1 oratio David
audi Deus iustum intende deprecationem meam
auribus percipe orationem meam absque labiis mendacii
2 de vultu tuo iudicium meum prodeat
oculi tui videant aequitates
3 probasti cor meum visitasti nocte
conflasti me et non invenisti
4 cogitationes meas transire os meum
in opere hominum
propter verbum labiorum tuorum ego observavi vias latronis
5 sustenta gressus meos in callibus tuis
et non labentur vestigia mea
6 ego invocavi te quia exaudies me Deus
inclina aurem tuam mihi audi eloquium meum
7 mirabilem fac misericordiam tuam salvator sperantium
8 a resistentibus dexterae tuae
custodi me quasi pupillam intus in oculo
in umbra alarum tuarum protege me
9 a facie impiorum vastantium me
inimici mei animam meam circumdederunt
10 adipe suo concluserunt et ore locuti sunt superbe
11 incedentes adversum me nunc circumdederunt me
oculos suos posuerunt declinare in terram
12 similitudo eius quasi leonis desiderantis praedam
et quasi catuli leonis sedentis in absconditis
13 surge Domine praeveni faciem eius incurva eum
salva animam meam ab impio qui est gladius tuus
14 a viris manus tuae Domine qui mortui sunt in profundo
quorum pars in vita
et quorum de absconditis tuis replesti ventrem
qui satiabuntur filiis
et dimittent reliquias suas parvulis eorum
15 ego in iustitia videbo faciem tuam
implebor cum evigilavero similitudine tua
Miktam i Davidit.
1 Ruei-më, o Perënni, se shpëreva mbë tyi.
2 Ti, o shpirti em, i the Zotit: Ti je Zoti em, se s’ke nevojë për të mirat e mia.
3 Gjithë dashunia eme ashtë mbë shenjtënit qi janë ndë dhet, edhe mbë të sgjedhunit.
4 Kanë me u shumuem të dhimtunat’ e atyneve qi venë mbas të tierësh perëndinave, unë s’kam me prumë kurbanet’ e atyneve të stërpikuna prei gjaknash, as kam me zanë n’gojë emënat’ e atyneve.
5 Zoti ashtë piesa e anës’ eme, edhe e potirit t’em, ti ruen shortënë t’eme.
6 Shkurtatë më ranë në vende fort të mirë, sepse trashigimi em ashtë fort i mirë.
7 Kam me bekuem Zotinë, qi më këshilloi, por edhe ndë kohë të natësë më mësojënë veshnjet’ e mia.
8 Kishiem ndër sy Zotinë përherë, se ashtë prei së diathtash mia, qi të mos tundem.
9 Përandai u gëzue zemëra eme, edhe u gazmue gjuha eme, por edhe mishi em ka me u praitunë mbë shpëresë.
10 Se s’ke me lanë shpirtinë t’em ndë vorr, as s’ke me lanë të dreitinë tand të shofi prishëje.
11 Më diftove udhën’ e jetësë, faqeja jote ashtë plot me gëzim: gazmend ashtë kurdo ndë të diathtët tande.