1 si quis furatus fuerit bovem aut ovem
et occiderit vel vendiderit
quinque boves pro uno bove restituet
et quattuor oves pro una ove
2 si effringens fur domum sive suffodiens fuerit inventus
et accepto vulnere mortuus fuerit
percussor non erit reus sanguinis
3 quod si orto sole hoc fecerit
homicidium perpetravit et ipse morietur
si non habuerit quod pro furto reddat venundabitur
4 si inventum fuerit apud eum quod furatus est vivens
sive bos sive asinus sive ovis
duplum restituet
5 si laeserit quispiam agrum vel vineam
et dimiserit iumentum suum ut depascatur aliena
quicquid optimum habuerit in agro suo vel in vinea
pro damni aestimatione restituet
6 si egressus ignis invenerit spinas
et conprehenderit acervos frugum sive stantes segetes in agris
reddet damnum qui ignem succenderit
7 si quis commendaverit amico pecuniam aut vas in custodiam
et ab eo qui susceperat furto ablata fuerint
si invenitur fur duplum reddet
8 si latet dominus domus adplicabitur ad deos
et iurabit quod non extenderit manum in rem proximi
sui
9 ad perpetrandam fraudem
tam in bove quam in asino et ove ac vestimento
et quicquid damnum inferre potest
ad deos utriusque causa perveniet
et si illi iudicaverint duplum restituet proximo suo
10 si quis commendaverit proximo suo asinum bovem ovem et omne iumentum ad
custodiam
et mortuum fuerit aut debilitatum vel captum ab hostibus
nullusque hoc viderit
11 iusiurandum erit in medio
quod non extenderit manum ad rem proximi sui
suscipietque dominus iuramentum
et ille reddere non cogetur
12 quod si furto ablatum fuerit restituet damnum domino
13 si comestum a bestia
deferet ad eum quod occisum est
et non restituet
14 qui a proximo suo quicquam horum mutuo postularit
et debilitatum aut mortuum fuerit domino non praesente
reddere conpelletur
15 quod si inpraesentiarum fuit dominus non
restituet
maxime si conductum venerat pro mercede operis sui
16 si seduxerit quis virginem necdum desponsatam
et dormierit cum ea
dotabit eam et habebit uxorem
17 si pater virginis dare noluerit reddet pecuniam iuxta modum dotis
quam virgines accipere consuerunt
18 maleficos non patieris vivere
19 qui coierit cum iumento morte moriatur
20 qui immolat diis occidetur praeter Domino
soli
21 advenam non contristabis neque adfliges eum
advenae enim et ipsi fuistis in terra Aegypti
22 viduae et pupillo non nocebitis
23 si laeseritis eos vociferabuntur ad me
et ego audiam clamorem eorum
24 et indignabitur furor meus percutiamque vos gladio
et erunt uxores vestrae viduae et filii vestri pupilli
25 si pecuniam mutuam dederis populo meo pauperi qui habitat tecum
non urgues eum quasi exactor nec usuris opprimes
26 si pignus a proximo tuo acceperis vestimentum
ante solis occasum redde ei
27 ipsum enim est solum quo operitur indumentum
carnis eius
nec habet aliud in quo dormiat
si clamaverit ad me exaudiam eum quia misericors sum
28 diis non detrahes et principi populi tui non maledices
29 decimas tuas et primitias non tardabis offerre
primogenitum filiorum tuorum dabis mihi
30 de bubus quoque et ovibus similiter facies
septem diebus sit cum matre sua
die octavo reddes illum mihi
31 viri sancti eritis mihi
carnem quae a bestiis fuerit praegustata non comedetis
sed proicietis canibus
1 Ndë viethtë ndonjë njeri ka a dele, edhe ta therë e ta shesë, atëhere do të paguanjë pesë qe për një ka, edhe katrë dele për një dele. 2 Ndë u gjënttë viedhësi tuke thyerë, edhe t’i bienë e të vdesë, nukë (do të derdhetë) gjak për atë.
3 (Po) ndë linttë dielli sipër ati, (do të derdhetë) gjak për atë; duhetë ta paguanjë, (edhe) ndë mos pastë, të shitetë për të viedhurit’ e ti.
4 Gjëj’ e viedhurë ndë u gjënttë e gjallë ndë duart t’ati, a ka, a gomar, a dele, do ta apë prapë dy piesësh.
5 Ndë qëntë ndonjë që të kullosë arë a vështë, edhe të lërë bagëtin’ e ti të kullotë nd’arë të njeriut huajë, do t’ia shpaguanjë nga më e mira arë e ti, edhe nga më i miri vësht i ti. 6 Ndë daltë zjarr, e të gjënjë gjëmba, edhe të digjenë mullarë drithi, a kalli lërë, a arë, ay që dhezi zjarrinë do ta paguanjë fare.
