1 conflatus est Bel contritus est Nabo
facta sunt simulacra eorum bestiis et iumentis
onera vestra gravi pondere usque ad lassitudinem
2 contabuerunt et contrita sunt simul
non potuerunt salvare portantem
et anima eorum in captivitatem ibit
3 audite me domus Iacob et omne residuum domus Israhel
qui portamini a meo utero
qui gestamini a mea vulva
4 usque ad senectam ego ipse et usque ad canos ego portabo
ego feci et ego feram et ego portabo et salvabo
5 cui adsimilastis me et adaequastis
et conparastis me et fecistis similem
6 qui confertis aurum de sacculo
et argentum statera ponderatis
conducentes aurificem ut faciat deum
et procidunt et adorant
7 portant illud in umeris gestantes et ponentes in loco suo
et stabit ac de loco suo non movebitur
sed et cum clamaverint ad eum non audiet
de tribulatione non salvabit eos
8 mementote istud et fundamini
redite praevaricatores ad cor
9 recordamini prioris saeculi quoniam ego sum Deus
et non est ultra Deus nec est similis mei
10 adnuntians ab exordio novissimum
et ab initio quae necdum facta sunt
dicens consilium meum stabit et omnis voluntas mea fiet
11 vocans ab oriente avem et de terra longinqua virum voluntatis meae
et locutus sum et adducam illud creavi et faciam illud
12 audite me duro corde qui longe estis a iustitia
13 prope feci iustitiam meam non elongabitur
et salus mea non morabitur
dabo in Sion salutem et Israheli gloriam meam
1 Beli u unj poshtë, Neboi u kurrus; idhullat’ e atyreve u ngarkuanë mbi kafshët e mbi shtëzët, qerretë tuaja ishinë ngarkuarë me barrë të rënda.
2 Kurrusenë, bienë mbë gjunj bashkë, s’munt të shpëtonjënë barrënë, po edhe ata vetë po bihenë ndë skllavëri.
3 Dëgjomëni, o shtëpia e Jakovit, edhe gjithë ç’ka mbeturë nga shtëpia e Israilit, të cilët’ i ngrita që nga barku, të cilët’ i mbajta që nga shtrati:
4 gjer ndë pleqërit (tuaj) unë vetë (jam), edhe gjer mbë qimet të bardha unë do t’u mbaj (juve); un’ u bëra juve, unë do t’u ngre juve, po, unë do t’u mbaj e do t’u shpëtonj juve.
5 Me kë do të më përgjani e do të më bëni sinjënjë e do të më mbarasoni, edhe do të jemi, sinjënjë?
6 Derthnjën’ ar nga kuleta, edhe peshonjën’ argjënt me ziq, (edhe) paguanjën’ argjëndar, edhe e ndërton atë perëndi, (pastaj) i unjenë përpara, e i falenë;
7 e ngrenë atë mbë krahë, e bienë, edhe e vënë ndë vënt t’ati, edhe qëndron, nukë do të luanjë nga vëndi i ti; pastaj i thërrasën’ ati, po nukë munt të përgjegjetë, (as nukë) munt t’i shpëtonjë ata nga e keqeja e atyre.
8 Kujtoni këtë, edhe dëftehi (për) njerës, binia ndër mënt, o kryengriturë.
9 Kujtoni të paratë, të së krejsë herësë, sepse unë (jam) Perëndia, edhe s’ka tietrë; unë jam Perëndia, edhe asndonjë nuk’ është posi unë.
10 Unë që ap zë për të pastajmenë që së krejsë herësë, edhe që përpara për ato punë që nukë janë bërë, tuke thënë: Këshilla ime do të qëndronjë, edhe do të mbaronj gjithë dashurimnë t’im;
11 unë që thërres shpesin’ e egrë nga an’e të lindurit, burrin’ e këshillësë s’ime nga dheu i largë; po, fola, edhe do ta bënj të mbaronetë; këshillova, edhe do t’e mbaronj.
12 Dëgjomëni, o zemër-ashpërë, që (jeni) lark nga dreitëria.
13 Iu afruashë dreitërisë s’ime, nukë do të jetë lark, edhe shpëtimi im nukë do të mënonjë, edhe do t’i ap Israilit shpëtim ndë Sionë, lavdinë t’ime.