1 vae qui praedaris nonne et ipse praedaberis
et qui spernis nonne et ipse sperneris
cum consummaveris depraedationem depraedaberis
cum fatigatus desiveris contemnere contemneris
2 Domine miserere nostri te expectavimus
esto brachium eorum in mane
et salus nostra in tempore tribulationis
3 a voce angeli fugerunt populi
ab exaltatione tua dispersae sunt gentes
4 et congregabuntur spolia vestra sicut colligitur brucus
velut cum fossae plenae fuerint de eo
5 magnificatus est Dominus quoniam habitavit in excelso
implevit Sion iudicio et iustitia
6 et erit fides in temporibus tuis
divitiae salutis sapientia et scientia
timor Domini ipse thesaurus eius
7 ecce videntes clamabunt foris
angeli pacis amare flebunt
8 dissipatae sunt viae cessavit transiens per semitam
irritum factum est pactum
proiecit civitates non reputavit homines
9 luxit et elanguit terra
confusus est Libanus et obsorduit
et factus est Saron sicut desertum
et concussa est Basan et Carmelus
10 nunc consurgam dicit Dominus
nunc exaltabor nunc sublevabor
11 concipietis ardorem parietis stipulam
spiritus vester ut ignis vorabit vos
12 et erunt populi quasi de incendio cinis
spinae congregatae igni conburentur
13 audite qui longe estis quae fecerim
et cognoscite vicini fortitudinem meam
14 conterriti sunt in Sion peccatores possedit tremor hypocritas
quis poterit habitare de vobis cum igne devorante
quis habitabit ex vobis cum ardoribus sempiternis
15 qui ambulat in iustitiis et loquitur veritates
qui proicit avaritiam ex calumnia
et excutit manus suas ab omni munere
qui obturat aures suas ne audiat sanguinem
et claudit oculos suos ne videat malum
16 iste in excelsis habitabit
munimenta saxorum sublimitas eius
panis ei datus est aquae eius fideles sunt
17 regem in decore suo videbunt oculi eius
cernent terram de longe
18 cor tuum meditabitur timorem
ubi est litteratus ubi legis verba ponderans ubi doctor parvulorum
19 populum inpudentem non videbis
populum alti sermonis
ita ut non possis intellegere disertitudinem linguae eius
in quo nulla est sapientia
20 respice Sion civitatem sollemnitatis nostrae
oculi tui videbunt Hierusalem habitationem opulentam
tabernaculum quod nequaquam transferri poterit
nec auferentur clavi eius in sempiternum
et omnes funiculi eius non rumpentur
21 quia solummodo ibi magnificus Dominus noster
locus fluviorum rivi latissimi et patentes
non transibit per eum navis remigum
neque trieris magna transgredietur eum
22 Dominus enim iudex noster Dominus legifer noster
Dominus rex noster ipse salvabit nos
23 laxati sunt funiculi tui sed non praevalebunt
sic erit malus tuus ut dilatare signum non queas
tunc dividentur spolia praedarum multarum
claudi diripient rapinam
24 nec dicet vicinus elangui
populus qui habitat in ea auferetur ab eo iniquitas
1 Mjeri ti që prish, e nuk’ u prishe, edhe që shtrëngon, e nuk’ u shtrëngove; kur të pushojsh së prishuri, do të prishesh, kur të mbarojsh së shtrënguari, do të shtrëngonesh.
2 Ndële-na, o Zot, po të presëmë; ij krahu i atyreve mëngjes për mëngjes, edhe shpëtimi ynë ndë kohë të shtrëngatësë.
3 Gjëndëjet’ iknë nga zëri i turbullimit, kombat’ u shpërndanë nga të lartuarëtë t’at.
4 Edhe plaçkatë tuaja do të mbëlidhenë, (sikundrë) mbëlidhenë karkalecatë; do të këcenjënë mbi atë, posi karkaleci që këcen aty këtu.
