1 igitur Sarai uxor Abram non genuerat liberos
sed habens ancillam aegyptiam nomine Agar
2 dixit marito suo
ecce conclusit me Dominus ne parerem
ingredere ad ancillam meam si forte saltem ex illa suscipiam filios
cumque ille adquiesceret deprecanti
3 tulit Agar Aegyptiam ancillam suam
post annos decem quam habitare coeperant in terra Chanaan
et dedit eam viro suo uxorem
4 qui ingressus est ad eam
at illa concepisse se videns despexit dominam suam
5 dixitque Sarai ad Abram inique agis contra me
ego dedi ancillam meam in sinum tuum
quae videns quod conceperit despectui me habet
iudicet Dominus inter me et te
6 cui respondens Abram ecce ait ancilla tua in manu tua est
utere ea ut libet
adfligente igitur eam Sarai fugam iniit
7 cumque invenisset illam angelus Domini
iuxta fontem aquae in solitudine qui est in via
Sur
8 dixit ad eam
Agar ancilla Sarai unde venis et quo vadis
quae respondit a facie Sarai dominae meae ego fugio
9 dixitque ei angelus Domini
revertere ad dominam tuam
et humiliare sub manibus ipsius
10 et rursum multiplicans inquit multiplicabo semen tuum
et non numerabitur prae multitudine
11 ac deinceps ecce ait concepisti et paries filium
vocabisque nomen eius Ismahel
eo quod audierit Dominus adflictionem tuam
12 hic erit ferus homo
manus eius contra omnes et manus omnium contra eum
et e regione universorum fratrum suorum figet tabernacula
13 vocavit autem nomen Domini qui loquebatur ad eam Tu Deus qui vidisti me
dixit enim profecto hic vidi posteriora videntis me
14 propterea appellavit puteum illum puteum Viventis et videntis me
ipse est inter Cades et Barad
15 peperitque Abrae filium
qui vocavit nomen eius Ismahel
16 octoginta et sex annorum erat quando peperit ei
Agar Ismahelem
1 Edhe Sara, gruaja e Avramit, nuk’ i pillte ati, edhe kishte një shërbëtore Egjyptkë, që kluhej Agarë. 2 Edhe Sara i tha Avramit: Na Zoti tek më mbylli nga të piellëtë, hyrë pra te shërbëtoreja ime, mbase mos fitonj dialë nga ajo. Edhe Avrami ja dëgjoi fialënë Sarësë. 3 Edhe Sara, gruaja e Avramit, mori Agarënë Egjyptkënë shërbëtoren’ e saj, që kur pat ndenjur’ Avrami dhietë viet ndë dhe të Hanaanit, edhe ja dha Avramit burrit saj, që të ishte grua e ati. 4 Edhe ay hyri te Agara, edhe ajo u mbars, edhe ajo kur pa se u mbars, e zonja e asaj shpërnderonej përpara sysh asaj. 5 Edhe Sara i tha Avramit: Prej teje më bënetë paudhë. Unë të dhashë shërbëtorenë time ndë gjit, edhe (ajo) kur pa se u mbars, u shpërnderova përpara sysh asaj, le të gjukonjë Zoti ndë mest meje edhe teje. 6 Edhe Avrami i tha Sarësë: Na shërbëtoreja jote (tek është) ndë dorët tënde, bëni asaj si (të jet’) e pëlqyerë ndë syt të tu. Edhe Sara e mori atë me të keq, edhe ajo iku nga syt’ e asaj. 7 Edhe ëngjëlli i Zotit e gjeti atë afërë gurrës’ ujit, ndë shkretëtirët, afërë gurrësë mb’udhë të Surësë, 8 edhe (i) tha: Agarë, shërbëtoreja e Sarësë, nga vien, e ku po vete? Edhe ajo tha: Po ikënj nga syt’ e Sarësë s’ime zonjë. 9 Edhe ëngjëlli i Zotit i tha asaj: Kthenu te jot zonjë, edhe u përunj ndënë duart t’asaj. 10 Pastaj ëngjëlli i Zotit i tha asaj: Do të shumonj fort farënë tënde, kaqë sa të mos numëronetë nga shumica.
11 Edhe ëngjëlli i Zotit i tha asaj: Na ti (tek je) me barrë, edhe do të piellç dialë, edhe do t’ia kluanjç emërin’ Ismail, sepse Zoti dëgjoi shtrëngimnë tënt,
12 edhe ky do të jetë një njeri i egrë, dora e ati (do të jetë) kundrë të gjithëve, edhe dora e të gjithëve kundrë ati, edhe do të rrijë ndër sy të vëllezëret ti.
13 Edhe (Agara) kluajti emërin’ e Zotit që i fliste asaj: Ti o Perëndi që më pe, sepse tha: Pashë edhe unë këtu atë që më pa? 14 Përandaj u kluajti pusi Llahai-roi [Pusi të gjallit që sheh], na (tek gjendetë) ndërmest të Kadhësë edhe Varadhit. 15 Edhe Agara i polli dialë Avramit, edhe Avrami kluajti emërinë të birt që polli Agara, Ismail. 16 Edhe Avrami ishte tetëdhiet’ e gjashtë vieç, kur i polli Ismailnë Avramit Agara.