1 tunc cecinit Moses et filii Israhel carmen hoc Domino et dixerunt
Cantemus Domino gloriose enim magnificatus est
equum et ascensorem deiecit in mare
2 fortitudo mea et laus mea Dominus
et factus est mihi in salutem
iste Deus meus et glorificabo eum Deus patris mei et exaltabo eum
3 Dominus quasi vir pugnator Omnipotens nomen eius
4 currus Pharaonis et exercitum eius proiecit in mare
electi principes eius submersi sunt in mari Rubro
5 abyssi operuerunt eos descenderunt in profundum quasi lapis
6 dextera tua Domine magnifice in fortitudine
dextera tua Domine percussit inimicum
7 et in multitudine gloriae tuae deposuisti adversarios meos
misisti iram tuam quae devoravit eos ut stipulam
8 et in spiritu furoris tui congregatae sunt aquae
stetit unda fluens congregatae sunt abyssi in medio mari
9 dixit inimicus persequar et conprehendam
dividam spolia implebitur anima mea
evaginabo gladium meum interficiet eos manus mea
10 flavit spiritus tuus et operuit eos mare
submersi sunt quasi plumbum in aquis vehementibus
11 quis similis tui in fortibus Domine
quis similis tui magnificus in sanctitate
terribilis atque laudabilis et faciens mirabilia
12 extendisti manum tuam et devoravit eos terra
13 dux fuisti in misericordia tua populo quem redemisti
et portasti eum in fortitudine tua ad habitaculum sanctum tuum
14 adtenderunt populi et irati sunt
dolores obtinuerunt habitatores Philisthim
15 tunc conturbati sunt principes Edom
robustos Moab obtinuit tremor
obriguerunt omnes habitatores Chanaan
16 inruat super eos formido et pavor in magnitudine brachii
tui
fiant inmobiles quasi lapis
donec pertranseat populus tuus Domine
donec pertranseat populus tuus iste quem possedisti
17 introduces eos et plantabis in monte hereditatis tuae
firmissimo habitaculo tuo quod operatus es Domine
sanctuarium Domine quod firmaverunt manus tuae
18 Dominus regnabit in aeternum et ultra
19 ingressus est enim equus Pharao cum curribus
et equitibus eius in mare
et reduxit super eos Dominus aquas maris
filii autem Israhel ambulaverunt per siccum in medio eius
20 sumpsit ergo Maria prophetis
soror Aaron tympanum in manu
egressaeque sunt omnes mulieres post eam cum tympanis et choris
21 quibus praecinebat dicens
cantemus Domino gloriose enim magnificatus est
equum et ascensorem eius deiecit in mare
22 tulit autem Moses Israhel de mari Rubro
et egressi sunt in desertum Sur
ambulaveruntque tribus diebus per solitudinem
et non inveniebant aquam
23 et venerunt in Marath
nec poterant bibere aquas de Mara
eo quod essent amarae
unde et congruum loco nomen inposuit
vocans illud Mara id est amaritudinem
24 et murmuravit populus contra Mosen dicens quid bibemus
25 at ille clamavit ad Dominum qui ostendit ei lignum
quod cum misisset in aquas in dulcedinem versae sunt
ibi constituit ei praecepta atque iudicia
et ibi temptavit eum
26 dicens
si audieris vocem Domini Dei tui
et quod rectum est coram eo feceris
et oboedieris mandatis eius
custodierisque omnia praecepta illius
cunctum languorem quem posui in Aegypto non inducam super te
ego enim Dominus sanator tuus
27 venerunt autem in Helim
ubi erant duodecim fontes aquarum et septuaginta palmae
et castrametati sunt iuxta aquas
1 Atëhere i këndoi Zotit Moisiu edhe të bijt’ e Israilit këtë kënkë, edhe kënduanë tuke thënë: Le t’i këndonj Zotit, sepse u lavdërua me lavdërim, Hodhi ndë det kalin’ edhe kalorësin’ e ati.
2 Zoti (është) fuqia ime edhe kënka eme, Edhe qëndroi shpëtimi im, Ay (është) Perëndia im, edhe do ta lavdëronj, Perëndia i tim et, edhe do ta lartonj.
3 Zoti (është) luftëtar i fortë, Emëri i ati (është) Zot.
4 Hodhi ndë det qerret’ e Faraonit, edhe ushtërin’ e ati, Edhe të sgjedhuritë kryeluftëtarët’ e ati u mbytnë ndë Det të Kuq.
