohetë prei të gjithëve, e gjukohetë prei të gjithëve,
25 edhe kështu të mpshefëtat’ e zemërës’ ati shpërfaqenë; edhe kështu ka me ranë me faqe përmbys, e ka me adhuruem Perëndinë, tue diftuem, se për të vërtetë Perëndia qenëka ndër ju.
26 Qish duhetë pra, o vëllazën? Kur të mbëlidhi, gjithë-se-cilli prei jush ka psallmë, ka mësim, ka gjuhë, ka të sbuluemë, ka të këthyeme gjuhënash ; të gjitha le të bahenë për të ndërtuem.
27 Ndë foltë gjuhë të huej , le ta bajnë këte dy ka dy, a ma të shumënë tre ka tre, edhe njiani mbas tietërit, edhe njiani le të këthejë,
28 por ndë mos qoftë kush me këthyem, le të pushojë ndë kishë, e le të flasi me vetëvetëhen’ e me Perëndinë.
29 E profetënitë le të flasinë dy a tre, edhe të tierëtë le të bajnë gjyq.
30 E ndë iu sbuloftë ndonji tietërit qi rri, le të pushojë i pari.
31 Sepse të gjithë mundeni me profetizuem njiani mbas tietërit, qi të xanë të gjithë, edhe të ngushullohenë të gjithë.
32 Edhe shpirtënat’ e profetënavet u ulinë kryetë profetënavet,
33 sepse Perëndia s’ashtë Perëndi të përziemi, por paqtimi, sikurse mbë gjithë kishat e shenjtënavet.
34 Gratë tueja le të pushojnë ndë kishat, sepse ato s’kan’ urdhënë me folunë, por të ulinë kryetë, sikurse edhe ligja thotë.
35 Por ndë daçinë me xanë gja, le të pyesinë burrat’ e vet ndë shtëpi, sepse ashtë turp për gratë me folunë ndë kishë.
36 Apor veç prei jush duel fjala e Perëndisë? Apor mbë ju vetëm’ e mbërrini?
37 Ndë iu duktë kuit se ashtë profet a njieri i shpirtit, le të marri vesht ato qi u shkruej juve, sepse janë porosit’ e Zotit,
38 por ndë qoftë ndonji i paditshim, le të jet’ i paditshim.
39 Përandai, o vëllazën, lypni me zemërë të përvëlutë me profetizuem, edhe mos ndalni me folunë gjuhëna.
40 Të gjitha le të bahenë sikundrë ka hie edhe me rregullë.