1 recordatus autem Deus Noe cunctarumque animantium
et omnium iumentorum quae erant cum eo in arca
adduxit spiritum super terram et inminutae sunt aquae
2 et clausi sunt fontes abyssi et cataractae caeli
et prohibitae sunt pluviae de caelo
3 reversaeque aquae de terra euntes et redeuntes
et coeperunt minui post centum quinquaginta dies
4 requievitque arca mense septimo vicesima septima die mensis super montes Armeniae
5 at vero aquae ibant et decrescebant usque ad decimum mensem
decimo enim mense prima die mensis apparuerunt cacumina montium
6 cumque transissent quadraginta dies
aperiens Noe fenestram arcae quam fecerat dimisit corvum
7 qui egrediebatur et revertebatur donec siccarentur aquae super terram
8 emisit quoque columbam post eum ut videret si iam cessassent aquae super faciem terrae
9 quae cum non invenisset ubi requiesceret pes eius reversa est ad eum in arcam
aquae enim erant super universam terram
extenditque manum et adprehensam intulit in arcam
10 expectatis autem ultra septem diebus aliis rursum dimisit columbam ex arca
11 at illa venit ad eum ad vesperam
portans ramum olivae virentibus foliis in ore suo
intellexit ergo Noe quod cessassent aquae super terram
12 expectavitque nihilominus septem alios dies et emisit columbam
quae non est reversa ultra ad eum
13 igitur sescentesimo primo anno primo mense prima die mensis
inminutae sunt aquae super terram
et aperiens Noe tectum arcae aspexit viditque quod exsiccata esset superficies terrae
14 mense secundo septima et vicesima die mensis arefacta est terra
15 locutus est autem Deus ad Noe dicens
16 egredere de arca tu et uxor tua
filii tui et uxores filiorum tuorum tecum
17 cuncta animantia quae sunt apud te ex omni carne
tam in volatilibus quam in bestiis
et in universis reptilibus quae reptant super terram
educ tecum et ingredimini super terram
crescite et multiplicamini super eam
18 egressus est ergo Noe et filii eius
uxor illius et uxores filiorum eius cum eo
19 sed et omnia animantia iumenta et reptilia quae repunt super terram
secundum genus suum arcam egressa sunt
20 aedificavit autem Noe altare Domino
et tollens de cunctis pecoribus et volucribus mundis obtulit holocausta super altare
21 odoratusque est Dominus odorem suavitatis et ait ad eum
nequaquam ultra maledicam terrae propter homines
sensus enim et cogitatio humani cordis in malum prona sunt ab adulescentia sua
non igitur ultra percutiam omnem animantem sicut feci
22 cunctis diebus terrae sementis et messis frigus et aestus
aestas et hiemps nox et dies non requiescent
1 Edhe Perëndia kujtoi Noenë, e gjithë shtëzëtë, e gjithë bagëtitë që ishinë bashkë me atë nd’arkët, edhe Perëndia lëshoi një erë mbi dhet, edhe u reshtnë ujëratë. 2 Edhe u mbyllnë gurrat’ e abysësë, edhe dyert’ e qiellit, edhe pushoi shiu nga qiejetë. 3 Edhe sa vij e vinte hiqeshin’ ujëratë nga dheu, edhe pas një qint e pesëdhietë diç u pakësuan’ ujëratë. 4 Edhe të shtatëmbëdhietënë ditë të shtatit muaj arka ndenji mbi malet të Arararit. 5 Edhe sa vij e vinte po pakësoneshin’ ujëratë gjer mbë të dhietinë muaj; të parënë ditë të dhietit muaj u duknë majat’ e malevet.
6 Edhe pas dyzet diç Noeja hapi derëzën’ e arkësë që kishte bërë, 7 edhe lëshoi korbinë, i cili si dolli vij e vinte, gjersa u thanë ujëratë nga dheu. 8 Lëshoi edhe pëllumbinë prapa ati, për të parë ndë kishinë shtruar’ ujëratë nga faqeja e dheut, 9 edhe pëllumbi passi s’gjeti të prëjturë për këmbët e ti, u kthye nd’arkët tek ay, sepse ujërat’ (ishinë) mbi gjithë faqet të dheut. Edhe ay ndejti dorën’ e ti, edhe e zuri, edhe e kalli brenda nd’arkët pas vetiu. 10 Edhe priti edhe shtatë dit të tiera, edhe lëshoi përsëri pëllumbinë nga arka, 11 edhe pëllumbi u kthye tek ay ndaj mbrëma, edhe na (te kish) ndë gojë të ti një fletë ulliri, këputurë, edhe Noeja e kupëtoi se kishinë shtruar’ ujëratë nga dheu. 12 Edhe priti edhe shtatë dit të tiera, edhe lëshoi pëllumbinë, edhe nuk’ u kthye më tek ay.
13 Edhe të gjashtë qindin’ e një vit të Noesë, të parënë ditë e të parit muaj, u hoqnë ujëratë nga dheu, edhe Noeja cbuloj kulmin’ e arkësë, edhe pa, edhe na tek ish hequr’ (ujëtë nga) faqeja e dheut.
14 Edhe të njëzet e shtatënë ditë të muajit dytë, u ter dheu.
15 Edhe Perëndia i foli Noesë, e i tha: 16 Dil nga arka, ti, edhe gruaja jote, edhe bijt’ e tu, edhe grat’ e bijet tu bashkë me ty, 17 nxier bashkë me ty gjithë shtëzëtë që janë bashkë me ty, prej çdo mishi, shpes e bagëti, e çdo shtërpi që hiqetë barkazi mbi dhet, e le të shumonenë mbi dhet, e le të shtonenë, e le të bënenë plot mbi dhet. 18 Edhe dolli Noeja, edhe të bijt’ e ati, edhe gruaja e ati, edhe grat’ e të bijet ati bashkë me atë, 19 gjithë shtëzëtë e gjithë shtërpinjtë, e gjithë shpestë, çdo që lëvis mbi dhet, pas farash tyre, duallnë nga arka.
20 Edhe Noeja ndërtoi një therore për Zotinë, edhe mori nga çdo bagëti të pastrë, edhe nga çdo shpes të pastrë, edhe pruri kurban të diegurë gjithë mbi theroret. 21 Edhe Zoti mori erë të mirë, edhe Zoti tha ndë zemërë të ti: S’kam për të mallëkuarë më dhenë për punë të njeriut, sepse mendimi i zemrësë njeriut ësht’ i lik që nga foshnjëria e ati, as s’kam për të vrarë më gjithë gjët’ e gjalla, sikundrë bëra.
22 Sa dit (të jetë) dheu, të mbiellë e të korrë, të ftohët’ e të ngrohëtë, e verë e dimër, e ditë e natë, nukë do të pushonjënë.