1 vae qui condunt leges iniquas
et scribentes iniustitiam scripserunt
2 ut opprimerent in iudicio pauperes
et vim facerent causae humilium populi mei
ut essent viduae praeda eorum et pupillos diriperent
3 quid facietis in die visitationis et calamitatis de longe venientis
ad cuius fugietis auxilium
et ubi derelinquetis gloriam vestram
4 ne incurvemini sub vinculo et cum interfectis cadatis
super omnibus his non est aversus furor eius
sed adhuc manus eius extenta
5 vae Assur virga furoris mei et baculus ipse
in manu eorum indignatio mea
6 ad gentem fallacem mittam eum
et contra populum furoris mei mandabo illi
ut auferat spolia et diripiat praedam
et ponat illum in conculcationem quasi lutum platearum
7 ipse autem non sic arbitrabitur
et cor eius non ita aestimabit
sed ad conterendum erit cor eius
et ad internicionem gentium non paucarum
8 dicet enim
9 numquid non principes mei simul reges sunt
numquid non ut Charchamis sic Chalanno et ut Arfad sic Emath
numquid non ut Damascus sic Samaria
10 quomodo invenit manus mea regna idoli
sic et simulacra eorum de Hierusalem et de Samaria
11 numquid non sicut feci Samariae et idolis eius
sic faciam Hierusalem et simulacris eius
12 et erit cum impleverit Dominus cuncta opera sua in monte Sion et in Hierusalem
visitabo super fructum magnifici cordis regis Assur
et super gloriam altitudinis oculorum eius
13 dixit enim in fortitudine manus meae feci et in sapientia mea intellexi
et abstuli terminos populorum
et principes eorum depraedatus sum
et detraxi quasi potens in sublime residentes
14 et invenit quasi nidum manus mea fortitudinem populorum
et sicut colliguntur ova quae derelicta sunt
sic universam terram ego congregavi
et non fuit qui moveret pinnam et aperiret os et ganniret
15 numquid gloriabitur securis contra eum qui secat in ea
aut exaltabitur serra contra eum a quo trahitur
quomodo si elevetur virga contra levantem se
et exaltetur baculus qui utique lignum est
16 propter hoc mittet Dominator Deus exercituum in
pinguibus eius tenuitatem
et subtus gloriam eius succensa ardebit quasi conbustio ignis
17 et erit lumen Israhel in igne et Sanctus eius in flamma
et succendetur et devorabitur spina eius et vepres in die una
18 et gloria saltus eius et Carmeli eius
ab anima usque ad carnem consumetur
et erit terrore profugus
19 et reliquiae ligni saltus eius pro paucitate numerabuntur
et puer scribet eos
20 et erit in die illa
non adiciet residuum Israhel et hii qui fugerint de domo Iacob inniti
super eo qui percutit eos
sed innitetur super Dominum Sanctum Israhel
in veritate
21 reliquiae convertentur
reliquiae inquam Iacob ad Deum fortem
22 si enim fuerit populus tuus Israhel quasi harena maris
reliquiae convertentur ex eo
consummatio adbreviata inundabit iustitiam
23 consummationem enim et adbreviationem Dominus Deus exercituum faciet in
medio omnis terrae
24 propter hoc haec dicit Dominus Deus exercituum
noli timere populus meus habitator Sion ab Assur
in virga percutiet te
et baculum suum levabit super te in via Aegypti
25 adhuc enim paululum modicumque
et consummabitur indignatio et furor meus super scelus eorum
26 et suscitabit super eum Dominus exercituum flagellum
iuxta plagam Madian in petra Oreb
et virgam suam super mare et levabit eam in via Aegypti
27 et erit in die illa
auferetur onus eius de umero tuo et iugum eius de collo tuo
et conputrescet iugum a facie olei
28 veniet in Aiath transibit in Magron
apud Machmas commendabit vasa sua
29 transierunt cursim Gabee sedes nostra
obstipuit Rama Gabaath Saulis fugit
30 hinni voce tua filia Gallim adtende Laisa paupercula Anathoth
31 migravit Medemena habitatores Gebim confortamini
32 adhuc dies est ut in Nob stetur
agitabit manum suam super montem filiae Sion collem Hierusalem
33 ecce Dominator Dominus exercituum confringet lagunculam in terrore
et excelsi statura succidentur et sublimes humiliabuntur
34 et subvertentur condensa saltus ferro et Libanus cum excelsis cadet
1 Mjer ata që bënjënë gjyqe të paudhë, edhe ata shkronjësitë që shkruanjënë shtrëngim,
2 që të këthenjënë prapë të vobeknë nga gjyqi, edhe të rrëmbenjënë të dreitën’ e të vobegjet gjëndëjesë s’ime, që të bënenë të vatë për plaçkat’ e atyre edhe të sveshënë të varfëritë!
3 Edhe ç’do të bëni ndë ditët të vështruarit, edhe ndë prishëjet (që) do të vinjë prej së largu? Te cili do të shkoni për ndihmë? Edhe ku do të lini lavdinë tuaj,
4 përveç se do të kurrusenë ndër lidhëjet, edhe do të bienë ndënë të vrarët? Mbi gjithë këto zemërata e ati nuk’ u kthye, po dor’ e ati (është) ndejtur’ edhe më.
5 Mjer Asyriani, stapi i zemëratësë s’ime, ndonëse zemërata ime është frushkullë ndë dorët t’ati!
6 Do ta dërgonj atë mbë një komp hipokrit, edhe do t’i ap ati urdhër kuntrë gjëndëjesë zemëratësë s’ime, që të plaçkitnjë plaçka, edhe të bënjë rrëmullë, edhe t’i shkelë ata posi baltën’ e udhëvet.
