1 erat autem Abraham senex dierumque multorum
et Dominus in cunctis benedixerat ei
2 dixitque ad servum seniorem domus suae
qui praeerat omnibus quae habebat
pone manum tuam subter femur meum
3 ut adiurem te per Dominum Deum caeli et terrae
ut non accipias uxorem filio meo de filiabus Chananeorum
inter quos habito
4 sed ad terram et ad cognationem meam proficiscaris
et inde accipias uxorem filio meo Isaac
5 respondit servus
si noluerit mulier venire mecum in terram hanc
num reducere debeo filium tuum ad locum de quo egressus es
6 dixit Abraham cave nequando reducas illuc filium meum
7 Dominus Deus caeli qui tulit me de domo patris mei
et de terra nativitatis meae
qui locutus est mihi et iuravit dicens
semini tuo dabo terram hanc
ipse mittet angelum suum coram te et accipies inde uxorem filio meo
8 sin autem noluerit mulier sequi te
non teneberis iuramento
filium tantum meum ne reducas illuc
9 posuit ergo servus manum sub femore Abraham domini sui
et iuravit illi super sermone hoc
10 tulitque decem camelos de grege domini sui et abiit
ex omnibus bonis eius portans secum
profectusque perrexit Mesopotamiam ad urbem Nahor
11 cumque camelos fecisset accumbere
extra oppidum iuxta puteum aquae vespere
eo tempore quo solent mulieres egredi ad hauriendam aquam dixit
12 Domine Deus domini mei Abraham
occurre obsecro hodie mihi
et fac misericordiam cum domino meo Abraham
13 ecce ego sto propter fontem aquae
et filiae habitatorum huius civitatis egredientur ad hauriendam aquam
14 igitur puella cui ego dixero inclina hydriam tuam ut bibam
et illa responderit bibe quin et camelis tuis dabo potum
ipsa est quam praeparasti servo tuo Isaac
et per hoc intellegam quod feceris misericordiam cum domino meo
15 necdum intra se verba conpleverat et ecce Rebecca egrediebatur
filia Bathuel filii Melchae uxoris Nahor fratris Abraham
habens hydriam in scapula
16 puella decora nimis virgoque pulcherrima et incognita viro
descenderat autem ad fontem et impleverat hydriam ac revertebatur
17 occurritque ei servus et ait
pauxillum mihi ad sorbendum praebe aquae
de hydria tua
18 quae respondit bibe domine mi
celeriterque deposuit hydriam super ulnam suam et dedit ei potum
19 cumque ille bibisset adiecit
quin et camelis tuis hauriam aquam donec cuncti bibant
20 effundensque hydriam in canalibus
recurrit ad puteum ut hauriret aquam
et haustam omnibus camelis dedit
21 ille autem contemplabatur eam tacitus
scire volens utrum prosperum fecisset iter suum
Dominus an non
22 postquam ergo biberunt cameli
protulit vir inaures aureas adpendentes siclos duos
et armillas totidem pondo siclorum decem
23 dixitque ad eam cuius es filia indica mihi
est in domo patris tui locus ad manendum
24 quae respondit filia Bathuelis sum filii Melchae
quem peperit Nahor
25 et addidit dicens
palearum quoque et faeni plurimum est apud nos
et locus spatiosus ad manendum
26 inclinavit se homo et adoravit Dominum
27 dicens
benedictus Dominus Deus domini mei Abraham
qui non abstulit misericordiam et veritatem suam a domino meo
et recto me itinere perduxit in domum fratris
domini mei
28 cucurrit itaque puella
et nuntiavit in domum matris suae omnia quae audierat
29 habebat autem Rebecca fratrem nomine Laban
qui festinus egressus est ad hominem ubi erat fons
30 cumque vidisset inaures et armillas in manibus sororis suae
et audisset cuncta verba referentis
haec locutus est mihi homo
venit ad virum qui stabat iuxta camelos et propter
fontem aquae
31 dixitque ad eum ingredere benedicte Domini cur foris stas
praeparavi domum et locum camelis
32 et introduxit eum hospitium ac destravit camelos
deditque paleas et faenum et aquam ad lavandos pedes camelorum et virorum qui venerant cum eo
