1 o omnes sitientes venite ad aquas
et qui non habetis argentum properate emite et comedite
venite emite absque argento et absque ulla commutatione vinum et lac
2 quare adpenditis argentum non in panibus
et laborem vestrum non in saturitate
audite audientes me et comedite bonum
et delectabitur in crassitudine anima vestra
3 inclinate aurem vestram et venite ad me audite et vivet anima vestra
et feriam vobis pactum sempiternum
misericordias David fideles
4 ecce testem populis dedi eum ducem ac praeceptorem gentibus
5 ecce gentem quam nesciebas vocabis
et gentes quae non cognoverunt te ad te current
propter Dominum Deum tuum et Sanctum Israhel
quia glorificavit te
6 quaerite Dominum dum inveniri potest
invocate eum dum prope est
7 derelinquat impius viam suam
et vir iniquus cogitationes suas
et revertatur ad Dominum et miserebitur eius
et ad Deum nostrum quoniam multus est ad ignoscendum
8 non enim cogitationes meae cogitationes vestrae
neque viae vestrae viae meae dicit Dominus
9 quia sicut exaltantur caeli a terra
sic exaltatae sunt viae meae a viis vestris
et cogitationes meae a cogitationibus vestris
10 et quomodo descendit imber et nix de caelo
et illuc ultra non revertitur
sed inebriat terram et infundit eam et germinare eam facit
et dat semen serenti et panem comedenti
11 sic erit verbum meum quod egredietur de ore meo
non revertetur ad me vacuum
sed faciet quaecumque volui
et prosperabitur in his ad quae misi illud
12 quia in laetitia egrediemini et in pace deducemini
montes et colles cantabunt coram vobis laudem
et omnia ligna regionis plaudent manu
13 pro saliunca ascendet abies et pro urtica crescet myrtus
et erit Dominus nominatus in signum aeternum
quod non auferetur
1 O ju të gjithë që keni et, eni ndër ujërat; edhe ju që nukë keni argjënt, eni, e blini, e hani; po, eni, e blini verë e klumësht, pa argjënt e pa çimim.
2 Përse prishni argjëndinë tuaj (për gjë që) nuk’ (është) bukë? Edhe mundimnë tuaj jo për të ngosurë? Pa dëgjomëni me kujdes, edhe do të hani të mira, edhe shpirti juaj do të gëzonetë ndë të majmit.
3 Ktheni veshnë tuaj, edhe eni tek unë; dëgjoni, edhe shpirti juaj do të rronjë, edhe do të bënj me ju dhiatë të përjetëshime, përdëllimet’ e Dhavidhit besëtarëtë.
4 Na tek ua dhash’ atë gjëndëjevet për deshmim, të parë edhe urdhërtar ndër gjëndëjet.
5 Na tek do të thërreç një komp që nuk’ e njihnje; edhe komba që nukë të njihinë ty do t’ecënjënë te ti, për Zotinë Perëndinë tënt, edhe për Shënjtin’ e Israilit, sepse të lëvdoi.
6 Kërkoni Zonë, gjersa munt të gjëndetë, thërritni atë, gjersa ësht’ afërë.
7 Le të lërë i pabesi udhën’ e ti, edhe i paudhi këshillat’ e tia, edhe le të këthehetë te Zoti, edhe do t’e përdëllenjë, edhe te Perëndia ynë, sepse ay do ta ndëlenjë pa kursim.
8 Sepse këshillat’ e mia nukë janë si këshillatë tuaja, as udhëtë tuaja si udhët’ e mia, thotë Zoti.
9 Po sa të lartë janë qiejetë nga dheu, kështu udhët’ e mia janë më të larta, se udhëtë tuaja, edhe këshillat’ e mia, se këshillatë tuaja.
10 Sepse sikundrë bie shiu edhe bora nga qielli, edhe nukë këthenet’ atie, po ujit dhenë, edhe e bën atë të mbinjë e të nxierrë bima, që t’i apë farë ati që mbiell, edhe bukë ati që ha,
11 kështu do të jetë fiala ime që del nga gola ime: nukë do të këthenetë tek unë e sbrazëtë, po do të mbaronjë dashurimnë t’im, edhe do të vejë mbarë kudo që ta dërgonj.
12 Sepse do të dilni me gëzim, edhe do t’u hiqet’ udha ndë paqtim; malet’ e kodratë do të gjëmonjënë përpara juve nga gëzimi, edhe gjithë drunjt’ e fushësë do të përpiekënë duartë.
13 Ndë vënt të gjëmbit do të dalë qiparis, ndë vënt të hithëthit do të dalë mersinë; edhe këjo do të jetë mbë Zonë për emërë, për shenjë të përjetëshime, (që) nukë do të vdiretë.