1 locutus est autem Dominus ad Mosen dicens
2 loquere filiis Israhel
reversi castrametentur e regione Phiahiroth
quae est inter Magdolum et mare contra Beelsephon
in conspectu eius castra ponetis super mare
3 dicturusque est Pharao super filiis Israhel
coartati sunt in terra conclusit eos desertum
4 et indurabo cor eius ac persequetur vos
et glorificabor in Pharao et in omni exercitu eius
scientque Aegyptii quia ego sum Dominus
feceruntque ita
5 et nuntiatum est regi Aegyptiorum quod fugisset populus
inmutatumque est cor Pharaonis et servorum eius super populo
et dixerunt quid voluimus facere
ut dimitteremus Israhel ne serviret nobis
6 iunxit ergo currum et omnem populum suum adsumpsit secum
7 tulitque sescentos currus electos
quicquid in Aegypto curruum fuit
et duces totius exercitus
8 induravitque Dominus cor Pharaonis regis Aegypti
et persecutus est filios Israhel
at illi egressi erant in manu excelsa
9 cumque persequerentur Aegyptii vestigia praecedentium
reppererunt eos in castris super mare
omnis equitatus et currus Pharaonis et universus exercitus
erant in Ahiroth contra Beelsephon
10 cumque adpropinquasset Pharao
levantes filii Israhel oculos viderunt Aegyptios post se
et timuerunt valde
clamaveruntque ad Dominum
11 et dixerunt ad Mosen
forsitan non erant sepulchra in Aegypto
ideo tulisti nos ut moreremur in solitudine
quid hoc facere voluisti ut educeres nos ex Aegypto
12 nonne iste est sermo quem loquebamur ad te in Aegypto dicentes
recede a nobis ut serviamus Aegyptiis
multo enim melius est servire eis quam mori in solitudine
13 et ait Moses ad populum nolite timere
state et videte magnalia Domini quae facturus est hodie
Aegyptios enim quos nunc videtis
nequaquam ultra videbitis usque in sempiternum
14 Dominus pugnabit pro vobis
et vos tacebitis
15 dixitque Dominus ad Mosen quid clamas ad me
loquere filiis Israhel ut proficiscantur
16 tu autem eleva virgam tuam
et extende manum super mare et divide illud
ut gradiantur filii Israhel in medio mari per siccum
17 ego autem indurabo cor Aegyptiorum ut persequantur vos
et glorificabor in Pharaone et in omni exercitu eius
in curribus et in equitibus illius
18 et scient Aegyptii quia ego sum Dominus
cum glorificatus fuero in Pharaone et in curribus atque in equitibus
eius
19 tollensque se angelus Dei qui praecedebat castra Israhel
abiit post eos
et cum eo pariter columna nubis priora dimittens post tergum
20 stetit inter castra Aegyptiorum et castra Israhel
et erat nubes tenebrosa et inluminans noctem
ut ad se invicem toto noctis tempore accedere non valerent
21 cumque extendisset Moses manum super mare
abstulit illud Dominus flante vento vehementi et urente tota nocte
et vertit in siccum divisaque est aqua
22 et ingressi sunt filii Israhel per medium maris sicci
erat enim aqua quasi murus a dextra
eorum et leva
23 persequentesque Aegyptii ingressi sunt post eos
omnis equitatus Pharaonis currus eius et equites per medium
maris
24 iamque advenerat vigilia matutina
et ecce respiciens Dominus super castra Aegyptiorum per columnam ignis
et nubis
interfecit exercitum eorum
