1 et factum est in quartodecimo anno regis Ezechiae
ascendit Sennacherib rex Assyriorum
super omnes civitates Iuda munitas et cepit eas
2 et misit rex Assyriorum Rabsacen de Lachis in Hierusalem
ad regem Ezechiam in manu gravi
et stetit in aquaeductu piscinae superioris in via agri
Fullonis
3 et egressus est ad eum Eliachim filius Helciae qui erat super domum
et Sobna scriba et Ioae filius Asaph a commentariis
4 et dixit ad eos Rabsaces dicite Ezechiae
haec dicit rex magnus rex Assyriorum
quae est ista fiducia qua confidis
5 aut quo consilio vel fortitudine rebellare disponis
super quem habes fiduciam quia recessisti a me
6 ecce confidis super baculum harundineum confractum istum
super Aegyptum
cui si innisus fuerit homo intrabit in manu eius et
perforabit eam
sic Pharao rex Aegypti omnibus qui confidunt in eo
7 quod si responderis mihi in Domino Deo nostro confidimus
nonne ipse est cuius abstulit Ezechias excelsa et altaria
et dixit Iudae et Hierusalem coram altari isto adorabitis
8 et nunc trade te domino meo regi Assyriorum
et dabo tibi duo milia equorum
nec poteris ex te praebere ascensores eorum
9 et quomodo sustinebis faciem iudicis unius loci
ex servis domini mei minoribus
quod si confidis in Aegypto in quadriga et in
equitibus
10 et nunc numquid sine Domino ascendi ad terram istam
ut disperderem eam
Dominus dixit ad me ascende super terram istam et disperde eam
11 et dixit Eliachim et Sobna et Ioae ad Rabsacen
loquere ad servos tuos syra lingua intellegimus enim
ne loquaris ad nos iudaice in auribus populi qui est super murum
12 et dixit ad eos Rabsaces
numquid ad dominum tuum et ad te misit me dominus meus
ut loquerer omnia verba ista
et non potius ad viros qui sedent in muro
ut comedant stercora sua et bibant urinam pedum suorum vobiscum
13 et stetit Rabsaces et clamavit voce magna iudaice et dixit
audite verba regis magni regis Assyriorum
14 haec dicit rex
non seducat vos Ezechias quia non poterit eruere vos
15 et non vobis tribuat fiduciam Ezechias super Domino dicens
eruens liberabit nos Dominus
non dabitur civitas ista in manu regis Assyriorum
16 nolite audire Ezechiam
haec enim dicit rex Assyriorum
facite mecum benedictionem et egredimini ad me
et comedite unusquisque vineam suam et unusquisque ficum suam
et bibite unusquisque aquam cisternae suae
17 donec veniam et tollam vos ad terram quae est ut terra vestra
terram frumenti et vini terram panum et vinearum
18 ne conturbet vos Ezechias dicens Dominus liberabit nos
numquid liberaverunt dii gentium unusquisque terram suam de manu regis
Assyriorum
19 ubi est deus Emath et Arfad ubi est deus Seffarvaim
numquid liberaverunt Samariam de manu mea
20 quis est ex omnibus diis terrarum istarum
qui eruerit terram suam de manu mea
ut eruat Dominus Hierusalem de manu mea
21 et siluerunt et non responderunt ei verbum
mandaverat enim rex dicens ne respondeatis ei
22 et ingressus est Eliachim filius Helciae qui erat super domum
et Sobna scriba et Ioae filius Asaph a commentariis
ad Ezechiam scissis vestibus
et nuntiaverunt ei verba Rabsacis
1 Mbë të katrë-mbë-dhietinë vit të mbëretit Ezeqisë, hipi Sennaqeribi mbëreti i Asyrisë mbi gjithë qytetet’ e fortë të Judhësë, edhe i pushtoi. 2 Edhe mbëreti i Asyrisë, dërgoi Rabshaqehunë nga Llaqishi ndë Jerusalimë, te mbëreti Ezeqi me ushtëri të madhe. Edhe qëndroi nd’ udhët t’ujit së banjësë madhe mb’ udhë të madhe së arës’ ati që cbarth rroba.
3 Atëherë duallë te ay Eliaqimi, i biri i Hilqiahut, kujdestari, edhe Shebna shkronjësi, edhe Joahu, i biri i Asafit, ay që shkruan ç’bënetë për të kujtuarë. 4 Edhe Rabshaqehu u tha atyre: Thoni tashi Ezeqisë: Kështu thotë mbëreti i math, mbëreti i Asyrisë: Cila është shpëresa që shpëreni mb’ atë?
