1 cernens autem Rahel quod infecunda esset
invidit sorori et ait marito suo
da mihi liberos alioquin moriar
2 cui iratus respondit Iacob
num pro Deo ego sum qui privavit te fructu ventris tui
3 at illa habeo inquit famulam Balam ingredere ad eam
ut pariat super genua mea et habeam ex ea filios
4 deditque illi Balam in coniugium
quae
5 ingresso ad se viro concepit et peperit filium
6 dixitque Rahel iudicavit mihi Dominus
et exaudivit vocem meam dans mihi filium
et idcirco appellavit nomen illius Dan
7 rursumque Bala concipiens peperit alterum
8 pro quo ait Rahel conparavit me Deus cum sorore mea et invalui
vocavitque eum Nepthalim
9 sentiens Lia quod parere desisset
Zelpham ancillam suam marito tradidit
10 qua post conceptum edente filium
11 dixit feliciter
et idcirco vocavit nomen eius Gad
12 peperit quoque Zelpha alterum
13 dixitque Lia hoc pro beatitudine mea
beatam quippe me dicent mulieres
propterea appellavit eum Aser
14 egressus autem Ruben tempore messis triticeae
in agro repperit mandragoras
quos matri Liae detulit
dixitque Rahel da mihi partem de mandragoris filii tui
15 illa respondit parumne tibi videtur quod praeripueris maritum mihi
nisi etiam mandragoras filii mei tuleris
ait Rahel dormiat tecum hac nocte pro mandragoris filii tui
16 redeuntique ad vesperam de agro Iacob
egressa est in occursum Lia
et ad me inquit intrabis
quia mercede conduxi te pro mandragoris filii mei
dormivit cum ea nocte illa
17 et exaudivit Deus preces eius
concepitque et peperit filium quintum
18 et ait
dedit Deus mercedem mihi quia dedi ancillam meam viro meo
appellavitque nomen illius Isachar
19 rursum Lia concipiens peperit sextum filium
20 et ait
ditavit me Deus dote bona etiam hac vice
mecum erit maritus meus eo quod genuerim ei sex filios
et idcirco appellavit nomen eius Zabulon
21 post quem peperit filiam nomine Dinam
22 recordatus quoque Dominus Rahelis
exaudivit eam et aperuit vulvam illius
23 quae concepit et peperit filium dicens
abstulit Deus obprobrium meum
24 et vocavit nomen illius Ioseph dicens
addat mihi Dominus filium alterum
25 nato autem Ioseph dixit Iacob socero suo
dimitte me ut revertar in patriam et
ad terram meam
26 da mihi uxores et liberos meos pro quibus servivi tibi ut abeam
tu nosti servitutem qua servivi tibi
27 ait ei Laban inveniam gratiam in conspectu tuo
experimento didici quod benedixerit mihi Deus propter te
28 constitue mercedem tuam quam dem tibi
29 at ille respondit tu nosti quomodo servierim tibi
et quanta in manibus meis fuerit possessio tua
30 modicum habuisti antequam venirem
et nunc dives effectus es
benedixitque tibi Dominus ad introitum meum
iustum est igitur ut aliquando provideam etiam domui meae
31 dixitque Laban quid dabo tibi
at ille ait nihil volo
sed si feceris quod postulo iterum pascam et custodiam pecora tua
32 gyra omnes greges tuos
et separa cunctas oves varias et sparso vellere
et quodcumque furvum et maculosum variumque
fuerit
tam in ovibus quam in capris
erit merces mea
33 respondebitque mihi cras iustitia mea
quando placiti tempus advenerit coram te
et omnia quae non fuerint varia et maculosa et furva
tam in ovibus quam in capris furti me arguent
34 dixit Laban gratum habeo quod petis
35 et separavit in die illo capras et oves
hircos et arietes varios atque maculosos
cunctum autem gregem unicolorem id est albi et nigri velleris
tradidit in manu filiorum suorum
36 et posuit spatium itineris inter se et generum dierum trium
