1 surge inluminare quia venit lumen tuum
et gloria Domini super te orta est
2 quia ecce tenebrae operient terram et caligo populos
super te autem orietur Dominus et gloria eius in te videbitur
3 et ambulabunt gentes in lumine tuo et reges in splendore ortus tui
4 leva in circuitu oculos tuos et vide
omnes isti congregati sunt venerunt tibi
filii tui de longe venient
et filiae tuae in latere sugent
5 tunc videbis et afflues et mirabitur et dilatabitur cor tuum
quando conversa fuerit ad te multitudo maris
fortitudo gentium venerit tibi
6 inundatio camelorum operiet te dromedariae Madian et Efa
omnes de Saba venient aurum et tus deferentes
et laudem Domino adnuntiantes
7 omne pecus Cedar congregabitur tibi
arietes Nabaioth ministrabunt tibi
offerentur super placabili altari meo
et domum maiestatis meae glorificabo
8 qui sunt isti qui ut nubes volant
et quasi columbae ad fenestras suas
9 me enim insulae expectant et naves maris in principio
ut adducam filios tuos de longe
argentum eorum et aurum eorum cum eis
nomini Domini Dei tui et Sancto Israhel quia glorificavit te
10 et aedificabunt filii peregrinorum muros tuos
et reges eorum ministrabunt tibi
in indignatione enim mea percussi te
et in reconciliatione mea misertus sum tui
11 et aperientur portae tuae iugiter die et nocte non claudentur
ut adferatur ad te fortitudo gentium
et reges earum adducantur
12 gens enim et regnum quod non servierit tibi peribit
et gentes solitudine vastabuntur
13 gloria Libani ad te veniet abies et buxus et pinus simul
ad ornandum locum sanctificationis meae
et locum pedum meorum glorificabo
14 et venient ad te curvi filii eorum qui humiliaverunt te
et adorabunt vestigia pedum tuorum omnes qui detrahebant tibi
et vocabunt te civitatem Domini Sion Sancti Israhel
15 pro eo quod fuisti derelicta et odio habita
et non erat qui per te transiret
ponam te in superbiam saeculorum
gaudium in generationem et generationem
16 et suges lac gentium et mamilla regum lactaberis
et scies quia ego Dominus salvans te et redemptor tuus Fortis Iacob
17 pro aere adferam aurum et pro ferro adferam argentum
et pro lignis aes et pro lapidibus ferrum
et ponam visitationem tuam pacem et praepositos tuos iustitiam
18 non audietur ultra iniquitas in terra tua
vastitas et contritio in terminis tuis
et occupabit salus muros tuos et portas tuas laudatio
19 non erit tibi amplius sol ad lucendum per diem
nec splendor lunae inluminabit te
sed erit tibi Dominus in lucem sempiternam
et Deus tuus in gloriam tuam
20 non occidet ultra sol tuus et luna tua non minuetur
quia Dominus erit in lucem sempiternam
et conplebuntur dies luctus tui
21 populus autem tuus omnes iusti in perpetuum hereditabunt terram
germen plantationis meae opus manus meae ad glorificandum
22 minimus erit in mille et parvulus in gentem fortissimam
ego Dominus in tempore eius subito faciam istud
1 Ngreu, ndriçoju, sepse drita jote erdhi, edhe lavdia e Zotit lindi mbi ty.
2 Sepse na errësira tek do të mbulonjë dhenë, edhe t’errëtë kombatë, po mbi ty do të lintnjë (drit’) e Zotit, edhe lavdia e ati do të shfaqetë mbi ty.
3 Edhe kombatë do të vinjënë ndë dritët tënde, edhe mbëretëritë ndë ndriçim të lindëjesë (dritësë) s’ate.
4 Ngre përqark syt’ e tu, edhe shih: këta të gjithë mbëlidhenë, e vinjënë te ti, t’ët-bij do të vinjënë së largu, edhe t’ët-bila do t’ushqenenë ndër brinjët.
5 Atëherë do të shohç, e do të gëzonesh, edhe zemëra jote do të manitet’ e do të sgjëronetë, sepse të plotët’ e detit do të këthenetë te ti, fuqit’ e kombavet do të vinjënë te ti.
