1 et dixit Dominus ad Mosen ingredere ad Pharao
ego enim induravi cor eius et servorum illius
ut faciam signa mea haec in eo
2 et narres in auribus filii tui et nepotum tuorum
quotiens contriverim Aegyptios et signa mea fecerim in eis
et sciatis quia ego Dominus
3 introierunt ergo Moses et Aaron ad Pharaonem
et dixerunt ad eum
haec dicit Dominus Deus Hebraeorum
usquequo non vis subici mihi
dimitte populum meum ut sacrificet mihi
4 sin autem resistis et non vis dimittere eum
ecce ego inducam cras lucustam in fines tuos
5 quae operiat superficiem terrae
nec quicquam eius appareat
sed comedatur quod residuum fuit grandini
conrodet enim omnia ligna quae germinant in agris
6 et implebunt domos tuas et servorum tuorum et omnium Aegyptiorum
quantam non viderunt patres tui et avi
ex quo orti sunt super terram usque in praesentem diem
avertitque se et egressus est a Pharaone
7 dixerunt autem servi Pharaonis ad eum
usquequo patiemur hoc scandalum
dimitte homines ut sacrificent Domino Deo suo
nonne vides quod perierit Aegyptus
8 revocaveruntque Mosen et Aaron ad Pharaonem
qui dixit eis ite sacrificate Domino Deo vestro
quinam sunt qui ituri sunt
9 ait Moses cum parvulis nostris et senibus pergemus
cum filiis et filiabus cum ovibus et armentis
est enim sollemnitas Domini nostri
10 et respondit sic Dominus sit vobiscum
quomodo ego dimittam vos et parvulos vestros
cui dubium est quod pessime cogitetis
11 non fiet ita
sed ite tantum viri et sacrificate Domino
hoc enim et ipsi petistis
statimque eiecti sunt de conspectu Pharaonis
12 dixit autem Dominus ad Mosen
extende manum tuam super terram Aegypti
ad lucustam ut ascendat super eam
et devoret omnem herbam quae residua fuit grandini
13 extendit Moses virgam super terram Aegypti
et Dominus induxit ventum urentem tota illa die ac
nocte
et mane facto ventus urens levavit lucustas
14 quae ascenderunt super universam terram Aegypti
et sederunt in cunctis finibus Aegyptiorum innumerabiles
quales ante illud tempus non fuerant nec postea futurae sunt
15 operueruntque universam superficiem terrae vastantes omnia
devorata est igitur herba terrae
et quicquid pomorum in arboribus fuit quae grando dimiserat
nihilque omnino virens relictum est
in lignis et in herbis terrae in cuncta Aegypto
16 quam ob rem festinus Pharao vocavit Mosen et Aaron et dixit eis
peccavi in Dominum Deum vestrum et in vos
17 sed nunc dimittite peccatum mihi etiam hac vice
et rogate Dominum Deum vestrum ut auferat a me mortem istam
18 egressusque est de conspectu Pharaonis
et oravit Dominum
19 qui flare fecit ventum ab occidente vehementissimum
et arreptam lucustam proiecit in mare Rubrum
non remansit ne una quidem in cunctis finibus Aegypti
20 et induravit Dominus cor Pharaonis nec dimisit filios Israhel
21 dixit autem Dominus ad Mosen extende manum tuam in caelum
et sint tenebrae super terram Aegypti
tam densae ut palpari queant
22 extendit Moses manum in caelum
et factae sunt tenebrae horribiles in universa terra Aegypti
tribus diebus
23 nemo vidit fratrem suum
nec movit se de loco in quo erat
ubicumque autem habitabant filii Israhel lux erat
24 vocavitque Pharao Mosen et Aaron et dixit eis
ite sacrificate Domino
oves tantum vestrae et armenta remaneant
parvuli vestri eant vobiscum
25 ait Moses hostias quoque et holocausta dabis nobis
quae offeramus Domino Deo nostro
26 cuncti greges pergent nobiscum non remanebit ex eis ungula
quae necessaria sunt in cultum Domini Dei nostri
praesertim cum ignoremus quid debeat immolari
donec ad ipsum locum perveniamus
27 induravit autem Dominus cor Pharaonis et noluit dimittere eos
28 dixitque Pharao ad eum
recede a me cave ne ultra videas faciem meam
quocumque die apparueris mihi morieris
29 respondit Moses ita fiat ut locutus es
non videbo ultra faciem tuam
1 Edhe Zoti i tha Moisiut: Hyrë te Faraoni, sepse un’ ashpërova zemërën’ e ati, edhe zemërën’ e shërbëtorëvet ati, që të dëftenj këto shenjet’ e mia ndë mest t’atyreve, 2 që t’i tregonjç ndë veshët tyt biri, edhe të birt tyt biri sa u bëra Egjyptianëvet, edhe shenjet’ e mia sa bëra ndë mest t’atyreve, që të njihni se unë (jam) Zoti.
3 Edhe Moisiu e Aaroni hynë te Faraoni, e i thanë: Kështu thotë Zoti Perëndia i Evrevet: Gjer kurë mohon ti të përunjesh përpara meje? Lësho gjëndëjenë time që të më lusënë, 4 sepse ndë mos daç të lësh gjëndëjenë time të dalë, na nesërë tek do të bie karkaleca mbi sinoret e tu, 5 edhe do të mbulonj faqen’ e dheut, kaqë sa të mos muntnjë njeri të shohë dhenë, edhe do të hajë të mbeturitë që shpëtoi, sa u la juve breshëri, edhe do të hajë gjithë drunjtë, që u kanë mbirë juve ndëpër fushat, 6 edhe do të mbushenë shtëpitë tuaia, edhe shtëpit’ e gjithë shërbëtorëvet tu, edhe shtëpit’ e gjith’ Egjyptianëvet, që s’kanë parë atërit’ e tu, as atërit’ e atëravet tu, çë atë ditë që kanë qënë mbi dhet, gjer sot. Pastaj u kthye, edhe dolli nga Faraoni.
