1 ecce servus meus suscipiam eum
electus meus conplacuit sibi in illo anima mea
dedi spiritum meum super eum
iudicium gentibus proferet
2 non clamabit neque accipiet personam
nec audietur foris vox eius
3 calamum quassatum non conteret et linum fumigans non extinguet
in veritate educet iudicium
4 non erit tristis neque turbulentus
donec ponat in terra iudicium et legem eius insulae expectabunt
5 haec dicit Dominus Deus creans caelos et extendens eos
firmans terram et quae germinant ex ea
dans flatum populo qui est super eam et spiritum calcantibus eam
6 ego Dominus vocavi te in iustitia et adprehendi manum tuam
et servavi et dedi te in foedus populi in lucem gentium
7 ut aperires oculos caecorum et educeres de conclusione vinctum
de domo carceris sedentes in tenebris
8 ego Dominus hoc est nomen meum
gloriam meam alteri non dabo et laudem meam sculptilibus
9 quae prima fuerant ecce venerunt
nova quoque ego adnuntio
antequam oriantur audita vobis faciam
10 cantate Domino canticum novum laus eius ab extremis terrae
qui descenditis in mare et plenitudo eius
insulae et habitatores earum
11 sublevetur desertum et civitates eius in domibus habitabit Cedar
laudate habitatores Petrae de vertice montium clamabunt
12 ponent Domino gloriam et laudem eius in insulis nuntiabunt
13 Dominus sicut fortis egredietur
sicut vir proeliator suscitabit zelum
vociferabitur et clamabit super inimicos suos confortabitur
14 tacui semper silui patiens fui
sicut pariens loquar dissipabo et absorbebo simul
15 desertos faciam montes et colles
et omne gramen eorum exsiccabo
et ponam flumina in insulas et stagna arefaciam
16 et ducam caecos in via
quam nesciunt
in semitis quas ignoraverunt ambulare eos faciam
ponam tenebras coram eis in lucem et prava in recta
haec verba feci eis et non dereliqui eos
17 conversi sunt retrorsum
confundantur confusione qui confidunt in sculptili
qui dicunt conflatili vos dii nostri
18 surdi audite et caeci intuemini ad videndum
19 quis caecus nisi servus meus
et surdus nisi ad quem nuntios meos misi
quis caecus nisi qui venundatus est
quis caecus nisi servus Domini
20 qui vides multa nonne custodies
qui apertas habes aures nonne audies
21 et Dominus voluit ut sanctificaret eum
et magnificaret legem et extolleret
22 ipse autem populus direptus et vastatus
laqueus iuvenum omnes
et in domibus carcerum absconditi sunt
facti sunt in rapinam nec est qui eruat
in direptionem et non est qui dicat redde
23 quis est in vobis qui audiat hoc adtendat et auscultet futura
24 quis dedit in direptionem Iacob et Israhel vastantibus
nonne Dominus ipse cui peccavimus
et noluerunt in viis eius ambulare et non audierunt legem eius
25 et effudit super eum indignationem furoris sui et forte bellum
et conbusit eum in circuitu et non cognovit
et succendit eum et non intellexit
1 Na shërbëtori im, që e mbajta për krahësh, i sgjedhuri im, që pëlqeu shpirti im; vura frymënë t’ime mbi atë, do t’u tregonjë gjyq kombavet.
2 Nukë do të thërrasë, as nukë do të klëthasë, as nukë do të nxierrë zën’ e ti të dëgjonetë ndër udhët.
3 Nukë do të këputnjë kallam të thyerë, edhe nukë do të shuanjë li që tymon, do të nxierrë gjyq me të vërtetë.
4 Nukë do të mbetetë, as nukë do t’i porritetë zëmëra, gjersa të vërë gjyq ndë dhet, edhe dheujëzatë do të presënë nomin’ e ati.
5 Kështu thotë Perëndia Zoti, ay që bëri qiejetë, edhe i ndejti ata, ay që forcoi dhenë, edhe ato që lintjënë nga ay, ay që i ep erë gjëndëjesë që është mbi atë, edhe frymë atyreve që ecënjënë mbi atë.