33 et adpositus est in conspectu eius panis
qui ait non comedam donec loquar sermones meos
respondit ei loquere
34 at ille servus inquit Abraham sum
35 et Dominus benedixit domino meo valde magnificatusque est
et dedit ei oves et boves argentum et aurum servos et ancillas camelos
et asinos
36 et peperit Sarra uxor domini mei filium domino meo in senectute sua
deditque illi omnia quae habuerat
37 et adiuravit me dominus meus dicens
non accipies uxorem filio meo de filiabus Chananeorum
in quorum terra habito
38 sed ad domum patris mei perges
et de cognatione mea accipies uxorem filio meo
39 ego vero respondi domino meo
quid si noluerit venire mecum mulier
40 Dominus ait in cuius conspectu ambulo
mittet angelum suum tecum et diriget viam tuam
accipiesque uxorem filio meo de cognatione mea et de domo patris mei
41 innocens eris a maledictione mea
cum veneris ad propinquos meos et non dederint tibi
42 veni ergo hodie ad fontem et dixi
Domine Deus domini mei Abraham
si direxisti viam meam in qua nunc ambulo
43 ecce sto iuxta fontem aquae
et virgo quae egredietur ad hauriendam aquam audierit a me
da mihi pauxillum aquae ad bibendum ex
hydria tua
44 et dixerit mihi et tu bibe et camelis tuis hauriam
ipsa est mulier quam praeparavit Dominus filio domini mei
45 dum haec mecum tacitus volverem
apparuit Rebecca veniens cum hydria quam portabat in scapula
descenditque ad fontem et hausit aquam
et aio ad eam da mihi paululum bibere
46 quae festina deposuit hydriam de
umero et dixit mihi
et tu bibe et camelis tuis potum tribuam
bibi et adaquavit camelos
47 interrogavique eam et dixi cuius es filia
quae respondit filia Bathuelis sum filii Nahor
quem peperit illi Melcha
suspendi itaque inaures ad ornandam faciem eius
et armillas posui in manibus
48 pronusque adoravi Dominum
benedicens Domino Deo domini mei Abraham
qui perduxisset me recto itinere
ut sumerem filiam fratris domini mei filio eius
49 quam ob rem si facitis misericordiam et veritatem cum domino meo
indicate mihi
sin autem aliud placet et hoc dicite
ut vadam ad dextram sive ad sinistram
50 responderunt Laban et Bathuel
a Domino egressus est sermo
non possumus extra placitum eius quicquam aliud tecum loqui
51 en Rebecca coram te est tolle eam et proficiscere
et sit uxor filii domini tui sicut locutus est Dominus
52 quod cum audisset puer Abraham
adoravit in terra Dominum
53 prolatisque vasis argenteis et aureis ac vestibus
dedit ea Rebeccae pro munere
fratribus quoque eius et matri dona obtulit
54 initoque convivio vescentes pariter et bibentes manserunt ibi
surgens autem mane locutus est puer
dimittite me ut vadam ad dominum meum
55 responderunt fratres eius et mater
maneat puella saltem decem dies apud nos
et postea proficiscetur
56 nolite ait me retinere quia Dominus direxit viam meam
dimittite me ut pergam ad dominum meum
57 dixerunt vocemus puellam et quaeramus ipsius voluntatem
58 cumque vocata venisset sciscitati sunt
vis ire cum homine isto
quae ait vadam
59 dimiserunt ergo eam et nutricem illius servumque Abraham et comites eius
60 inprecantes prospera sorori suae atque dicentes
soror nostra es crescas in mille milia
et possideat semen tuum portas inimicorum suorum
61 igitur Rebecca et puellae illius
ascensis camelis secutae sunt virum
qui festinus revertebatur ad dominum suum
62 eo tempore Isaac deambulabat
per viam quae ducit ad puteum cuius nomen est Viventis et videntis
habitabat enim in terra australi
63 et egressus fuerat ad meditandum in agro inclinata iam die
cumque levasset oculos vidit camelos
venientes procul
64 Rebecca quoque conspecto Isaac descendit de camelo
65 et ait ad puerum
quis est ille homo qui venit per agrum in occursum nobis
