1 qui diligit disciplinam diligit scientiam
qui autem odit increpationes insipiens est
2 qui bonus est hauriet a Domino gratiam
qui autem confidit cogitationibus suis impie agit
3 non roborabitur homo ex impietate
et radix iustorum non commovebitur
4 mulier diligens corona viro suo
et putredo in ossibus eius quae confusione res dignas gerit
5 cogitationes iustorum iudicia
et consilia impiorum fraudulentia
6 verba impiorum insidiantur sanguini os iustorum liberabit eos
7 verte impios et non erunt domus autem iustorum permanebit
8 doctrina sua noscetur vir
qui autem vanus et excors est patebit contemptui
9 melior est pauper et sufficiens sibi
quam gloriosus et indigens pane
10 novit iustus animas iumentorum suorum
viscera autem impiorum crudelia
11 qui operatur terram suam saturabitur panibus
qui autem sectatur otium stultissimus est
12 desiderium impii munimentum est pessimorum
radix autem iustorum proficiet
13 propter peccata labiorum ruina proximat malo
effugiet autem iustus de angustia
14 de fructu oris sui unusquisque replebitur bonis
et iuxta opera manuum suarum retribuetur ei
15 via stulti recta in oculis eius qui autem sapiens est audit consilia
16 fatuus statim indicat iram suam
qui autem dissimulat iniuriam callidus est
17 qui quod novit loquitur index iustitiae est
qui autem mentitur testis est fraudulentus
18 est qui promittit et quasi gladio pungitur conscientiae
lingua autem sapientium sanitas est
19 labium veritatis firmum erit in perpetuum
qui autem testis est repentinus concinnat linguam mendacii
20 dolus in corde cogitantium mala
qui autem ineunt pacis consilia sequitur eos
gaudium
21 non contristabit iustum quicquid ei acciderit
impii autem replebuntur malo
22 abominatio Domino labia mendacia
qui autem fideliter agunt placent ei
23 homo versutus celat scientiam
et cor insipientium provocabit stultitiam
24 manus fortium dominabitur
quae autem remissa est tributis serviet
25 maeror in corde viri humiliabit illud
et sermone bono laetificabitur
26 qui neglegit damnum propter amicum iustus est
iter autem impiorum decipiet eos
27 non inveniet fraudulentus lucrum
et substantia hominis erit auri pretium
28 in semita iustitiae vita iter autem devium ducit ad mortem
1 Kush do mësimnë, do mëndëjenë, po ay që mërzit qërtimnë ësht’ i marrë.
2 I miri gjen hirë te Zoti, po atë që mendon të liga do t’e dënonjë.
3 Njeriu nukë do të forconetë me anë të së paudhësë, po rrënja e të dreitëvet do të mbesë e patundurë.
4 Gruaj’ e mirë është kurorë te burri i saj, po ajo që bën turpëri është kalbësirë ndër eshtërat t’ati.
5 Mendimet’ e të dreitëvet janë dreitëri, po këshillet’ e të pabesëvet janë kobim.
6 Fialët’ e të pabesëvet bënjënë pritë për gjak, po gol’ e të dreitëvet do t’i shpëtonjë ata.
7 Të pabesëtë baren’ e s’janë më, po shtëpia e të dreitëvet do të mbesë.
8 Njeriu lavdonetë nga urtësia e ti, po i shtrembëti nga zëmëra do të jetë për të hedhurë poshtë.
9 Më i mirë ësht’ ay njeri që s’nderonetë, edhe ësht’ i zoti vetiut, se ay që mburretë, edhe s’ka bukë (të hajë).
10 I dreiti ka kujdes për jetën’ e bagëtisë ti, po zemëra e të pabesëvet ësht’ e papërdëllyershime.
11 Kush punon dhen’ e ti do të nginjetë me bukë, po ay që vete pas mëndëjesë të kotëvet s’ka mënt.
12 I pabesi kërkon t’u dalë zot të këqivet, po rrënja e të dreitit lëshon përsëri.
13 I pabesi zihetë ndë kurth nga fali i buzëvet, po i dreiti shpëton nga shtrëngimi.
14 Njeriu do të mbushetë me të mira nga pemët’ e golësë (ti), edhe shpagimi i duaret njeriut do të kthenetë prap te ay.
15 Udh’ e të marrit (ësht’) e dreitë ndër sy t’ ati, po ay që dëgjon këshille (ësht’) i urtë.
16 I marri dëften përnjëherë zemërimn’ e ti, po i urti mbulon turpëjen’ e ti.
17 Kush flet të vërtetënë rrëfen të dreitënë, po deshmitari i rrem (thotë) kobim.
18 Llomatari (është) posi të prerat’ e thikësë, po gola e të urtëvet (është) shërim.
19 Buzët’ e së vërtetësë do të qëndronjënë kurdo, po gluha gënjeshtare (është) vetëmë për një çikëzë herë.
20 Kobim (është) ndë zemërët t’atyreve që mendonjënë të liga, po te ata që këshillonjënë paqtim (është) gëzim.
21 Të dreitit nukë do t’i bënetë ndonjë dëm, po të pabesëtë do të mbushenë me të këqia.
22 Zotit i vien të ndohtë nga buzëtë gënjeshtare, po ata që bënjënë të vërtetënë (janë) të priturë tek ay.
23 Njeriu i urtë mbulon mënt, po zemëra e të marrëvet leçit marrëzi.
24 Dora e punëtorëvet do t’urdhëronjë, po purtesësitë do të jenë ndën’ urdhërë.
25 Hidhërimi ndë zemërët të njeriut ja përunj atë, po fial’ e mirë ja gëzon atë.
26 I dreiti ja shkon më tepërë t’afërmit ti, po udh’ e të pabesëvet i gënjen ata.
27 Kush purton nukë zë gjahun’ e ti, po gjëja e njeriut kujdesshëm (është) shum’ e vëlyerë.
28 Nd’ udhët të dreitërisë (është) jetë, edhe udh’ e asaj nukë (të nxier) ndë vdekëjet.