qui pascebat reliquos greges eius
37 tollens ergo Iacob virgas populeas virides et amigdalinas et ex platanis
ex parte decorticavit eas
detractisque corticibus in his quae spoliata fuerant candor apparuit
illa vero quae integra erant viridia permanserunt
atque in hunc modum color effectus est varius
38 posuitque eas in canalibus ubi effundebatur aqua
ut cum venissent greges ad bibendum ante oculos haberent virgas
et in aspectu earum conciperent
39 factumque est ut in ipso calore coitus oves intuerentur
virgas
et parerent maculosa et varia et diverso colore respersa
40 divisitque gregem Iacob
et posuit virgas ante oculos arietum
erant autem alba quaeque et nigra Laban
cetera vero Iacob separatis inter se gregibus
41 igitur quando primo tempore ascendebantur oves
ponebat Iacob virgas in canalibus aquarum
ante oculos arietum et ovium
ut in earum contemplatione conciperent
42 quando vero serotina admissura erat et conceptus
extremus non ponebat eas
factaque sunt ea quae erant serotina Laban
et quae primi temporis Iacob
43 ditatusque est homo ultra modum
et habuit greges multos ancillas et servos camelos et asinos
1 Edhe Rahila kur pa se nuk’ i bënte djem Jakovit, Rahila kishte cmir të motërënë, edhe i tha Jakovit: Nemë djem, se ndë mos, do të vdes. 2 Edhe Jakovi u zemërua kundrë Rahilësë, e tha: Sos (jam) unë ndë vënt të Perëndisë, i cili të shteri nga pema e barkut? 3 Edhe ajo tha: Na shërbëtoreja ime Bilhaha, hyr te ajo, edhe do të piellë mbi gjunjt të mi, që të fitonj edhe unë djem nga ajo. 4 Edhe i dha ati Bilhahënë shërbëtoren’ e saj për grua, edhe Jakovi hyri te ajo. 5 Edhe Bilhaha u mbars, e i polli dialë Jakovit,
6 edhe Rahila tha: Perëndia më gjukoi, edhe më dëgjoi zënë, edhe më dha dialë, përandaj ja vuri emërinë Dan.
7 Edhe Bilhaha shërbëtoreja e Rahilësë u mbars përsëri, edhe i polli Jakovit një dialë të dytë, 8 edhe Rahila tha: Me të math të përpiekë u përpoqa me time motërë, edhe dolla e fortë; edhe ja vuri emërinë Nefthali.
9 Edhe Leaha kur pa se pushoi së pielli, mori Zilpahënë shërbëtoren’ e saj, edhe ja dha Jakovit për grua. 10 Edhe Zilpaha, shërbëtoreja e Leahësë, i polli dialë Jakovit. 11 Edhe Leaha tha: Po vien fat i mirë, edhe ja vuri emërin’ ati Gadh.
12 Edhe Zilpaha shërbëtoreja e Leahësë, i polli Jakovit një dialë të dytë. 13 Edhe Leaha tha: Lum unë, se do të më lumëronjënë gratë, edhe ja vuri emërin’ Ashir.
14 Edhe Ruvini vate ndë dit të korrit grurit, edhe gjeti motrëgore nd’arët, edhe ja pruri Leahësë s’ëmësë ti. Edhe Rahila i tha Leahësë: Të lutem, nemë nga motrëgoret’ e tyt biri. 15 Edhe ajo i tha asaj: Nuk’ (është) mjaft që më more burrinë? Po do të marrç edhe motrëgoret’ e tim biri? Edhe Rahila tha: Le të flerë pra bashkë me ty sonte, për motrëgoret e tyt biri. 16 Edhe Jakovi erdhi mbrëmanet nga ara, edhe Leaha i dolli përpara, edhe i tha: Tek unë do të hynjç, sepse me të vërtetë të kam pajtuarë me motrëgoret e tim biri. Edhe ay fjeti bashkë me atë atë natë.
17 Edhe Perëndia i dëgjoi Leahësë, edhe u mbars, e i polli Jakovit një dialë të pesëtë, 18 edhe Leaha tha: Perëndia më dha pagënë, sepse i dhashë burrit tim shërbëtorenë time; edhe ja vuri emërin’ ati Issahar.
19 Edhe Leaha u mbars përsëri, e i polli Jakovit një dialë të gjashtë, 20 edhe Leaha tha: Perëndia më dha dhuratë të mirë, tashi burri im do të rrijë bashkë me mua, sepse i polla ati gjashtë bij, edhe ia vuri emërin’ ati Zavullon.