dixit ei ipse est dominus meus
at illa tollens cito pallium operuit se
66 servus autem cuncta quae gesserat narravit Isaac
67 qui introduxit eam in tabernaculum Sarrae matris suae
et accepit uxorem
et in tantum dilexit ut dolorem qui ex morte matris acciderat temperaret
1 Edhe Avraami ishte plak i shkuarë nga viet, edhe Zoti e bekoi Avraaminë mbë të gjitha.
2 Edhe Avraami i tha shërbëtorit ti më të vietërit shtëpisë vet, kujdestarit gjithë gjësë ti: Të lutem, vëre dorënë tënde ndënë kofshët time, 3 edhe do të vë ndë be Zonë, Perëndin’ e qiellit edhe Perëndin’ e dheut, se s’ke për të marrë grua për tem bir nga bilat’ e Hanaanitëvet, që rri unë ndërmest atyreve, 4 po ke për të vaturë ndë vënt tim, edhe ndë fist tim, edhe ke për të marrë grua për tem bir, Isaakunë.
5 Edhe shërbëtori i tha ati: Mbase nukë do të dojë gruaja të më vinjë pas ndë këtë dhe, duhetë të shpie tët bir nd’atë dhe që dolle. 6 Edhe Avraami i tha ati: Ki mëntë, mos shpiesh tem bir atie, 7 Zoti Perëndia i qiellit, që më nxori nga shtëpia e tim et, edhe nga dheu që kam lindurë, edhe i cili më foli, edhe më bëri be, tuke thënë: Këtë dhe do t’ja ap farësë sate, ay do të dërgonjë ëngjëllin’ e ti përpara teje, edhe do të marrç grua për tem bir andej, 8 po ndë mos dashtë gruaja të vinjë pas teje, atëhere do të jesh i liruarë nga këjo beja ime, veçe mos shpiesh tem bir atie.
9 Edhe shërbëtori vuri dorën’ e ti ndënë kofshët t’Avraamit të zot, edhe i bëri be për këtë punë.
10 Edhe shërbëtori mori dhietë kamille nga kamillet’ e të zot, edhe vate tuke siellë me vetëhe nga gjithë të mirat’ e të zot, edhe u ngre e vate ndë Mesopotami, ndë qytet të Nahorit.
11 Edhe unji mbë gjunj kamilletë përjashta qytetit përanë pusit ujit, ndaj mbrëma, kur dilinë gratë të nxirinë ujë. 12 Edhe tha: O Zot Perëndia i tim zot Avraamit, të lutem, epmë një të piekurë të mirë sot, edhe bëri përdëllim Avraamit, tim zot. 13 Na unë tek po rri afërë krojt’ ujit, edhe të bilat’ e vëndëset qytetit dalënë të nxierrënë ujë, 14 edhe ajo vashëzë që t’i them asaj: Të lutem, sbrit shtëmbënë tënde, që të pi, edhe ajo të thotë: Pi, edhe do t’u ap ujë edhe kamillevet tua, këjo qoftë ajo, që bëre gati për shërbëtorinë tënt Isaakunë, edhe nga këjo do t’e njoh se i bëre përdëllim tim zot.
15 Edhe posa të pushonjë ay së foluri, na tek po dilte Reveka, e cila i kishte lindurë Bathuilit, të birit Millkahësë, gruasë Nahorit, të vëllait Avraamit, edhe kishte shtëmbën’ e saj mbë krahë të saj. 16 Edhe vashëza (ishte) fort e bukurë mbë syt, vërgjireshë, edhe burr nuk’ e kishte njohur’ atë; passi sbriti pra ndë gurrët, mbushi shtëmbën’ e saj, edhe po hipte. 17 Edhe shërbëtori vate me vrap e i dolli përpara, edhe i tha: Të lutem, nëmë të pi pakëz’ ujë nga shtëmba jote. 18 Edhe ajo tha: Pi, zoti im; edhe shpejtoi e sbriti shtëmbën’ e saj mbë krahë të saj, edhe i dha e piu. 19 Edhe ay si pushoi së piri, tha (ajo): Do të nxier ujë edhe për kamillet’ e tua, gjersa të pijënë të gjiitha. 20 Edhe sakaqëherash cbrazi shtëmbën’ e saj ndë magjet, edhe vate me vrap ndë pust të nxirrte ujë, edhe nxori ujë për gjithë kamillet’ e ati. 21 Edhe njeriu tuke çuditurë për atë, nukë fliste, që t’e njihte, vallë ja bëri mbarë udhënë Zoti, apo jo. 22 Edhe si pushuanë kamilletë së piri, njeriu mori një palë vathë të artë një gjysëmë shekëlle të rëndë, edhe dy rrathë për duart’ e asaj dhietë (shekëlla) ari të rëndë, 23 edhe (e) pyeti: E kuja bilë (je) ti? Të lutem, thuajmë, a ka vënt ndë shtëpit tyt et për të rënë ne? 24 Edhe ajo i tha ati: Jam e bila e Vathuilit të birit Millkahësë, të cilinë ja polli Nahorit. 25 Edhe i tha ati: (Ka) ndër ne edhe kashtë, edhe shumë bar, edhe vënt për të rënë.