7 Po ay nukë kupëton kështu, edhe zëmër’ e ati nuk mendonetë kështu, po (ay mendon) ndë zëmërët të ti të përmbysë e të prishnjë jo pak komba.
8 Përandaj thotë: “A nukë janë mbëretër gjithë të parët e mi?
9 A nuk’ (është) Kallna posi Karqemisha? A nuk’ (është) Hamatha posi Arpada? A nuk’ (është) Samaria posi Dhamaska?
10 Sikundrë dora ime gjeti mbëretërit’ e idhullavet, të cilavet idhullat’ e latuara (ishinë më të forta) se ato të Jerusalimësë e të Samarisë,
11 a s’kam për t’ja bërë kështu edhe Jerusalimësë idhullavet asaj, sikundrë ja bëra Samarisë edhe idhullavet asaj?”
12 Përandaj Zoti do të mbaronjë gjithë punën’ e ti ndë mal të Sionësë e ndë Jerusalimë, (thotë) do të mundonj pemën’ e zemërësë lartë të mbëretit Asyrisë, edhe madhështin’ e syve lartë.
13 Sepse thotë: “Me fuqin’ e dorësë s’ime bëra (këtë), edhe me diturinë t’ime, sepse jam i mençim; edhe ngrita vëndit sinoret’ e gjëndëjevet, edhe rrëmbeva thesarët’ e atyreve, edhe unja poshtë, posi i fortë, ata që rrininë (lart).
14 Edhe dora ime gjeti gjën’ e gjëndëjevet, posi fole, edhe sikundrë mbëleth ndonjë ve të lëna, (kështu) mbëlodha unë gjithë dhenë; edhe asndonjë nukë luajti krah, a hapi golë, a pështëllijti.”
15 A do të mburrej sëpata kundrë ati që e pret me atë? A do të mbahej mbë të math sharra kundrë ati që e luan atë? Posikur të ngrihej shkopi kundrë atyreve që e ngrenë atë, posikur të ngrinte vetëhen’ e ti stapi, (sikur të) mos (jetë) dru.
16 Përandaj Zoti, Zoti i ushtërivet, do të dërgonjë thatësirë te të majmit’ e ati, edhe ndënë lavdit t’ati do të dhizetë të nxëhëtë, posi të nxëhëtë zjarri.
17 Edhe drita e Israilit do të bënetë zjarr, edhe Shënjti i ati flakë, edhe do të diegë e do të hajë gjëmbat’ e ati e drizat’ e ati për një ditë;
18 edhe do të prishnjë lavdin’ e pyllit ati, edhe të fushës’ ati plot me pemë, që nga shpirti gjer ndë misht; edhe do të jenë posi ay që mba flamburënë kur i shuhetë zemëra.
19 Edhe ç’zë mbetetë nga drunjt’ e pyllit ati do të jenë të pakë, kaqë sa munt t’i shkruanjë një çun.
20 Edhe atë ditë, të mbeturit’ e Israilit, edhe ata që kanë shpëtuarë nga shtëpia e Jakovit, nukë do të mpshtetenë më mb’ atë që u ra atyre, po do të mpshtetenë mbë Zotinë, Shënjtin’ e Israilit, me të vërtetë.
21 Edhe ç’ka mbeturë do të këthenetë, të mbeturit’ e Jakovit, tek i forti Perëndi.
22 Sepse edhe ndë është gjëndëja jote, Israili, posi rëra e detit, të mbeturë nga ata do të këthenetë; të vdierrëtë që urdhërua do të vërshonjë me dreitëri.
23 Sepse Zoti Perëndia i ushtërivet do të bënjë të prishurë të urdhëruarë me të vërtetë, ndë mest të gjithë dheut.
24 Përandaj, kështu thotë Zoti Perëndia i ushtërivet: O gjëndëja ime, që rri ndë Sionë, mos u frikëso nga Asyriani; do të bierë me shkop, edhe do të ngrerë stapin’ e ti mbi ty pas mëndyrësë Egjyftërisë,
25 sepse edhe pak, edhe zemërata do të pushonjë; edhe zemërimi im (do të jetë) për prishëjen e atyreve.
26 Edhe Zoti i ushtërivet do të ngrerë mbi atë frushkullë, pas plagësë Madhiamësë, ndë shkëmp të Orebit; edhe (sikundrë u ngrit) shkopi i ati mbi det, kështu do t’e ngrerë atë pas mëndyrës’ Egjyftërisë.
27 Edhe atë ditë, barr’ e ati do të hiqetë nga supi yt, edhe sgjedha e ati nga qafa jote, edhe sgjedha do të thyhetë nga pun’ e të lyerit.
28 Ay ka ardhurë ndë Ajath, ka shkuarë ndë Migron, ndë Mikmash do të lërë plaçkat’ (e tia);
29 shkuanë mb-at’-anë, ranë ndë Gjeba: Ramaha u tremp, Gjibeaha e Saullit iku.
30 Ngre zënë tënt, o bil’ e Gallimësë, bër-e atë të dëgjonetë ndë Llaish, o e vobegë Anathothe.
31 Madmenaha luajti vëndit, vëndësit’ e Gjebimësë iknë së bashku.
32 Edhe atë ditë do të mbesë ndë Nob, edhe do të tuntnjë dorën’ e ti (kundrë) malit së bilësë Sionësë, kundrë kodrësë Jerusalimësë.
33 Na Zoti, Zoti i ushtërivet, tek do të presë degatë me kërrismë të frikëshime; edhe të lartëtë do të thyhenë, edhe të ngrituritë do të përunjenë.
34 Edhe do të presë me hekur të dëndurat’ e pyllit, edhe Livani do të bierë prej të fortit.