1 victori pro morte filii canticum David
2 confitebor Domino in toto corde meo
narrabo omnia mirabilia tua
3 laetabor et gaudebo in te canam nomini tuo Altissimi
4 cum ceciderint inimici mei retrorsum
et corruerint et perierint a facie tua
5 fecisti enim iudicium meum et causam meam
sedisti super solium iudex iustitiae
6 increpuisti gentes periit
impius
nomen eorum delisti in sempiternum et iugiter
7 conpletae sunt solitudines in finem et civitates subvertisti
periit memoria eorum cum ipsis
8 Dominus autem in sempiternum sedebit
stabilivit ad iudicandum solium suum
9 et ipse iudicat orbem in iustitia iudicat populos in aequitatibus
10 et erit Dominus elevatio oppresso elevatio oportuna in angustia
11 et confident in te qui noverunt nomen tuum
quoniam non dereliquisti quaerentes te Domine
12 cantate Domino habitatori Sion
adnuntiate in populis commutationes eius
13 quoniam quaerens sanguinem eorum recordatus est
nec oblitus est clamoris pauperum
14 misertus est mei Dominus
vidit adflictionem meam ex inimicis meis
15 qui exaltat me de portis mortis
ut narrem omnes laudes tuas in portis filiae Sion
16 exultabo in salutari tuo
demersae sunt gentes in interitu quem
fecerunt
in rete quod absconderant captus est
pes eorum
17 agnitus est Dominus iudicium faciens
in opere manuum suarum corruit impius sonitu sempiterno
18 convertantur impii in infernum
omnes gentes quae oblitae sunt Deum
19 quoniam non in aeternum oblivioni erit pauper
expectatio pauperum non peribit in perpetuum
20 surge Domine non confortetur homo
iudicentur gentes ante faciem tuam
21 pone Domine terrorem eis
sciant gentes homines se esse semper
22 quare Domine stas a longe dispicis in temporibus angustiae
23 in superbia impii ardet pauper
capiantur in sceleribus quae cogitaverunt
24 quia laudavit impius desiderium animae suae
et avarus adplaudens sibi
25 blasphemavit Dominum
impius secundum altitudinem furoris sui non requiret
26 nec est Deus in omnibus cogitationibus eius
parturiunt viae eius in omni tempore
longe sunt iudicia tua a facie eius
omnes inimicos suos dispicit
27 loquitur in corde suo non movebor in generatione et generatione
ero sine malo
28 maledictione os eius plenum est et dolis et avaritia
sub lingua eius dolor et iniquitas
29 sedet insidians iuxta vestibula
in absconditis ut interficiat innocentem
30 oculi eius robustos tuos circumspiciunt
insidiatur in abscondito quasi leo in cubili
insidiatur ut rapiat pauperem
rapiet pauperem cum adtraxerit eum ad rete suum
31 et confractum subiciet et inruet viribus suis valenter
32 dixit in corde suo oblitus est Deus
abscondit faciem suam non respiciet in perpetuum
33 surge Domine Deus leva manum tuam
noli oblivisci pauperum
34 quare blasphemat impius Deum
dicens in corde suo quod non requirat
35 vides quia tu laborem et furorem respicis
ut detur in manu tua
tibi relinquuntur fortes tui pupillo tu es factus adiutor
36 contere brachium impii et maligni
quaeres impietatem eius et non invenies
37 Dominus rex saeculi et aeternitatis perierunt gentes de terra eius
38 desiderium pauperum audit Dominus
praeparasti ut cor eorum audiat auris tua
39 ut iudices pupillum et oppressum
et nequaquam ultra superbiat homo de terra
Mbë të parinë kankatuer mbi Muth-llabben Psallm’ e Davidit.
1 Kam me të lavduruem me gjithë zemrënë t’eme, o Zot, kam me treguem gjithë mërekullit e tua.
2 Kam me gëzuem e me u gazmuem për tyi, kam me psallunë për emninë tand, o i Naltë.
3 Kur të këthehenë mbrapa anëmiqt’ e mi, kanë me ranë, edhe kanë me u bierrë përpara sysh tu.
4 Se ti bane gjyqinë t’em edhe të dreitënë t’eme, ndenje mbë shkamp tue gjukuem me dreitëni.
5 Qirtove kombetë, prishe të pa-besinë, shove emënin’ e atyneve ndë jetët të jetësë.
6 O anëmik, të shkretuemetë pushuenë për kur-do, edhe rrenove qytetetë; të përmendunit’ e atyneve hupi bashkë me ata.
7 Por Zoti mbet për gjithë jetënë, bani gati shkambin’ e vet për gjyq.
8 Edhe ai ka me gjukuem botënë me dreitëni, ka me gjukuem popujtë me të dreitë.
9 Edhe Zoti ka me qenunë mpështetëje te i nevojëshimi, mpështetëje ndë kohë të shtrëngimit.
10 Edhe ata qi ngjofin emninë tand kanë me shpëryem mbë tyi, se s’hoqe dorë prei atyneve qi të kërkojën’, o Zot.
11 Psallni Zotit, qi rri ndë Sionë, tregoni punët’ e ati ndër popuj.
12 Se, kur të kërkojë gjaknatë, i kuiton: s’harron klithmën’ e atyneve qi heqinë keq.
13 Përdëlle-më, o Zot, shif shtrëngiminë t’em, qi vien prei atyneve qi më kanë mëni, ti qi më ngre nalt prei dyervet vdekësë,
14 qi të tregoj gjithë lavdurimet’ e tu ndër dyert së bijësë Sionësë: unë kam me u gëzuem për shpëtiminë tand.
15 Kombetë ranë nd’atë gropë qi banë: kamb’ e atyneve u zu nd’atë kurth, qi mpëshefnë.
16 Zoti ngjifetë për gjyqinë qi ban: i pa-besi zihetë ndë lak për punët të duervet veta. Higgaion. Selah.
17 Të pa-besëtë kanë me u këthyem ndë ferr: edhe gjithë kombetë qi harrojënë Perëndinë.
18 Se i vobegu s’ka me u harruem kurrë, shpëresa e të nevojëshimëvet s’ka me hupunë kurrë.
19 Ngreu, o Zot, le të mos dali ma i fortë njeri, le të gjukohenë kombetë përpara teje.
20 Ven’, o Zot, ligjë-dhanës mbi ata, le ta ngjofinë kombetë, se janë njerës. Selah.