21 Edhe pastaj polli një bilë, edhe ja vuri emërin’ asaj Dinahë. 22 Edhe Perëndia kujtoi Rahilënë, edhe Perëndia i dëgjoi asaj, e i hapi shtratinë, 23 edhe u mbars, e polli dialë, edhe tha: Perëndia më hoqi turpërinë. 24 Edhe ja vuri emërinë Josif, tuke thënë: Perëndia më dhashtë pas këti edhe një tiatërë bir!
25 Edhe Rahila passi polli Josifinë, Jakovi i tha Llavanit: Dërgomë, që të vete ndë vënt tim, edhe ndë dhethit tim, 26 nëmë grat’ e mia, edhe djemt’ e mi, për të cilatë të shërbeva, që të shkonj, sepse ti e njeh shërbesënë time, që të shërbeva. 27 Edhe Llavani i tha ati: Të lutem, të gjenj hirë përpara teje, e njoha nga puna, se Zoti më bekoi nga puna jote. 28 Edhe tha: Shquajmë pagënë tënde, edhe (ta) kam për të dhënë.
29 Edhe (ay) i tha ati: Ti e di se qysh të kam shërbyerë, edhe sa qenë bagëtit’ e tua bashkë me mua, 30 sepse sa kishnje para meje (ishinë) të paka, edhe (tashi) u shtuanë fort tepërë, edhe Zoti t’i bekoi mbë këmbët time, edhe tashi kurë do të ndërtonj edhe unë shtëpi për vetëhenë time? 31 Edhe (ay) tha: Ç’të ap ty? Edhe Jakovi tha: S’më ke për të dhënë farë gjëje, ndë më bëfsh këtë punë, përsëri do të kullot tufënë tënde (edhe) t’(e) ruanj, 32 të shkonj sot për mes gjithë tufësë sate, tuke ndarë prej asaj çdo dele që ësht’ e larme edhe me pulla, edhe çdo qënq të zeshkëtë prej shqerrash, edhe çdo dhi të larme edhe me pulla ndë mest të dhivet, edhe (këto të jenë) për pagënë time, 33 edhe këtu e tutie dreitëria ime do të dëshmonjë për mua, kur të vinj përpara teje për pagënë time, cilado që të mos jet’ e larme e me pulla ndërmest dhish, edhe e zeshkëtë ndërmest shqerravet, do të kluhet e viedhurë prej meje.
34 Edhe Llavani tha: Kështu le të jetë pas fialësë sate. 35 Edhe atë ditë ndau veç sqepët’ e larm e me pulla, edhe gjithë dhitë që ishinë të larme e me pulla, gjithë sa ishinë të bardha, edhe gjithë sa ishinë të zeshkëta ndërmest të shqerravet, edhe ua dha ndë duart të bijet ati, 36 edhe vuri tri dit udhë ndërmes vetëhesë ti edhe Jakovit, edhe Jakovi kulloste ato që mbetnë prej tufësë Llavanit.
37 Edhe Jakovi mori për vetëhen’ e ti shkopinj të njomë prej plepi, e prej arre, e prej rrapi, edhe u çvoshku atyre cipënë vënde-vënde, kaqë sa dukej të bardhëtë ndë shkopinjt, 38 edhe vuri ata shkopinjtë që çvoshku cipënë, ndë vija të ujit, ndëpër magjet, atie tek vininë dhëntë e pinin’ ujë, që të mbarseshinë tufatë tek vininë e pinin’ ujë. 39 Edhe mbarseshin’ (ato) tufatë që shihinë shkopinjtë, edhe pillinë shqerra të larme, e pikaloshe, e me pulla.
40 Edhe Jakovi ndau veç shqerratë, edhe u ktheu faqetë dhënet të tufësë Llavanit nga të larmetë, e nga gjithë të zeshkatë, edhe tufat’ e ti i vuri veç, edhe nuk’ i vuri ato bashkë me dhënt e Llavanit. 41 Edhe nd’atë kohë kur vininë të mbarseshinë dhënt’ e lashtë, Jakovi vuri shkopinjtë ndëpër vijat përpara syvet tufësë, që të mbarseshinë (tuke parë) shkopinjtë, 42 po kur ishinë të kërthinja dhëntë, nuk’ (i) vinte, edhe kështu të kërthinjat’ ishinë të Llavanit, edhe të lashtatë të Jakovit. 43 Edhe njeriu hipi fort shumë, edhe fitoi shumë tufa, e shërbëtore, e shërbëtorë, e kamille, e gomarë.