25 et subvertit rotas curruum ferebanturque in profundum
dixerunt ergo Aegyptii fugiamus Israhelem
Dominus enim pugnat pro eis contra nos
26 et ait Dominus ad Mosen
extende manum tuam super mare
ut revertantur aquae ad Aegyptios super currus et equites eorum
27 cumque extendisset Moses manum contra mare
reversum est primo diluculo ad priorem locum
fugientibusque Aegyptiis occurrerunt aquae
et involvit eos Dominus in mediis fluctibus
28 reversaeque sunt aquae
et operuerunt currus et equites cuncti exercitus Pharaonis
qui sequentes ingressi fuerant mare
ne unus quidem superfuit ex eis
29 filii autem Israhel perrexerunt per medium sicci maris
et aquae eis erant quasi pro muro a dextris et a sinistris
30 liberavitque Dominus in die illo Israhel de manu
Aegyptiorum
31 et viderunt Aegyptios mortuos super litus maris
et manum magnam quam exercuerat Dominus contra eos
timuitque populus Dominum
et crediderunt Domino et Mosi servo eius
1 Edhe Zoti i foli Moisiut, e tha: 2 Thuaj të bijet Israilit, të kthenenë, e të ngulën’ ushtërinë kundruell Pi-hahirothit, ndë mest të Migdholit edhe të detit, kundruell Baall-zefonit, kundruell këti do të ngulni ushtërinë afërë detit, 3 sepse Faraoni do të thotë për të bijt’ e Israilit: Ata sillenë rrotullë dheut, shkretëtira i ka mbyllurë brënda; 4 edhe unë do t’i ashpëronj zemrënë Faraonit, kaqë sa t’i ndiekë prapa ata, edhe do të lavdëronem mbi Faraonë, e mbi gjith’ ushtërin e ati, edhe Egjyptianëtë do të njohënë se unë (jam) Zoti. Edhe bënë kështu.
5 Edhe i dhanë zë mbëretit Egjyptërisë se iku gjëndëja, edhe zemëra e Faraonit edhe shërbëtorëvet ti u ndërrua kundrë gjëndëjesë, e thanë: Përse bëm (neve) këtë, e lam e doli Israili, edhe të mos na shërbenjë më?
6 Zuri pra qerren’ e ti, edhe mori gjëndëjen’ e ti bashkë me vetëhe, 7 edhe mori gjashtë qint qerre të sgjedhura, edhe gjithë qerret’ e Egjyptërisë, edhe krerë mbi të gjithë. 8 Edhe Zoti i ashpëroi zemrënë Faraonit, mbëretit Egjyptërisë, edhe ndoqi prapa të bijt’ e Israilit, edhe të bijt’ e Israilit po dilinë me anë dore të lartë. 9 Edhe Egjyptianëtë ndoqnë prapa ata, gjithë kuajtë, (e) qerret’ e Faraonit, e kalëria e ati, e ushtëria e ati, edhe i harrinë ata, atie ku kishinë ngulë ushtërinë afërë detit kundruell Pi-hahirothit, kundruell Baall-zefonit.
10 Edhe kur u afrua Faraoni, të bijt’ e Israilit ngritnë syt’ e tyre, edhe na Egjyptianëtë tek po vininë prapa atyreve, edhe u frikësuanë fort, edhe të bijt’ e Israilit klithnë mbë Zonë. 11 Edhe i thanë Moisiut: Sepse nuk’ (ishinë) varre ndë Egjyptëri, na nxore të vdesëmë ndë shkretëtirët? Përse na bëre këto (punë), e na nxore nga Egjyptëria? 12 A nuk’ (është) këjo fiala që të tham ndë Egjyptëri, tuke thënë: Lerë-na, e le t’u shërbejm’ Egjyptianëvet? Sepse më mirë (ishte) për ne t’u shërbenim Egjyptianëvet, se të vdesëmë ndë shkretëtirët. 13 Edhe Moisiu i tha gjëndëjesë: Mos frikësohi, qëndroni, edhe shihni shpëtimn’ e Zotit, që do t’u bënjë juve sot, sepse ata Egjyptianëtë që patë sot, nukë do t’i shihni më për gjithë jetënë, 14 Zoti do të luftonjë për ju, edhe ju do të prëhi.