7 Ndë lëntë ndonjë njeri tek i afërmi i ti argjënt, a enë, për t’(i) ruajturë, edhe të vidhenë nga shtëpia e ati njeriu, ndë u gjënttë viedhësi, do të apë prapë dy piesë,
8 (po) ndë mos u gjenttë viedhësi, atëhere i zoti shtëpisë do të bihetë përpara gjukatëset, (e të viretë ndë be), ndë mos pastë vënë dorën’ e ti mbi gjën’ e të afërmit ti. 9 Për çdo farë dëmi për ka, për gomar, për dele, për rrobe, për gjithë çdo gjë të humburë që thotë (tietëri) se ësht’ e tia, gjyqi i të dy vetëve do të bënetë përpara gjukatëset, (edhe) cilinë të dënonjënë gjukatësitë, ay do t’i apë prapë dy piesë të afërmit ti. 10 Ndë i dhëntë n’dorë ndonjë të afërmit ti gomar, a ka, a dele, a çdo farë bagëtie, për të ruajturë, edhe të ngorthnjë, a të vritetë, a të rrëmbehetë, pa parë ndonjë njeri, 11 be Perëndie do të bënetë ndërmest të dyve, se nukë vuri dorën’ e ti mbi gjën’ e të afërmit ti, edhe i zoti do ta marrë (atë), edhe tiatri nukë do t’ia paguanjë.
12 Po ndë u voth nga ay, do t’ia paguanjë të zot. 13 Ndë e pastë ngrënë bisha, do të bierë atë (për) dëshmi, (edhe) s’ka për të paguarë (për) kafshën’ e ngrënë nga bisha.
14 Ndë u huajtë ndonjë njeri (gjë të gjallë) nga i afërmi i ti, edhe të vritetë, a të ngorthnjë, (edhe) i zoti të mos (jetë) bashkë me atë, nukë do t’(e) paguanjë fare. 15 Po ndë qoft’ i zoti bashkë me atë, nukë do t’(e) paguanjë; ndë e kishte zënë me pagë, erdhi për pagën’ e ti.
16 Ndë gënjeftë ndonjë njeri vajzë të pavluarë, e të flerë bashkë me atë, do t’i apë asai prikë për grua të ti. 17 (Po) i ati asai ndë mos dashtë t’ia apë ati, do të paguanjë argjënt pas prikësë vajzavet. 18 Të mos lëç magjistare të rronjë.
19 Kush të gjëndetë me bagëti të vritetë farë.
20 Kush t’u bënjë kurban perëndirave, përveç Zotit vetëmë, të shuhetë. 21 Mos i bënç keq të huaji, as mos e shtrëngonjç atë, sepse edhe ju qetë të huajë ndë dhe të Egjyptërisë. 22 Mos shtrëngonjç asndonjë (grua) të ve a të varfërë.
23 Ndë shtrëngofshi ata me ndonjë mëndyrë, edhe të thërrasënë tek unë, vërtet do të dëgjonj zën’ e atyreve,
24 edhe zemërimi im do të dhizetë, edhe do t’u vras juve me kordhë, edhe gratë tuaja do të mbesënë të va, edhe djemtë tuai të varfërë. 25 Ndë i dhënç hua argjënt të vobegut të afërmit tënt ndërmest gjëndëjesë sime, nukë do të sillesh tek ay si uzurëtar, të mos i vësh ati uzurë.
26 Ndë marrç penk rrobën’ e të afërmit tënt, t’ia kthenjç ati më përpara se të perëndonjë dielli,
27 sepse këjo vetëm’ (është) mbulesa e ati, këjo vetëm’ (është) rrobeja e lëkurës ati, me se do të flenjë? Edhe kur të më thërresë, do të dëgjonj, sepse unë (jam) i përdëllyeshim.
28 Mos flasç keq për gjukatësit, as mos mallëkonjç të parin’ e gjëndëjesë sate.
29 Duart’ e para të lëmësë sate e të lirit tënt mos i shterç; nga bijt’ e tu do të më apç të paralindurinë; 30 kështu do të bënjç edhe për kanë tënt, (e) për delenë tënde, shtatë dit do të rrijë bashkë me t’ëmënë, të tetënë ditë do të ma apç. 31 Edhe ju do të jeni burra shënjtorë tek unë, edhe të mos hani mish të mbyturë nga bisha ndë fushët, t’ia hithni qënit.