6 Unë Zoti të thirra ndë dreitëri, edhe do të mbaj dorënë tënde, edhe do të të ruanj, edhe do të bënj dhiatë gjëndëje, dritë kombash,
7 që t’u hapsh sytë të verburet, të nxierrsh të lidhuritë nga të lidhuratë, ata që rrinë nd’ errësirë nga shtëpia e burgut.
8 Unë (jam) Zoti: ky (ësht’) emëri im, edhe nukë do t’i ap lavdinë t’ime tiatri, as lëvdurimnë t’im të gëdhenduravet.
9 Na tek erthnë ato që ishinë që ndë kryet të herësë, edhe që po ap zë për (kafsha) të ra; përpara se të mbinjënë, po u flas juve (për ato).
10 Këndoni Zotit kënkë të re, lavdin’ e ati nga anët’ e dheut, ju që sbritni ndë det, edhe të gjitha sa (janë) nd’ atë; dheujëzatë, edhe ata që rrinë ndër ato.
11 Shkretëtira, edhe qytetet’ e asaj le të ngrenë (zënë), katundetë që rri Qidari le të këndonjënë vëndësit’ e Sellasë [e Shkëmbit], le të brohorinjënë nga majat e malevet.
12 Le t’i apënë lavdi Zotit, edhe le t’apënë zë për lavdin’ e ati ndër dheujëzat.
13 Zoti do të dalë posi i fortë, do të ngrerë zëli posi luftëtar, do të klëthasë, po më fort do t’ulurinjë, do të dalë i fortë kundrë arëmiqet ti.
14 Që kurë pushova, a do të prëhem? A do të mbanj vetëhenë t’ime? (Tashi) do të klëthas, posi ajo që piell, do të përmbys e do të përpi bashkë.
15 Do të shkretonj malet’ e kodratë edhe do të thanj gjithë barin’ e atyreve, edhe do të bënj lumrat’ dheujëza, edhe do të thanj lëqenjtë.
16 Edhe do të bie të verburitë nga një udhë që nuk’ e dininë, do t’u heq udhën’ atyre ndër rruga që nuk’ i njihinë; do të bënj errësirënë dritë përpara atyreve, edhe të shtrembëtatë të drejta. Këto punë do t’u bënj atyre, edhe nukë do të heq dorë nga ata.
17 U këthyenë prapë, u turpëruanë, ata që shpëreninë mbë të gëdhendurat, ata që u thoshinë të derdhuravet: Ju (jeni) perënditë t’ona.
18 Pa dëgjoni, o të shurdhurë, edhe hapni sytë tuaj, o të verburë, që të shihni.
19 Kush (ësht’) i verburë, veçe se shërbëtori im? A i shurdhurë, veçe se zë-dhënësi im, që dërgova? Kush (ësht’) i verburë, veçe se i kulluari? Edhe (cili ësht’) i verburë, veçe se shërbëtori i Zotit?
20 Sheh shumë, po nukë vë re, hap veshëtë, po nukë dëgjon.
21 Zoti e pëlqen për punë të dreitërisë ti, do të madhonjë nomin’ (e ti), e do t’e bënjë të ndershim.
22 Po ajo (është) gjëndëje e riepur’ edhe e sveshurë; të gjithë janë zënë ndë dhokan ndëpër shpellat, edhe janë fshehurë ndëpër burgjet; janë plaçkë, edhe s’ka kush i shpërblen, (janë) gjë e rrëmbyerë, edhe s’ka se kush të thotë: Këthe-je.
23 Cili prej jush do t’i mbajë vesh kësaj? Do të ketë kujdes e do të dëgjonjë paskëndaj?
24 Cili dha ndë dorë Jakovinë për të rrëmbyerë, edhe Israilinë tek ata që plaçkitnjënë? As po jo Zoti vetë, mbë të cilinë fëlyen? Sepse nukë deshnë të ecninë ndër udhët t’ati, as i dëgjuanë nomit ati.
25 Përandaj derthte atë forcën’ e zemëratësë ti, edhe vrundullën’ e luftësë, edhe e përvëloi atë mbë gjith’ anët, po ay nuk’ e kupëtoi; edhe e dogji atë, po ay nuk’ e vuri (atë) ndë zëmërët.