1 mense tertio egressionis Israhel de terra Aegypti in die hac
venerunt in solitudinem Sinai
2 nam profecti de Raphidim et pervenientes usque in desertum Sinai
castrametati sunt in eodem loco
ibique Israhel fixit tentoria e regione montis
3 Moses autem ascendit ad Deum
vocavitque eum Dominus de monte et ait
haec dices domui Iacob et adnuntiabis filiis Israhel
4 vos ipsi vidistis quae fecerim Aegyptiis
quomodo portaverim vos super alas aquilarum et adsumpserim mihi
5 si ergo audieritis vocem meam et custodieritis pactum meum
eritis mihi in peculium de cunctis populis mea est enim omnis terra
6 et vos eritis mihi regnum sacerdotale et gens sancta
haec sunt verba quae loqueris ad filios Israhel
7 venit Moses et convocatis maioribus natu populi
exposuit omnes sermones quos mandaverat Dominus
8 responditque universus populus simul
cuncta quae locutus est Dominus faciemus
cumque rettulisset Moses verba populi ad Dominum
9 ait ei Dominus iam nunc veniam ad te in caligine nubis
ut audiat me populus loquentem ad te et credat tibi in perpetuum
nuntiavit ergo Moses verba populi ad Dominum
10 qui dixit ei vade ad populum et sanctifica illos hodie et cras
laventque vestimenta sua
11 et sint parati in diem tertium
die enim tertio descendet Dominus coram omni
plebe super montem Sinai
12 constituesque terminos populo per circuitum et dices
cavete ne ascendatis in montem
nec tangatis fines illius
omnis qui tetigerit montem morte morietur
13 manus non tanget eum
sed lapidibus opprimetur aut confodietur iaculis
sive iumentum fuerit sive homo non vivet
cum coeperit clangere bucina tunc ascendant in montem
14 descenditque Moses de monte ad populum et sanctificavit eum
cumque lavissent vestimenta sua
15 ait ad eos
estote parati in diem tertium ne adpropinquetis uxoribus
vestris
16 iam advenerat tertius dies
et mane inclaruerat
et ecce coeperunt audiri tonitrua ac micare fulgura
et nubes densissima operire montem
clangorque bucinae vehementius perstrepebat
timuit populus qui erat in castris
17 cumque eduxisset eos Moses in occursum Dei de loco castrorum
steterunt ad radices montis
18 totus autem mons Sinai fumabat
eo quod descendisset Dominus super eum in igne
et ascenderet fumus ex eo quasi de fornace
eratque mons omnis terribilis
19 et sonitus bucinae paulatim crescebat in maius
et prolixius tendebatur
Moses loquebatur et Dominus respondebat ei
20 descenditque Dominus super montem Sinai in ipso montis vertice
et vocavit Mosen in cacumen eius
quo cum ascendisset
21 dixit ad eum
descende et contestare populum
ne forte velint transcendere terminos ad videndum Dominum
et pereat ex eis plurima multitudo
22 sacerdotes quoque qui accedunt ad Dominum
sanctificentur ne percutiat eos
23 dixitque Moses ad Dominum
non poterit vulgus ascendere in montem Sinai
tu enim testificatus es et iussisti dicens
pone terminos circa montem et sanctifica illum
24 cui ait Dominus vade descende
ascendesque tu et Aaron tecum
sacerdotes autem et populus ne transeant
terminos
nec ascendant ad Dominum ne forte interficiat illos
25 descendit Moses ad populum et omnia narravit eis
1 Mbë të tretinë muaj si duallë të bijt’ e Israilit nga Egjyptëria, atë ditë erthnë ndë shkretëtirët të Sinait. 2 Edhe u ngritnë nga Refidimi, e erthnë ndë shkretëtirët të Sinait, edhe ngulnë ushtërinë ndë shkretëtirët, edhe Israili ngrehu tendat’ atie kundruell malit.
3 Edhe Moisiu hipi te Perëndia, edhe Zoti e thirri nga mali, e tha: Kështu t’i thuash shtëpisë Jakovit, edhe t’u apiç zë të bijet Israilit.
