1 accedite gentes et audite et populi adtendite
audiat terra et plenitudo eius orbis et omne germen eius
2 quia indignatio Domini super omnes gentes
et furor super universam militiam eorum
interfecit eos et dedit eos in occisionem
3 interfecti eorum proicientur
et de cadaveribus eorum ascendet fetor
tabescent montes sanguine eorum
4 et tabescet omnis militia caelorum
et conplicabuntur sicut liber caeli
et omnis militia eorum defluet
sicut defluit folium de vinea et de ficu
5 quoniam inebriatus est in caelo gladius meus
ecce super Idumeam descendet
et super populum interfectionis meae ad iudicium
6 gladius Domini repletus est sanguine incrassatus est adipe
de sanguine agnorum et hircorum
de sanguine medullatorum arietum
victima enim Domini in Bosra et interfectio magna in terra Edom
7 et descendent unicornes cum eis et tauri cum potentibus
inebriabitur terra eorum sanguine et humus eorum adipe pinguium
8 quia dies ultionis Domini annus retributionum iudicii Sion
9 et convertentur torrentes eius in picem et humus eius in sulphur
et erit terra eius in picem ardentem
10 nocte et die non extinguetur
in sempiternum ascendet fumus eius a generatione in
generationem
desolabitur in saeculum saeculorum non erit transiens per
eam
11 et possidebunt illam onocrotalus et ericius
et ibis et corvus habitabunt in ea
et extendetur super eam mensura ut redigatur ad nihilum
et perpendiculum in desolationem
12 nobiles eius non erunt ibi regem potius invocabunt
et omnes principes eius erunt in nihilum
13 et orientur in domibus eius spinae et urticae
et paliurus in munitionibus eius
et erit cubile draconum et pascua strutionum
14 et occurrent daemonia onocentauris
et pilosus clamabit alter ad alterum
ibi cubavit lamia et invenit sibi requiem
15 ibi habuit foveam ericius et enutrivit catulos
et circumfodit et fovit in umbra eius
illuc congregati sunt milvi alter ad alterum
16 requirite diligenter in libro Domini et legite
unum ex eis non defuit
alter ad alterum non quaesivit
quia quod ex ore meo procedit ille mandavit
et spiritus eius ipse congregavit ea
17 et ipse misit eis sortem
et manus eius divisit eam illis in mensuram
usque in aeternum possidebunt eam
in generatione et generatione habitabunt in ea
1 Afrohi, o komba, që të dëgjoni, edhe mbani vesh, o gjëndëje: le të dëgjonjë dheu edhe gjithë ç’është nd’ atë, dheu edhe ç’lenjënë nd’ atë.
2 Sepse zemërata e Zotit (është) mbi gjithë kombat, edhe mëria e flakëtë mbi gjith’ ushtërit t’atyreve; i prishi ata fare, dha ndë dorë ata për të therë.
3 Edhe të vrarët’ e atyreve do të hidhenë jashtë, edhe qelbësira e atyreve do të dalë nga kërmat’ e atyreve, edhe maletë do të tretenë nga gjaku i atyreve.
4 Edhe gjith’ ushtëria e qiellit do të tretetë, edhe qiejetë do të pshtillenë posi kartë, edhe gjith’ ushtëria e atyreve do të bierë, sikundrë bie fleta nga vështi, edhe sikundrë bienë (fletëtë) nga druri i fikut.
5 Sepse thika ime u dejt ndë qiell, na tek do të sbresë për gjyq mbi Idhumenë e mbi gjëndëjen’ e prishëjesë s’ime.
6 Thik’ e Zotit është plot me gjak, u maj me dhiamët, me gjakun’ e shqerravet e të cjepëvet, me dhiamë të veshnjevet deshëvet, sepse Zoti ka kurban ndë Bozrah, edhe të therë të math ndë dhet të Idhumesë.
7 Edhe bri-vetëmitë do të sbresënë bashkë me ata, edhe viçatë bashkë me demat, edhe dheu i atyreve do të dehetë nga gjaku, edhe dheu i atyreve do të mahetë nga të majmit.
8 Sepse (është) dit’ e Zotit për të marrë shpagim, vit për të dhënë shpagim për gjyqin’ e Sionësë.
9 Edhe rrymët’ e asaj do të këthenenë mbë pisë, edhe balt’ e asaj mbë squfurë, edhe dheu i asaj do të bënetë pis’ e diegurë.
10 Nat’ e ditë nukë do të shuhetë, tymi i asaj do të venjë përpietë gjithënjë, bres pas brezi do të mbesë e shkretë, edhe nukë do të ketë kush të shkonjë ndëpër atë ndë jetët të jetëvet.
11 Po pelekani edhe eshi do të trashëgonjën’ atë, edhe furrëvejka e korbi do të rrinë nd’ atë, edhe (Zoti) do të ndenjë mb’ atë litar shkretuarëje, edhe masë të rrëzuari.
12 Do të thërresë njerëzit’ e asaj të mëdhenjtë ndë mbëretërit, po as ndonjë nukë do të jet’ atie, edhe gjithë të parët’ e asaj do të jenë për asgjë.
13 Edhe gjëmba do të mbinjënë ndër pallatet t’asaj, hithëra e ferra ndër muret t’asaj, edhe do të jetë të ndënjurë çakajsh, oborr zoq-kamillesh,
14 edhe bishat’ e egra do të përpiqen’ (atie) me macet’ e egra, edhe njeriu me lesh do t’i thërrësë shoqit ti, po edhe qyqeja do të prëhet’ atie, sepse gjen vënt të prëjturi për vetëhen’ e saj.
15 Atie do të bënjë folenë bufi, edhe do të piellë, e do të bënjë ve, e do të mbëledhë (zoqtë) ndënë hiet të ti; atie do të mbëlidhen’ edhe gjypetë, gjithë-se-cili (me) shoqin’ e ti.
16 Kërkoni ndë vivlit të Zotit, edhe këndoni: asndonjë nga këta nukë do të shteretë, asndonjë nukë do të jetë pa shoqin’ e ti, sepse vetë gola (e Zotit) urdhëroi, edhe vetë fryma e ati mbëlodhi këto.
17 Edhe ay (vetë) hodhi shortënë për ato, edhe dor’ e ati u ndau atyre me masë atë (dhenë); do të trashëgonjën’ atë për gjithë jetënë, bres pas brezi do të rrinë nd’ atë.