1 victori pro liliis filiorum Core eruditionis canticum
amantissimi
2 eructavit cor meum verbum bonum dico ego opera mea regi
lingua mea stilus scribae velocis
3 decore pulchrior es filiis hominum
effusa est gratia in labiis tuis
propterea benedixit tibi Deus in aeternum
4 accingere gladio tuo super femur fortissime
5 gloria tua et decore tuo decore tuo prospere ascende
propter veritatem et mansuetudinem iustitiae
et docebit te terribilia dextera tua
6 sagittae tuae acutae populi sub te cadent
in corde inimicorum regis
7 thronus tuus Deus in saeculum et in aeternum
sceptrum aequitatis sceptrum regni tui
8 dilexisti iustitiam et odisti iniquitatem
propterea unxit te Deus Deus tuus
oleo exultationis prae participibus tuis
9 zmyrna et stacte et cassia in cunctis vestimentis tuis
de domibus eburneis
quibus laetificaverunt te
10 filiae regum in honore tuo
stetit coniux in dextera tua in diademate aureo
11 audi filia et vide et inclina aurem tuam
et obliviscere populi tui et domus patris tui
12 et concupiscet rex decorem tuum
quia ipse est dominus tuus et adora
eum
13 et o filia fortissimi
in muneribus faciem tuam deprecabuntur divites populi
14 omnis gloria filiae regis intrinsecus fasceis aureis vestita est
15 in scutulatis ducetur ad regem
virgines sequentur eam amicae eius ducentur illuc
16 ducentur in laetitiis et exultatione ingredientur thalamum regis
17 pro patribus tuis erunt filii tibi
pones eos principes in universa terra
18 recordabor nominis tui in omni generatione et generatione
propterea populi confitebuntur tibi in saeculum et in aeternum
Mbë të parinë kankatuer, për të bijt’ e Koreut Mashhil.
1 O Perëndi, ndëgjuem me veshët tanë, atënitë tanë na diftuenë punënë qi punove ndë ditt t’atyne, ndë ditt të moçime.
2 Ti nxore jashtë kombe me dorët tande, edhe i mbolle, shtrëngove popuj edhe i përzune.
3 Sepse nukë trashiguenë dhenë me anë të shpatësë vet, edhe krahu i atyne nukë shpëtoi ata, por e diathta jote, edhe krahu yt, edhe drita e faqesë s’ate, se pëlqeve ata.
4 Ti je vetë mbëreti em, o Perëndi, qi urdhënon shpëtimet’ e Iakobit.
5 Me anë tande kemi me shtymë anëmiqtë t’anë, me anë të emënit t’yt kemi me vumë poshtë ata qi ngrihenë kundrë nesh.
6 Sepse s’kam me shpëryem mbë harkunë t’em, as shpata eme ka me më shpëtuem.
7 Sepse na shpëtove prei anëmiqvet t’anë, edhe turpënove ata qi na kanë mëni.
8 Gjithë ditënë kemi me u mburrunë mbë Perëndinë, edhe kemi me lavduruem emëninë tand për gjithë jetënë. Selah.
9 Por na hodhe tej, edhe na turpënove, edhe nukë del ma bashkë me ushtëriat t’ona.
10 Na bane me u këthyem mbrapazë përpara anëmikut, edhe ata qi na kanë mëni rrëmbejënë t’onatë për vetëvetëhenë.
11 Na dhe porsi dhentë për të ngranë, edhe na shpërdave ndëpër kombet.
12 Shite popullinë tand pa nder, edhe nukë shtove pasëjenë tande prei të shitunavet atyne.
13 Na bane shpërnderim ndër fëqinjt t’onë, të përdredhunë buzëtë e të përqeshunë ndër ataqi janë rreth nesh.
14 Na bane përrallëzë ndër kombet, të tundunë kryetë ndër popujt.
15 Gjithë ditënë turpi em ashtë përpara meje, edhe turpënia e faqesë s’eme më mbuloi.
16 Për zanin’ e ati qi qirton e shan, për anëmikun’ edhe shpagë-marrësinë.
17 Gjithë këto erthnë mbi ne, por nukë të harruem, edhe s’duelëm prei udhësë dhiatësë s’ate,
18 edhe s’u këthye prapë zemëra jonë, as nxuerëm hapatë t’ona jashtë udhësë s’ate,
19 ndonëse na dërrmove ndë vend të dreqënavet, edhe na mbulove me hien’ e vdekësë.
20 Ndë harroishim emënin’ e Perëndisë t’onë, edhe ndë shtrijshim duertë t’ona mbë perëndi të huej,
21 nukë do ta kërkonte këtë Përëndia? Sepse ai ngjef të mpëshefëtat’ e zemrësë.
22 Se për punët tande vritemi gjithë ditënë, u numëruem si dhentë për t’u therunë.
23 Çohu, ç’fle, o Zot? Ngreu, mos na hith tej për kurdo.
24 Ç’këthen faqenë tande mbënjanë? Harron ligështinë t’onë edhe shtrëngiminë t’anë?
25 Se na u përvu shpirti deri ndë pluhunë, barku na u ngjit përdhe.
26 Ngreu të na ndimojsh, dhe shpërble-na për përdëlliminë tand.