1 victori ut non disperdas David humilem et simplicem
quando misit Saul et custodierunt domum ut occiderent eum
2 erue me de inimicis meis Deus meus
et a resistentibus mihi protege me
3 libera me ab operariis iniquitatis et a viris sanguinum salva me
4 quia ecce insidiati sunt animae meae
congregantur adversum me fortissimi
5 absque iniquitate mea et absque peccato meo Domine
non egi inique et illi currunt et praeparantur
6 surge ex adverso pro me et respice
et tu Domine Deus exercituum Deus Israhel
evigila ut visites omnes gentes
non miserearis universis qui operantur iniquitatem semper
7 revertantur ad vesperam et latrent ut canis
et circumeant civitatem
8 ecce loquuntur in ore suo
gladii in labiis eorum quasi nemo audiat
9 tu autem Domine deridebis eos subsannabis omnes gentes
10 fortitudinem meam ad te servabo quoniam tu Deus elevator meus
11 Dei mei misericordia praeveniet me
12 Deus ostendit mihi in insidiatoribus
meis
ne occidas eos ne forte obliviscantur populi mei
disperge eos in fortitudine tua
et destrue eos protector noster Domine
13 in peccato oris sui in sermone labiorum suorum
et capiantur in superbia sua
maledictionem et mendacium narrantes
14 consume in furore consume ut non subsistant
et sciant quoniam Deus dominatur Iacob in
finibus terrae semper
15 et convertantur ad vesperam et latrent ut canis
et circumeant civitatem
16 ipsi vagabuntur ut comedant
et cum saturati non fuerint murmurabunt
17 ego autem cantabo imperium tuum
et laudabo mane misericordiam tuam
quoniam factus es fortitudo mea
et refugium in die tribulationis meae
18 tibi cantabo quoniam Deus adiutor meus
fortitudo mea Deus misericordia mea
Mbë të parinë kankatuer, mbi Al-tashheth, Miktam i Davidit.
1 Vallë vërtet flitni dreitëni? Gjykoni dreitë, o të bijt’ e njerëzëvet?
2 Por shumë punoni pa udhë ndë zemërë, shpërdani pa-udhënin’ e duervet tueja ndë dhet.
3 Të pa-besët’ u banë të huej çë prei shtratit barkut, ata qi flasinë rrenë hupnë udhënë çë prei barkut.
4 Vëneri i atyne i shëmbëllen vënerit gjarpënit: porsi i nëpërkësë shurdhe, qi mbyll veshët e vet,
5 e cilla nukë do me ndëgjuem zanin’ e magjistarëvet, qi bajënë magji tue kënduem kankë mieshtërisht.
6 O Perëndi, thyei-u dhambëtë ndë gojët t’atyne, o Zot, dërrmo dhamp-qent’ e leonëvet.
7 Shkrifshinë si ujë qi rrieth; do të sielli shigjetat e veta, deri sa të dërrmohenë.
8 Shkofshinë porsi këthmill qi tretetë, mos pafshinë dritënë, porsi dështak grueje.
9 Gjëmbatë tuei pa lishuem dega, ka më i përpimë të gjallë me erë të fortë, porsi ndë zemërim.
10 I dreiti ka me u gëzuem, kur të shofi të marrë shpagim, ka me lamë kambët’ e veta ndë gjak të pa-besit.
11 Edhe ç’do njeri ka me thanë: Me të vërtetë qenëka pemë për të dreitënë, me të vërtetë qenëka Perëndi qi gjykon mbi dhet.