7 Edhe shërbëtorët’ e Faraonit i thanë: Gjer kurë do të jetë ky të ndalë ndër ne? Lësho njerëzitë që të lusnjënë Zotinë Perëndin’ e tyre; edhe nuk’ e di se humbi Egjyptëria?
8 Atëhere prunë përsëri Moisinë edhe Aaroninë te Faraoni, edhe (ay) u tha atyre: Shkoni, (e) lutni Zotinë Perëndinë tuai, (po) cilët’ edhe cilëtë do të venë? 9 Edhe Moisiu tha: Do të vemi bashkë me djemt tanë e me pleqt tanë, bashkë me bijt tanë e me bilat tona, bashkë me dhënt tona e me qet tanë do të vemi, sepse kemi të kremte për Zonë. 10 Edhe ay u tha atyre: Kështu qoftë Zoti bashkë me ju, sikundrë unë do t’u lë të delni bashkë me djemt tuai, shihni, sepse e keqe (ndodhetë) përpara jush, 11 jo kështu, (po) tashi shkoni (ju) burratë, edhe lutni Zonë, sepse këtë kërkoni. Edhe Faraoni i nxori ata nga syt’ e ti.
12 Edhe Zoti i tha Moisiut: Ndej dorënë tënde mbi dhet të Egjyptërisë për karkalecat që të ngjitenë mbë dhet të Egjyptërisë, edhe të hanë gjithë barin’ e dheut, gjithë ç’la breshëri. 13 Edhe Moisiu ndejti stapin’ e ti mbi dhet të Egjyptërisë, edhe Zoti pruri mbi dhet gjith’ atë ditë e gjith’ atë natë, erë dielli, (edhe) ndë mëngjest era e diellit pruri karkalecatë. 14 Edhe u ngjitnë karkalecatë mbi gjithë dhen’ e Egjyptërisë, edhe ndenjnë mbi gjithë sinoret e Egjyptërisë, fort shumë; më përpara s’patnë qënë të këtillë karkaleca, as nukë do të jenë të këtillë paskëtaj, 15 edhe mbuluanë faqen’ e gjithë dheut, edhe u vduar dheu, edhe hëngrë gjithë barin e dheut, e gjithë pemët’ e drunjvet, që pat lënë breshëri, edhe nukë mbeti asgjë e ngjomë, (as) mbi drunjt, as mbi barërat e fushësë, ndëpër gjithë dhen’ e Egjyptërisë.
16 Atëhere Faraoni shpejtoi të thërriste Moisinë edhe Aaroninë, e tha: Fëleva mbë Zotinë Perëndinë tuai, edhe mbë ju, 17 po tashi ndëlemë vetëmë këtë herë, edhe luti Zotit Perëndisë tuai të ngrerë prei meje vetëmë këtë vdekëje. 18 Edhe (Moisiu) dolli nga Faraoni, e iu lut Zotit. 19 Edhe Zoti pruri përsëri një erë të fortë nga të perënduarët’ (e diellit), edhe ngriti karkalecatë, e i hodhi ndë Det të Kuq, nukë mbeti asnjë karkalec mbi gjithë sinoret e Egjyptërisë. 20 Po Zoti i ashpëroi zemrënë Faraonit, edhe nukë la të dilinë të bijt’ e Israilit.
21 Edhe Zoti i tha Moisiut: Ndej dorënë tënde mbë qiell, edhe do të bënet’ errësirë mbi gjithë dhen’ e Egjyptërisë, një errësirë që ndihetë. 22 Edhe Moisiu ndejti dorën’ e ti mbë qiell, edhe u bë një errësirë e dëndurë mbë gjithë dhen’ e Egjyptërisë tri dit. 23 Edhe nukë shihte njëri jatrinë, as nuk’ u ngre njeri nga vëndi i ti tri dit, po ndër të gjithë të bijt’ e Israilit ishte dritë ndëpër vëndet e atyreve.
24 Atëhere Faraoni thirri Moisiun, e tha: Shkoni (e) lutni Zotinë, vetëmë dhëntë tuaja e qetë tuai le të mbetenë, edhe djemtë tuai le të venë bashkë me ju. 25 Edhe Moisiu tha: Po ti ka hie të na apç edhe kurbane, e (kurbane) të diegurë gjithë, që t’i bëjmë kurban Zotit Perëndisë tënë, 26 po bagëtitë tona do të venë bashkë me ne, nukë do të mbetetë prapa as një thundrë, sepse duhetë të marrëmë nga këto, që të lusëmë Zotinë Perëndinë tënë, edhe neve nukë dimë me se do të lusëmë Zotinë, gjersa të harrimë atie.
27 Po Zoti i ashpëroi zemrënë Faraonit, edhe nukë desh t’i linte të delin’ ata.
28 Edhe Faraoni i tha ati: Ikë prei meje, ki mëntë ndë vetëhet tënde, të mos më shohç më sytë, sepse atë ditë që të më shohç sytë, do të vdeç.
29 Edhe Moisiu tha: Sikundrë the, s’kam për të parë sytë më ty.