1 et nunc audi Iacob serve meus et Israhel quem elegi
2 haec dicit Dominus faciens et formans te ab utero auxiliator tuus
noli timere serve meus Iacob et Rectissime quem elegi
3 effundam enim aquas super sitientem et fluenta super aridam
effundam spiritum meum super semen tuum
et benedictionem meam super stirpem tuam
4 et germinabunt inter herbas quasi salices iuxta praeterfluentes aquas
5 iste dicet Domini ego sum
et ille vocabit in nomine Iacob
et hic scribet manu sua Domino
et in nomine Israhel
adsimilabitur
6 haec dicit Dominus
rex Israhel et redemptor eius Dominus exercituum
ego primus et ego novissimus et absque me non est deus
7 quis similis mei vocet et adnuntiet
et ordinem exponat mihi ex quo constitui populum antiquum
ventura et quae futura sunt adnuntient eis
8 nolite timere neque conturbemini
ex tunc audire te feci et adnuntiavi vos estis testes mei
numquid est deus absque me et formator quem ego non noverim
9 plastae idoli omnes nihil sunt
et amantissima eorum non proderunt eis
ipsi sunt testes eorum
quia non vident neque intellegunt ut confundantur
10 quis formavit deum et sculptile conflavit ad nihil utile
11 ecce omnes participes eius confundentur
fabri enim sunt ex hominibus
convenient omnes stabunt et pavebunt et confundentur simul
12 faber ferrarius lima operatus est
in prunis et in malleis formavit illud
et operatus est in brachio fortitudinis suae
esuriet et deficiet non bibet aquam et lassescet
13 artifex lignarius extendit normam
formavit illud in runcina fecit illud in angularibus
et in circino tornavit illud
et fecit imaginem viri
quasi speciosum hominem habitantem in domo
14 succidit cedros tulit ilicem et quercum
quae steterat inter ligna saltus
plantavit pinum quam pluvia nutrivit
15 et facta est hominibus in focum
sumpsit ex eis et calefactus est et succendit et coxit panes
de reliquo autem operatus est deum et adoravit
fecit sculptile et curvatus est ante illud
16 medium eius conbusit igni et de medio eius carnes comedit
coxit pulmentum et saturatus est
et calefactus est et dixit va calefactus sum vidi focum
17 reliquum autem eius deum fecit sculptile sibi
curvatur ante illud et adorat illud
et obsecrat dicens libera me quia deus meus es tu
18 nescierunt neque intellexerunt
lutati enim sunt ne videant oculi eorum
et ne intellegant corde suo
19 non recogitant in mente sua neque cognoscunt
neque sentiunt ut dicant
medietatem eius conbusi igne
et coxi super carbones eius panes coxi carnes et comedi
et de reliquo eius idolum faciam ante truncum ligni procidam
20 pars eius cinis est cor insipiens adoravit illud
et non liberabit animam suam
neque dicet forte mendacium est in dextera mea
21 memento horum Iacob et Israhel quoniam servus meus es tu
formavi te servus meus es tu Israhel
non oblivisceris mei
22 delevi ut nubem iniquitates tuas et quasi nebulam peccata tua
revertere ad me quoniam redemi te
23 laudate caeli quoniam fecit Dominus
iubilate extrema terrae resonate montes laudationem
saltus et omne lignum eius
quoniam redemit Dominus Iacob et Israhel gloriabitur
24 haec dicit Dominus redemptor tuus et formator tuus ex utero
ego sum Dominus faciens omnia
extendens caelos solus stabiliens terram et nullus mecum
25 irrita faciens signa divinorum et ariolos in furorem vertens
convertens sapientes retrorsum et scientiam eorum stultam faciens
26 suscitans verbum servi sui
et consilium nuntiorum suorum conplens
qui dico Hierusalem habitaberis et civitatibus Iuda aedificabimini
et deserta eius suscitabo
27 qui dico profundo desolare et flumina tua arefaciam
28 qui dico Cyro pastor meus es
et omnem voluntatem meam conplebis
qui dico Hierusalem aedificaberis et templo fundaberis
1 Po tashi pa dëgjo, o shërbëtori im Jakov, edhe o Israil, që të sgjodha.
2 Kështu thotë Zoti që të bëri, edhe të gatoj nga barku, edhe do të të ndihnjë: Mos ki frikë, o shërbëtori im Jakov, edhe ti o Jeshurun, që të sgjodha.
3 Sepse do të derth ujë mbi atë që ka et, edhe lumra mbi (dhen’) e thatë; do të derth frymënë t’ime mbi farënë tënde, edhe bekimnë t’im mbi niprit’ e tu,
4 edhe do të mbinjënë posi ndë mest të barit, posi shelgje përanë rrëkevet ujëravet.
5 Njëri do të thotë: Unë jam i Zotit, edhe tietri do të kluhetë me emërin’ e Jakovit; edhe tietri do të shkruhetë përposhtë me dorën’ e ti mbë Zonë, edhe do të kluhetë me emërin’ e Israilit.
6 Kështu thotë Zoti Mbëreti i Israilit, edhe Shpërblimtari i ati, Zoti i ushtërivet: Unë jam i pari, edhe unë (jam) i pastajmi, edhe përveç meje s’ka (tietrë) Perëndi.