26 Atëhere njeriu unji kryet’ e iu fal Zotit, edhe tha: 27 Qoftë lëvduarë Zoti Perëndia i tim zot Avraamit, që nukë hoqi dorë nga përdëllimi i ti, edhe nga e vërteta e ti prej tim zoti, Zoti ma bëri mbarë udhënë ndë shtëpit të vëllezëret tim zoti.
28 Edhe goca vate me vrap, edhe dha zë ndë shtëpi të s’ëmësë për këto punë.
29 Edhe Reveka kishte një vëlla që kluhej Llavan, edhe Llavani vate me vrap te njeriu jashtë ndë gurrët. 30 Edhe kur pa vathëtë, edhe rrathëtë ndë duart së motërësë, edhe kur dëgjoi fialët’ e Revekësë së motërësë, tuke (i) thënë (se): Kështu më foli njeriu; erdhi te njeriu që kishte ndenjurë përanë kamillevet ndë gurrët. 31 Edhe tha: Hyrë, i bekuari Zotit, përse rri jashtë? Sepse unë bëra gati shtëpinë, edhe vënt për kamillet. 32 Edhe njeriu hyri ndë shtëpit, edhe (ay) shkarkoi kamilletë, edhe u dha kashtë e bar kamillevet, edhe ujë për të larë këmbët’ e ati, edhe këmbët’ e njerëzet që ishinë bashkë me atë. 33 Edhe i vunë përpara ati (bukë) të hante, po ay tha: S’kam për të ngrënë, gjersa të flas fialënë time. Edhe ay tha: Folë.
34 Edhe tha: Unë (jam) shërbëtori i Avraamit. 35 Edhe Zoti bekoi fort tem zot, e u bë i math, edhe i dha ati dhen, e lopë, e argjënt, e ar, e shërbëtorë, e shërbëtore, e kamille, e gomarë. 36 Edhe Sarra, gruaja e tim zot, i polli bir tim zoti, si u plak, edhe i dha ati gjithë ç’kish. 37 Edhe im zot më vuri mbë be, tuke thënë: Mos marrç grua për tem bir nga të bilat’ e Hanaanitëve, ndë dhet t’atyreve që rri unë, 38 po të veç ndë shtëpi të tim et, e ndë fist tim, e të marrç grua për tem bir. 39 Edhe (un’) i thashë tim zot: Mbase nukë do të dojë gruaja të më vinjë pas. 40 Edhe ay më tha: Zoti, që u pëlqyeshë përpara ati, do të dërgonjë ëngjëllin’ e ti bashkë me ty, edhe do të ta bënjë mbarë udhënë, edhe do të marrç grua për tem bir nga fisi im, e nga shtëpia e tim et; 41 atëhere do të jesh i liruarë nga beja që të vura, kur të veç ndë fist tim, e të mos të t’apënë, atëhere do të jesh i liruarë nga beja që të vura.
42 Edhe (un’) erdha sot ndë gurrët, e thashë: O Zot, Perëndia i tim zot Avraamit, të lutem, bëma mbarë udhënë, ndë të cilën’ unë po vete, 43 na unë tek po rri afërë gurrës’ ujit, edhe vashëza që të dalë të nxierrë ujë, edhe të cilësë t’i them: Të lutem, nëmë pakëzë ujë të pi nga shtëmba jote, 44 edhe ajo të më thotë: Edhe ti pi, por edhe për kamillet e tua do të nxier ujë, këjo qoftë gruaja, që të ketë bërë gati Zoti për të birin’ e tim zoti.