4 Ju patë gjitha sa u bëra Egjyptianëvet, edhe u ngrita juve mbi krahë të shqipesë, e u prura juve nga ana ime,
5 tashi pra, ndë më dëgjofshi zënë me të vërtetë, edhe ndë ruajçi dhiatënë time, do të jeni tek unë të sgjedhurë nga gjithë gjëndëjetë, sepse gjithë dheu (ësht’) imi,
6 edhe ju do të jeni tek unë mbëretëri e priftëruarë, edhe komp i shënjtëruarë. Këto fialë ke për t’u thënë të bijet Israilit.
7 Edhe Moisiu erdhi, e thirri pleqt’ e gjëndëjesë, edhe vuri përpara atyreve gjith’ato fialë, që urdhëroi Zoti atë. 8 Edhe gjithë gjëndëja u përgjeq me një zë, e tha: Do të bëjmë gjithë sa tha Zoti. Edhe Moisiu i zuri n’gojë Zotit fialët’ e gjëndëjesë.
9 Edhe Zoti i tha Moisiut: Na unë tek po vinj te ti ndë re të dendurë, që të dëgjonjë gjëndëja, kur të flas ty, edhe të zërë besë ty përherë. Edhe Moisiu i dha zë Zotit për fialët e gjëndëjesë.
10 Edhe Zoti i tha Moisiut: Shko te gjëndëja, edhe shënjtëro ata sot edhe nesërë, edhe le të lanjënë rrobat e tyre, 11 edhe le të bënenë gati për të tretënë ditë, sepse të tretënë ditë do të sbresë Zoti ndë mal të Sinait, përpara gjithë gjëndëjesë, 12 edhe do të vësh sinuar përqark gjëndëjesë, tuke thënë: Ruhi mos hipni ndë malt, a t’i piqni rrëzavet ati; kush t’i piekë malit, do të vritetë fare, 13 të mos i piekë ati (ndonjë) me dorë, sepse do të vritetë me gurë, a do të shëgjetonetë me shëgjetë; a shtëzë (qoftë), a njeri, s’do të rronjë. Kur të bierë trumbeta, atëhere do të hipënjënë ndë malt.
14 Edhe Moisiu sbriti prei malit te gjëndëja, edhe shënjtëroi gjëndëjenë, edhe lanë rrobat’ e tyre. 15 Edhe i tha gjëndëjesë: Bëhi gati për të tretënë ditë, mos i afrohi gruaje.
16 Edhe të tretënë ditë ndë mëngjes u bënë bubullima e shkrepëtima, edhe (ishte) një re e dendurë ndë malt, edhe një zë trumbete fort i fortë, edhe u trem gjithë gjëndëja që ishte ndë ushtërit. 17 Atëhere Moisiu nxori gjëndëjenë nga ushtëria t’i delte përpara Perëndisë, edhe qëndruanë ndënë malt.
18 Edhe mali i Sinait ishte gjithë tym, sepse sbriti Zoti mb’atë ndë zjarr, edhe tymi i ati hipte posi tym kumine, edhe gjithë mali tundej fort. 19 Edhe zëri i trumbetësë kur vinte gjithënjë tuke shtuarë fort, Moisiu fliste, edhe Perëndia i përgjegjej ati me zë.
20 Edhe Zoti sbriti mbë malt të Sinait, ndë majët të malit, edhe Zoti i foli Moisiut ndë majët të malit, edhe Moisiu hipi. 21 Edhe Zoti i tha Moisiut: Sbrit, e deshmonu te gjëndëja, mos kapërxenjënë sinoretë, (e hipënjënë) te Zoti për të vështruarë, edhe do të prishenë shumë nga ata, 22 edhe ata priftëritë që të afronenë te Zoti, le të shënjtëronenë, që të mos suletë mbi ata Zoti.
23 Edhe Moisiu i tha Zotit: Gjëndëja nukë munt të hipënjë në ndë mal të Sinait, sepse ti na urdhërove, tuke thënë: Vërë sinore përqark malit, edhe shënjtëro atë. 24 Edhe Zoti i tha ati: Shko, sbrit; pastaj ke për të hipurë ti, edhe Aaroni bashkë me ty, por priftërit’ edhe gjëndëja le të mos kapërxenjënë sinoretë që të hipënjënë te Zoti, që të mos suletë mbi ata.
25 Edhe Moisiu sbriti te gjëndëja, e u foli atyre.