7 Edhe cili, posi unë, do të thërresë, e do t’apë zë, e do të vërë mbë radhë për mua, passi vura gjëndejen’ e vërtetë? Edhe le t’u tregonjën’ ato që shkuanë edhe ato që do të vinjënë.
8 Mos kini frikë, as mos u trembi, që atëherë nukë të bëra të dëgjojsh, edhe të dhashë zë (për këtë)? Po më fort ju (jeni) deshmitarët’ e mi, përveç meje a ka Perëndi? Me të vërtetë s’ka shkëmp, nukë di (asndonjë).
9 Sa ndërtonjën’ idhulla, të gjithë janë të kotë, edhe (idhullat’) e atyreve shumë të dashuratë s’bënjënë dobi, edhe ata (janë) deshmitarët’ e atyreve se nukë shohënë, as nukë kupëtonjënë, që të turpëronenë. 10 Cili gatoi Perëndi, a derdhi idhullë, që nukë bën dobi fare? 11 Na të gjithë shokët’ e ati tek do të turpëronenë, edhe ata mieshtritë, janë prej njerëzish; le të mbëlidhenë të gjithë bashkë, le të qëndronjënë përpara, do të kenë frikë, do të kenë turp (të gjithë) bashkë.
12 Ramtori këput hekur, edhe e punon ndër thëngjit, edhe e formon me çokatë, edhe e ndërton atë me fuqin’ e krahëvet ti, po edhe i vien uri, edhe fuqia e ati këputetë, nukë pi ujë, edhe i pritetë fuqia. 13 Druvari nden kanuninë, e shënon atë me pë, e sbut atë me sdrugje, edhe e shënon me pigë-dredhësinë, edhe e bën atë pas shëmbëllesësë njeriut, edhe pas bukurisë njeriut, që të rrijë ndë shtëpi. 14 Pret për vetëhe dullenja, edhe merr qiparisin’ e lisinë, që sgjeth për vetëhen’ e ti ndë mest të drunjvet pyllit; mbëlton borinkënë, edhe shiu e rrit. 15 Edhe do të jetë te njeriu për të diegurë, edhe nga ajo merr e ngrohetë, edhe e diek, e piek bukë, edhe e bën (atë) perëndi, e i faletë; e bën atë idhullë, edhe bie mbë gjunj përpara ati. 16 Gjymësën’ e ati e diek ndë zjarr, me gjymësënë tietërë ha mishinë, piek të piekuritë, edhe nginjetë, edhe ngrohetë, e thotë: Oh! Seç’ u ngrohç, seç’ pashë zjarrinë. 17 Edhe atë që mbetetë e bën perëndi, të gëdhendurin’ e ti; bie mbë gjynj përpara ati, edhe i faletë, edhe i lutet’ e i thotë: Shpëto-më, sepse je perëndia im.
18 Nukë kupëtonjënë, as nukë mendonjënë, sepse mbylli syt’ e atyreve që të mos shohënë, edhe zemërat’ e atyreve që të mos kupëtonjënë. 19 Edhe asndonjë nuk’ e vë ndër mënt, as (s’ka) mënt, as s’kupëton, që të thotë: “Gjymësën’ e dogja ndë zjarr, (pastaj) poqa edhe bukë mbi thëngjijt t’ati, poqa mish, e hëngra, pastaj do të bënj të ndyrë atë që ka mbeturë nga ay; do t’i falem kërcurit drurit.”
20 Kullot hi; zemër’ e gënjyerë e kuboj atë, që të mos muntnjë të shpëtonjë shpirtn’ e ti, as të thotë: (Ky që kam) mb’ anë të diathtë, a nuk’ (është) gënjeshtrë?
21 Kujto këto, o Jakov edhe Israil, sepse je shërbëtori im, unë të gatova, je shërbëtori im, o Israil, nukë do të harronesh prej meje.
22 Shova panomit’ e tua, posi mjegullë të dëndure, edhe falet’ e tu posi re; këthenu tek unë, sepse unë të shpërbleva.
23 Këndoni, o qieje, sepse Zoti e bëri (këtë); brohorini, o të poshtrat’ e dheut; nxirni zë gëzimi, o male, edhe ju gjithë drunjtë (që gjëndi) ndër ato, sepse Zoti shpërbleu Jakovinë edhe u lëvdurua ndë Israilit.
24 Kështu thotë Zoti, ay që të shpërbleu, edhe të gatoj nga barku: Unë (jam) Zoti, që bëra të gjitha, i vetëmi që ndejta qiejetë, që forcova dhenë prej vetëhesë s’ime,
25 që nxier të kota shenjet’ e atyreve që flasënë gënjeshtra, edhe nxier mënç shortëtarëtë; unë që përmbys të dituritë, edhe marrëzonj diturin’ e atyreve;
26 unë që forconj fialën’ e shërbëtorit t’im, edhe u mbaronj andënë zë-dhënëset mi; unë që i them Jerusalimësë: Do të rrinë njerës te ti, edhe qytetevet Judhësë: Do të ndërtohi përsëri, edhe do të drejtonj gërmadhat’ e ati.
27 Unë që i them pafundëjes’ (ujit): Bënu vënt i thatë, edhe do të thaj lumrat’ e tu;
28 unë që i them Qyrit: (Ky është) bariu im, edhe do të mbushë gjithë dashurimet’ e mi; edhe unë që i them Jerusalimësë: Do të ndërtonesh përsëri, edhe tempullit: Do të vihenë themelit’ e tua.