1 in anno quo mortuus est rex Ozias
vidi Dominum sedentem super solium excelsum et elevatum
et ea quae sub eo erant implebant templum
2 seraphin stabant super illud
sex alae uni et sex alae alteri
duabus velabant faciem eius
et duabus velabant pedes eius et duabus volabant
3 et clamabant alter ad alterum et dicebant
sanctus sanctus sanctus Dominus exercituum
plena est omnis terra gloria eius
4 et commota sunt superliminaria cardinum a voce clamantis
et domus impleta est fumo
5 et dixi vae mihi quia tacui quia vir pollutus labiis ego sum
et in medio populi polluta labia habentis ego habito
et Regem Dominum exercituum vidi oculis meis
6 et volavit ad me unus de seraphin
et in manu eius calculus quem forcipe tulerat de altari
7 et tetigit os meum et dixit ecce tetigit hoc labia tua
et auferetur iniquitas tua et peccatum tuum mundabitur
8 et audivi vocem Domini dicentis
quem mittam et quis ibit nobis
et dixi ecce ego sum mitte me
9 et dixit vade et dices populo huic
audite audientes et nolite intellegere
et videte visionem et nolite cognoscere
10 excaeca cor populi huius et aures eius adgrava et oculos eius claude
ne forte videat oculis suis et auribus suis audiat
et corde suo intellegat et convertatur et sanem eum
11 et dixi usquequo Domine
et dixit donec desolentur civitates absque habitatore
et domus sine homine
et terra relinquetur deserta
12 et longe faciet Dominus homines
et multiplicabitur quae derelicta fuerat in medio terrae
13 et adhuc in ea decimatio
et convertetur et erit in ostensionem
sicut terebinthus et sicuti quercus quae expandit ramos suos
semen sanctum erit id quod steterit in ea
1 Atë vit që vdiq Uziahu, mbëreti, pashë Zotinë tuke ndenjurë mbë shkëmp të lartë e të ngriturë, edhe pëqiri i ati mbushi tempullinë.
2 Siprë ati rrininë Serafimë, që kishte nga gjashtë krahë gjithë-se-cili: me të dyjatë mbulonte faqen’ e ti, edhe me të dyjatë mbulonte këmbët’ e tia, edhe me të dyjatë fluturonte.
3 Edhe njëri i thërriste tjatërit, e thoshte:
Shënjt, shënjt, shënjt, (është) Zoti i ushtërivet,
gjithë dheu (është) plot me lavdin’ e ati.
4 Edhe shtyllat’ e derësë u tuntnë nga zëri i ati që thëriste, edhe shtëpia u mbush me tym.
5 Atëhere thashë: Mjeri unë! Sepse jam njeri me buzë të paqëruara, edhe rri ndë mest të gjëndëjesë me buzë të paqëruara; sepse syt’ e mi panë Mbëretinë, Zotin’ e ushtërivet.
6 Atëhere fluturoi tek unë një nga Serafimëtë, që kishte ndë dorë të ti një thëngjill zjarri, (të cilin’) e mori me pickatorenë nga theroreja.
7 Edhe e poqi ndë golët t’ime, e tha: Na ky tek të poqi buzëtë, edhe panomia t’u hoq, edhe fali t’u qërua.
8 Edhe dëgjova zën’ e Zotit, që thoshte: Cilinë do të dërgonj, edhe cili do të venjë për neve? Atëhere thashë: Na (tek jam) unë, dërgo-më.
9 Edhe (ay) tha: Shko, e thuaj kësaj gjëndëje: Me veshë do të dëgjoni, po nukë do të merrni vesh; edhe me sy do të shihni, po nukë do të kuptoni.
10 U trash zëmër’ e kësaj gjëndëje, edhe u bënë veshët’ e atyreve të rëndë, edhe mbyllnë syt’ e tyre, që të mos shohënë me syt’ e tyre, e të dëgjonjënë me veshët’ e tyre, edhe të kuptonjënë me zemërën’ e tyre, edhe të këthenen’ e të shëronenë.
11 Atëhere thashë: Gjer kurë, o Zot? Edhe (ay) u përgjeq: Gjersa të shkretonenë qytetetë, që të mos ketë vëndës, edhe shtëpitë, (që të mos kenë) njeri, edhe dheu të shkretonetë fare,
12 edhe Zoti të largonjë njerëzitë, edhe të mos mbesë farë gjëje ndë mest të dheut.
13 Po (do të mbesë) nd’ atë edhe një e dhietë, edhe ajo përsëri do të hahetë; posi vgjërit e lisit, që (u mbitetë) trungu, kur pritenë, (kështu) farësë shënjtëruarë (do të mbetetë) trungu i asaj.