5 Thellësirat’(e ujit) i mbuluan’ ata, Posi gur u krethnë ndë të thellat.
6 E diathta jote, o Zot, u lavdërua për fuqinë, E diathta jote, o Zot, dërrmoi arëmikunë.
7 Edhe me madhërinë tënde të lartënë shove ata që u ngrenë kundrë teje, Dërgove zemërimnë tënt, edhe i fërkati ata posi kallam.
8 Edhe me frymën’ e zemërimit tënt ujërat’ u grumbulluanë bashkë, Valëtë qëndruanë posi tok, avyssat’ u ngulnë ndë mest të detit.
9 Arëmiku tha: Do t’(i) ndiek, do t’(i) harrinj, Do të ndanj plaçkatë; Shpirti im em do të ngihetë për ata, do të heq kordhënë time, Dora ime i ka për të shuar ata.
10 Fryjte erënë tënde, (edhe) deti mbuloi ata, U krethnë posi plump ndë ujëra të frikëshime.
11 Kush (është) posi ti, o Zot, ndër perëndirat? Kush (është) posi ti, i lavdëruarë ndë shënjtëri, I çudiçim ndë lavdërime, ti që bën çudi (të frikëshime)?
12 Ndejte dorën’ e diathtë, (edhe) dheu i përpiu ata.
13 Me përdëllimnë tënt i hoqe udhënë kësaj gjëndëje (që) shpërbleve, I hoqe udhënë me fuqinë tënde ndë vënt të shënjtërisë sate.
14 Gjëndëjetë do të gjegjenë, (e) do t’i marrë frika, Dhëmbëje i kanë për të pushtuarë vëndësit’ e Palestinësë.
15 Atëhere do të habitenë të parët’ e Edhomit, Frika i ka për të marrë të parët’ e Moavit, Gjithë vëndësit e Hanaanit do të tretenë.
16 Frikë e dridhëje do t’u vinjë atyre, Nga të matht’ e krahut tënt do të nguronenë, gjersa të shkonjë gjëndëja jote, o Zot, Gjersa të shkonjë këjo gjëndëja (që) fitove.
17 Do t’i këllaç ata, e do t’i mbiellç ata ndë malt të trashëgimit tënt, (Ndë) vënt, o Zot, (që) bëre gati për të ndenjuritë tat, (Ndë) shënjtëroret, o Zot, (që) ngrehnë duart’ e tua.
18 Zoti do të mbëretëronjë ndë jetët të jetëvet.
19 Sepse hynë kuajt’ e Faraonit ndë det bashkë me qerret e ati e me kalërin’ e ati, edhe Zoti ktheu ujërat’ e detit mbi ata, edhe të bijt’ e Israilit shkuanë ndëpër të thatë ndë mest të detit.
20 Edhe Mariamë profitëresha, e motra e Aaronit, mori tymbanënë ndë dorë të saj, edhe gjithë gratë duallë prapa asai me tymbana e me valle.
21 Edhe Mariama u përgjegjej atyre: Këndoni Zotit, sepse u lavdua me lavdim, Hodhi ndë det kalin’ edhe kalorësin’ e ati.
22 Atëhere Moisiu ngriti Israilitëtë nga Deti i Kuq, edhe duallnë ndë shkretëtirët të Shurit, edhe ecëninë tri dit ndë shkretëtirët, edhe nukë gjenin’ ujë. 23 Edhe së andejmi erthnë ndë Merahë, po s’munt të pininë nga ujërat e Merahësë, sepse ishinë të hidhura, përandaj u kluajti Merahë. 24 Edhe gjëndëja murmuronte kundrë Moisiut: Ç’të pimë? 25 Edhe (Moisiu) i thërriti Zotit, edhe Zoti i dëftoi ati një dru (të cilënë) kur e hodhi nd’ujërat, ujërat’ u ëmbëlsuanë. Atie u dha atyre porosi e urdhër, edhe i provoi ata,
26 edhe tha: Ndë dëgjofsh me kujdes zën’ e Zotit Perëndisë tënt, edhe ndë bëfsh atë që pëlqen ndë syt t’ati, edhe ndë mbajç porosit’ e ati, edhe ndë ruajç gjith’ urdhërimet’ e ati, nukë do të bie mbi ty asndonjë prei sëmundëjevet që prura mbi Egjyptianët, sepse unë (jam) Zoti që të shëronj ty.
27 Pastaj erthnë ndë Elim, atie ku (ishinë) dymbëdhietë gurra ujërash, edhe shtatëdhietë drunj hurmave, edhe atie ngulnë ushtërinë, afër ujëravet.