1 hominis est animum praeparare
et Dei gubernare linguam
2 omnes viae hominum patent oculis eius
spirituum ponderator est Dominus
3 revela Domino opera tua et dirigentur cogitationes tuae
4 universa propter semet ipsum operatus est Dominus
impium quoque ad diem malum
5 abominatio Domini omnis arrogans
etiam si manus ad manum fuerit non erit
innocens
6 misericordia et veritate redimitur iniquitas
et in timore Domini declinatur a malo
7 cum placuerint Domino viae hominis
inimicos quoque eius convertet ad pacem
8 melius est parum cum iustitia quam multi fructus cum iniquitate
9 cor hominis disponet viam suam
sed Domini est dirigere gressus eius
10 divinatio in labiis regis in iudicio non errabit os eius
11 pondus et statera iudicia Domini sunt
et opera eius omnes lapides sacculi
12 abominabiles regi qui agunt impie
quoniam iustitia firmatur solium
13 voluntas regum labia iusta
qui recta loquitur diligetur
14 indignatio regis nuntii mortis
et vir sapiens placabit eam
15 in hilaritate vultus regis vita
et clementia eius quasi imber serotinus
16 posside sapientiam quia auro melior est
et adquire prudentiam quia pretiosior est argento
17 semita iustorum declinat mala
custos animae suae servat viam suam
18 contritionem praecedit superbia
et ante ruinam exaltatur spiritus
19 melius est humiliari cum mitibus
quam dividere spolia cum superbis
20 eruditus in verbo repperiet bona
et qui in Domino sperat beatus est
21 qui sapiens corde est appellabitur prudens
et qui dulcis eloquio maiora percipiet
22 fons vitae eruditio possidentis doctrina stultorum fatuitas
23 cor sapientis erudiet os eius
et labiis illius addet gratiam
24 favus mellis verba conposita
dulcedo animae et sanitas ossuum
25 est via quae videtur homini recta
et novissimum eius ducit ad mortem
26 anima laborantis laborat sibi quia conpulit eum os suum
27 vir impius fodit malum et in labiis eius ignis ardescit
28 homo perversus suscitat lites et verbosus separat principes
29 vir iniquus lactat amicum suum
et ducit eum per viam non bonam
30 qui adtonitis oculis cogitat prava
mordens labia sua perficit malum
31 corona dignitatis senectus in viis iustitiae repperietur
32 melior est patiens viro forte
et qui dominatur animo suo expugnatore urbium
33 sortes mittuntur in sinu
sed a Domino temperantur
1 Të bërëtë gati të zemërësë njeriut, edhe të përgjegjurit’ e gluhësë, është prej Zotit.
2 Gjith’ udhët’ e njeriut dukenë të dreita ndër syt t’ati, po Zoti peshon frymatë.
3 Varë punët’ e tua te Zoti, edhe këshillimet’ e tu do të forconenë.
4 Zoti bëri të gjitha për vetëhen’ e ti, po edhe të paudhinë për ditën’ e keqe.
5 Zotit i vien të ndohëtë prej ç’do madhështori ndë zemërët, ndonëse dora rrok dorënë, po ay nukë do të jet’ i pafal.
6 Panomia qëronetë me anë të hirit të së vërtetësë, edhe njerëzitë prapsenë nga e keqeja me anë të frikësë Zotit.
7 Kur i pëlqenjënë Zotit udhët’ e njeriut, paqton edhe arëmiqt’ e ati bashkë me atë.
8 Më mirë pak e me të dreitë, se shumë pronje e me të paudhë.
9 Zëmëra e njeriut mendon udhën’ e ati, po Zoti drejton çapat’ e ati.
10 Fialë Perëndie është ndër buzët të mbëretit, gola e ati nukë fëlen ndë gjyqt.
11 Pesha e dreitë edhe zigarea janë të Zotit, gjithë peshat’ e thesit janë pun’ e ati.
12 Mbëretëret u vien të ndohëtë të punonjënë paudhë, sepse froni forconetë nga dreitëria.
13 Buzët’ e dreita janë të pëlqyera ndër mbëretërit, edhe duan’ atë që flet dreitë.
14 Zemërimi i mbëretit është zë-dhënësi i vdekëjesë, po njeriu i urtë e sbut atë.
15 Ndë dritët të faqesë mbëretit është jetë, edhe të mirët’ e ati është posi re shiu të ri.
16 Sa më mirë është të fitonjë njeriu dituri, se ar! Edhe më mirë të fitonjë urtësi, se argjënt!
17 Udh’ e të dreitëvet është të prapsenë nga e keqeja; kush ruan udhën’ e ti, ruan shpirtin’ e ti.
18 Madhështia shkon përpara prishëjesë, edhe të mbajturit’ e shpirtit mbë të math shkon përpara rënëjesë.
19 Më mirë të jetë ndonjë krye-unjurë bashkë me të përunjuritë, se të ndanjë plaçëka bashkë me madhështorët.
20 Kush ësht’ i mënçëm mbë punët, do të gjenjë mirë, edhe kush shpëren mbë Zotinë ësht’ i lumurë.
21 Ay që ësht’ i mënçëm ndë zemërët do të kluhet’ i urtë, edhe ëmbëlsira e buzëvet shton mësim.
22 Urtësia është gurrë jete te ay që e ka atë, po mësimi i të marrëvet është marrëzi.
23 Zemëra e të urtit urtëson golën’ e ati, edhe shton mësim ndër buzët t’ati.
24 Fialët’ e pëlqyera (janë) hojë mialte, ëmbëlsirë ndë shpirt, e shërim ndër eshtërat.
25 Ka udhë që i duketë njeriut e dreitë, po fundi i asaj ësht’ udhë vdekëje.
26 Kush punon, punon për vetëhen’ e ti, sepse gola e ati e shtrëngon atë.
27 Njeriu i lik rëmon të keqe, edhe ndër buzët t’ati është posi zjarr që diek.
28 Njeriu i shtrembëtë mbiell zënëje, edhe pështëllinjësi ndan më të dashuritë miq.
29 Njeriu shtrëngatës gënjen të afërmin’ e ti, edhe e bie mb’ udhët që s’ësht’ e mirë;
30 kur mbyll syt’ e ti, mendonetë të gjenjë (punë) të shtrembëta, tuke kafshuarë buzët’ e tia bën të keqenë.
31 Flokët’ e sbardhura janë kurorë lavdie që gjëndenë mb’ udhë të dreitërisë.
32 Zëmërë-gjëri (është) më i mirë se i forti; edhe ay që përmba shpirtin’ e ti, se ay që prish një qytet.
33 Shorta hidhetë ndë kuletët, po gjithë gjyqi i asaj (është) nga Zoti.