1 in diebus illis aegrotavit Ezechias usque ad mortem
et introivit ad eum Isaias filius Amos propheta
et dixit ei haec dicit Dominus
dispone domui tuae quia morieris tu et non vives
2 et convertit Ezechias faciem suam ad parietem
et oravit ad Dominum
3 et dixit obsecro Domine
memento quaeso quomodo ambulaverim coram te in veritate et in
corde perfecto
et quod bonum est in oculis tuis fecerim
et flevit Ezechias fletu magno
4 et factum est verbum Domini ad
Isaiam dicens
5 vade et dic Ezechiae
haec dicit Dominus Deus David patris tui
audivi orationem tuam vidi lacrimam tuam
ecce ego adiciam super dies tuos quindecim annos
6 et de manu regis Assyriorum eruam te et civitatem istam
et protegam eam
7 hoc autem tibi erit signum a Domino
quia faciet Dominus verbum hoc quod locutus est
8 ecce ego reverti faciam umbram linearum
per quas descenderat in horologio Ahaz in sole retrorsum decem lineis
et reversus est sol decem lineis per gradus quos descenderat
9 scriptura Ezechiae regis Iuda cum aegrotasset
et convaluisset de infirmitate sua
10 ego dixi in dimidio dierum meorum vadam ad portas inferi
quaesivi residuum annorum meorum
11 dixi non videbo Dominum Dominum in terra viventium
non aspiciam hominem ultra et habitatorem
quievit
12 generatio mea ablata est et convoluta est a me
quasi tabernaculum pastorum
praecisa est velut a texente vita mea
dum adhuc ordirer succidit me
de mane usque ad vesperam finies me
13 sperabam usque ad mane
quasi leo sic contrivit omnia ossa mea
de mane usque ad vesperam finies me
14 sicut pullus hirundinis sic clamabo meditabor ut columba
adtenuati sunt oculi mei suspicientes in excelsum
Domine vim patior sponde pro me
15 quid dicam aut quid respondebit mihi cum ipse fecerit
recogitabo omnes annos meos in amaritudine animae meae
16 Domine sic vivitur et in talibus vita
spiritus mei
corripies me et vivificabis me
17 ecce in pace amaritudo mea amarissima
tu autem eruisti animam meam ut non periret
proiecisti post tergum tuum omnia peccata mea
18 quia non infernus confitebitur tibi neque mors laudabit te
non expectabunt qui descendunt in lacum veritatem tuam
19 vivens vivens ipse confitebitur tibi sicut et ego hodie
pater filiis notam faciet veritatem tuam
20 Domine salvum me fac
et psalmos nostros cantabimus cunctis diebus vitae nostrae in domo
Domini
21 et iussit Isaias ut tollerent massam de ficis
et cataplasmarent super vulnus et sanaretur
22 et dixit Ezechias quod erit signum
quia ascendam in domo Domini
1 Ndër ato dit u sëmua Ezeqia për vdekëje, edhe erdhi te ay profiti Isai, i biri Amosit, edhe i tha ati: Kështu thotë Zoti: Ndreq punët’ e shtëpisë s’ate, sepse po vdes, e nukë do të rrojsh.
2 Atëherë Ezeqia këtheu faqen’ e ti nga muri, edhe iu fal Zotit, 3 e tha: Të lutem, o Zot, kujto tashi, se qysh eca përpara teje ndë të vërtetët, e me zemërë të këthiellëtë, edhe punova të pëlqyerëtë përpara teje. Edhe Ezeqia klau me të klarë të math.
4 Atëherë i erdhi Isaisë fiala e Zotit, e i tha: 5 Shko, e thuaj Ezeqisë: Kështu thotë Zoti Perëndia i Dhavidhit t’yt-et: Dëgjova të faluritë t’at, pashë lot e tu; na tek do të shtonj (edhe) pesë-mbë-dhietë viet ndër dit të tua; 6 edhe do të shpëtonj ty edhe këtë qytet nga dor’ e mbëretit Asyrisë, edhe do të mburonj këtë qytet, 7 edhe këjo shenjë (do të jetë) te ti prej Zotit, se Zoti ka për të bërë këtë punë që foli: 8 Na tek do të këthenj prapa dhietë shkallë hien’ e shkallëvet, të cilatë ja sbriti Ahazit ndë herët të diellit. Edhe dielli u këthye dhietë shkallë, prej së cilash kish sbriturë.
9 Këto jan’ ato që u shkruanë nga Ezeqia, mbëreti i Judhësë, kur u sëmua, edhe u shërua nga sëmundëj’ e ti:
10 Unë thashë: Ndë mes-ditë të ditvet mia, do të vete ndër dyerët të varrit, nukë më mbetnë viet të tierë.
11 Thashë: S’kam për të parë më Zotinë, Zotinë, ndë dhet të gjallëvet, s’kam për të parë më njeri me ata që rrinë ndë botët.
12 Jeta ime iku, e ndërroi vëndinë posi tendë bariu, jeta ime u këput posi (fill) plëhure;
do të më këputnjë nga maj’ e plëhurësë, që nga mëngjesi gjer mbrëmanet do të më mbaronjç.
13 Mendoheshe që ndë mëngjes, posi leon do të më thyenjë gjith’ eshtratë; që nga mëngjesi gjer mbrëmanet do të më mbaronjç.
14 Posi gjeran, posi qelëndyshe, kështu këndonjam, vajtonjam posi turtull,
syt’ e mi u lothnë tuke shikuarë lart. Shtrëngonem, o Zot, lehëso-më.
15 Ç’të them? Ay vetë më tha, edhe e mbaroi: do të shkonj gjithë viet e mi ndë hidhërim të shpirtit t’im.
16 Me gjithë këto, o Zot, rruakanë (njerëzitë) edhe ndër gjithë këto (qënëka) jeta e frymësë s’ime; ti me të vërtetë më shëron, edhe më bën të rronj përsëri.
17 Na ndë vënt të paqtimit (tek erdhi) mbi mua hidhërimi i math, po ti, për dashuri të shpirtit t’im, (e shpëtove) nga gropa e prishëjesë, sepse hodhe prapa krahëvet tu gjithë falët’ e mi.
18 Sepse varri nukë të ka për të lëvduarë, vdekëja nukë të ka për të lëvduarë, edhe ata që sbresënë ndë varrt nukë do të shpërenjënë mbë të vërtetënë tënde.
19 Ay që rron, ay rron, ay do të të lëvduronjë, sikundrë unë këtë ditë; ata do t’u dëftenjë të bijet të vërtetënë tënde.
20 Zoti (erdhi) të më shpëtonjë, përandaj do të këndojmë kënkënë t’ime mbi drurë të ndejturë gjithë dit e jetësë s’onë ndë shtëpi të Zotit.
21 Sepse Isaia kishte thënë: Le të marrënë një vark fiqsh, edhe le ta venë si petë mbi plagët, edhe do të shëronetë. 22 Edhe Ezeqia kishte thënë: Ç’farë shenje (është) se unë kam për të vaturë ndë shtëpi të Zotit?