5 Thua: (po janë fialë buzësh,) (Kam) këshillë e fuqi për luftë. Po mbë cilinë shpëren, që ngrite krye kundrë meje? 6 Na tek shpëren mbë shkopt t’ati kallamit thyerë, mbë Egjyftërinë; ndë u mpshtettë ndonjë mb’ atë, do t’i nguletë ndë dorët, edhe do t’e shponjë, i këtillë (është) Faraoni mbëreti i Egjyftërisë ndër gjith’ ata që shpërenjënë mb’ atë. 7 Po ndë më thënç: Shpërejmë mbë Zotinë Perëndinë t’ënë, a nuk’ (ësht’) ay, që i hoqi Ezeqia vëndet’ e lartë e theroretë, edhe i tha Judhësë edhe Jerusalimësë: Përpara kësaj theroreje do të fali? 8 Tashi pra ep-i penk t’im-zoti mbëretit Asyrisë, edhe unë do të t’ap dy milë kuaj, ndë munç t’apsh kalorës për ata nga ana jote. 9 Qysh do të këthenjç prapa faqen’ e një të parit vëndit nga më të vegjëlit shërbëtorët’ e t’im-zot, edhe shpëreve mb’ Egjyftërinë për qerre e për kalorës? 10 Edhe tashi arthç (unë) mbë këtë vënt pa Zotinë, për të prishur’ atë? Zoti më tha: Shko mbë këtë dhe, edhe prish-e.
11 Atëherë i tha Rabshaqehut Eliaqimi edhe Shebna edhe Joahu: Të lutem, fol-u shërbëtorëvet tu ndë gluhë Syrishte, sepse kupëtojmë, edhe mos na fol Judhaisht, të dëgjonjë gjëndëja që është mbi murt. 12 Po Rabshaqehu tha: Sos më dërgoi im-zot te yt-zot e te ti, për të folurë këto fialë? A nukë (më dërgoi) ndër këta njerës që rrinë mbi murt, që të hanë mutin’ e tyre, e të pinë shurrën’ e tyre bashkë me ju?
13 Atëherë Rabshaqehu qëndroi e thërriti Judhaisht, me zë të math, edhe tha: Pa dëgjoni fialët’ e mbëretit math, mbëretit Asyrisë,
14 kështu thotë mbëreti: Mos u gënjenjë juve Ezeqia, sepse nukë do të muntnjë t’u shpëtonjë juve. 15 Edhe mos u bënjë juve Ezeqia të shpëreni mbë Zonë, tuke thënë: Zoti me të vërtetë do të na shpëtonjë, ky qytet nukë do t’epetë ndë dorë ndë mbëretit Asyrisë. 16 Mos i dëgjoni Ezeqisë, sepse kështu thotë mbëreti i Asyrisë: Ndrequ me të mirë bashkë me mua, edhe dilni tek unë, edhe le të hajë gjithë-se-cili nga vëreshti i ti, edhe gjithë-se-cili nga druri i fikut ti, edhe le të pijë gjithë-se-cili nga ujërat’ e sternësë ti, 17 gjersa të vinj e t’u marr juve ndë një dhé shoqin’ e dheut tuaj, dhé gruri e vere, dhé buke e vëreshtash. 18 Mos u gënjenjë juve Ezeqia, tuke thënë: Do të na shpëtonjë Zoti. A shpëtoi ndonjë nga perëndit’ e kombavet dhen’ e ti nga dora e mbëretit Asyrisë? 19 Ku (janë) perëndit’ e Hamathësë e të Arfadhësë? Ku (janë) perëndit’ e Sefarvaimësë? Sos shpëtuanë Samarinë nga dora ime? 20 Cilëtë ndë mest të gjithë perëndivet të këtyre vëndevet, shpëtuanë dhen’ e tyre nga dora ime, kaqë sa (edhe) Zoti të shpëtonjë Jerusalimënë nga dora ime?
21 Edhe ata pushoninë, edhe nuk’ iu përgjeqnë ati ndonjë fialë, sepse mbëreti kishte urdhëruarë, e kish thënë: Mos i përgjigji ati.
22 Atëherë Eliaqimi, edhe i biri i Hilqiahut, kujdestari, edhe Shebna shkronjësi, edhe Joahu, i biri i Asafit, ay që shkruante ç’bëneshinë (për të kujtuarë) erthnë te Ezeqia me rroba të çjerra, edhe i dhanë zë ati për fialët’ e Rabshaqehut.