5 Zoti u lartua, sepse rri ndër të larta, mbushi Sionënë me gjyq e me dreitëri.
6 Edhe urtësia e dituria do të jenë forcata e kohëravet tua, (edhe) fuqia e shpëtimi (do të jetë) frika e Zotit, ay (është) thesari i ati.
7 Na trimat’ e atyreve tek do të klëthasënë së jashtësmi, (edhe) të laimët’ e paqtimit do të klanjënë hidhurë.
8 Udhët’ u shkretuanë, udhëtarëtë pushuanë; prishnë besënë, hodhi tej qytetetë, nukë kujton (njeri).
9 Dheu mba zi, fyshketë: Livani ka turp, po nduketë, Sharoni është posi shkretëtirë, edhe Bashana e Karmilli u shkuntnë.
10 Tashi do të ngrihem, thotë Zoti, tashi do të lartonem, tashi do të madhëronem.
11 Do të mbarsi push, e do të pillni kashtë; fryma juaj do t’u diegë juve (posi) zjarr,
12 Edhe gjëndëjetë do të jenë (posi) të diegura këlqereje, (posi) gjëmba të prerë do të digjenë ndë zjarr.
13 Ju të largëtë, pa dëgjoni se ç’bëra, edhe ju të afërmitë, njihni fuqinë t’ime.
14 Faltorëtë ndë Sionë do të tristonjënë, tristim do t’i zërë hipokritëtë, kaqë (sa do të thonë): Kush do të rri ndër ne bashkë me zjarrinë që diek? Kush do të rri ndër ne bashkë me të diegurat’ e përjetëshime?
15 Kush ecën me dreitëri, kush flet me të dreitë, kush heth tej fitimin’ e shtrëngatavet, kush shkunt duart’ e tia nga të marrëtë mitë, kush zë veshët’ e ti që të mos dëgjonjë për gjak, edhe kush mbyll syt’ e ti që mos shohë të keqenë,
16 ky do të rri mbë të lartat; vëndet’ e të mburuarit ati (do të jenë) shkëmbet’ e fortë, bukë do t’i epet’ ati, ujët’ e ati (do të jetë) me të vërtetë:
17 syt’ e tu do të shohënë mbëretinë ndë bukurit t’ati, do të shohënë dhen’ e largë.
18 Zëmëra jote do të shkonjë ndër mënt tristimnë (që shkoi, e do të thërrasë): Ku është shkronjësi? Ku (është) kërkonjësi? Ku (ësht’) ay që numëron pirgjetë?
19 Nukë do të shohç gjëndëje t’egrë, gjëndëje me zë të thellë, kaqë sa të mos shquajsh, gluhë që belburon, (kaqë) sa të mos kupëtojsh.
20 Shtierë sytë ndë Sionë, ndë qytet të kremtevet t’ona; syt’ e tu do të shohënë Jerusalimënë vënt të prëjturi, tendë që s’është për të shkrehurë, hunjt’ e asaj nukë do të luanjënë vëndit për gjithë jetënë, edhe nukë do të këputet’ asndonjë nga litarët’ e asaj.
21 Po atie Zoti i lavdisë (do të jetë) ndër ne vënt lumrash të gjërë e rrymash; atie nukë do të hynjë lundrë me lopatë, as nukë do të shkonjë andej lundrë e madhe.
22 Sepse Zoti (është) gjukatësi ynë, Zoti (është) nom-dhënësi ynë, Zoti (është) mbëreti ynë, ay do të na shpëtonjë.
23 Litarët’ e tu u liruanë, nukë munt të forconjënë shtyllën’ e tyre, nukë munt të ndenjënë plëhuratë, atëhere do të ndahetë të rrëmbuerë plaçkash të mëdha, të çalëtë do të rrëmbenjënë plaçkatë,
24 edhe vëndësi nukë do të thotë: U loth; gjëndëja që rri nd’ atë do të marrë ndëlesë panomie.