45 Edhe përpara se të pushonj tuke folë ndë zemërët time, na Reveka tek po dilte tuke mbarturë shtëmbënë mbë krahë të saj, edhe sbriti ndë gurrët, e nxori ujë, edhe (un’) i thash’ asaj: Të lutem, nëmë të pi. 46 Edhe ajo shpejtoi e sbriti shtëmbën’ e saj së sipërmi, edhe tha: Pi, edhe do t’u ap ujë edhe kamillevet tua; piva pra, edhe u dha ujë edhe kamillevet. 47 Edhe e pyeta atë, e thashë: E kuja bilë je (ti)? Edhe ajo tha: E bila e Vathuilit, të birit Nahorit, që ja polli Millkaha, edhe (un’) i vara vathëtë ndë faqet, edhe rrathëtë mbi duart t’asaj. 48 Edhe unja kryet’ e iu falç Zotit Perëndisë tim zot Avraamit, që ma bëri mbarë udhën’ e vërtetë, që të marr të bilën’ e të vëllait tim zoti për të birin’ e ati.
49 Tashi pra, ndë daçi t’i bëni përdëllim e të vërtetë tim zot, thojmëni, ndë mos po, thojmëni, që të kthehem mbë të diathtë, a mbë të mëngjërë.
50 Edhe Llavani e Vathuili u përgjeqnë e i thanë: Këjo punë dolli prej Zotit, ne nukë munt të themi ty keq a mirë, 51 na (ku është) Reveka përpara teje, merre edhe shko, edhe le të jetë grua e të birit tyt zoti, sikundrë foli Zoti.
52 Edhe shërbëtori i Avraamit kur dëgjoi fialët’ e atyreve, iu fal Zotit (tuke unjurë kryetë) gjer përdhe. 53 Edhe shërbëtori nxori enë të argjëntta, e enë të arta, e rrobe, e ja dha Revekësë, pastaj i dha dhurata edhe të vëllait asaj, e s’ëmës asaj. 54 Edhe hëngrë e pinë, ay edhe njerëzetë që ishinë bashkë me atë, edhe flejtinë atë natë, edhe si u ngritnë ndë mëngjes, tha: Dërgomëni te im zot. 55 Edhe i vëllai e e ëma thanë: Le të mbesë vashëza bashkë me ne (ca dit), pak (së) paku dhietë (dit), pastaj ka për të ardhurë. 56 Edhe (ay) u tha atyreve: Mos më mbani, sepse Zoti ma bëri mbarë udhënë, dërgomëni të vete te im zot. 57 Edhe ata thanë: Le të thërresëmë gocënë, edhe le të pyesëmë mëndëjen’ e asaj. 58 Edhe thërritnë Revekënë, e i thanë asaj: A vete bashkë me këtë njeri? Edhe ajo tha: Vete.
59 Edhe (ata) dërguanë Revekënë të motërën’ e tyre, edhe mëndeshën’ e asaj, edhe shërbëtorin’ e Avraamit, edhe njerëzit’ e ati. 60 Edhe bekuanë Revekënë, e i thanë asaj: Je motëra jonë, u bëfsh (mëmë përmbi) milëra dhietëra milërash, edhe fara jote pushtoftë dyert’ e arëmiqet saj!
61 Edhe u ngrit Reveka, edhe shërbëtorët’ e asaj, edhe u hipnë kamillevet, edhe vanë pas njeriut, edhe shërbëtori mori Revekënë e shkoi.
62 Edhe Isaaku po kthenej nga pusi Llahai-roj, sepse rrinte ndë dhet të mesditësë. 63 Edhe Isaaku dolli ndë fushët që të falej ndaj mbrëma, edhe kur ngriti syt’ e ti, pa, edhe na tek po vininë kamille. 64 Edhe Reveka kur ngriti syt’ e saj, pa Isaakunë, edhe u hoth poshtë nga kamilleja. 65 Sepse i pat thënë shërbëtorit: Cili (ësht’) ay që po vien fushësë të na dalë përpara? Edhe shërbëtori i pat thënë: Ësht’ im zot. Edhe ajo mori napënë e u mbulua. 66 Edhe shërbëtori i tregoi Isaakut gjithë sa kishte bërë. 67 Edhe Isaaku pruri atë ndë tendët të Sarrësë s’ëmësë ti, edhe mori Revekënë edhe u bë gruaja e ati, edhe e deshi atë, edhe Isaaku u ngushullua për t’ëmën’ e ti.