1 quare turbabuntur gentes et tribus meditabuntur inania
2 consurgent reges terrae et principes tractabunt pariter
adversum Dominum et adversum christum eius
3 disrumpamus vincula eorum
et proiciamus a nobis laqueos eorum
4 habitator caeli ridebit Dominus subsannabit eos
5 tunc loquetur ad eos in ira sua
et in furore suo conturbabit eos
6 ego autem orditus sum regem meum
super Sion montem sanctum suum
adnuntiabo Dei praeceptum
7 Dominus dixit ad me filius meus es tu ego hodie genui te
8 postula a me et dabo tibi gentes hereditatem tuam
et possessionem tuam terminos terrae
9 pasces eos in virga ferrea ut vas figuli conteres eos
10 nunc ergo reges intellegite erudimini iudices terrae
11 servite Domino in timore et exultate in tremore
12 adorate pure ne forte irascatur et pereatis de via
13 cum exarserit post paululum furor eius
beati omnes qui sperant in eum
1 Përse shfryitnë kombetë, edhe popujtë shkuenë ndër mend punë të kota?
2 Mbëretënit e dheut ndenjnë, edhe të parët’ u mbëlothnë bashkë kundrë Zotit, edhe kundrë të lyemit ati,
3 tue thanë : Le të këpusim lidhëjet’ e atyne, edhe le të hedhim tej prei nesh vargjet’ e atyne.
4 Ai qi rri ndë qillt ka me qeshunë: Zoti ka me përqeshun’ ata.
5 Atëherë ka me u folunë ndë mëni të vet, edhe ka me i trubulluem ndë zemërim të vet.
6 Por unë,ka me thanë , Leva mbëretinë t’em mbi Sionë, malin e shenjtënisë s’eme.
7 Unë kam me diftuem urdhëniminë; Zoti më tha: Ti je biri em, unë sot të kam piellë.
8 Lyp prei meje, edhe kam me të dhanë kombetë për trashigiminë tand, edhe kantet’ e dheut për të përmbaitunitë tat.
9 Ke me kullotun’ ata me shkop të hekurtë; ke me thyem ata porsi enë tiegullari.
10 Tashti pra urtësohi, o mbëretënë; mësohi, o gjykatësit’ e dheut.
11 Shërbeni Zotit me frikë, edhe gëzohi me të dridhunë.
12 Puthni birinë, mos zemërohetë ndonji herë, edhe keni me hupunë prei udhësë, kur të ndizetë së shpeiti zemërimi i ati. Lum gjith’ ata qi kanë shpëryem mb’atë.