1 pro victoria canticum David
2 beatus qui cogitat de paupere in die mala salvabit eum Dominus
3 Dominus custodiet eum et vivificabit eum et beatus erit in terra
et non tradet eum animae inimicorum suorum
4 Dominus confortabit eum in lecto infirmitatis
totum stratum eius vertisti in aegrotatione sua
5 ego dixi Domine miserere mei
sana animam meam quoniam peccavi tibi
6 inimici mei loquentur malum mihi
quando morietur et periet nomen eius
7 et si venerit ut visitet vana loquetur cor eius
congregabit iniquitatem sibi et egrediens foras detrahet
8 simul adversum me murmurabant omnes odientes me
contra cogitabant malum mihi
9 verbum diabuli infundebant sibi
qui dormivit non addet ut resurgat
10 sed et homo pacificus meus in quo habui fiduciam
qui manducabat panem meum levavit contra me plantam
11 tu autem Domine miserere mei
et leva me ut reddam eis
12 in hoc cognovi quod velis me
quia non insultavit inimicus meus mihi
13 ego autem in simplicitate mea adiutus sum a te
et statues me ante faciem tuam in perpetuum
14 benedictus Dominus Deus Israhel
a saeculo et usque in saeculum amen amen
Mbë të parinë kankatuer. Psallm’ e Davidit.
1 Tue pritunë prita Zotinë, edhe u ul tek unë, e ndëgjoi klithmënë t’eme.
2 Edhe me nxuer prei gropësë mundimit, prei baltësë ndytë, edhe qindroi kambët’ e mia mbi gurë, ndreqi hapat’ e mia.
3 Edhe vuni ndë gojët t’eme kankë të re, lavdurim për Perëndinë t’onë; shumë vetë kanë me pamë, edhe kanë me u frikuem, edhe kanë me shpëryem mbë Zotinë.
4 Lum ai njeri qi ka vumë shpëresën’ e vet mbë Zotinë, edhe nukë vështron madhështorëtë, edhe ata qi përvarenë mbë rrena.
5 Shumë janë mërekullit’ e tua, qi bane ti, o Zot Perëndia em, edhe askush s’mundetë me vumë me rrieshtë mendimet’ e tuqi ke për ne; ndë doishiem me i rrëfyem, e me folunë për ato , kapërcejënë qishdo numërë.
6 Kurban e dhunëti nukë deshe, më nxore veshëtë, kurban të gjithë diegun’ edhe dhunëti për faj s’kërkove.
7 Atëherë thashë: Qe te po vij, ndë ballë të librit ashtë shkruem për mue:
8 më k’anda me bamë dashuniminë tand, o Perëndia em, edhe ligja jotë ashtë ndë miedis të zemrësë s’eme.
9 Leçita dreitëni ndë përmbëledhëje të madhe, qe te nukë ndala buzët’ e mia, o Zot, ti e di.
10 Nukë mpëshefa dreitëninë tande ndë zemërët t’eme, rrëfeva të vërtetënë tande edhe shpëtesënë tande, nukë mpëshefa përdëlliminë tand edhe të vërtetënë tande prei përmëledhëjesë madhe.
11 Ti, o Zot, mos mërgo përdëllimet’ e tu prei meje, përdëllimi yt edhe e vërteta jote më ndimofshinë kur-do.
12 Se më qarkuenë të këqia të pa-ngjefuna, më mbërrinë pa-udhëniat’ e mia, edhe s’mundem me i pamë, u shumuenë ma tepërë se qimet e kresë s’eme, edhe zemëra eme po më le.
13 Pëlqe, o Zot, të më shpëtojsh; o Zot, nxito me më ndimuem.
14 U turpënofshin’ e u marrofshinë bashkë ata qi kërkojënë shpirtinë t’em të ma marrinë; u këthefshinë për së prapi, e u turpënofshin’ ata qi duenë të keqenë t’eme.
15 U bierrshinë për shpagim të turpënisë vet, ata qi më thonë: Të lumtë, të lumtë!
16 U gëzofshin’ e u gazmofshinë për tyi, gjith’ ata qi të kërkojënë, ata qi duenë shpëtiminë tand, le të thonë kurdo: U madhënoftë Zoti.
17 Por unë jam i vobek edhe i nevojëshim, Zoti më ka kujdes, ndifma eme edhe liruesi em ti je , o Perëndia em, mos u vono.