15 Edhe Zoti i tha Moisiut: Përse thërret mbë mua? Thuaj të bijet Israilit të nisenë, 16 edhe ti ngre përpietë stapnë tënt, edhe ndej dorënë tënde mbi det, edhe çaje atë, edhe le të shkonjënë të bijt’ e Israilit ndëpër të thatë për mes detit, 17 edhe na unë tek do t’u ashpëronj zemërën’ Egjyptianëvet, edhe do të hynjënë prapa atyreve, edhe do të lavdëronem mbi gjith’ ushtërin’ e ati, mbi qerret e ati, edhe mbi kalërin’ e ati, 18 edhe do ta njohën’ Egjyptianëtë, se unë (jam) Zoti, kur të lavdëronem mbi Faraonë, (e) mbi qerret e ati, e mbi kalërin’ e ati.
19 Atëhere ëngjëlli i Zotit, tuke shkuarë përpara ushtërisë Israilit, u ngre, e erdhi prapa atyreve, edhe shtylla e resë u ngre përpara atyreve, edhe qëndroi prapa atyreve, 20 edhe erdhi ndërmest t’ushtërisë Egjyptianëvet e ushtëris’ Israilit, edhe (ndër ata) ishte re e errëtë, po (ndër këta) dritë natënë, kaqë sa njëra nuk’ afronei te tietra gjithë natënë.
21 Edhe Moisiu ndejti dorën’ e ti mbi det, edhe Zoti bëri detinë të tërhiqetë gjith’ atë natë prei ere dielli të fortë, edhe bëri detinë (tokë) të thatë, edhe ujërat’ u ndanë mbënjanë. 22 Edhe të bijt’ e Israilit hynë ndë mes të detit ndëpër të thatë, edhe ujërat’ (u bënë) ndër ata mur mbë të djathtë e mbë të mëngjërë t’atyre. 23 Edhe Egjyptianëtë ndoqnë, edhe hynë prapa atyreve, gjithë kuajt’ e Faraonit, (e) qerret’ e ati, e kalëria e ati ndë mest të detit. 24 Edhe ndë ruajtëjet të mëngjesëme, Zoti shtiu sytë nga shtylla e zjarrit edhe resë mbi ushtërin’ e Egjyptianëvet, edhe trubulloi ushtërin’ e Egjyptianëvet, 25 edhe nxori vëndit rrotovilet’ e qerrevet atyre, kaqë sa hiqeshinë rëndë, edhe Egjyptianëtë thanë: Le t’ikëjmë nga syt’ e Israilit, sepse Zoti po lëfton Egjyptianëtë për ata.
26 Edhe Zoti i tha Moisiut: Ndej dorënë tënde mbi det, edhe le të kthenen’ ujëratë mbi Egjyptianët, mbi qerret të tia, e mbi kalërit të ti.
27 Edhe Moisiu ndejti dorën’ e ti mbi det, edhe deti mori fërtomën’ e ti mbë të sbardhurit të dritësë, edhe Egjyptianëtë tuke ikurë përpoqnë atë, edhe Zoti prishi Egjyptianëtë ndë mest të detit,
28 sepse ujërat’ u kthyenë prapë, edhe mbuluanë qerretë, e kalërinë, gjith’ ushtërin’ e Faraonit që kishte hyrë ndë det prapa atyreve, nukë mbeti asnjë nga ata. 29 Edhe të bijt’ e Israilit shkuanë ndëpër të thatë ndë mest të detit, edhe ujërat’ (u bënë) mur ndër ata mbë të djathtë e mbë të mëngjërë t’ atyre.
30 Edhe atë ditë Zoti shpëtoi Israilinë nga dora e Egjyptianëvet, edhe Israili pa Egjyptianëtë të vdekurë ndë buzët të detit. 31 Edhe Israili pa atë punë të madhe, që bëri Zoti mbi Egjyptianët, edhe gjëndëja i pat frikë Zotit, edhe i besoi Zotit, edhe Moisiut shërbëtorit ati.