1 victori pro liliis testimonium humilis et perfecti David ad docendum
2 quando pugnavit adversum Syriam Mesopotamiae et adversum Syriam Suba
et reversus est Ioab et percussit Edom in valle Salinarum duodecim milia
3 Deus proiecisti nos et scidisti iratus convertisti nos
4 commovisti terram et disrupisti eam
sana contritiones eius quoniam commota est
5 ostendisti populo tuo duritiam potasti nos vino consopiente
6 dedisti timentibus te signum
ut fugerent a facie arcus semper
ut liberentur amici tui
7 salva dextera tua et exaudi me
8 Deus locutus est in sanctuario suo laetabor
dividam Sicimam et vallem Soccoth dimetiar
9 meus est Galaad et meus Manasse
et Efraim fortitudo capitis mei Iudas legifer meus
10 Moab olla lavacri mei
super Idumeam incedam calciamento meo
mihi Palestina foederata est
11 quis deducet me ad civitatem munitam
quis deducet me usque ad Idumeam
12 nonne tu Deus qui proiecisti nos
et non egredieris Deus in exercitibus nostris
13 da nobis auxilium in tribulatione
vana est enim salus ab homine
14 in Deo faciemus virtutem et ipse conculcabit tribulantes nos
Mbë të parinë kankatuer, mbi Al-tashheth, Miktam i Davidit, kur dërgoi Sauli, e rueishinë shtëpin’ eati për me e vramë.
1 Shpëto-më prei anëmiqvet mi, o Perëndia em, mburo-më prei atyne qi janë ngritunë kundrë meje.
2 Ruei-më prei atyne qi punojënë pa udhë, edhe shpëtomë prei njerëzish gjaknash.
3 Sepse, qe te përgjojënë shpirtinë t’em; u mbëlothnë mbi mue të fortë, aspër pa-udhëninë t’eme, aspër fajinë t’em, o Zot.
4 Pa qenunë mbë mue pa-udhëni, ecin’ e bahenë gati, çohu e më del’ përpara, edhe shif.
5 Ti pra, o Zot Perëndia i fuqivet, Perëndia i Israelit, çohu për me vumë ore gjithë kombetë, mos përdëllejsh gjith’ ata qi punojënë pa udhë. Selah.
6 Këthehenë mbramanet, edhe lefinë si qen, edhe qerthullojënë qytetinë.
7 Qe ata te nxierrinë fjalë prei gojësë vet, edhe ashtë shpatë ndë buzët t’atyne, sepse thonë : Kush ndëgjon?
8 Por ti, o Zot, ke me qeshunë për ata, ke me përqeshunë gjithë kombetë.
9 O fuqia eme, kam me pritunë tyi, se ti , o Perëndi, je ndifmësi em.
10 Perëndia i përdëllimit t’em ka me më mbërrimë, Perëndia ka me më diftuem prishëjen’ e anëmiqvet mi.
11 Mos vrit ata, se mos harrojë ndonji-herë populli em, shpërdai ata me fuqinë tande, edhe shtier’-i poshtë, o Zot, mburonja eme.
12 Për fajin’ e gojësë vet, për fjalët e buzëvet veta, u zançinë ndë madhështi të vet, edhe për mallëkimin’ e për rrenënëqi flasinë.
13 Prish ata me zemërim, prish ata, sa të mos jenë, edhe le ta ngjofinë, se Perëndia zotënon te Iakobi, edhe deri te kantet’ e dheut. Selah.
14 U këthefshinë pra ndë mbramiet, edhe ulurifshinë si qen, edhe qerthullofshinë qytetinë.
15 Le të shpërdahenë për të ngranë, edhe ndë mos u ngifshinë, do të hahenë.
16 Por unë kam me kënduempër fuqinë tande, edhe ndë nadie kam me lavduruem me gëzim përdëlliminë tand, se m’u bane ndifmës, edhe mpshtetëje ndë ditë të shtrëngimit t’em.
17 O fuqia eme, kam me psallunë për tyi, se ti , o Perëndi,je ndifmësi em, Perëndia i përdëllimit t’em.