6 Shumicë kamillesh do të të mbulonjë, kamilletë me një kurris të Midianit e të Efahësë; ata të gjithë nga Shebaja do të vinjënë, do të bien’ ar e livan, edhe do t’apënë zën’ e mirë për lavdurimet’ e Zotit.
7 Gjithë dhënt’ e Kedarit do të mbëlidhenë te ti, desht’ e Nebajothit do të të shërbenjënë, do të bihenë mbi therorenë t’ime me pëlqim, edhe unë do të lëvdonj shtëpin’ e lavdisë s’ime.
8 Cilëtë jan’ ata që fluturonjënë posi re, edhe posi pëllumba ndër parathirët të tyre?
9 Me të vërtetë dheujëzatë do të më presënë, edhe më përpara lundrat’ e Tarshishësë, që të bienë së largu t’ët-bij, argjëndin’ e atyreve, edhe arin’ e atyreve bashkë me ata, për emërin’ e Zotit Perëndisë tënt, edhe për Shënjtin e Israilit, sepse të lëvdoi.
10 Edhe të bijt’ e kombavet huajë, do të ndërtonjënë përsëri muret’ e tu, edhe mbëretërit’ e atyreve do të të shërbenjënë, sepse të rashë ndë zemërimt t’im, po për hirinë t’im të përdëlleva.
11 Edhe portat’ e tua do të jenë hapurë përherë, nukë do të mbyllenë dit’ e natë, që të këllasënë te ti fuqit’ e kombavet, edhe të bienë mbëretërit’ e atyreve.
12 Sepse ay komp e ajo mbëretëri që të mos të shërbenjënë, do të vdirenë, po, (ata) komba do të shkretonenë fare.
13 Lavdia e Livanit do të vinjë te ti, bredhi, e vgjeri, e bushi bashkë, që të stolisnjënë vëndin’ e shënjtëroresë s’ime, edhe do të lavdonj vëndin e këmbëvet mia.
14 Edhe djemt’ e atyreve që të hidhëruanë do të vinjënë te ti tuke kurrusurë, edhe gjith’ ata që nukë zunë për gjë do të puthnjënë gjurmat’ e këmbëvet tua, edhe do të të kluanjënë Qytet i Zotit, Sion’ e Shënjtit Israilit.
15 Ndonëse hoqnë dorë prej teje e të mërzitnë, kaqë sa nukë shkonte asndonjë për mes (teje), do të të bënj gëzim të pëjetëshim, ngazullim breza pas brezash.
16 Edhe do të pish klumështin’ e kombavet, edhe do të pish sisat’ e mbëretëret, edhe do t’e njohsh se unë Zoti jam Shpëtimtari yt, edhe Shpërblimtari yt, i Forti i Jakovit.
17 Ndë vënt të ramit do të bie ar, e ndë vënt të hekurit do të bie argjënt, e ndë vënt të drusë ram, e ndë vënt të gurëvet hekur; edhe do të bënj krerët’ e tu paqsim, edhe kujdestarët’ e tu dreitëri.
18 Nukë do të dëgjonetë më shtrëngatë ndë dhet tënt, të shkretuar’ e prishëje ndër sinoret të tua, po do të kluanjç muret’ e tu Shpëtim, edhe portat’ e tua Lavdurim.
19 Nukë do të jetë më te ti dielli për dritën’ e ditësë, as hëna nukë do të ndriçonjë me ndriçimin’ e saj, po Zoti do të jetë te ti drit’ e përjetëshime, edhe Perëndia yt lavdia jote.
20 Dielli yt nukë do të perëndonjë më, as hëna jote nukë do të shteretë; sepse Zoti do të jetë drita jote e përjetëshimeja, edhe dit e zisë s’ate do të mbaronenë.
21 Edhe gjëndëja jote (do të jenë) të gjithë të dreitë, do të trashëgonjënë dhenë për kurdo, dega e bimësë s’ime, puna e duaret mia, që të lëvdonem.
22 Më e vogëla do të bënetë një milë, edhe më e paka, komb’ i fortë; unë Zoti do të shpejtonj këtë pas kohës’ ati.